Deze donderdagochtend in Oost-Groningen begint grijs en kil. Met 6 graden en een vochtige lucht voelt het heel wat kouder aan dan we de laatste tijd gewend zijn! 'k Ga m'n Toyota Verso wassen zodat de zilverkleurig glanzende lak weer tot z'n recht komt.
Tijdens dit werk overdenk ik het feit dat ik deze week na 3 lange dagen werken in m'n tuin geen last van m'n spieren heb gehad, en zelfs geen moment van m'n rug, die tot enkele jaren terug beslist een heel zwakke plek was. Dit seizoen heb ik door het roeifietsen een heel goede conditie en een merkbaar veel sterkere rug gekregen. Ik kon de laatste tijd -natuurlijk op m'n eigen bescheiden niveau- een, anderhalf uur roetsen zonder te hoeven pauzeren. Een plezierig gevoel van fitheid en een lijf dat niet direct protesteert als ik om huis en tuin bezig ben, is hiervan het resultaat!
Wat mag een inmiddels 68-jarige zich nog meer wensen? Bovendien heb ik m'n hart verpand aan het roeifietsen: een leukere manier van voortbewegen op twee wielen bestaat niet!
De weer glimmende wagen wordt in de garage gezet en volgens de voorspellingen probeert de zon inmiddels door te breken. Snel een boterhammetje eten, fietskledij aantrekken en WAW015 buiten zetten. De vochtig-kille lucht doet mij voor de gesloten kap kiezen om tranende ogen en loopneus te vermijden. Dit blijkt een goede keus te zijn! Die gesloten kap is werkelijk een groot voordeel van de WAW, en is een van de redenen dat ik voor deze velomobiel heb gekozen.
Onderweg valt op hoe vanzelfsprekend het is om het opklapbare vizier van de WAW zover open te zetten dat er een zacht maar niet hinderlijk koud briesje over m'n gezicht waait en de ventilatie ruim voldoende is om tijdens het rijden het vizier niet te laten beslaan.
Ik kies voor een rustige duurtraining: in kalm tempo leg ik de vertrouwde route af via Annen, Gasteren, Tynaarloo, Zuidlaren, Midlaren, weer Zuidlaren, De Groeve, Semstweg en Kielsterachterweg. Langs de Veendammerweg en Lange Leegte bereik ik na bijna 50 km fietsen Grand Café Van Beresteyn in het centrum van Veendam, waar een beker warme chocolademelk met 'n flinke dot slagroom zich goed laat smaken.
Enigszins loom peddel ik het laatste stukje naar huis, en weet inmiddels weer waarvoor ik dit alles doe!
51 km gefietst
30 november 2006
16 november 2006
Shoppen in Groningen per WAW015
Het belooft een prachtige dag te worden en volgens plan vertrek ik om ca. 10.00 uur met m'n WAW -voorzien van de cabriokap- naar Groningen. De zon schijnt volop, de herfsttinten spetteren van de bomen af. Via de Sorghvlietlaan, Korte Leegte en Lange Leegte langs Borgercompagnie, 'n stukje langs de Kielsterachterweg en verder via Semstweg, De Groeve en Zuidlaren naar Haren. De eikenbomen beginnen nu hun bladeren te laten vallen, hier en daar is het fietspad amper meer te zien onder het dikke bladerdek. De verkleurde bomen steken scherp af tegen de blauwe lucht, en de rustige tocht naar Groningen is werkelijk een feest.
't Spul rijdt prima. Enkele dagen geleden knapte een spaak van het 20" linker voorwiel toen ik vlak bij huis een bocht erg snel en krap nam: dhugh ping ping ping ping ... De volgende dag kon ik bij m'n fietsenmaker direct een nieuwe spaak laten monteren, en 't wieltje is gelijk gecontroleerd en bijgesteld.
Ik kijk nu ook met een geruster hart tegen de binnenrand van de cabriokap aan. Deze heb ik namelijk een maand geleden afgewerkt met het bij ligfietsers welbekende afwerkprofiel waarmee ook ligfietszitjes rondom zijn afgewerkt. Het oogt nu niet meer zo dun en scherp en gevaarlijk.
In Haren neem ik bij Intermezzo 'n kop koffie met warme appelbol en rijd de laatste km's naar Groningen. De meefietsende schooljeugd maakt rap ruim baan, vooral als ze achterom kijken en de WAW met z'n brandende koplampen snel dichterbij zien komen. Wederzijds wordt enthousiast gegroet. Het Lamborghini-oranje VM'tje komt kennelijk ontzettend cool over...
De hele dag zal ik gevrijwaard blijven van vervelende krampaanvallen in m'n linkerbeen en pijn in de linkerbil. Ik prijs mij gelukkig dat ik nog maar 'n paar dagen eerder bij toeval erachter kwam -via een discussie op het BROL-forum- dat ik last had van een verkrampte piriformis. De aanbevolen rekoefeningen bleken uitermate effectief te zijn, zodat ik al na ruim een dag verlost was van bijna alle onaangename en soms pijnlijke effecten die een verkrampte piriformis kan oproepen.
In Groningen-centrum ga ik naar Willy Loos, een goed gesorteerde sportzaak met een plezierige bediening. Ik slaag in m'n aankopen: een zwarte en witte katoenen trainingsbroek zoals ik die graag op m'n roeibank draag. Witte en zwarte katoenen hesjes -niet te dik, niet te dun, en zeker niet met capuchon!- kon ik helaas niet bemachtigen.
Brasserie Bommen Berend ligt praktisch naast Willy Loos, dus 'n goede cappuccino liet zich best smaken. De overheerlijke taartjes heb ik in de vitrine laten liggen. M'n lichaamsgewicht gaat nog steeds de goede kant op, naar beneden dus. Heel Nederland wordt in rap tempo vetter als je de kranten mag geloven, maar ik slaag er nog steeds in om de laatste overtollige onsjes kalmpjes aan kwijt te raken. Zonder dat ik honger hoef te lijden heb ik nu een gewicht bereikt van omstreeks 72 kg.
Even verderop in de Oude Ebbingestraat ga ik met m'n Phonak SmartLink bij m'n audicien Beter Horen langs. De oplaadbare batterij van dit kostbare FM + Bluetooth communicatiehulpje voor m'n hoortoestel heeft kennelijk de geest gegeven, en ik vraag aan hr Voorma of hij daarnaar wil (laten) kijken. Met z'n assistente erbij ontwikkelt zich een geanimeerde gedachtenwisseling over de WAW en over fietsen in het algemeen. Zij blijken beiden elk slechts 1 fiets te hebben. Een fietshandicap dus; gelukkig is daar wat aan te doen, net als aan een gehoorhandicap...
Inmiddels is het bewolkt geworden, en vind ik het een mooi moment om weer naar huis te gaan. Bij alle stoplichten ben ik in m'n WAW het eerste weg, ondanks dat-ie met z'n 29 kg wel wat meer weegt dan de meeste andere fietsen.
In Midlaren maak ik het ommetje "bij de slager rechtsaf", eet bij de Vijftig Bunders eindelijk m'n boterhammetjes op, en kom via een paar fraaie extra km's door het bos op de goede plek uit in de winkelstraat van Zuidlaren, bij de sportzaak Ruchti. Daar kan ik wel een zwart en een wit hesje met lange mouwen op de kop tikken, zodat ik nu geheel voorzien ben van roeibanktrainingkleding.
De rit naar huis gaat via Schuilingsoord, Annen en langs Spijkerboor. WAW015 wordt van de modderspatten op z'n flanken bevrijd met spuit en spons en weer de fietsengarage in gereden.
72 km gefietst
't Spul rijdt prima. Enkele dagen geleden knapte een spaak van het 20" linker voorwiel toen ik vlak bij huis een bocht erg snel en krap nam: dhugh ping ping ping ping ... De volgende dag kon ik bij m'n fietsenmaker direct een nieuwe spaak laten monteren, en 't wieltje is gelijk gecontroleerd en bijgesteld.
Ik kijk nu ook met een geruster hart tegen de binnenrand van de cabriokap aan. Deze heb ik namelijk een maand geleden afgewerkt met het bij ligfietsers welbekende afwerkprofiel waarmee ook ligfietszitjes rondom zijn afgewerkt. Het oogt nu niet meer zo dun en scherp en gevaarlijk.
In Haren neem ik bij Intermezzo 'n kop koffie met warme appelbol en rijd de laatste km's naar Groningen. De meefietsende schooljeugd maakt rap ruim baan, vooral als ze achterom kijken en de WAW met z'n brandende koplampen snel dichterbij zien komen. Wederzijds wordt enthousiast gegroet. Het Lamborghini-oranje VM'tje komt kennelijk ontzettend cool over...
De hele dag zal ik gevrijwaard blijven van vervelende krampaanvallen in m'n linkerbeen en pijn in de linkerbil. Ik prijs mij gelukkig dat ik nog maar 'n paar dagen eerder bij toeval erachter kwam -via een discussie op het BROL-forum- dat ik last had van een verkrampte piriformis. De aanbevolen rekoefeningen bleken uitermate effectief te zijn, zodat ik al na ruim een dag verlost was van bijna alle onaangename en soms pijnlijke effecten die een verkrampte piriformis kan oproepen.
In Groningen-centrum ga ik naar Willy Loos, een goed gesorteerde sportzaak met een plezierige bediening. Ik slaag in m'n aankopen: een zwarte en witte katoenen trainingsbroek zoals ik die graag op m'n roeibank draag. Witte en zwarte katoenen hesjes -niet te dik, niet te dun, en zeker niet met capuchon!- kon ik helaas niet bemachtigen.
Brasserie Bommen Berend ligt praktisch naast Willy Loos, dus 'n goede cappuccino liet zich best smaken. De overheerlijke taartjes heb ik in de vitrine laten liggen. M'n lichaamsgewicht gaat nog steeds de goede kant op, naar beneden dus. Heel Nederland wordt in rap tempo vetter als je de kranten mag geloven, maar ik slaag er nog steeds in om de laatste overtollige onsjes kalmpjes aan kwijt te raken. Zonder dat ik honger hoef te lijden heb ik nu een gewicht bereikt van omstreeks 72 kg.
Even verderop in de Oude Ebbingestraat ga ik met m'n Phonak SmartLink bij m'n audicien Beter Horen langs. De oplaadbare batterij van dit kostbare FM + Bluetooth communicatiehulpje voor m'n hoortoestel heeft kennelijk de geest gegeven, en ik vraag aan hr Voorma of hij daarnaar wil (laten) kijken. Met z'n assistente erbij ontwikkelt zich een geanimeerde gedachtenwisseling over de WAW en over fietsen in het algemeen. Zij blijken beiden elk slechts 1 fiets te hebben. Een fietshandicap dus; gelukkig is daar wat aan te doen, net als aan een gehoorhandicap...
Inmiddels is het bewolkt geworden, en vind ik het een mooi moment om weer naar huis te gaan. Bij alle stoplichten ben ik in m'n WAW het eerste weg, ondanks dat-ie met z'n 29 kg wel wat meer weegt dan de meeste andere fietsen.
In Midlaren maak ik het ommetje "bij de slager rechtsaf", eet bij de Vijftig Bunders eindelijk m'n boterhammetjes op, en kom via een paar fraaie extra km's door het bos op de goede plek uit in de winkelstraat van Zuidlaren, bij de sportzaak Ruchti. Daar kan ik wel een zwart en een wit hesje met lange mouwen op de kop tikken, zodat ik nu geheel voorzien ben van roeibanktrainingkleding.
De rit naar huis gaat via Schuilingsoord, Annen en langs Spijkerboor. WAW015 wordt van de modderspatten op z'n flanken bevrijd met spuit en spons en weer de fietsengarage in gereden.
72 km gefietst
Trefwoorden:
Groningen,
piriformis,
WAW015
04 november 2006
'n Rit met WAW015 bij grijs weer
Deze zaterdag is het grijs en tegen (mot)regen aan. De ochtend gebruik ik om met de auto naar Roden te gaan en daar onder meer een 5 jaar oude MO-disk drive met Firewire aansluiting naar een internetkennis te brengen. Dergelijke apparaten die ik zelf nooit meer gebruik geef ik een tweede leven door ze om niet dan wel voor een klein bedragje aan iemand anders te geven. Da's beter dan ze veel te lang te laten verstoffen en verouderen zodat niemand meer belangstelling heeft voor zulke oude rommel.
De afgelopen dagen heb ik roeisessies op de Concept2 gehouden van 25 of 30 minuten. Da's prima als er niets anders op zit, maar (roei)fietsen hou ik qua motivatie veel langer vol, en afwisseling is ook niet verkeerd. Dus ga ik met WAW015 en cabriokap op stap, vertrek om ca. 12.50 uur vanaf huis. Via Annen, een omweg dus, en Zuidlaren ga ik non-stop naar Haren. Wegens het grijze weer rij ik met brandende voor- en achterlichten, wat de WAW een nog opvallender verschijning maakt dan-ie al is. 'k Rij in een rustig tempo omdat de wegsituatie hier en daar niet erg overzichtelijk is. Ook wil ik wel 'ns ervaren hoe lang ik met zo'n matige inspanning kan fietsen. Onderweg af en toe veel lawaai, veroorzaakt door afgewaaide eikels en dode takken.
Het is overal stil. Met een beetje minder weer zijn gelijk veel minder mensen op de fiets. Gelukkig zijn er ook betrekkelijk weinig auto's langs m'n route.
Behalve de normale fietskleding heb ik ook een royale hoofdband om, die bij de temperatuur van ca. 10º m'n hoofd afdoende beschermt bij cabrio rijden.
Onderweg zijn wat kleine hindernissen waardoor ik het fietspad af en de autorijbaan op moet: even voorbij Midlaren wordt het fietspad opgeknapt en in Noordlaren wordt de weg aangepast volgens de 'Shared Space opvattingen van Monderman e.a.'. Vooral in Glimmen en Haren is het een feest van kleur: veel bomen en struiken tonen hun uitbundige herfstkleuren. Jammer dat het niet zonnig is, want dan komen die gele, oranje en rode kleuren nog veel beter uit!
Er is niet zoveel winkelpubliek in Haren, en bij café Intermezzo ziet het er dit keer ook niet erg uitnodigend uit. Met een strak genomen bocht maak ik rechtsomkeert bij de tweede rotonde in Haren, het is nu precies 14.00 uur. In hetzelfde tempo rij ik terug. De hindernissen onderweg neem ik nu soepel door op tijd de autorijbaan op te gaan. In Zuidlaren sla ik linksaf, richting De Groeve en via de Semsweg, Kielsterachterweg en Veendammerweg rij ik regelrecht naar Grand Café Van Beresteyn. De km-teller staat op 56 en het is even na vieren. Onder het genot van een beker warme chocolademelk -met slagroom, dat wel!- moet ik de vele vragen beantwoorden van twee dames die mij zagen arriveren in de WAW en daardoor wel heel erg nieuwsgierig waren geworden. Na het geven van een college Velomobielkunde kon ik huiswaarts gaan.
Prima verlopen tocht: niet moe, wel op het eind last van af en toe wat krampen in de onderbenen en voeten. Ik kon dat dragelijk houden door even met nog minder inspanning te pedaleren, zodat de kramp weer wegging. Ondanks de Mg-suppletie die ik al enkele maanden dagelijks inneem blijven mijn beenspieren helaas nog gevoelig voor krampaanvallen.
Onderweg heb ik zitten rekenen en ben tot de conclusie gekomen dat als ik naar het stadscentrum van Groningen wil met WAW015, ik toch wel voor 10.00 uur weg moet. Immers, heen en terug (met de nodige speling) is 4 uur rijden. Wil ik nog een, anderhalf uurtje hebben voor het oponthoud in de stad, dan ben ik weer om 3 uur, half 4 thuis. 'k Wil niet in het donker rijden als dat niet beslist nodig is, dus dan is dat in het winterseizoen een goede tijd om thuis te komen.
58 km gefietst
De afgelopen dagen heb ik roeisessies op de Concept2 gehouden van 25 of 30 minuten. Da's prima als er niets anders op zit, maar (roei)fietsen hou ik qua motivatie veel langer vol, en afwisseling is ook niet verkeerd. Dus ga ik met WAW015 en cabriokap op stap, vertrek om ca. 12.50 uur vanaf huis. Via Annen, een omweg dus, en Zuidlaren ga ik non-stop naar Haren. Wegens het grijze weer rij ik met brandende voor- en achterlichten, wat de WAW een nog opvallender verschijning maakt dan-ie al is. 'k Rij in een rustig tempo omdat de wegsituatie hier en daar niet erg overzichtelijk is. Ook wil ik wel 'ns ervaren hoe lang ik met zo'n matige inspanning kan fietsen. Onderweg af en toe veel lawaai, veroorzaakt door afgewaaide eikels en dode takken.
Het is overal stil. Met een beetje minder weer zijn gelijk veel minder mensen op de fiets. Gelukkig zijn er ook betrekkelijk weinig auto's langs m'n route.
Behalve de normale fietskleding heb ik ook een royale hoofdband om, die bij de temperatuur van ca. 10º m'n hoofd afdoende beschermt bij cabrio rijden.
Onderweg zijn wat kleine hindernissen waardoor ik het fietspad af en de autorijbaan op moet: even voorbij Midlaren wordt het fietspad opgeknapt en in Noordlaren wordt de weg aangepast volgens de 'Shared Space opvattingen van Monderman e.a.'. Vooral in Glimmen en Haren is het een feest van kleur: veel bomen en struiken tonen hun uitbundige herfstkleuren. Jammer dat het niet zonnig is, want dan komen die gele, oranje en rode kleuren nog veel beter uit!
Er is niet zoveel winkelpubliek in Haren, en bij café Intermezzo ziet het er dit keer ook niet erg uitnodigend uit. Met een strak genomen bocht maak ik rechtsomkeert bij de tweede rotonde in Haren, het is nu precies 14.00 uur. In hetzelfde tempo rij ik terug. De hindernissen onderweg neem ik nu soepel door op tijd de autorijbaan op te gaan. In Zuidlaren sla ik linksaf, richting De Groeve en via de Semsweg, Kielsterachterweg en Veendammerweg rij ik regelrecht naar Grand Café Van Beresteyn. De km-teller staat op 56 en het is even na vieren. Onder het genot van een beker warme chocolademelk -met slagroom, dat wel!- moet ik de vele vragen beantwoorden van twee dames die mij zagen arriveren in de WAW en daardoor wel heel erg nieuwsgierig waren geworden. Na het geven van een college Velomobielkunde kon ik huiswaarts gaan.
Prima verlopen tocht: niet moe, wel op het eind last van af en toe wat krampen in de onderbenen en voeten. Ik kon dat dragelijk houden door even met nog minder inspanning te pedaleren, zodat de kramp weer wegging. Ondanks de Mg-suppletie die ik al enkele maanden dagelijks inneem blijven mijn beenspieren helaas nog gevoelig voor krampaanvallen.
Onderweg heb ik zitten rekenen en ben tot de conclusie gekomen dat als ik naar het stadscentrum van Groningen wil met WAW015, ik toch wel voor 10.00 uur weg moet. Immers, heen en terug (met de nodige speling) is 4 uur rijden. Wil ik nog een, anderhalf uurtje hebben voor het oponthoud in de stad, dan ben ik weer om 3 uur, half 4 thuis. 'k Wil niet in het donker rijden als dat niet beslist nodig is, dus dan is dat in het winterseizoen een goede tijd om thuis te komen.
58 km gefietst
Abonneren op:
Posts (Atom)