10 september 2011

Internetprivacy, iPad en consumentisme

Internetprivacy is volop in het nieuws, en terecht.

Ook voor mij is internet inmiddels onmisbaar geworden, want het is een uniek instrument voor het verstrekken en ontvangen van informatie en het uitvoeren van transacties. Zoals zoveel andere Nederlanders doe ik aankopen op internet, beheer ik m'n bank- en spaarrekeningen met internetbankieren, en hou ik contact met familie, vrienden, kennissen en gelijkgezinden via e-mail en weblog.

Het zal wel te wijten zijn aan m'n hoge leeftijd (bijna 73 jaar) dat ik geen lid ben van sociale sites zoals Facebook, Hyves, Twitter, Linkedln. 'k Heb alleen een Google account, maar zonder openbaar profiel.
Au fond vind ik sociale sites een surrogaat van het echte leven dat zich in huis en daarbuiten afspeelt. M'n dagen zijn met m'n huidige niet-virtuele activiteiten gelukkig ruimschoots gevuld.

M'n privacy is mij tamelijk heilig. Wel zal ik, als ik iets op internet zet, altijd m'n vaste namen, met evt. m'n woonplaats erbij, vermelden. Van anonieme berichten onder gefantaseerde nicknames moet ik niks hebben. Gevolg is natuurlijk dat wie google-t met wtvnl OR wtv.nl OR "wt de vries" OR "wijnandt t. de vries" het nodige over mij vindt op internet.

Om m'n internetprivacy te beschermen heb ik m'n favoriete browser Firefox voorzien van een paar beschermende add-ons tegen vooral commerciƫle nieuwsgierige Aagjes. Heel effectief zijn Adblock Plus (met 5 filterabonnementen en 2 aangepaste filters), Ghostery en Noscript.
Noscript blijkt een werkelijk fantastische bescherming te zijn! Wel vraagt deze add-on (inmiddels in versie 2.1.2.7) wat meer aandacht bij instellingen en gebruik, maar door z'n grote gebruikersvriendelijkheid gaat het beheer ervan heel begrijpelijk en gemakkelijk.

Een aardige indruk van de activiteiten van stiekeme steekneuzen tijdens het browsen geeft de cookies-lijst van Firefox. Met de add-on beschermingen blijkt dat de cookies-lijst veel minder toevoegingen krijgt. Alleen de cookies van de bezochte websites en de daaraan gekoppelde servers die voor onderdelen van de "content" zorgen (bijv. koersverloop van aandelen op ft.com) zijn nu terug te vinden.

Het is mij niet gelukt om m'n iPad op dezelfde manier te beschermen. Apple's besturingssysteem iOS is een gesloten systeem, net zoals Micro$oft Windows was voordat dat besturingssysteem onder overheidsdwang wat opener werd. 'k Heb daarom grote bedenkingen om een iPad te gebruiken voor mobiel internet tijdens bijv. (zaken)reizen of vakantie. Daarvoor zou ik op grond van het voorgaande nu kiezen voor een noteboek, zoals de MacBook Air. Dat kun je tenminste naar eigen inzicht verder inrichten met je favoriete programma's en beveiligingen.

De iPad lijkt nu opeens een paar sinistere trekjes te hebben: ik zie deze gadget nu als een instrument om de gebruikers ervan tot "sitting ducks" te transformeren voor de reclamesector op internet. Meer en meer lijkt het bedrijfsmodel van Apple gebaseerd op de computergebruiker als willoze consument die vooral meer moet consumeren. Waar de klassieke desktop en laptop Macs vooral hulpmiddelen zijn/waren om iets te creĆ«ren (teksten, beeld, geluid…) is de nieuwe generatie Apple producten vooral gericht op passief consumeren door een massapubliek.

Ik kan het niet helpen, maar deze samenleving krijgt voor mij steeds meer trekjes van de Truman Show en -erger!- van The Matrix.