30 september 2007

Lekker fietsen en hangjongerenuniformjasje

De afgelopen weken heb ik het fietsen vaker dan mij lief was moeten verzuimen door eigen werkzaamheden aan andermans computer en andermans werkzaamheden aan eigen huis, maar toch heb ik heerlijke rondjes gefietst, zowel op m'n Thys en Cruz als in m'n WAW015.
Ondanks de gevallen eikels, kastanjes, aanverwant plantaardig materiaal en modder (het is oogsttijd op het Oost-Groningse platteland!) voelt de Thys nu safe aan dank zij de nieuwe Marathon Supreme 50-559 achterband.
En in m'n WAW geniet ik altijd weer van het heerlijke schakelen met de Schlumpf en Campagnolo mechaniekjes. Prijzig spul, maar voor mij werkelijk hun geld waar!

Enkele opmerkingen -ergens op internet- over kledij in de velomobiel inspireerden mij om een hangjongerenuniformjasje aan te schaffen. Da's zo'n jasje van katoen/polyester met ritssluiting vooraan en vaste capuchon die je kunt aansnoeren om het hoofd. Merk Nike, kleur wijnroodachtig, zodat niet elk vlekje direct al opvallend zichtbaar is.
De bedoeling is om bij regen en kou een petje op te zetten en daaroverheen de capuchon: het petje waait dan niet weg en de capuchon beschermt de zijkanten van het gezicht. Hierdoor kan ik langer cabrio blijven rijden en het gebruik van de gesloten kap zo lang mogelijk uitstellen.

De cijfertjes over de afgelopen periode:
fietskm’s vanaf 3 september t.m. 1 oktober : 610 km, waarvan 212 Thys, 110 RANS Cruz en 288 WAW.

12 september 2007

Lekke hartklep

Vanochtend in alle vroegte -half negen- onderga ik in het streekziekenhuis Refaja in Stadskanaal een tweetal hartonderzoeken. De aanleiding was dat m'n huisarts geruime tijd geleden nogal wat ruis in m'n hartslag hoorde en mij derhalve naar de cardioloog stuurde.

Het maken van een hartfilmpje met ultrageluid is een aangelegenheid die ik passief onderga: half bloot liggend op de onderzoekbank met wat apparatuur op de huid gekleefd.
De ergometrie in combinatie met een longfunctie-onderzoek en VO2-max meting vraagt meer inspanning: eerst moet ik snel zoveel mogelijk inademen en rustig uitademen, daarna een paar minuten normaal in- en uitademen en vervolgens rustig zoveel mogelijk inademen en snel uitademen. De grafiekjes van ademvolume komen praktisch zonder vertraging op het beeldscherm van de meetcomputer, en da's een leuk gezicht.
'k Ga op de hometrainer zitten, het zadel wordt op de goede hoogte gezet, ik krijg een maskertje op met luchtslang dat nog het meest lijkt op wat straaljagerpiloten dragen. Een band om de linkerarm voor de bloeddrukmeting, een sensor aan de rechter oorlel voor de zuurstofmeting in het bloed en een of meer sensoren op de rug voor ? Aldus verbonden met de apparatuur mag ik nu gaan fietsen. Het fietsen op de hometrainer -met afstandsbediening voor de zwaarte van trappen- gaat na 'n paar minuten rustig warmtrappen vrij snel door oplopende stadia van vermogensafgifte heen, om uiteindelijk te stoppen bij ca. 220 Watt. 'k Blijk op dat moment m'n theoretisch maximale hartslag van iets boven de 150 nog niet gehaald te hebben, maar het is uiterst onplezierig om verder te gaan, en dus stop ik ermee bij een hartslag van 145.

M'n cardioloog vertelt mij de onderzoekuitslagen die zijn eerdere vermoeden bevestigen, namelijk dat m'n linker hartklep niet onaanzienlijk lekt. Ondanks dat heb ik geen klachten van kortademigheid en wijzen de resultaten van de test uit dat ik een prestatievermogen heb dat 130% is van het gemiddelde van mijn leeftijdgenoten.

Ikzelf wil daar nog bijvoegen dat dat niet slecht is, mede gelet op m'n algeheel verlies aan spierkracht door m'n testosterongehalte van 0,0. Dat laatste is het gevolg van de hormoonkuur tegen m'n prostaatkanker.

M'n cardioloog en ik worden het snel eens: over een jaar wordt weer een hartecho gemaakt, en wanneer ik eerder klachten heb over kortademigheid e.d., trek ik direct aan de bel. Het plaatsen van een kunsthartklep is gelet op m'n goede conditie en afwezigheid van klachten niet zinvol, ook omdat de mortaliteit van zo'n ingreep 5% is.

Tevreden ga ik naar huis, omdat nu duidelijk is wat er schort en omdat ermee te leven valt, zeker wanneer ik m'n fietsactiviteiten op het huidige peil kan handhaven. M'n fietsen blijkt duidelijk het gewenste resultaat te leveren: een goede conditie handhaven ondanks m'n aandoeningen en de medicatie daarvoor.

10 september 2007

Dit jaar geen nieuwe fiets, wel verbeteringen op onderdelen

Voor het eerst sinds vele jaren is/wordt dit jaar geen nieuwe fiets besteld! M'n fietsenverzameling laat niets te wensen over: voor elke omstandigheid staat een geschikte fiets klaar:

  1. Roeifiets THYS 222 Revolver: veruit m'n favoriet, behalve bij slecht weer (koud, nat, veel wind). 'k Blijf hierdoor lenig en snel reagerend (nou ja, m'n leeftijd in aanmerking genomen...) en op aangename wijze allround fit.
  2. Velomobiel WAW015: als het weer niet goed genoeg is voor de roeifiets, en vooral in herfst/winter zeer gewaardeerd. Ritten van 60+ km (bijv. naar Haren/Groningen vv) in de winter zijn goed om de conditie vast te houden: dat was overigens de voornaamste reden van aanschaf.
  3. CF-bike RANS Cruz: een voldoende comfortabele fiets voor onze zomervakanties en de zondagse fietstochtjes. Dan doen we mee met wat lichtelijk denigrerend wordt genoemd "de grijze zondagmiddagfietsbrigade". De voordelen van de CF-bike vergeleken met de -overigens in alle opzichten meer dan voortreffelijke- 'gewone' ligfiets HP Velotechnik GrassHopper compenseren meer dan voldoende het mindere zitcomfort ten opzichte van de 'echte' ligfiets.
  4. En tsja, eigenlijk lijkt m'n GrassHopper nu min of meer overbodig...

'k Heb nu de gelegenheid om m'n fietsen op onderdelen verder aan te passen aan m'n specifieke omstandigheden en wensen.

M'n roeifiets is bijna perfect: dermate doordacht ontworpen en gebouwd door Derk Thijs dat er eigenlijk niks aan te verbeteren valt! De wat dikkere groengekleurde dyneema aandrijfkabel voelt prettig degelijk aan en laat zich bui-ten-ge-woon gemakkelijk hanteren als-ie moet worden verwijderd of weer opgewikkeld. 't Is werkelijk een fluitje van 'n cent en een wereld van verschil met de vroegere stalen weerbarstige aandrijfkabel!
Zodat het allemaal heel erg meeviel toen ik het waagde om de standaard Primo Racer achterband te vervangen door de Schwalbe Marathon Supreme 50-559, dit om bij wisselvallig weer en natte wegen meer grip op de weg te hebben. Want hoewel snel, is de Primo Racer alleen maar geschikt voor een droge weg! 't Is wel een ongewoon gezicht, zo'n dikke band achter op de roets...
'k Ben benieuwd hoe de Marathon Supreme zal rijden.

M'n velomobiel is zowel eenvoudig gehouden als van zeer hoogwaardige onderdelen voorzien. Dat maakt 'm eveneens nagenoeg perfect en erg onderhoudsarm. Twee zaken verdienen de aandacht:
de kettingrollen vooraan onder het zitje hebben veel te lijden en zijn in feite niet opgewassen tegen hun taak. 'k Zal op korte termijn 2 nieuwe dezelfde kettingrollen monteren. Daarnaast wil ik bekijken of er superkettingrollen van TerraCycle zijn die geschikt zijn voor de WAW.
En hoewel de Campagnolo Record achterderailleur perfect schakelt, wil ik toch het geheel van afstelling en kettingspanning laten controleren en zonodig beter afstellen.

Ik vind op m'n CF-bike het pedaleren niet soepel genoeg gaan: er is te veel piekvermogen nodig rondom de dode punten. Aanvankelijk heb ik het monteren van een Q-ring van Rotor overwogen, maar de discussie hierover op de Google Ligfiets discussiegroep heeft m'n plannen veranderd. Het belangrijkste feit is het onderzoek door Malfait, Storme and Derdeyn. Daarin wordt weinig heel gelaten van de claims van Rotor over de werkzaamheid van hun Q-ring. Hoewel de ovale kettingwielen van Osymetric in datzelfde onderzoek als veel beter worden beoordeeld, lijken deze helaas niet geschikt voor de afwijkende geometrie van de CF-bike. (Dit zou anders geweest zijn wanneer Osymetric dezelfde mogelijkheid voor fijnafregeling zou hebben toegepast op hun kettingwielen als Rotor dit heeft gedaan op hun Q-ring.)

In feite resteert maar één effectieve en tamelijk kostbare mogelijkheid: het Rotor crank systeem RS4X MTB. Om het hoge gewicht zoveel mogelijk binnen de perken te houden kies ik voor de Titanium uitvoering, met kortere cranks van 165 mm en een enkelbladsuitvoering. 'k Heb al overlegd met m'n vaste fietsenmaker, die de Rotor producten kan leveren en gelukkig ook uit de voeten kan met de engelstalige montagehandleiding. Binnenkort bestellen dus...

Reünies van jeugdvriendjes en CF-fietsers



Binnen 2 weken na m'n ongelukje zat ik gelukkig weer op de roeifiets: eerst stukjes van 10 en 25 km, later weer de normale afstanden van 30-45 km.

Zaterdag 25 augustus ging ik naar de straatreünie van jeugdvriendjes, in de Indische buurt van Haarlem-Noord (Weltevredenplein, Bataviastraat). 'k Combineerde dat met 'n fietstochtje de vrijdag daarvoor door m'n eerdere woonplaats Uitgeest en omgeving. Het was beide dagen prachtig weer, met veel vakantiegangers onderweg (foto"s: campers en caravans op de Afsluitdijk bij het Monument; Cruz bij de strandafslag Castricum aan Zee).

M'n Cruz kon in het Van der Valk hotel Akersloot ook op de hotelkamer overnachten. Naar aanleiding van m'n vraag bij de reservering om m'n dure en zeldzame fiets veilig te kunnen opbergen, kreeg ik namelijk een kamer op de begane grond waar ik 's avonds de fiets zo naar binnen kon rijden. Dit blijkt standaardbeleid te zijn in hotel Akersloot (foto: Cruz in de hotelkamer).

De reünie begon pas 's middags om 2 uur, dus 'k had alle tijd om met Dick Grootveld, een van m'n oude vrienden van weleer, Haarlem en omgeving te verkennen op de fiets. Ook in Haarlem trok de Cruz heel veel bekijks. Langs het Spaarne fietsten we naar Spaarndam, lieten onze neus even zien op de scheepswerf "De Rietpol" en dronken een kop koffie bij het café op de Dijk, recht tegenover het huis waar m'n grootouders van moeders kant woonden (foto: Cruz voor het grootouderlijk huis).

De reünie was uitstekend georganiseerd, een doorslaand succes en een hartelijk weerzien na meer dan een halve eeuw met veel oude bekenden. Ik noem er maar een paar: Dick Koeleman, de broers Ronald en Gerard van Eden, de zusters Willy en Henny Aarts, André Sanberg (foto: buurtvereniging, ca. 1947/48).


Dinsdag 28 augustus stond maar liefst de helft van de in Europa aanwezige RANS CF-bikes in Bareveld, een gehucht dicht bij Wildervank. Tihamér, op het forum van de Gentse Liggers bekend als Allewedertje, had namelijk een midweekje 'n vakantiehuisje gehuurd in Aqualande. 'k Heb Tihamér's RANS Zenetik uitvoerig bewonderd, want daar was alle reden voor. 'n Fraai ogende en even fraai afgemonteerde, vederlichte en snelle fiets! Het was wat onbeholpen rijden met m'n gewone schoenen op de SPD-pedalen van de Zenetik, maar desondanks ging ik zomaar 5 km/h sneller met dezelfde krachtinspanning als op m'n Cruz. 'k Wil nu niet gaan afgeven op m'n eigen fiets, maar vergeleken met die van Tihamér is dat toch meer een soort boerentractor...
We zijn samen naar Veendam gefietst, even bij de fietsenmaker Sulter langs voor een spoedreparatie van een gebroken spaak in het achterwiel van de Zenetik (foto's: 2 CF-bikes in Bareveld; Tihamér met Zenetik in Veendam bij de fietsenzaak).

En nu de cijfertjes:
fietskm’s in augustus t.m. 2 september: 832 km, waarvan 317 Thys, 382 RANS Cruz en 133 WAW.