05 december 2010

Crisis management

30 november 2010

November

'k Heb deze maand weinig maar heel prettig gefietst. In m'n km-boekhouding zie ik dat ik in november 245 km heb afgelegd, alles op m'n roei3wieler. Het vele werk in de tuin en om huis heeft gelukkig meegeholpen om m'n conditie op peil te houden!

Heel vaak moest ik na 'n tochtje de modder van de wielen, wielophanging en de achterkant van het roeifietszitje afspoelen met tuinslang en zachte sproeier.
M'n hogedrukspuit gebruik ik vanzelfsprekend daarvoor niet: daarmee veroorzaak je gegarandeerd veel schade aan de draaiende delen van fiets, auto en eigenlijk aan alle mechanische contrapties…

M'n tuin heeft deze maand veel aandacht gehad: niet alleen het routineuze opruimen van het afgevallen blad waar dat te veel geworden was, maar ook twee plantvakken van nieuwe heesters voorzien: 16 stuks witbloeiende Potentilla fruticosa 'Abbotswood' resp. 8 stuks azalea's van de geelbloeiende soort Rhododendron Knap Hill-hybrid 'Golden Sunset'. 't Betekende een grondige schoonmaak van de plantvakken en het bijvoegen van tuinaarde, de bodemverbeteraar Terra Fertiel van Ecostyle ('n werkelijk heel goed product volgens m'n vaste leverancier, Moerheim kwekerijen in Dedemsvaart) en tuinturf bij de azalea's.
Het was met de hakken over de sloot, dat afronden van het plantwerk, want de winter viel vroeg in. Wat nu nog rest aan werk om huis en in de tuin zijn kleine klusjes die gelukkig uitstel kunnen velen.

Helaas was het weer tijdens de afgelopen overgangsperiode herfst-->winter van bijna een week bitter waterkoud. Géén aantrekkelijk fietsweer voor de roeifiets dus! Pas gisteren en vooral deze ochtend is het heerlijk winterweer met zon, droge lucht en lichte vorst. Helaas zijn andere verplichtingen, zoals een afspraak met m'n tandarts, er debet aan dat ik vandaag toch niet kan roetsen :-(

Het koude weer van de afgelopen dagen was natuurlijk wel ideaal om wat binnenklusjes te doen, zoals onze zelf te maken kerst/nieuwjaarskaarten ontwerpen en wat eenvoudig timmerwerk doen aan een hulpconstructie om m'n roei3wieler veel gemakkelijker in de auto te krijgen en op de goede plaats te zetten.

16 november 2010

Fietskleding 2

Gisteren knoopte ik 'n praatje aan met iemand die als middenstander -eigenaar van een fietsenzaak- en als gebruiker de nodige ervaring heeft met fietskleding van verschillende merken. Hij bevestigde m'n vermoeden over de 'hazewindhonden'-snit van veel fietskleding, en had met name met de Campitello-spulletjes de ervaring dat-ie naar XX…XXL moest gaan om 't aan te kunnen. Spulletjes van het Duitse merk Gonso pasten hem veel beter dank zij de 'normale-mensen' snit.

14 november 2010

Fietskleding

Gisterochtend was m'n bij Derk Thijs bestelde roetsoverall bij de post, zodat ik dank zij het -eindelijk!- mooie weer 's middags een ommetje kon roetsen met de nieuwe roetsoverall aan.

De roei3wieler is werkelijk geknipt voor deze tijd met natte en door modder en afgevallen blad glibberige wegen, landbouwwegen en fietspaden.

En de roetsoverall van Derk is 'n mooi kledingstuk voor deze periode. Afhankelijk van de weersomstandigheden trek je er geen, koeler of warmer ondergoed onder aan, en dito fietsshirt en -jasje.
De roetsoverall is voortreffelijk gemaakt door het Belgische bedrijf Campitello.be met aandacht voor de details. De kleuren, zwart met blauwe strepen opzij, zijn echt chic. Met dun tot normaal thermo-ondergoed eronder is de maat voor mij perfect.
De vanaf onder- en bovenzijde te openen ritssluiting aan de voorzijde is heel gemakkelijk bij aan- en uittrekken en zorgt voor veel plasgemak ;-)

Met deze roetsoverall voel ik mij perfect en smaakvol gekleed. Dat vind ik belangrijk bij het beoefenen van zo'n mooie sport als roeifietsen waarvoor ik best als officieus ambassadeur wil fungeren. 'k Heb trouwens geen zin om met een bijeen geraapt allegaartje aan te fietsen: fietsende armoedzaaiers zijn er al te veel.

Is alles dan perfect aan de roetsoverall? Was het maar waar…

'k Heb vaker bij dergelijke sportkleding gemerkt dat de snit lijkt te zijn toegesneden op de tengere lichaamsbouw die typisch is voor veel wielrenners. Relatief lang en dun, ook de romp is dan smal voor z'n lengte. 't Lijken wel hazewindhonden...

Ook de snit van de roetsoverall lijkt vooral bedoeld voor mensen met een relatief tenger postuur. Voor mij houdt de been- en rompwijdte niet over, en is-ie daarom alleen bruikbaar in combinatie met dun tot normaal thermo-ondergoed eronder. Omdat het ondanks deze beperkingen verder een prachtig en goed passend pakje is, heb ik Derk gevraagd mij ook een maatje groter toe te sturen zodat ik daarmee verder kan passen en meten met dikker thermo-ondergoed eronder.

Vooral op de vergrote foto is e.e.a. duidelijk te zien. 'k Heb op een setje Odlo thermo-ondergoed maat L (model Evolution extra warm), het roeipakje, eveneens maat L, zodanig neergelegd dat onder- en bovenkanten ongeveer gelijk zijn, en de onderkanten van de mouwen, benevens de binnenkanten van de beenpijpen, samenvallen. Van het roeipakje is de blauwe streep opzij tevens de buitenkant, zodat te zien is hoe ver de Odlo-broek en het Odlo-Shirt uitsteken onder de smalle roetsoverall. Voor alle duidelijkheid: het Odlo-setje sluit mooi strak om m'n lichaam, maar niet tè strak. Ook de mouwen van het roeipakje zijn betrekkelijk smal.
Voor 's zomers heb ik al meerdere jaren een drietal roeipakjes van Concept 2 Benelux in verschillende kleuren. Voortreffelijke kleding voor op m'n CF-bikes en roeifietsen! Als het wat kouder wordt doe ik er dun thermisch ondergoed onder of/en 'n fietsshirt van Reverse Gear erover.

Achteraf gezien is het een geluk dat de Long John Thermo van Derk was uitverkocht. Nu ik ervaring heb met de roetsoverall betwijfel ik of ik 'n Long John wel nodig heb. Door de korte roeipakjes te combineren met thermo-ondergoed met lange mouwen en pijpen, hou ik het lang vol bij lagere temperaturen. Nog kouder en ik kan naadloos overstappen naar de roetsoverall, eerst zonder, daarna zonodig met thermo-ondergoed.

Nog 'n laatste opmerking over de 'hazewindhonden-snit'. Zelf ben ik 177 cm lang en 72 kg zwaar, met 'n borstomvang van 98 cm en een beenlengte -staand gemeten vanaf de blote voetzolen tot de onderkant van m'n kruis- van 85-86 cm. Geen tengere jongeling (meer), maar ook geen bijzonder afwijkende proporties. Heel gewoon eigenlijk :-)
Om deze reden vraag ik mij af of Derk er goed aan zou doen om de lichaamsproporties van z'n roeifiets- en roeikledingklanten in gedachten na te gaan en of er misschien reden is om met Campitello.be van gedachten te wisselen over een snit die ook voor normaal geproportioneerde mensen goed bruikbaar is.
In dit verband is het aardig om uit eigen ervaring te kunnen constateren dat Odlo en Icebreaker voor hun thermisch ondergoed wèl een maatvoering hanteren die voor 'normale' mensen uitermate goed bruikbaar is.

12 november 2010

Bikkeltjes!

Gisteravond stormde en regende het; toch kwamen een paar groepen kinderen met lampionnen hun St. Maartenliedjes zingen en snoep+mandarijn in ontvangst nemen. Goed gewapend tegen de elementen en ook hun fraaie lampionnen waren goed beschermd met een doorzichtige plastic zak. Echte bikkeltjes dus :-)

Zelf hield ik gisteren als niet-bikkel en géén mooiweerfietser het wel voor gezien :-(   Wel ben ik 's ochtends met m'n Verso -geen kunst met anderhalve ton staal en rubber, en voorzien van TRC en VSC- naar Dronten gereden met m'n roei3wieler achterin. Niet ver van Dronten kwam ik een auto tegen met Frans kenteken met bovenop 'n geheel in plastic verpakte gele Quest. Bij Velomobiel.nl vernam ik van Ymte dat dat Pixelman was, een goede bekende op het forum van de Gentse liggers en tevens bekend om z'n futuristische en zeer fraaie HPV-ontwerpen.

De linker trommelrem werd door Ymte vakkundig onder handen genomen en inderdaad bleek bij 'n blokje om dat het happen verdwenen was. Nu maar hopen dat dat zo blijft!

Natuurlijk heb ik 't moois wat daar bij Velomobiel.nl stond uitvoerig bekeken, en viel het mij weer op dat de Strada een heel mooi velomobieltje is! 'k Vind hem wegens de pittig vormgegeven achterkant mooier dan de Quest, en ook de open wielkasten geven duidelijk aan waarvoor 't karretje bedoeld is. (Menskracht maakt mobiel...)
De twee carrosseriebouwers van Velomobiel.nl lijken nu een concurrentieslag te voeren: wie bouwt de lichtste carrosserie?

Jammer dat ik van Ymte moest vernemen dat de afzet van ligfietsen ingestort is. Vergeleken met een paar jaar geleden is de verkoop gehalveerd. 'k Moest weer denken aan m'n opmerking van alweer een jaar geleden, namelijk dat de ligfiets de slag om de gunst van de fietser heeft verloren van de e-bike. De opmars daarvan gaat ook nu nog onverminderd door...

06 november 2010

Bukfiets versus ligfiets

Knurft heeft op z'n weblog de voor- en nadelen van bukfiets en ligfiets met elkaar vergeleken. Het is allemaal oud nieuws behalve dan de ontspannen toon en wederzijds begrip waarop de discussie wordt gevoerd. Dat is in het verleden wel 'ns anders geweest!

Voor mij is de luxe van een bukfiets onder specifieke omstandigheden niet meer weggelegd. M'n laatste poging om op 'n bukfiets te rijden -alweer op 4 mei 2006- leverde het volgende op:
[……] wil ik deze middag proberen of er toch een mouw aan te passen valt -aan het kunnen fietsen op m'n fraaie Santos SCC01 mountainbike. Na 'n winter rust voor het zitvlees zou het met wat aanpassingen misschien toch kunnen?
Dus ik verstel het stuur zodanig dat m'n zithouding op de mtb halverwege tussen m'n gebruikelijke gematigd sportieve houding en die van de grijze zondagmiddagfietsbrigade is. De eerste paar honderd meter lijkt alles goed te gaan. Daarna komt de bekende zadelpijn langzaam maar zeker weer opzetten. Na 5 km verlang ik naar het einde van de rit en krijg ik zwarte vlekken voor de ogen vanwege de pijn in m'n zitvlak. Na 11 km is de martelgang eindelijk afgelopen en kan ik m'n mtb definitief aan de wilgen hangen, met de rustgevende 100% zekerheid dat het fietsen daarmee voor mij definitief passé is. [……]

Voor wie vergelijkbare problemen heeft met de traditionele bukfiets en de 'echte' ligfiets op bezwaren stuit, zijn de 'Crank Forward bikes' van RANS een heel interessant alternatief. 'k Heb heel goede ervaringen met m'n Cruz (overigens gelijkwaardig aan de RANS Fusion) en Dynamik Pro. De laatste is inmiddels m'n favoriete mtb voor weekenden en onze vakanties in de Freistaat Bayern.
'n CF-bike bezitter formuleerde het heel kernachtig: "80% van de voordelen van de ligfiets en 80% van die van de bukfiets." En dat klopt heel aardig...

02 november 2010

Happende trommelrem

Al 'n paar maanden heb ik last van 'n soms happende linker trommelrem op m'n roei3wieler. Dit geeft mogelijk gevaarlijk, want onvoorspelbaar, rijgedrag. Na 'n ommetje gisteren besluit ik vanochtend om dit euvel te verhelpen.

En ja hoor, het remvlak van de trommel vertoont 'n paar bruine gebiedjes, kennelijk ijzerroest veroorzaakt door binnengedrongen vocht. Deze veronderstelling wordt ondersteund door daarmee corresponderende bruine verkleuringen op de rand van de ankerplaat.
Inspectie van de rechter trommelrem, die nog nooit hapneigingen heeft gehad, wijst uit dat daar geen bruine vlekjes op het remvlak van de trommel zitten.
In de linkertrommel zit niet veel, maar wel duidelijk meer remslijpsel dan rechts.

Met 'n stukje waterproof schuurpapier #400 maak ik de binnenkant van de remtrommels en de remblokjes schoon en veeg het rem- en schuurslijpsel weg met een brandschoon lapje stof. 'k Maak een blokje om door de buurt en slaag er niet meer in om de linkerrem te laten happen.

Misschien dat het probleem nu opgelost is? En wellicht is een preventieve maatregel mogelijk om het binnendringen van water in de remtrommels moeilijker te maken?

In m'n km-boekhouding zie ik dat ik in oktober ietsje meer gefietst heb dan de maand ervoor: 452 km, waarvan 360 km op m'n roeifietsen en 92 op m'n Dynamik Pro. Dit jaar heb ik op m'n Dynamik Pro maar 1160 km afgelegd. Volgend jaar maar verder daarmee...

28 oktober 2010

De winter nadert…

Gelukkig niet zo vroeg als bij onze oosterburen, waar op de Zugspitze (Bayern, 2962 m hoog) al de eerste sneeuwvlokken van het seizoen zijn gevallen. De afgelopen week was het bij ons in de Veenkoloniën soms niet warmer dan zo'n 8 graden, zodat ik de warme hemdjes, handschoentjes en hoofdband weer uit de kast kon halen.

Afgelopen winterseizoen heb ik ervaren dat het technische ondergoed van Odlo, hoe voortreffelijk ook in veel opzichten, m'n lijf niet voldoende warm houdt als het kouder is dan zo'n 5-8 ºC, dit afhankelijk van de vochtigheidsgraad van de lucht en de windsterkte. Zelf lever ik te weinig duurvermogen -dank zij m'n leeftijd en de medicijnen die ik slik- en daardoor ook te weinig afvalwarmte om m'n lijf warm te stoken. Reden om net als Wim Schermer wat Icebreaker ondergoed van merinowol te kopen. Tzt zal ik m'n eigen ervaringen daarmee posten.

De voorbereidingen voor de komende winter zijn daarmee niet compleet. 'k Kan nog noemen het op peil brengen van m'n voorraad mooie rode wijnen via m'n slijter Okhuijsen in Haarlem, 't nalopen van de buitenverlichting rondom ons huis en in de tuin de laatste hand leggen aan de plantvakken voor een 16-tal witbloeiende potentillastruikjes en 8 stuks gele azalea's. En natuurlijk het grondig schoonmaken, smeren en aan de muur hangen van onze mooie Santos- en RANS-mtb's. Deze fietsen komen a.s. voorjaar weer van de muurbeugels af als het fietsweer wordt, e.e.a. natuurlijk ter beoordeling van ons als echte mooiweerfietsers :-)

'k Zit dit alles tevreden te tikken: gisteren mocht ik bij de jaarlijkse controle door m'n cardioloog vernemen dat m'n hart afgelopen jaar zeker niet minder is gaan functioneren en dat m'n conditie minstens zo goed is gebleven. Dóórgaan dus, vooral met roeifietsen :-)

Jammer dat ongeveer 'n uur geleden een storinkje het niet droog kon houden. 'n Buitje stevige stuifregen weerhoudt mij er voorlopig van om 'n ommetje te maken op m'n roei2- of 3wieler. Grrr… :-(

19 oktober 2010

Weer overbodige spullen gratis en toch voor niets!

Wij hebben onze keuken -alweer 30 jaar oud en nog steeds in prima staat- voorzien van nieuwe verlichting met 6 halogeenspotjes van 35 W elk. De 20 jaar oude verlichting bestond ook uit halogeenspotjes -4 stuks van 35 W elk- op het bekende en standaard dubbelrail systeem van 6 mm verchroomde koperbuis.

Van de uit dienst genomen halogeenspots heb ik voor de liefhebber gratis en toch voor niets een paar stuks verchroomde koperbuis, compleet met 1 binnen- en buitenbocht, en de bijbehorende in prima staat verkerende 12 V 150 W transformator. Deze kan aan het plafond worden geschroefd, maar kan ook bijv. achter een verlaagd plafond worden gebruikt als voeding voor een aantal inbouwspots.

Dit alles is gratis af te halen, van m'n huis in Veendam of van een adres in Leusden-Zuid.
Wie het eerst komt… Graag wel eerst een e-mail om 'n afspraak te maken.

Alweer 19 oktober en nu pas de km-boekhouding over de afgelopen maand september…:
423 km: 163 km op m'n CF-mtb en 260 km op voornamelijk m'n roei2wieler.

Hoewel die 423 km aan de magere kant is, blijkt dat ik voor het houden van een goede conditie genoeg heb aan minimaal ca. 450 km roeifietsen per maand. 'k Hoef gelukkig geen veelfietser te zijn, daarvoor ben ik te ongedurig en heb ik teveel andere interesses die tijd vergen. Huis&tuin, wiskunde studeren, politieke en maatschappelijke ontwikkelingen bijhouden…

Daarom ben ik dolgelukkig met vooral m'n roeifietsen. 't Roetsen blijft een machtig groot plezier, m'n conditie gaat nog steeds vooruit, m'n rug wordt langzaam maar goed merkbaar sterker en ik blijf behoorlijk lenig. Wat heeft 'n man van net 72 jaar nog meer te wensen?

Toch wel! 'n Carbon roei3wieler... 'k Hoop van ganser harte dat Derk binnen afzienbare tijd die gaat ontwerpen en maken. Voor de verslaafde roetser hoort behalve de 209 domweg een carbon roei3wieler erbij voor het slechte seizoen en voor bijzondere missies!

16 oktober 2010

Weer 'n bekeerling

Het gerucht gaat dat ook Jason W., gewezen moslimextremist, op het spreekuur van de heer Geert W. is geweest. Of Jason W. bij die gelegenheid de medebekeerling Gerd L. heeft ontmoet is echter niet bekend.

De volgende keer zal ik weer een paar onschuldige fietsverhaaltjes posten...

30 augustus 2010

Fietskm boekhouding en nog wat…

'k Ben in augustus blijven steken op 486 km: 103 km rondgetrapt op m'n CF-mtb en 383 km op voornamelijk m'n roei2wieler.

't Kon minder, zoals men dat ten onzent zegt. Het weer werkte niet mee, terwijl zowel de tuin als het schilderwerk ook de aandacht vroegen.

Zionisme
In m'n posting Schoothondje.nl had ik het over ...Israël, dat zich steeds duidelijker ontwikkelt tot een gevaarlijk militant zionistisch land met een fascistische inslag en voortdurend op zoek naar meer Lebensraum...

Vandaag las ik in de NYT in het artikel In Israel, Settling for Less een uitleg uit gezaghebbende bron waarom onderscheid gemaakt moet worden tussen twee varianten van zionisme. Het seculiere Zionisme is democratisch en werd gepropageerd door ondermeer Theodor Herzl en David Ben-Gurion. De orthodox-religieuze kolonisten -medeverantwoordelijk voor de schandalige gang van zaken in de door Israël bezette gebieden- hangen een theologische versie van het Zionisme aan die principieel anders is.

Prof. Gabi Taub, hoogleraar aan de Hebreeuwse Universiteit in Jeruzalem, legt uit waartoe het religieuze Zionisme uiteindelijk kan leiden. Het zou kunnen leiden tot een Israël dat heel anders is dan het land zoals we dat nu kennen. Taub windt er geen doekjes om en gebruikt harde taal:
"...Herzl’s vision was about liberating people, while [the religious settlers' vision] is about achieving a mystical reunion between the people of Israel and the land of Israel. Herzl’s view stemmed from the ideals of the Enlightenment and the tradition of democratic national liberation movements, dating back to the American and French Revolutions; religious settlers are steeped in blood-and-soil nationalism. Herzl never doubted that Israeli Arabs should have full and equal rights. For religious settlers, Arabs are an alien element in the organic unity of Jews and their land

...... Israel would have to choose between remaining democratic but not Jewish, or remaining Jewish by becoming non-democratic. Israel’s enemies have long maintained that Zionism is racism and that Israel is an apartheid state. If the settlers succeed, they will turn this lie into truth.

...... The religious settlement movement is not just secular Zionism’s ideological adversary, it is a danger to its very existence. Terrorism is a hazard, but it cannot destroy Herzl’s Zionist vision. More settlements and continued occupation can."

25 augustus 2010

Ligfiets populairder maken

Al 'n hele tijd geleden ben ik opgehouden met meediscussiëren op de Google ligfietslijst. En na het zoveelste incident dat een maand of wat geleden door een van de habituele HPV-azijnpissers aldaar werd veroorzaakt bezoek ik die lijst ook niet meer dagelijks. 'k Moet bekennen dat ik dat niet mis maar wel mijzelf veel ergernis bespaar.

Een enkele keer lees ik mee, zoals de interessante discussie over 'Keuze Velomobiel', waarin onbekommerd tegen wat heilige huisjes in velomobielland werd getrapt, en waarin ik tot mijn groot genoegen de sterke kanten van de Vlaamse velomobiel WAW breed uitgemeten zag.

De discussie 'Ligfiets populairder maken' leek interessant maar is vooral ouwe koek. De grote denkfout die ligfiets-aficionado's maken is dat ze zich niet verplaatsen in de beleveniswereld van hun potentiële doelgroep. Men gaat onmiddellijk op de 'meer meters met minder moeite' toer en het meeliften met Bekende Nederlanders, al dan niet sportief.

Des Pudels Kern: de doorsnee fietser ziet z'n fiets als een transportmiddel voor zichzelf, voor de kleine kinderen en voor spullen. Heel gewoon: de fiets pak je zonder gedoe en nadenken, met je gewone kleren aan stap je op en je gaat naar je bestemming. Kijk maar 'ns naar de spits in Kopenhagen.

Vanuit die optiek schort er van alles aan de ligfiets. Daarom is er tijdens die spits in Kopenhagen geen ligfiets te zien. En ook niet in Amsterdam.

Voor veel mensen is de e-bike een veel aantrekkelijker middel om de 'meer meters met minder moeite' gedachte tot werkelijkheid te maken. Die slag om de gunst van de consument heeft de ligfiets reddeloos verloren.

En dat is niet eens zo'n slechte zaak: als de e-bike de elektrische auto overbodig zou kunnen maken...

10 augustus 2010

Er moet geschilderd worden!

't Fietsen staat eventjes op een laag pitje. De buitenkant van onze berging voor fietsen en tuinmachines, alweer 10 jaar geleden nieuw gebouwd, heeft een verfbeurt nodig. Dat betekent 4-5 dagen werk: schuren met ammoniakwater en afspoelen, 'n dag of wat laten drogen en dan kan er naar hartelust geverfd worden. 't Is wel oppassen geblazen met de ochtenddauw en de kans op regen. Maar tot nog toe lukt het prima om deze hindernissen te omzeilen.

Afgelopen maand juli heb ik totaal 771 km gefietst: 312 km op m'n roeifietsen en 459 km op m'n CF-bike. Dat red ik niet in augustus, want er staan veel andere zaken in m'n agenda.
Dat is minder erg dan het lijkt. Het roeifietsen is een veelzijdige en het gehele lichaam activerende wijze van verplaatsing, en ik kan met veel minder afgelegde km's volstaan om een prima conditie -althans voor het normale dagelijkse leven van een redelijk actieve senior+ die graag in en om huis werkt en ook z'n verdere intellectuele ontwikkeling niet wil verwaarlozen.

Vorig jaar heb ik bewust gekozen voor bijna uitsluitend roeifietsen; m'n CF-bikes gebruik ik alleen als ik met m'n vrouw samen fiets in weekenden en vakanties. Dit jaar heb ik t.m. de maand juli 2764 km gefietst, waarvan 1958 km op m'n roeifietsen en 806 km op m'n CF-bikes. Ik vind dat prima zo...

09 augustus 2010

Hoe merkwaardig...

Afgelopen vrijdag overleed Tony Judt (historicus en essayist) in z'n huis in New York. Hij was een briljante en scherpe geest, met gelukkig een waardevolle nalatenschap van boeken en essays. Hij groeide op in een seculier Joods gezin, en had aanvankelijk grote sympathie voor de jonge staat Israël. Wel verloor hij zijn aanvankelijk enthousiasme voor het zionisme toen hij in de gaten kreeg hoe dat ten koste ging van de Palestijnen en hoe Israël zich ontwikkelde tot een "oorlogszuchtige, onverdraagzame en door het geloof gedreven etnische staat."

'k Moest weer denken aan de ietwat knorrige gedachtenwisseling, in de laatste week van februari j.l., met prof. Eric Schliesser, bijzonder hoogleraar filosofie en morele wetenschappen aan de universiteit van Gent. Die gedachtenwisseling was naar aanleiding van de posting Schoothondje.nl op dit weblog.

'k Kreeg direct de verwijten van antisemitisme en belediging van de slachtoffers van de Nazi's. Dat had ik kunnen verwachten: Dries van Agt en Avraham Burg waarschuwen in hun boeken dat kritiek op Israël direct als antisemitisme wordt bestempeld en dat de Holocaust graag met de haren erbij wordt gesleept. Schliesser vond dat ik mij beter kon beperken tot onschuldige verhaaltjes over (roei)fietsen.

Mwahhh…, zou hij dat ook van Tony Judt gevonden hebben?

Overigens lijkt niets meer te dol in deze wereld: wat te denken van de opvatting dat het gebruik van de fiets onderdeel is van een anti-Amerikaanse samenzwering om de vrijheid te ondermijnen en Amerika te vernietigen? Meer over deze curieuze gedachtengang is te vinden op copenhagenize.com en the reaction.

Geen of weinig fietsen is niet goed. Veel en heel veel fietsen kunnen ook voor problemen zorgen. Denk maar aan de chaos van gestalde of zomaar weggezette fietsen rondom veel spoorwegstations. Nathan Lewis' schop tegen de schenen van de oprechte fietsliefhebber, The problem with bicycles is beslist de moeite van het lezen waard!

22 juli 2010

Mediteren op de roeifiets

't Roeifietsen met aandacht voor de juiste ademhalingstechniek en het gebruik van de juiste buikspieren gaat voortreffelijk. Dat betekent echter niet dat al m'n pijnpuntjes nu zijn verdwenen.

Een geregeld optredend -hoewel enigszins onvoorspelbaar- euvel is de kramp achter in m'n nek: na enige tijd roeifietsen kan dat optreden, maar voor hetzelfde geld ook niet. 't Is vervelend, want het is pijnlijk.

De afgelopen dagen had ik er vaker last van, zodat ik mij gedwongen voelde om er meer aandacht aan te geven. Eerst probeerde ik van die kramp af te komen door m'n nekspieren te ontspannen, ongeveer op de manier zoals men tijdens het mediteren de ontspanningsoefeningen doet. Maar dat hielp helemaal niet: de pijnlijke kramp hoog achter in de nek, vlak onder m'n achterhoofd, bleef.

Vandaag heb ik succes. Eigenlijk zonder dat ik het bewust doe, ontspan ik tijdens de terughaalslag de gehele bovenkant van m'n schouders, vooral de monnikskapspier. En dat werkt onmiddellijk! Als ik daarbij ook de handen en onderarmen ontspan -en dat kan heel goed tijdens de terughaalslag- dan maken beide ontspanningszones als het ware contact met elkaar zodat de kramp afdoende wordt voorkomen.

't Is hierbij goed letten op de timing: het ontspannen moet namelijk gebeuren in de tweede helft van de opwaartse/voorwaartse beweging van het bovenlichaam (aanvankelijk liggend in het roeifietsstoeltje, tegen het eind van de terughaalslag meer rechtop en vrij van het stoeltje). Dat ontspannen moet dus bliksemsnel gebeuren, naar schatting in hooguit een halve seconde tijds.

M'n beloning is groot: niet alleen geen pijnlijke kramp meer achter in de nek, maar ook een mooiere, want soepelere en lossere, stijl van roeien. Niet alleen de terughaalslag maar ook de werkslag wordt vloeiender en soepeler.

Daarom kost het mij geen enkele moeite om zonder een moment te pauzeren de bijna 40 km van het eerste deel van m'n roeifietsrondje in 'n voor mijn doen stevig tempo af te leggen. De koffie met 'n punt aardbeienbavarois kan ik mij dus goed laten smaken…
En ook met het laatste stukje naar huis kan ik de bijna 55 km volmaken zonder last te hebben van kramp in de nek.

Wie had dat kunnen denken: mediteren op de roeifiets…

16 juli 2010

Na vakantie de draad weer opgepakt en 209 terugroepactie

Afgelopen dinsdagavond kwamen we weer thuis na onze 15-daagse zomervakantie in de Freistaat Bayern. Nu, vrijdagmiddag, kunnen we constateren dat ons huishoudentje weer op de rails staat, de tuin er verzorgd bij ligt en de provisiekasten voldoende gevuld zijn.

Totdat we op 29 juni met vakantie gingen naar onze favoriete stek -de streek tussen ongeveer de Beierse Alpen, Starnberger See en München- had ik de afgelopen maand juni 650 km gefietst, waarvan 204 km op m'n RANS Dynamik Pro en 446 km op m'n THIJS 209 roeifiets.

De vakantie was weer zoals we het graag wilden: in de omgeving mooie routes fietsen en onderweg wat rondkijken en lummelen. Tegen het einde van de vakantie kregen we enkele dagen met extreem warm weer: drukkend en temperaturen van 31-32 ºC. Het was oppassen om niet uit te drogen, dus we dronken onderweg en daarna heel veel. Bovendien zochten we fietsroutes uit die zoveel mogelijk door bos gingen met veel schaduw van loofbomen.

't Vakantiefietsen ging zonder noemenswaardige incidenten. Alleen had ik de pech dat kort na vertrek uit Ettal naar Schloß Linderhof een snelspanner van m'n RANS zadel brak, zodat we direct rechtsomkeert moesten maken om bij een fietsenmaker een provisorisch boutje te laten monteren dat de boel weer op z'n plaats en in positie kon houden.

Ondanks dat m'n lichamelijke aandoeningen de laatste paar jaar helaas hebben geleid tot merkbare verliezen van kracht en uithoudingsvermogen, kon ik tot m'n niet geringe vreugde dit jaar weer alle bekende moeilijke klimmetjes doen: van Starnberger See naar Holzhausen, van Mühltal richting München via de Isarradweg, en bij Berg aan de Starnberger See, vlak voor de Votivkapelle. 't Was een kwestie van bewust langzaam en constant doorklimmen, en volop gebruik maken van het bergverzet op de fiets. Niet alleen het geringe gewicht van m'n RANS (13 kg) maar ook de vlekkeloos functionerende SRAM derailleurs (X.0) maakten het fietsen met klein verzet tot een genoegen.

Natuurlijk hebben we niet alle dagen gefietst. Andere uitstapjes met trein of auto, vooral naar onze favoriete stad München, zorgden voor de gewenste afwisseling met kunst en grootstedelijke cultuur en daarom bleven onze vakantie-fietskm's steken op 358 km.

M'n THIJS 209 roeifiets is sinds gisteren even weg. 'k Zal 'm ongeveer een week moeten missen wegens een terugroepactie van Derk Thijs. Er is een zwak plekje in het carbon frame ontdekt waar op de lange duur haarscheuren zouden kunnen ontstaan. Met een simpele en esthetisch verantwoorde versteviging is dit volledig uit te sluiten. Daarom wil Derk die versteviging bij alle tot nog toe geleverde 209 roeifietsen spoedig uit laten voeren.

't Zal wel weer goed komen :-) Gelukkig kan ik mij ondertussen behelpen met m'n 'sjeesbeest' de roei3wieler…

10 juni 2010

Mijmeringen...

Fietskm's mei. Eerst maar 'ns de fietskm's van de alweer voorbije maand mei: 363 km totaal, waarvan 261 op m'n roeifietsen en 102 op m'n CF-mtb. Niet veel, maar voldoende om m'n conditie weer aanmerkelijk op te krikken. Dat was trouwens ook een van m'n overwegingen om te gaan roeifietsen: je hoeft niet zoveel km's te maken om een goede conditie op te bouwen. M'n RANS Dynamik Pro zorgt trouwens voor een welkome afwisseling en blijkt heel goed te combineren met roeien (voor mij 'n geslaagde vorm van z.g. cross training).
'k Heb nog steeds veel profijt van m'n zelfopgelegde correcties van spiergebruik tijdens de terughaalslag en ademhalingstechniek. Het roeien gaat nu volstrekt probleemloos.

Peak Oil. De naderende -volgens sommigen al opgetreden- piek in de wereldwijde olieproductie begint nu eindelijk door te dringen tot de mainstream media, getuige het bericht in de Britse Guardian. Het bureau voor de statistiek van het US ministerie voor energiezaken is eveneens veel minder optimistisch over de olievoorraden en de toekomstige productie tot het jaar 2020.

Energieconflicten. 'n Heel interessante verhandeling over de (geo)politieke gevolgen van olieschaarste geeft Jörg Friedrichs (2010) 'Global energy crunch: how different parts of the world would react to a peak oil scenario', Energy Policy 38 (8): 4562-4569. Lezenswaardig is ook het interview met Friedrichs.
Om hier alvast 'n idee te geven waar Jörg Friedrichs over schrijft:
In a recent article, I have investigated how different societies have responded to sharp and rapid cutbacks in their energy supplies. These responses may give us some insight into what might happen as our energy supplies shrink in the future.
In the examples I looked at, I found the following results:
North Korea, 1990s: Response was totalitarian retrenchment
Cuba, 1990s: Response was mobilization of local resilience
Japan, 1940s: Response was predatory militarism
My case studies lead me to formulate the following three hypotheses, which I state upfront here to facilitate discussion. However, please note that they are actually developed from the cases.
Hypothesis 1: The shorter and the less a country or society has practiced humanism, pluralism and liberal democracy, the more likely its elites will be willing and able to impose a policy of totalitarian retrenchment on their population (as in the case of North Korea).
Hypothesis 2: The shorter and the less a country or society has been exposed to individualism, industrialism and mass consumerism, the more likely there will be a adaptive regression to community-based values and a subsistence lifestyle (as in the case of Cuba).
Hypothesis 3: The greater a country’s military potential and the stronger the perception that force will be more effective than the free market to protect access to vital resources, the more likely there will be a strategy of predatory militarism (as in the case of Japan).
In addition to my three cases, I also looked at the South of the United States after the Civil War, where the abolition of slavery led to sharp economic decline and a full century was needed for recovery. This case seems to suggest a fourth hypothesis in addition to the three hypotheses stated above.
Hypothesis 4: In the event of peak oil, we should not expect either immediate collapse or a smooth transition. People do not give up their lifestyle easily. We should expect painful adaptation processes that may last for a century or more (as in the case of the US South).
Based on this, I show how different parts of the world would be likely to react to a peak oil scenario. After discussing what happened in each of my four case studies, in the final section I extract lessons for the first two decades after peak oil (assuming an annual decline of oil supply in the order of 2-5 %).

De NL spruitjeslucht. Het blijft nog even spannend. Na de verkiezingsavond gisteren blijft de spanning er voorlopig nog in. Welke coalitie zal worden gesmeed? Als Groen Links stemmer ben ik natuurlijk benieuwd of GL invloed zal krijgen in het komende kabinet. Het algemeen heersende ongenoegen over de nog steeds voortdurende import van de achterlijke islamitische cultuur is de afgelopen jaren nog steeds niet met adequate maatregelen weggenomen, zodat de zetelwinst van de PVV bepaald niet als een verrassing komt. Het integreren van de islamitische cultuur met moderne West-Europese opvattingen is zoiets als het mengen van water met olie. Dat wil niet echt lukken…
Onderwerpen als klimaatverandering, financiële crisis, energiecrisis en de tikkende tijdbommen in het Midden-Oosten hebben geen rol van betekenis gespeeld in de verkiezingen, en zullen ook geen rol spelen bij de komende kabinetsformatie.

26 mei 2010

In memoriam: onze kater Dougie, bijna 8 jaar oud geworden


Onze teerbeminde huiskat, kater Dougie, is tijdens de Pinksterdagen ernstig ziek geworden en is 26 mei j.l. overleden. Het was een schok voor ons: zo snel al en zo jong nog, net geen 8 jaar oud. We hebben slechts zo'n 3,5 jaar voor hem mogen zorgen, want hij kwam 18 okt 2006 bij ons in huis.

Als je de foto ziet kun je wel begrijpen dat ik in een zelfgemaakt liedje, dat ik 'm bijna elke avond toezong, hem ons fabeldier en onze sprookjespoes noemde. Helaas, ons plaatsvervangend kind ligt nu begraven in onze tuin, onder de witbloeiende meidoorn en deze plaatsvervangende moederpoes -ik dus- is in diepe rouw.

21 mei 2010

Eindelijk: in korte mouwtjes en korte broek

Schitterend fietsweer vandaag: volop zon, frisse bries, 17-18 graden. Ideaal voor een rustig tochtje vanmiddag naar Zuidlaren, 'n hersteltraining na 3 dagen intensief fietsen. Dacht ik, maar het pakt ietsje anders uit…

Het blijkt namelijk allemaal even soepel te gaan en m'n spieren doen gemakkelijk méér dan wat ik in eerste instantie van ze verlang. Het wordt daarom een mooie maar toch bewust ingehouden conditietraining, met 24-26 km/h tegen de wind in en 29-33 km/h met wind mee. Groningen en Drenthe laten zich van hun mooiste kant zien zodat ik volop kan genieten van de wind om het lijf, de warme zonnestralen en het fraaie landschap in voorjaarstooi.

'k Had niet verwacht dat het roeifietsen vandaag zo gemakkelijk zou gaan. Gisteren namelijk heb ik m'n RANS Dynamik Pro, mijn 'Crank Forward' mountainbike, achter in de auto geschoven en naar Dieren (Gld) gereden. Vandaar ben ik via Ellecom en De Steeg naar de Posbank gefietst en na de afdaling naar Rheden via de Schietbergseweg weer via diezelfde Schietbergseweg naar de Posbank geklommen. De omgeving heb ik vervolgens verkend om te zien hoe ik de komende maand rondom de Posbank m'n fietsklimspieren en -techniek kan opfrissen. 'k Wil een redelijke klimconditie hebben voordat we op vakantie gaan naar ons geliefde Bayern waar de soms steile klimmetjes weer op ons liggen te wachten ;-) .

'k Had verwacht dat ik vandaag, direct na de eerste keer Posbank, meer moeite zou hebben met roeifietsen, maar het tegendeel is het geval! Dat stemt deze burger optimistisch en ik hoop de komende maand toch 1-2 keer per week m'n fietsklimvaardigheden op m'n Dynamik Pro op een hoger peil te brengen in de prachtige omgeving van de Posbank.

06 mei 2010

Wie ik ben en waar ik ga

Dit is de titel van een recent advies van de Raad voor Verkeer en Waterstaat (april 2010) over de effecten van veranderingen in demografie en leefstijlen op mobiliteit.

Helaas, het blijkt een slecht en nutteloos advies. Het valt vooral op dat de naderende energiecrisis niet wordt genoemd. "Peak Oil" wordt kennelijk nog steeds als een aberratie van randgroeperingen gezien.

De huidige jongeren en hun leefstijl waar dit advies vooral over gaat, zijn het product van de huidige tijd waar alles in overvloed en voor weinig geld te krijgen is. Een cruciale rol hierin spelen de goedkope energie en het wereldwijd door de financiële sector kunstmatig geschapen fantasiegeld -honderden, wellicht duizenden miljarden euro's. Wij leven in Fantasialand, waar economen bijna elke dag voorlezen uit hun sprookjesboeken en maar al te graag worden geciteerd door politici en CEO's.

De in het advies voorziene landelijke krimp na 2040 zal niet optreden. Ruim voor die tijd zal door torenhoge energieprijzen de samenleving grondig zijn veranderd. Het is weliswaar niet goed mogelijk om precies te voorspellen hoe dat zal gebeuren, maar drastische economische krimp en verarming van de bevolking zullen daar zeker bij zijn.

Het is daarom niet realistisch, zoals het advies doet, uit te gaan van een blijvende en zelfs stijgende populariteit van de auto. Eerder moet gerekend worden met het naderend einde van de massamotorisering, met alle gevolgen daarvan. Hoe zal bijv. het maatschappelijk draagvlak zijn voor het in stand houden van energieverslindende en kostbare auto-infrastructuur? Hoe zal de jongere, in materieel opzicht verwende, generatie reageren op een alsmaar voortdurende economische depressie?

Wat mij het meest bevreest, is dat tot het einde van het olietijdperk de automobiliteit alle middelen zal opeisen om autowegen en bijbehorende onderdelen van de auto-infrastructuur in stand te houden, en dat het daarom er niet van zal komen om een fietsinfrastructuur in te richten, zelfs niet wanneer het heel duidelijk is geworden dat de auto geen toekomst meer heeft. Want de automobiliteit zit ook tussen de oren van machtige groeperingen: olie-, bouw- en industrielobby en de traditioneel denkende beleidsmakers en ontwikkelaars van infrastructuur en bebouwde omgeving.

Kortom, hier is sprake van een slecht en daardoor nutteloos advies! De schrijvers ervan hebben zich vooral door hun ervaringen in Fantasialand laten leiden en staan kennelijk met de rug naar de verwachte ontwikkelingen in de zeer nabije toekomst.

Jammer, voor de zoveelste keer een gemiste kans voor ons land. Wij hebben betere adviezen dringend nodig, anders komen we in de toekomst echt in grote problemen, veroorzaakt door onze totale onvoorbereidheid!

30 april 2010

Fietskm boekhouding

Het leeuwendeel van de in totaal 510 km in april heb ik op m'n 209 carbon roeifiets afgelegd: 466 km. De roei3wieler mocht vanaf begin april vooral uitrusten van z'n winterdienst en heeft maar 7 km afgelegd. 'n Eerste aarzelend begin van ons seizoen als zondagfietsers -langzaam voortstuntelend en bij voorkeur naast elkaar het fietspad blokkerend als een snelle fietser ons wil passeren, een schadelijke ondersoort dus van de homo colossus (classificatie van WR Catton, Jr)- leverde 37 km op met m'n Dynamik Pro.

Enfin, het gaat weer de goede kant op…

29 april 2010

Weer wat geleerd...

'k Moet woekeren met m'n talenten, en dat geldt zeker voor spierkracht en lichamelijk uithoudingsvermogen. Niet alleen m'n leeftijd, laten we maar zeggen middelbaar+, werkt in m'n nadeel, maar ook m'n medicijngebruik. Voortdurend goed opletten dus dat ik m'n lijf zo efficiënt mogelijk gebruik.
M'n vorig bericht ging over het foute gebruik van buikspieren en hoe ik dat heb kunnen corrigeren. Na een aantal weken blijkt het gunstige effect daarvan géén inbeelding: 't vervelende gevoel bij m'n middenrif is nu verleden tijd.

Groot was m'n vreugde toen ik gisteren halverwege m'n roeifiets-ommetje ontdekte dat ook m'n ademhalingstechniek beter kon.

Om onnaspeurbare redenen gebruikte ik vooral de borstademhaling. Achteraf gezien ben ik daarmee in de 2e helft van vorig jaar onbewust mee begonnen. Dat is natuurlijk voor het roeien niet de beste manier omdat de spieren in de borst- en schouderpartij al zwaar worden belast. Dus schakelde ik direct en bewust over naar buikademhaling. En dat maakte een groot verschil! Het gebruik van de rompspieren voelde meteen veel evenwichtiger aan en m'n uithoudingsvermogen -waarmee ik bedoel het continu kunnen doorroeien zonder zelfs maar een paar seconden pauze- ging alweer flink omhoog.

Ook opvallend was dat ik bij thuiskomst en de hele avond mij bijzonder prettig voelde na dit roeifiets-ommetje.

'k Ben benieuwd of deze ervaring ook blijvend is...

02 april 2010

Zelfcorrectie

Vanochtend stap ik op m'n boodschappenscheurijzer de roei3wieler om nog een, twee boodschapjes te halen en zowel op de heenweg als op de terugweg valt het mij direct op. Alleen weet ik nog niet wat het is dat mij opvalt  8-)  .

Vanmiddag maak ik op m'n Thijs 209 -vederlicht en nog steeds zo goed als nieuw- een klein ommetje van ca. 20 km. Ondanks dat de buitenthermometer 11 graden aanwijst is de stevige wind tamelijk fris.

En ongeveer halverwege weet ik wat er mis is: de terughaalslag doe ik te snel en met de verkeerde buikspieren. Daarvan had ik een paar uur geleden op de roei3wieler geen last.

'k Ga nu wat langzamer en bedachtzaam rijden met het brein in de debugging mode. En ja, het probleem lijkt mij nu duidelijk. Het vederlichte stuur en idem voetenslee van de 209 nodigen uit om heel snel -veel te snel- de terughaalslag te maken, en daarbij gebruik ik dan ook nog de spieren die hoog op de buik zitten, in de buurt van het middenrif. (Tsja, 'k heb nooit anatomie geleerd…) Die spieren zijn er niet op getraind om zo'n explosieve contractie te doen en hebben evenmin de conditie om dat lang vol te houden. Het gevolg is dat ik dat maar kort volhou en dat ik tijdens het roetsen en geruime tijd daarna een vervelend gevoel ter hoogte van het middenrif heb.

De opzettelijk trager uitgevoerde terughaalslag mist z'n uitwerking niet: het onaangename middenrifgevoel wordt veel minder, vooral wanneer ik de terughaalslag grotendeels doe met de lagere buikspieren.
Ook het uithoudingsvermogen wordt weer meer zoals ik dat gewend ben :-) .

De volgende roetstochten moet ik dus gebruiken om af te leren de terughaalslag te snel uit te voeren en hierbij te letten op het gebruik van de juiste buikspieren.

31 maart 2010

Afsluiting van maart

Het is vandaag aan de frisse kant met 'n harde en soms vlagerige wind. De weermannen hebben het over herfstachtig weer. Wij buitenmensen weten wel beter: dit voorjaarsweer heb je vaak in april/mei met 'n frisse en soms heel heldere polaire lucht waarin het weidse Groninger landschap extra tot z'n recht komt.

Vanochtend is het 8-10 graden en  roets ik ff naar de huisartsenpraktijk voor 'n herhaalrecept. Vanmiddag is het volgens de buitenthermometer met 11-12 graden ietsje warmer maar door de hardere wind voelt het toch frisser aan dan 's ochtends. Kort ommetje roetsen dan maar, ook omdat het door de harde windvlagen niet erg aantrekkelijk is om lang onderweg te zijn.

De fietskm-statistieken tonen slechts bescheiden verrichtingen, vooral omdat het weer bepaald niet heeft meegewerkt. Evenals in eerdere jaren worden februari en maart bijeen gevoegd, en het resultaat is 466 km totaal: 20 km op m'n Thijs 222, 142 km op de nieuwe Thijs 209 en 304 km op m'n roei3wieler.

23 maart 2010

't Is soms moeilijk kiezen...

Het weer is de laatste dagen tamelijk zacht, zonnig en droog.

Ideaal dus om een ommetje te maken op m'n gloednieuwe Thijs 209 carbon roei2wieler.
Ideaal weer ook om in de tuin te werken.

In m'n hoofd vindt het debat plaats tussen fietser en tuinman. De trouwe lezers van dit weblog kunnen natuurlijk de argumenten wel dromen om te gaan fietsen.

M'n tuinman alter ego heeft ook goede redenen om aan de slag te willen. Het moet gezegd: struiken en planten in de tuin lopen dit voorjaar niet bijzonder snel uit. 'k Neem aan dat dit komt door de lange winter waardoor alles later en ook langzamer op gang komt. Toch zitten bosanemoon en omphalodes verna al moeizaam omhoog te komen onder een te dikke laag afgevallen blad. En de nieuwe bladknoppen van de hertshooi worden al groter. Blad harken en snoeien dus niet uitstellen…

't Verstandig compromis biedt zich vanzelf aan. 's Ochtends bijtijds beginnen met tuinieren, en naar bevind van zaken daarmee òf doorgaan tot de middagboterham, zodat de middag goeddeels kan worden besteed aan een mooie roeifietstocht, òf ook 's middags een paar uur tuinieren en dan een kort stukje roeifietsen om vooral de kreukels uit m'n rug te halen.

Vanmiddag neem ik ruim de tijd om een favoriet ommetje van 35 km te roetsen nadat ik de ochtend heb besteed aan het te voorschijn halen van bosanemoon en omphalodes verna en bijkomende werkzaamheden om de tuin er verzorgd en natuurlijk aandoend te laten uitzien.

't Wordt een wandeletappe zoals men dat in de TdF zegt: in een rustig tempo vooral genieten van het landschap en de warme zon op het gezicht. In Zuidlaren op m'n stamterras 'n beetje dommelen en theedrinken, en weer opstappen voordat ik helemaal in slaap val.

Onderweg ben ik weer helemaal wakker en kan ik de rijeigenschappen beoordelen van m'n Thijs 209. 't Fietske ligt vast en strak op de weg en reageert direct en levendig zonder nerveus te zijn. 't Lage gewicht -ca. 12 kg met het standaard toptasje- maakt zich kenbaar door gemakkelijk optrekken en vlot omhoog gaan bij bruggetjes. Het kleinere traagheidsmoment, vooral door de lichtere boegspriet, maakt dat de 209 strakker stuurt dan de 222.
Het lichte stuur en voetenslee zorgen voor een heel lichte terughaalslag. Schakelen en remmen gaat heel gemakkelijk.

Kortom, een heerlijk roeifietsje!

17 maart 2010

M'n nieuwe roei2wieler, de Thijs 209 carbon roeifiets

Vanochtend hèt grote moment: 'k ga naar Zuidlaren om bij 4Hout 2Wielers m'n nieuwe roei2wieler -de Thijs 209 carbon roeifiets- op te halen. Gisteren namelijk heeft m'n vaste fietsmonteur Jos, samen met z'n vader, de 209 opgehaald in Middelburg, en m'n goeie ouwe ruim 6 jaar oude Thijs 222 meegenomen als inruil. Het was een informatieve en gezellige kennismaking daar bij Derk Thijs en er is heel wat hogere fietsvakkennis uitgewisseld, waarvan ik als onwetend fietsertje natuurlijk totaal geen weet heb.

En daar staat-ie in de winkel te pronken! Gossamme, wat 'n onwijs mooi ding! En licht, zo'n 11,5 kg zonder toptasje. Op de terugweg ga ik bij de bakker langs voor 2 monchoutaartpuntjes voor vanmiddag bij de koffie thuis, want dit moet natuurlijk gevierd worden.

't Is aardig weer, zo'n 11-12 graden en weinig wind. Het zonlicht is diffuus en gedempt dank zij de hoge sluierbewolking, prima omstandigheden om wat technische foto's te maken.

't Lichte fietske laat zich moeiteloos op een paar schragen tillen, zodat alle details goed in het licht zitten en ik e.e.a. goed in beeld kan krijgen. Al op het eerste gezicht is goed te zien dat er groot verschil is tussen de 209 en z'n voorganger, de 222. Qua ontwerp en constructie is er heel veel verbeterd, en de fiets maakt een strakke indruk door de afwezigheid van talloze appendages die bij de 222 nog wel apart op het frame zijn gemonteerd. Het roeifietszitje en het frame vormen nu één geheel. Veel meer kabels zijn weggewerkt in stuur en frame. Het stuur is geheel van carbon, de eveneens carbon voorvork heeft maar 1 poot.

De neus is een mooi geheel geworden. Op de nylon rol rechts kan een voorlicht worden gemonteerd.

Op het stuur zitten niet de standaard rubberen handvatten, maar stuurlint, heel wat comfortabeler voor de handen. De mechanische schijfremmen worden bediend met de lichtgewicht Tektro remhendels. Goed te zien is de gecombineerde bediening voor de revolverringgrendel en de snekblokkeerder. De lichte welvingen aan achter/bovenkant van het stuur zijn om de armslagkabel op z'n plaats te houden.

De revolverring waarop de gele aandrijfkabel (4mm Dyneema) en het zwarte elastiek worden op- en afgewikkeld bij het schakelen naar een ander verzet. In het midden van de revolverring is het frame van de voetenslee te zien, met montagegat voor het rechter pedaal. Even rechtsboven de Dyneemaknoop is de grendel te zien waarmee de revolverring wordt geblokkeerd.

De voetenslee van links gezien. In het balhoofd zitten heel speciale lagers (vraag mij niet precies wat…). 't Fietscomputertje is een Cateye Enduro 8, dat ook op al onze andere fietsen zit. Gemakkelijk omdat je maar 1 handleiding hoeft te kennen.

Het uiteinde van de monovoorvork met de mechanische schijfrem Avid BB7 en Jagwire kabel.

Uiteinde van de achtervork links, eveneens met mechanische schijfrem Avid BB7 en Jagwire kabel.

Vooraanzicht van de monovoorvork. Het carbon voorspatbord is nodig om de boegspriet tegen vuil worden en daardoor verhoogde slijtage te beschermen.

Goed zicht op de achtervorken en de vloeiende overgang naar het roeifietszitje.

Het roeifietszitje ongeveer op het laagste punt, van rechtsonder gezien.

Weer het roeifietszitje, nu van linksonder gezien.

'n Drukke bedoening op dit kruispunt van fietsonderdelen: boegspriet van aluminium/rvs, carbon stuur, carbon frame, carbon monovoorvork.

16 maart 2010

Haal 'n stamtafel in huis!

Met het voorjaar krijgen we de kriebels en dan moet er ook in huis worden vernieuwd of veranderd. 'n Gouden Tip: als je toch al de zithoek wilde vervangen, pak het dan echt vernieuwend aan: doe de zithoek de deur uit en installeer 'n stamtafel!

Zithoeken zijn in wezen ellendige dingen. Neem plaats en je slechte eigenschappen worden prompt versterkt en voor iedereen zichtbaar: lamlendigheid en desinteresse, onelegantie en verveling. Kortom, de trekjes die je meestal goed weet te verbergen. Maar in de zithoek wil dat niet zo goed lukken.

'k Wil m'n weblog niet ontsieren met illustraties van dit weerzinwekkende fenomeen. Wie ze toch wil zien kan googlen naar afbeeldingen van "couch potato".
(Ik aanvaard echter geen verantwoordelijkheid voor de materiele, geestelijke en andersoortige gevolgen van deze actie!)

Passief en indolent, dat word je in de zithoek. Om het nog erger te maken is daar ook de televisie, het dwingend middelpunt van de zithoek. Televisie schakelt het menselijk brein uit en zet het verstand op nul.

Het kan gelukkig heel anders.

Weer levendigheid in huis. Meer onderling contact tussen huisgenoten. Meer eigen activiteiten, minder passieve consumptie voor de beeldschermen van tv en computer.

'k Zag 'n paar maanden geleden een stamtafel in de kantoorversie. Niet oubollig bruin hout, maar moderne vormen en materialen met eveneens moderne gemakkelijk zittende stoelen er omheen. En een soort ingebouwde schemerlamp die de tafel in een helder en prettig licht zette.

Wat ik vandaag hierboven moeizaam onder woorden heb gebracht ging toen in een flits door mij heen en tegelijk wist ik dat ik oog in oog stond met werkelijk het beste alternatief. 't Past prima in de woning als je de zithoek eruit hebt gegooid. De tv krijgt een bescheiden plekje voor wie af en toe tv wil kijken. Koffie- en theedrinken, gezellig aanschuiven voor een praatje of om wat te laten zien in krant, boek of browser, dat kan allemaal en veel beter dan in de traditionele zithoek.

Waarom schrijf ik dit nu pas op? De aanleiding: afgelopen zondag zagen we in het fraai gerenoveerde Flehite museum in Amersfoort het fotoproject EYE 2 EYE.

De website van Flehite vermeldt hierover:
In deze bijzondere fotoserie geeft de Amersfoortse fotograaf Roel de Vringer een beeld van het leven in de partnersteden Amersfoort en Liberec aan de hand van portretten van vijftig verschillende mensen. De fotograaf plaatste 25 keer een Amersfoorter tegenover een inwoner van Liberec met hetzelfde beroep. Van iedere geportretteerde maakte hij drie foto's in verschillende omstandigheden: in de werk-, woon- en welzijnssituatie (www). De foto's waren in het najaar van 2009 te zien in de stadhuisgalerie in het Tsjechische Liberec.

'k Kan het ook niet helpen en had het allerminst verwacht, maar veel foto's zijn schitterende illustraties bij èn van wat ik hier heb opgeschreven.
Mooie en boeiende foto's trouwens, nog maar 5 dagen te zien…

15 maart 2010

Wie maakt de leesbaarste Boerkafiets?

[Update 15 mrt: Dank zij de eerste reactie op dit plaatje weet ik nu dat de fraaie oorspronkelijke foto op de site van fotograaf Bob Bronshoff staat. Bovenstaande afbeelding is gemaakt door 'n mede-HPVpiloot met een Canon scanner en daarna door mij met enkele eenvoudige ingrepen bewerkt om de tekst beter leesbaar te maken. Trouwens, tekst in witte letters op 'n zwarte ondergrond is een van de hoofdzonden van 'website usability'!]

[Update 16 mrt: deze afbeelding is geplaatst met toestemming van fotograaf Bob Bronshoff, Amsterdam.]

13 maart 2010

Nieuwe remmen en meer...

Gisteren (vrijdag 12 maart) kon ik m'n gerevideerde roei3wieler weer ophalen bij Velomobiel.nl in Dronten. 't Was een blij weerzien met m'n deerlijk gemiste wagentje!

't Was 'n komen en gaan, daar in Dronten. Pé Koomen was alweer weg met z'n spiksplinternieuwe Q402 en ongeveer gelijk met mij kwamen twee velomobilisten: John Dankers die z'n beroemde haai-Quest weer kwam ophalen en Peter van Wee met z'n hoogglans Strada #6. Allebei prachtige voertuigen die het waard zijn om uitgebreid bekeken en bewonderd te worden. Wat ik natuurlijk ook niet kon laten…

Maar nu verder over m'n roei3wieler…
De revisie ervan door de mannen van Velomobiel.nl is meer dan geslaagd, zo was m'n conclusie gisteren op het eerste gezicht, en zo vind ik het nog, na de fotosessie vandaag, een uur of wat geleden. 'k Zette m'n trike op 3 schragen, 1 schraag onder elk wiel zodat ik de details waar het nu om gaat goed op de foto kon zetten.

Waar het vooral om ging: de vervanging van de Magura Julie schijfremmen door SA 90 mm trommelremmen. Oorspronkelijk gemaakt voor bakfietsen, blijken deze remmen ook voor andere fietsen uitstekend bruikbaar. In combinatie met de hoogwaardige Jagwire kabels zijn de nieuwe remmen licht te bedienen en hebben meer dan voldoende remkracht, ook voor noodstops.


De achterrem mocht blijven zitten en wordt nu als parkeerrem gebruikt met de bediening onder het roeifietszitje.



De carbon spatbordjes tenslotte hebben geheel nieuwe steunen gekregen. De oorspronkelijke draadsteunen waren veel te slap en het was een druk&zenuwachtig gedoe bij de voorwielen met die nerveus trillende spatbordjes. Bovendien zaten ze niet mooi recht. Dat is nu allemaal verholpen met de nieuwe steunen, zodat nu rust op de fiets heerst en alles een solide indruk maakt.

06 maart 2010

En toch wordt het voorjaar!



(Foto M Kwinkelenberg-van Zuijen, Leusden)

05 maart 2010

Corrosie

Vroeger -en nu heb ik het over 50-40 jaar geleden- roestte er meer aan 'n fiets dan nu. Je kon na gebruik je fiets altijd in 't schuurtje of in de gang zetten, en 'm om de haverklap poetsen, het hielp niks. Na uiterlijk een half jaar, maar meestal eerder, kwamen de roestplekjes, het eerst op de meest opvallende plekken op stuur en frame. Ook allerlei boutjes en moertjes werden al snel bruin en gingen onwrikbaar vast zitten.

Daarentegen had je van roest aan ketting en tandwielen niet zo veel last. Die zaten netjes opgeborgen in een dichte kettingkast -'k heb het nu over de huis-, tuin- en keukenfietsen van die tijd- die met wat geluk 1-2 jaar heel bleef en die 't vet en de olie op de edele delen van je fiets hielden. Duurdere modellen van die tijd hadden zelfs oliebad kettingkasten, waarin de ketting door een laagje olie liep onder in de gesloten metalen kettingkast.

Tegenwoordig is de fiets veel beter bestand tegen roesten en andere vormen van corrosie, door het gebruik van betere materialen zoals corrosiebestendige metaallegeringen, meer kunststof onderdelen, betere verf.

In 'n lange winter als deze (2009-2010) zijn het natuurlijk de laatste zwakke plekken van de modernere fietsen die het zwaar te verduren hebben van de pekel en het zand. Door technische ontwikkelingen en modieuze voorkeuren zijn het nu vooral de edele delen van de fiets die last hebben van zout&zand. Geheel of gedeeltelijk onbeschermde ketting, mechanisch verfijnde maar kwetsbare onderdelen zoals derailleurs en schijfremmen, minimalistische of helemaal geen spatborden en daardoor rijkelijk rondsproeiend water en modder. De oplettende lezertjes kunnen zich moeiteloos de bijbehorende voorbeelden voor de geest halen…

Er zijn onderdelen die wel robuust zijn geconstrueerd maar gebruikt worden onder omstandigheden waarvoor ze eigenlijk niet zijn ontworpen. 'n Goed voorbeeld zijn de onderhoudsarme trommelremnaven die hun belangrijke werk doen in een omgeving waar maar al te vaak een akelig mengsel van zout water en zand rondsproeit. 'k Heb het hier over vooral de halfopen en zelfs halfdichte voorwielkasten van velomobielen.

Hoe het er uit kan zien na een winter als deze laat Wim Harwig zien op 'too old to die young'. Gelukkig kon Wim 't spul door schoonmaken en smeren weer gangbaar maken...

Corrosiepreventie is een boeiend vak waarin onder meer materiaalkennis en elektrochemie samenkomen. Bijv. Marine en oliemaatschappijen zijn organisaties die actief zijn op zee en van oudsher grote belangen hebben bij corrosiebestrijding. Nu er steeds meer fietsers zijn die zo lang mogelijk willen doorfietsen, ook wanneer er zout is gestrooid om gladheid te bestrijden, zullen ook fabrikanten van fietsen en fietsonderdelen aandacht moeten besteden aan corrosiepreventie voor hun producten. Gelukkig is al heel veel kennis aanwezig en is het vooral zaak om deze toe te passen.

Niet alleen eigen ontwikkelings- en testwerk is belangrijk voor fietsfabrikanten en hun toeleveranciers. Minstens zo leerzaam is het kennisnemen van ervaringen van winterfietsers. Deze moeten dan wel de moeite nemen om de producenten op de hoogte te brengen, hetzij direct, hetzij via hun leverancier.

02 maart 2010

Schijfremperikelen - de oplossing

Na wat heen en weer geschrijf met Derk Thijs (Middelburg) en Velomobiel.nl (Ymte Sijbrandij, Dronten), en overleg met m'n vaste monteur Jos van 4Hout 2Wielers is een oplossing voor de schijfremperikelen gevonden.

De schijfremmen worden vervangen door SA 90 mm trommelremmen met Jagwire bedieningskabels, links en rechts afzonderlijk bediend dmv de lichtgewicht Tektro reverse handles waarvan er al 1 op het trikestuur zit. Er worden ook andere onderdelen vervangen en speciale nieuwe onderdelen gemaakt en gemonteerd (o.a. voorwielen, ankerplaten en voorwielassen).

De achterrem wordt verwijderd (tenzij 'n handigheidje wordt bedacht om 'm als parkeerrem te kunnen gebruiken met een bediening die niet op het stuur is gemonteerd maar op 'n onopvallende plek elders op de trike).

Velomobiel.nl zal deze klus uitvoeren.

De overwegingen die hebben geleid tot deze oplossing zijn vooral de onverbeterlijkheid van de Julie schijfremmen voor wat betreft het gaan vastzitten van de rempiston (Jos: "typisch Julie") en de slechte omstandigheden waaronder de remmen hun werk moeten doen (winterseizoen met pekel, modder en zand op de wegen).

Door m'n ervaringen met de trommelremmen op WAW015 verwacht ik niet dat er problemen zullen optreden door de mindere doseerbaarheid en de geringere maximale remkracht van trommelremmen t.o.v. schijfremmen. Beide aspecten worden trouwens verbeterd door hoogwaardige bedieningskabels (Jagwire) en de grotere remtrommeldiameter (90 mm ipv 70 mm). De geringere storingsgevoeligheid van trommelremmen is een groot pluspunt.

27 februari 2010

Schijfremperikelen

Halverwege deze zaterdagochtend ziet het weer er redelijk uit, de verwachte regenbuitjes zijn klein en zullen niet veel aanbrengen. Nu maar 'ns wat verder weg roetsen, naar Zuidlaren.

Met m'n vaste monteur Jos van 4Hout 2Wielers overleg ik over de zaken die mij niet meer bevallen aan m'n roei3wieler. De Magura Julie schijfremmen aan beide voorwielen remmen voortreffelijk, maar vooral de r-rem gaat niet meer terug, zodat het rv-wiel steeds 'n beetje aanloopt. De koppen van beide voorwielbouten zijn gaan roesten wat het uiterlijk van de fiets bederft. 'k Ben gevoelig voor zulke details…

In de werkplaats gaat de roei3wieler in de takels van de hydraulische fietslift en eea wordt geïnspecteerd. De l-rem is in orde en de remblokjes zijn nog lang niet aan vervanging toe. De r-rem heeft zichtbaar meer te lijden (net als bij de auto; aan de kant van de weg ligt meestal meer vuil dan naar het midden toe) en de remblokjes zijn behoorlijk versleten. Deze worden direct vervangen.

Omdat de Magura Julie remmen berucht zijn om hun kuren komen we tot de conclusie dat er 2 nieuwe hydraulische schijfremmen zullen worden gemonteerd. Onze overwegingen hierbij zijn als volgt. De enkelvoudige bediening van de huidige schijfremmen komt te vervallen en de nieuwe remmen krijgen elk hun eigen remhendel. Om deze reden komt de mechanische velgrem op het achterwiel te vervallen: om ruimte te maken voor de remhendel van de nieuwe lv-schijfrem. We verwachten daar geen problemen mee: twee afzonderlijke remhendels voor beide schijfremmen geven meer bedrijfszekerheid dan de enkelvoudige bediening die er nu op zit. De achterrem is trouwens een gevaarlijk ding: daarmee remmen maakt de roei3wieler compleet stuurloos en moet vooral nooit worden gebruikt.

M'n vroegere velomobiel WAW015 heeft eveneens 2 afzonderlijk bediende voorremmen. Daarmee remmen ging mij altijd goed af en gaf nooit aanleiding tot scheeftrekken van de fiets. Kennelijk heb ik zoveel gevoel daarvoor dat de feedback van de fiets voldoende is om links en rechts goed te doseren. Daarom durf ik wel af te stappen van de enkelvoudige  schijfremmen bediening.

Jos maakt nog wat fotootjes van de toestanden bij de voorwielen en gaat op zoek naar een goed merk hydraulische schijfrem die zo ongevoelig mogelijk is voor pekel en zand. In eerste instantie wordt aan Hope gedacht. Als hij denkt wat te hebben gevonden, zal hij mij op de hoogte brengen. Ook worden 2 rvs voorwielbouten besteld.

Welgemoed ga ik weer terug en pauzeer eerst bij Bakker Harms met een capuccino en twee sneden Zuidlaarderbol. Als ik daarna weer verder wil rijden controleer ik eerst het rv-wiel. Dat loopt zwaar! In de hoop dat dit na een paar km zal verbeteren ga ik verder en controleer ik bij Schuilingsoord weer het rv-wiel. Bijna niet rond te krijgen! Dus terug naar 4Hout 2Wielers, alwaar de twee oude remblokjes weer worden teruggezet. Met een nu veel gangbaarder rv-voorwiel kan de rit naar huis worden gemaakt.

'k Ben benieuwd naar het vervolg…
44 km gereden :-)

26 februari 2010

Hoe staat het met Uw conditie ? (Pé Koomen)

Tot m'n stomme verbazing heb ik deze februarimaand=sneeuwmaand -vooral in Oost-Groningen!- op m'n roei3wieler maar liefst 239 km bij elkaar gesprokkeld [update: hierbij zijn meegerekend de 44 km die ik morgen nog zal roetsen]. Met genoeg ritjes van 10, 15 of 25 km kom je klaarblijkelijk een heel eind :-)

Ondanks de weinige roeifietskm's in januari+februari (339 km) heb ik het gevoel dat ik tot nog toe de winter redelijk ben doorgekomen: niet al te veel conditieverlies en een lenig lijf (in ieder geval voor een 71-jarige…).

Natuurlijk zijn die 340 km in 2 maanden niet voldoende voor een prima lichamelijke conditie. Daarvoor moet ik meer km's roetsen: minimaal 105-150 km per week (450-600 km per maand), bijv. 3 à 4 tochtjes per week van 35 km. Dat is goed te doen, gegeven dat ik meer te doen heb: huis en tuin onderhouden en m'n …ahum… intellectuele werk. Soms gooit het weer roet in het eten, of een overmaat aan sociale verplichtingen (hoewel ik altijd probeer om die te spreiden).

Gelukkig is roeifietsen een intensieve en veelzijdige workout zodat m'n minimale inspannings'verplichting' van 105-150 km per week een prima conditie oplevert: 'k voel mij energiek en levenslustig, heb geen last van lichamelijk vermoeid raken door m'n werk in en om huis en door de zondagse activiteiten samen met m'n vrouw.

Het Latijnse citaat "Mens sana in corpore sano" (een gezonde geest in een gezond lichaam) kan worden opgevat als een aansporing om een goede balans te vinden tussen lichaam en geest. Ook ik heb de ervaring dat alleen sport niet genoeg is om mij goed te voelen. Intellectuele inspanning, dwz. hard en geconcentreerd denkwerk, is voor mij onmisbaar gebleken. Na m'n pensionering heb ik op dat vlak verschillende dingen gedaan, maar die vond ik niet interessant genoeg om er lang mee door te willen gaan.

Het zou te ver gaan om hier uit de doeken te doen waarom ik kort geleden weer in de wiskunde ben gedoken. 'k Wil volstaan met de opmerking dat ik voorlopig genoeg heb van populariserende uiteenzettingen over natuurkundige onderwerpen en nu het mathematische hoe en waarom daarvan wil proberen te begrijpen.

Ook zou het te ver gaan om hier uit te leggen waarom ik meer wil begrijpen van vooral de geometrische algebra (GA). Voor wie een indruk wil krijgen waar GA over gaat, kan een blik werpen op de Ørstedlezing van 2002 door David Hestenes (.pdf-document) en op de discussie "Hestenes' Geometric Algebra. What good is it?" op het Physics Forums. Vooral de reactie van 'laserblue' is informatief.

Het is wellicht aardig om te weten dat deze ontboezemingen het regelrechte gevolg zijn van de vraag in de titel van Pé Koomen's bericht op 23 februari j.l..

Wordt waarschijnlijk vervolgd…

21 februari 2010

Schoothondje.nl

Dat de meeste Nederlandse politici -of ze zichzelf aanprijzen als christelijk of seculier, links of rechts, liberaal of conservatief- kritiekloos achter Amerika (de USA) staan, weten we al lang.

Wij zijn het schoothondje van Amerika. Dit werd weer 'ns duidelijk gemaakt tijdens de langzame val van het kabinet Balkenende-IV: veel commentatoren maken zich vooral grote zorgen over hoe de NAVO (waarin Amerika de lakens uitdeelt) en het Witte Huis het nee van de PvdA zullen opvatten en welke gevolgen dit zal hebben voor de relatie tussen Nederland en de NAVO en USA.

Als er wordt gesproken over "de internationale statuur" van Nederland, wordt vooral bedoeld of wij voortaan de kruimeltjes die de USA af en toe aan Nederland toewerpt, moeten missen, zoals dat bijgeschoven stoeltje aan de vergadertafel van de G-20.

Één ding is zeker: dit schoothondjesgedrag gaat ons geheid in nog meer problemen brengen.

Voorbeelden van problemen ten over: De foute Irakoorlog en het rapport-Davids. De uitzichtloze Afghanistanoorlog met totaal onzekere afloop. De blindelingse steun aan de USA in diens blindelingse steun aan Israël, dat zich steeds duidelijker ontwikkelt tot een gevaarlijk militant zionistisch land met een fascistische inslag en voortdurend op zoek naar meer Lebensraum.

Laten we er geen doekjes om winden: de USA is een wereldrijk dat thans z'n nadagen beleeft. Financieel aan de grond en met z'n energie- en grondstoffenvoorzieningen diep in de gevarenzône. Snel groeiende concurrentie van een andere opkomende economische grootmacht die zelfverzekerd paal en perk stelt aan de Pax Americana.

Wanneer een in de hoek gedrongen Amerika z'n "imperial overstretch" niet wil toegeven maar deze met alle beschikbare middelen wil handhaven, krijgen wij een kat in het nauw te zien die rare sprongen gaat maken.

En wanneer Schoothondje.nl niet op tijd z'n volgzaamheid aan de USA afleert, worden wij gedwongen om mee te springen. Grote kans dat we dan meegesleept worden in oorlogen om olie en grondstoffen, en andere wilde en kostbare avonturen, die geen ander doel dienen dan de Amerikaanse reus op lemen voeten overeind te houden.

[Update: zie in dit verband ook Chinese Labor Costs, Tea Partiers as True Believers.]

[Update 2, ma 22 feb 2010: vandaag staat in NRC Handelsblad een column van prof. Eric Schliesser "Waarom altijd dat aanschuiven bij wereldleiders?". Ook hij trekt de fixatie van Nederland op de USA in twijfel en gebruikt deels dezelfde argumenten als ik hierboven heb gedaan.
Nog een voorbeeld van een door schoothondjesgedrag veroorzaakt probleem is het overnemen van elementen uit de "war on drugs" die vooral in de USA met grote verbetenheid wordt gevoerd. Succes echter blijft uit, terwijl het oorspronkelijke Nederlandse hard- en softdrugsbeleid, met ruime aandacht voor de volksgezondheidsaspecten en voorlichting, veel betere resultaten behaalt.]

[Update 3, di 23 feb 2010: vandaag staat in NRC Handelsblad een fraaie prent van Bas van der Schot, die mij toestemming gaf om deze hier te plaatsen.]

18 februari 2010

Contrasten

Na 't korte maar heel mooie tochtje gisteren met 'n perfect schakelende roei3wieler smaakt het vandaag naar meer, al is het grotendeels hetzelfde tochtje als gisteren met een paar km's erbij.

Wat kan het weer van de ene dag op de ander 'n terugval maken!
Gisteren was het een buitengewoon fraaie winterdag met vooral 's ochtends een blauwe hemel en een uitbundig schijnende zon. Het was goed te merken dat het naar eind februari toe gaat: de zon heeft al veel kracht.
Vandaag is het somber en grijs weer, met een zo vochtige lucht dat er lichte mist is en onderweg de mistdruppeltjes neerslaan op m'n skibril. Ondanks de niet eens zo lage temperatuur van +2 ºC voelt het buiten toch kil aan. De zonnestroomproductie van onze 24 PV-panelen, die gisteren nog ruim 8 kWh was, blijkt vandaag met moeite slechts het achtste deel ervan te halen, 1,1 kWh.

Tijdens het roetsen op deze middag bedenk ik dat deze manier van voortbewegen vooral zo leuk is omdat de lichaamsbeweging veelzijdig is. Het gewone ligfietsen daarentegen, zelfs al is het in een mooie snelle velomobiel, is heel statisch: 'n kwestie van achterover liggen en trappen.

Op m'n beide RANS CF-bikes merk ik dat het dynamische karakter van het roeifietsen m'n rijstijl op deze fietsen duidelijk heeft beïnvloed. Ik gebruik m'n bovenlichaam om soms extra kracht te zetten op de pedalen. Da's een kwestie van trekken aan het stuur en lichtelijk uit het zadel komen. De zithouding, niet met de armen steunend op het stuur maar meer achterover en in evenwicht op het zadel, maakt dat trouwens gemakkelijk. Ik vind het prettig om zo met het hele lijf in beweging te blijven en niet overwegend in een en dezelfde houding "bevroren" op de fiets te zitten of liggen.

16 februari 2010

Snekblokkeerder probleempje opgelost

Direct na de middagboterham zit ik dit op te schrijven zodat m'n eten wat kan zakken en de buitentemperatuur hopelijk nog een graadje hoger wordt dan de 1-2 ºC die de thermometer nu aanwijst. En de zon doet nu ook pogingen om door te breken :-)

Deze ochtend zit ik niet met m'n neus in m'n gloednieuwe wiskundeboeken, maar op m'n knieën naast het achterwiel van m'n zo goed als nieuwe roei3wieler die ik voor deze gelegenheid in de warme hal van onze woning heb geparkeerd.

De laatste tijd word ik namelijk geplaagd door een hinderlijk probleempje tijdens het op- en afschakelen van m'n roei3wieler. De snekblokkeerder komt moeilijk in de vrije stand terug, zodat ik tijdens en na het schakelen allerlei ratelgeluidjes hoor vanaf het achterwiel en de alu tandjes op het snektandwiel wat afgesleten zijn.

Nu is een beetje afslijten van die tandjes niet zo erg, want 't zijn erg scherpe tandjes die graag je vingers toetakelen als je in hun buurt komt. Maar het moet natuurlijk niet te gek worden.

Als erkend onhandige bondskluns heb ik natuurlijk eerst overlegd met Derk Thijs. Want stel je voor dat ik een volkomen foutieve denkwijze hanteer, waardoor ik in het ergste geval het (weer) goed functioneren van m'n roei3wieler definitief onmogelijk zou maken! 'k Moet er niet aan denken...

Nadat ik kennis had genomen van de zoals altijd verhelderende inzichten van Derk heb ik de snekblokkeerder aandachtig verder bestudeerd. Ik kon nu zien dat het laatste stuk van de tamelijk stugge snekblokkeerkabel de snekblokkeerder weg wil duwen van de vrije stand, zodat die vrije stand moeilijker wordt bereikt als ik de bedieningshandel (op het stuur) van de snekblokkeerder/Revolverringgrendel loslaat.

De snekblokkeerkabel is tamelijk stug, zodat-ie met een relatief groot krachtmoment de snekblokkeerder de verkeerde kant opduwt, namelijk richting snektandwiel. De vrijloopveer die de snekblokkeerder in de vrije stand wil trekken wordt daardoor tegengewerkt, met het eerder vermelde gevolg: de snekblokkeerder komt maar moeilijk in de vrije stand terug.

Een en ander is te zien in het eerste paar fotootjes. Bij ongestoorde kabelloop van de snekblokkeerbediening is op het bovenste fotootje te zien -niet overduidelijk, maar toch…- hoe de tule bij de versteller enigszins naar boven wijst ten opzichte van de richting van de versteller. Dit geeft aan dat de kabel daar een kracht omhoog uitoefent waardoor de snekblokkeerder naar beneden wordt geduwd. Het onderste fotootje is genomen terwijl de snekblokkeerkabel bij het enkele deel van de achtervork (onder het roeifietszitje) wat naar onderen wordt gedrukt. Tule en versteller staan nu in 'n nagenoeg rechte lijn.

De oplossing bleek simpel: de snekblokkeerkabel omleggen waardoor de ongunstige voorspanning van het laatste stuk kabel bij de achtervork wordt weggenomen. Dit is te zien in het tweede paar fotootjes.
Het bovenste fotootje toont de oorspronkelijke kabelloop: links langs de achterste steun van het roeifietszitje. Het onderste fotootje toont de nieuwe -en hopelijk verbeterde- situatie: de kabel loopt nu aan de rechterkant van diezelfde steun.

Het derde paar fotootjes laat zien hoe het krachtenspel bij de arm v/d snekblokkeerder is veranderd: (boven) van opwaarts (verkeerd dus) naar (onder) een duidelijk neerwaartse kracht (dus goed). Zelfs de tule blijkt nu wat naar beneden gericht t.o.v. de versteller.

De hele operatie was, ook naar klunsmaatstaven gemeten, eenvoudig: de binnenkabel uit z'n klem op de snekblokkeerder losmaken en de versteller losdraaien, en het platgeknepen aluminium eindbusje op de binnenkabel 'n beetje bijknippen zodat-ie door het schroefgaatje van de versteller kan. De losse kabel nu omleggen en alles weer monteren.

30 januari 2010

'n Dag met fietsvariaties en een boek van Stillwell

Afgelopen nacht heeft het weer 'ns gesneeuwd. Wij -dwz de vier mannen die aan onze gemeenschappelijke inrit wonen- maken in de loop van deze mooie, windstille en zonnige ochtend de inrit en onze eigen opritten weer schoon, voor de kweetnietmeervoordehoeveelste keer. Met het weer van vandaag is sneeuwschuiven geen straf, ook al omdat ik voor het eerst sinds dagen buiten weer aan de slag kan.

Tijdens het sneeuwruimen krijg ik een telefonische roep om hulp. De iMac van vrienden van ons in het dorp staat wat te kuren en te bokken nadat-ie zich verslikt heeft in een huisgemaakte CD van iemand anders. 'k Weet met wat telefonische raadgevingen de boel weer op gang te krijgen, maar vind toch dat ik na het sneeuwruimen ff erheen moet om de patiënt te bekijken.

't Lijkt mij raadzaam om dit keer de RANS Cruz te nemen. Die is in 2009 praktisch niet gebruikt en is met sneeuw op de weg wellicht een betere keus dan m'n roei3wieler. 't Is weer wennen, zo hoog gezeten en alleen maar trappen met de beentjes... Comfortabel is het wel! De Cruz wreekt zich op mij voor m'n affectieve verwaarlozing in 2009, door de ketting van het achtertandwiel af te laten lopen. Dank zij de Rohloff kettingspanner ('n soort gefixeerde derailleur) is het weer terugzetten van de ketting geen probleem. Kennelijk ben ik nu genoeg gestraft en zonder verder malheur mag ik m'n bestemming bereiken. De iMac wordt bekeken en onderzocht en krijgt een medicijn -in de vorm van een speciale queue in Socks- dat-ie moet innemen als zoiets weer gebeurt.

Op de terugweg valt het mij op dat het ERRUG mooi weer is en de fietspaden schoon zijn, dus dat betekent thuis snel 'n boterhammetje eten en 'n ommetje maken met de roei3wieler.

Een schitterend zonovergoten sneeuwlandschap en de pure lol van het roetsen maken dat het een heerlijk en veel te kort tochtje is. Ondanks dat het slechts 1-2 graden vriest heb ik veel baat bij m'n skibril. Zeer, zeer comfortabel wegens geen kou in het gezicht en dus ook geen tranende ogen!

Thuis spoel ik de gevoelige delen van m'n roei3wieler af met 'n warm wash 'n wax sopje en zet 'm na uitdruipen in de hal van onze woning neer. 'k Wil na het weekend wat klein onderhoud plegen dat nogal nauw luistert: de achterlichtjes moeten beter worden bevestigd, de snekblokkeerder moet opnieuw worden afgesteld en de stuurkabel moet wat beter om het stuur worden vastgemaakt om te vermijden dat-ie op een bepaald punt teveel schavielt.

Onze vaste koerier brengt deze ochtend 'n boek dat ik een paar dagen geleden had besteld: 'Mathematics and its History' van John Stillwell. 'k Had al een ander boekje van Stillwell, 'Yearning for the impossible', niet alleen een juweeltje en 'n genot om te lezen en te bestuderen, maar ook een heel nuttige aanvulling op de boeken over geometrische algebra waarmee ik nu bezig ben.

'Mathematics and its History' heeft zeer lovende recensies en na het lezen van enkele pagina's van het boek zelf ben ik er vast van overtuigd dat ik weer 'n heel goede aankoop heb gedaan.

[Bijgewerkt op 02 feb: in januari totaal 104 fietskm's waarvan 100 op de roei3wieler en 4 op de RANS Cruz. Dat krijg je met zo'n winter...]

19 januari 2010

Pitstop

Afgelopen zaterdag is Marcel Prins (die van de Quest 342) vanuit z'n woonplaats even boven Leeuwarden naar mij toe komen fietsen om de daglichtlamp op te halen die ik wegens overbodigheid had aangeboden.

't Verslag op Marcel's weblog leest als de beschrijving van 'n pitstop waar het gaat over hoe hij in Veendam werd bijgetankt en weer op temperatuur werd gebracht zodat hij met frisse moed en vol energie de lange terugreis kon aanvaarden.
'k Heb aan Marcel's verslag niets toe te voegen want het is allemaal precies zo gegaan. Hij kan nu op zoek naar een nieuwe GPS, hopelijk een die wat gemakkelijker is in het gebruik en met een mooi groot en helder scherm.

Marcel's verslag laat duidelijk zien -evenals de ervaringen van veel andere velomobilisten- dat velomobielen heel bijzondere fietsen zijn. Op 'n gewone open fiets (op 2 of op 3 wielen) is het zelfs voor sportieve mensen amper te doen om onder winterse omstandigheden op een lange middag 'eventjes' 200 km te fietsen!

14 januari 2010

Vandaag weer fietsen

Het is weliswaar grauw weer en waterkoud, maar om het vriespunt en weinig wind. Dus maak ik direct na de lunch m'n Borgercompagnie-rondje met 'n afzwaaier langs 't voetbalveld in Veendam bij de Lange Leegte. De fietspaden en de wegen zijn schoon, maar toch is het rustig. De weinige fietsers en wandelaars bewegen behoedzaam voort.

Het soms ronduit gure weer van de afgelopen dagen was voor mij aanleiding voor de volgende ontboezeming op de Ligfietslijst:
[13 januari 2010] Gisteren en vandaag heb ik niet geroetst op m'n roei3wieler. Reden: de combinatie van harde wind en vorst is wel ERRUG koud. Daarbij heb ik nog een andere overweging die mij tegenhoudt. In geval  van pech onderweg (niet erg waarschijnlijk, maar gebeurt toch vooral wanneer dat je heel slecht uitkomt) kan ik niet veel uitrichten. 'n Beetje rommelen aan de fiets en 'k heb gelijk ijzig koude en pijnlijke vingers en handen waarmee ik niks kan uitrichten. En om het nog erger te maken is al het materiaal, bijv. banden, wegens de kou stug en weerbarstig en daardoor moeilijk te hanteren. Vooral die situatie schrikt mij af.

Overigens is 'n groot voordeel van de roets dat-ie tamelijk ongevoelig is voor pekel: anders dan een fietsketting kan de dyneema aandrijfkabel niet roesten. En de overige gevoelige delen van de fiets -de wielen met remmen en hun ophangpunten- zijn zo afgespoeld met een warm wash-'n-wax sopje. De rest van de fiets, zoals boegspriet en voetenslee, blijft vrij van pekel :-))
'k Kan er weer even tegen...

12 januari 2010

Eigen stoepje vegen


11 januari 2010

Weer 'ns roetsen

Tijdens het routine geworden ochtendlijke sneeuwschuiven van oprit, straatwerk om het huis (en zonodig de inrit wanneer m'n twee buurmannen dat nog niet hebben gedaan) blijkt het heel aardig weer te zijn: het sneeuwt maar weinig, er is niet veel wind, de temperatuur is ongeveer 0ºC en langzaam stijgend en de fietspaden zijn weer schoon. Fluks deel ik m'n werk voor vandaag zodanig in dat ik na de lunch kan roetsen en laat mij, warm aangekleed, tot laag bij de grond zakken op m'n sjeesbeest en ga richting dorpscentrum om bij vrienden die daar wonen hun iMac te voorzien van een nieuwe TechTool eDrive.

De eerste paar honderd meters rij ik met m'n skibril op het voorhoofd, maar dat blijkt toch tegen te vallen. Boosdoener is de luchtvochtigheid die het zelfs bij ≈ 0ºC en een matig tegenwindje m'n onbedekte gezicht snel afkoelt. Snel zet ik de skibril op m'n gezicht en merk meteen het grote verschil in comfort.

Na de systeembeheerswerkzaamheden en het bijpraten ga ik weer vrolijk huiswaarts, af en toe opzettelijk met een of twee wielen door de sneeuwhopen langs het fietspad. Bij huis aangekomen heb ik nog geen zin om naar binnen te gaan en ga weer op stap, nu richting Langebosch, een villawijk waar de meeste vrijstaande huizen aan het water liggen. Bij de luxe serviceflat daar is een heel mooi keerpunt en ga ik nu definitief naar huis.

'k Verheug mij op de weersverwachting voor de komende dagen: geen al te lage temperaturen, geen sneeuw en misschien wat meer zon. Kan ik weer wat kilometertjes maken. Met 'n beetje zal ik al tevreden zijn, zeker met zo'n winter.