Dank zij het mooie weer van de afgelopen 2 dagen ben ik -weliswaar met de hakken over de sloot- de 500 fietskm's-grens gepasseerd. De Beierse fietsvakantiekm's in juli waren al magertjes wegens de valpartij van Willy. Vervolgens zorgden het wisselvallige zomerweer in Nederland, m'n extra taken als huisman en wat onderhoudswerk met de onvermijdelijke bijkomende werkzaamheden in en om het huis ervoor dat ik in juli niet zo vaak langs de weg was te vinden.
Enfin, 507 fietskm's totaal in juli, waarvan 386 op m'n twee roeifietsen en 121 op de RANS Dynamik Pro.
(In juni waren het 519 fietskm's, waarvan 215 op m'n roeifietsen en 304 op de nieuwkomer in m'n fietsstal, de RANS Dynamik Pro.)
31 juli 2009
21 juli 2009
De roei3wieler: 'n veelzijdig en gemakkelijk karretje
Door het wisselvallige weer -om de haverklap een regenbui en vaak harde en vlagerige wind- gebruik ik dezer dagen m'n roei3wieler vaker dan m'n THIJS 222 Revolver. De wat ruimere bagagetas biedt voldoende ruimte voor extra fietskleding, zoals 'n warmtehemdje en een regenjack.
Op m'n THIJS 222 Revolver heb ik nu in 5,5 roetsseizoenen iets meer dan 11000 km afgelegd en ben -echt waar- nog niet ermee gevallen door gladheid of onhandigheid. 'k Wil het zo houden, maar in deze periode ben ik extra voorzichtig omdat m'n vrouw Willy nog tamelijk hulpbehoevend is. Ze kan haar rechterarm en -hand nog maar moeilijk gebruiken en loopt nog moeizaam. Dus ik mag voorlopig geen onnodige risico's nemen!
De roei3wieler ontpopt zich als 'n handig boodschappenwagentje voor naar het dorp. ff Voluit scheuren -heen en terug is het maar 6 km- en snel manoevreren, dat kun je er allemaal mee :-)
Ook blijkt de roei3wieler heel gemakkelijk te passen in m'n Toyota Corolla Verso. Aanleiding om dat te proberen was de vraag van Quesjer uit Zwolle of ik met m'n roei3wieler de blits kom maken in Zwolle op 13 september a.s., bij de roeifietsrace.
Dit biedt natuurlijk meer mogelijkheden om af en toe ergens anders te rijden met m'n roeifietsen. Van de THIJS 222 Revolver wist ik al dat-ie in de Verso past.
Al onze 'open' fietsen blijken dus transportabel: de mtb's van m'n vrouw en de 2 CF-bikes van mijzelf kunnen allemaal op het fietsenrek op de trekhaak. De THIJS 222 Revolver kan in de auto, maar dan kan er geen passagier mee, en de roei3wieler kan ook in de auto en daar kan met gemak 1 passagier bij.
Op m'n THIJS 222 Revolver heb ik nu in 5,5 roetsseizoenen iets meer dan 11000 km afgelegd en ben -echt waar- nog niet ermee gevallen door gladheid of onhandigheid. 'k Wil het zo houden, maar in deze periode ben ik extra voorzichtig omdat m'n vrouw Willy nog tamelijk hulpbehoevend is. Ze kan haar rechterarm en -hand nog maar moeilijk gebruiken en loopt nog moeizaam. Dus ik mag voorlopig geen onnodige risico's nemen!
De roei3wieler ontpopt zich als 'n handig boodschappenwagentje voor naar het dorp. ff Voluit scheuren -heen en terug is het maar 6 km- en snel manoevreren, dat kun je er allemaal mee :-)
Ook blijkt de roei3wieler heel gemakkelijk te passen in m'n Toyota Corolla Verso. Aanleiding om dat te proberen was de vraag van Quesjer uit Zwolle of ik met m'n roei3wieler de blits kom maken in Zwolle op 13 september a.s., bij de roeifietsrace.
Dit biedt natuurlijk meer mogelijkheden om af en toe ergens anders te rijden met m'n roeifietsen. Van de THIJS 222 Revolver wist ik al dat-ie in de Verso past.
Al onze 'open' fietsen blijken dus transportabel: de mtb's van m'n vrouw en de 2 CF-bikes van mijzelf kunnen allemaal op het fietsenrek op de trekhaak. De THIJS 222 Revolver kan in de auto, maar dan kan er geen passagier mee, en de roei3wieler kan ook in de auto en daar kan met gemak 1 passagier bij.
Trefwoorden:
roei3wieler
12 juli 2009
De roei3wieler
't Was allemaal haastwerk nadat ik vlak voor onze vakantie m'n door Derk Thijs gemaakte roei3wieler kreeg afgeleverd. Sjongejonge, wat 'n mooi karretje! 't Trekt wèl de aandacht op straat en m'n fietsenmaker vond 't een geweldig "sjeesbeest". Dat is het ook en lijkt totaal niet op een invalidenwagentje. Er zijn wel meer trikes waarop able-bodied young men rondscheuren...
Tijd derhalve voor wat serieuzere berichten over m'n nieuwe aanwinst. Daarvan bestaan tot nog toe slechts 2 exemplaren. Een is in Amsterdam terecht gekomen, de ander is van mij.
De foto's van de roei3wieler heb ik vandaag gemaakt, onder wat geïmproviseerde omstandigheden (in de hal van ons huis). Waar een totaal verregende zondag in combinatie met een aan huis gebonden vrouw niet goed voor zijn...
De vorige foto had ik met opzet ietwat mysterieus gemaakt, door de roei3wieler op een groot insect te laten lijken.
Het bovenaanzicht laat zien dat 't een rank wagentje is. Die indruk wordt nog versterkt door de smalle en lange boegspriet, de dunne wielen en het smalle roeistuurtje inplaats van het gebruikelijke zwaarder aandoend onderstuur. Met de hand manoevreren gaat het gemakkelijkst door 'm aan de achterkant op te tillen. Het voelt allemaal ontzettend licht en lichtlopend aan.
Op de voorwielen zitten hydraulisch bediende Magura schijfremmen die met elkaar gekoppeld zijn en met de rechter remgreep worden bediend. Achter zit de mechanisch bediende V-brake die met de linker remgreep wordt aangetrokken.
De snek met de gele dyneema aandrijfkabel en de Revolver met het zwarte retourelastiek en de gele kabel zijn duidelijk te zien.
Helemaal vooraan is een oranje standaardje gemonteerd waarop een langere staaf met 'n oranje vlaggetje kan worden gestoken (wat mij betreft: liever niet...).
Alle wielen hebben carbon spatbordjes, om de hinder van en vervuiling door opspattend water tegen te houden.
Achterop zit een doelmatige en smal gehouden bagagedrager, waaraan een of twee standaard tassen of tasjes kunnen worden gehangen.
Op de foto met zijaanzicht is ook de fotograaf te zien omdat de roets voor de spiegel staat die tussen de 2 deuren is aangebracht. Duidelijk is dat de zit op de roei3wieler heel laag is. Dat blijkt grote voordelen te hebben.
Kortom, 't spul is heel mooi gemaakt en oogt niet alleen heel flitsend maar ook uitermate chic.
Met het weer dat we momenteel hier hebben -harde vlagerige wind, natte straten met veel gladmakende rotzooi- is de roei3wieler in z'n element: geen last van rukwinden, 't spul kachelt onverstoorbaar door, en voor onderuitgaan op die snelle maar griploze bandjes hoef je ook niet te vrezen. Dat geeft een heerlijk rustige sfeer aan boord, zodat je je geheel kunt concentreren op lekker doorroetsen. Omdat-ie zo laag is heb je van de tegenwind ook minder last. Zo dicht bij de grond waait het namelijk merkbaar minder...
'k Ben niet zo'n begenadigd knutselaar als bijv. Quemo, maar toch zal ik op onderdelen m'n roei3wieler ietwat wijzigen:
de bidons eraf, want ik blijk ze nooit te gebruiken. M'n drinken neem ik mee in de bagagetas;
de standaard rubberen handvatten vervang ik door kunststof stuurlint, want daarmee heb ik veel minder last van blaren op m'n handen;
misschien komt er nog verlichting op, maar dat zullen we later wel bekijken...
Tijd derhalve voor wat serieuzere berichten over m'n nieuwe aanwinst. Daarvan bestaan tot nog toe slechts 2 exemplaren. Een is in Amsterdam terecht gekomen, de ander is van mij.
De foto's van de roei3wieler heb ik vandaag gemaakt, onder wat geïmproviseerde omstandigheden (in de hal van ons huis). Waar een totaal verregende zondag in combinatie met een aan huis gebonden vrouw niet goed voor zijn...
De vorige foto had ik met opzet ietwat mysterieus gemaakt, door de roei3wieler op een groot insect te laten lijken.
Het bovenaanzicht laat zien dat 't een rank wagentje is. Die indruk wordt nog versterkt door de smalle en lange boegspriet, de dunne wielen en het smalle roeistuurtje inplaats van het gebruikelijke zwaarder aandoend onderstuur. Met de hand manoevreren gaat het gemakkelijkst door 'm aan de achterkant op te tillen. Het voelt allemaal ontzettend licht en lichtlopend aan.
Op de voorwielen zitten hydraulisch bediende Magura schijfremmen die met elkaar gekoppeld zijn en met de rechter remgreep worden bediend. Achter zit de mechanisch bediende V-brake die met de linker remgreep wordt aangetrokken.
De snek met de gele dyneema aandrijfkabel en de Revolver met het zwarte retourelastiek en de gele kabel zijn duidelijk te zien.
Helemaal vooraan is een oranje standaardje gemonteerd waarop een langere staaf met 'n oranje vlaggetje kan worden gestoken (wat mij betreft: liever niet...).
Alle wielen hebben carbon spatbordjes, om de hinder van en vervuiling door opspattend water tegen te houden.
Achterop zit een doelmatige en smal gehouden bagagedrager, waaraan een of twee standaard tassen of tasjes kunnen worden gehangen.
Op de foto met zijaanzicht is ook de fotograaf te zien omdat de roets voor de spiegel staat die tussen de 2 deuren is aangebracht. Duidelijk is dat de zit op de roei3wieler heel laag is. Dat blijkt grote voordelen te hebben.
Kortom, 't spul is heel mooi gemaakt en oogt niet alleen heel flitsend maar ook uitermate chic.
Met het weer dat we momenteel hier hebben -harde vlagerige wind, natte straten met veel gladmakende rotzooi- is de roei3wieler in z'n element: geen last van rukwinden, 't spul kachelt onverstoorbaar door, en voor onderuitgaan op die snelle maar griploze bandjes hoef je ook niet te vrezen. Dat geeft een heerlijk rustige sfeer aan boord, zodat je je geheel kunt concentreren op lekker doorroetsen. Omdat-ie zo laag is heb je van de tegenwind ook minder last. Zo dicht bij de grond waait het namelijk merkbaar minder...
'k Ben niet zo'n begenadigd knutselaar als bijv. Quemo, maar toch zal ik op onderdelen m'n roei3wieler ietwat wijzigen:
de bidons eraf, want ik blijk ze nooit te gebruiken. M'n drinken neem ik mee in de bagagetas;
de standaard rubberen handvatten vervang ik door kunststof stuurlint, want daarmee heb ik veel minder last van blaren op m'n handen;
misschien komt er nog verlichting op, maar dat zullen we later wel bekijken...
Trefwoorden:
roei3wieler
Weer terug van vakantie...
Volgens onze oorspronkelijke plannen zouden we donderdag 9 juli weer naar huis gaan. Omdat het in zuidelijk Beieren de hele maand juni extreem regenachtig was, en het in juli gewoon doorging met vaak regen en soms onweer, waren we van plan om dinsdag 7 juli al terug te gaan. Het werd uiteindelijk woensdag 8 juli, omdat Willy, m'n vrouw, op zondagmiddag 5 juli een ongelukkige val maakte met haar mtb, en daarbij haar rechterpols brak en in haar linkerbeen een paar spieren lelijk verrekte. 'n Geluk bij een ongeluk: het gebeurde nog geen 2 km van huis, vlak bij de Starnberger See, zodat ik terug kon fietsen en de auto ophalen om Willy naar de Nothilfe van de Kreisklinik in Wolfratshausen te brengen. Diezelfde avond werd ze al geopereerd en de polsbreuk met wat ijzerwerk gerepareerd. Dinsdag werd ze uit de Kreisklinik ontslagen, zodat we die dag de terugreis konden voorbereiden.
Willy kan voorlopig niet veel doen en maar heel moeizaam lopen. Dat betekent voor mij een tijdelijke uitbreiding van m'n takenpakket als huisman.
Ik liep ook m'n portie ongemakken op. Een van de eerste dagen werd ik van m'n fiets gereden door een speels maar onvoorzichtige scholiertje dat totaal onverwacht op z'n fiets vlak voor mij links afsloeg. Dat was voor mij hard remmen en onderuit gaan. Een blessure onderaan m'n scheenbeen, die gelukkig al 2 dagen later alleen wat pijn maar geen last meer gaf bij lopen en fietsen. En ongeveer dezelfde tijd kreeg ik een aanval van gordelroos, die verder geheel volgens het standaardpatroon verliep.
Voor het overige hebben we weer een heerlijk verblijf gehad in het 5-Seengebiet en München. M'n nieuwe CF-bike, de RANS Dynamik Pro is een heerlijk licht fietsje waarmee het uitstekend klimmen is. Door de overvloedige regenval konden we de klim door het bos bij Mühltal niet beproeven, maar dank zij een omleiding bij Possenhofen kregen we een prachtige lange en steile klim richting Starnberg. Oef...
Het enige waar ik uiteindelijk minder gelukkig mee ben zijn de Rotor Cranks. Ondanks dat ik er de hele vakantie mee heb gefietst, blijft het fietsen ermee nog altijd 'dooiig' aanvoelen en heb ik sterk het gevoel dat ik erdoor word afgeremd. En dat terwijl ik wel duidelijk voel dat ik daarmee een meer gelijkmatig rondtrappen heb. Enfin, 'k heb m'n besluit genomen: dezer dagen worden m'n Shimano XTR cranks er weer op gezet en daarmee blijf ik fietsen tot het einde van dit seizoen. Bevalt dat beter, dan is het wat mij betreft afgelopen met de Rotor Cranks.
De RANS Dynamik Pro is niet geschikt voor wie onopvallend zijns weegs wil gaan: ondanks dat-ie minder extreem CF is dan de Cruz of Fusion, is-ie minstens zo opvallend, wat mij eigenlijk wel heeft verbaasd. Evenals de voorgaande jaren met m'n Cruz ben ik dit jaar met de Dyn Pro enkele malen aangesproken door belangstellende Duitsers, al dan niet zelf fietsend. En de 'ogen op steeltjes' waren overal te zien waar ik langs kwam.
In München kon ik bij de sportzaak Schuster een uitstekende fietsrugzak kopen. 'k Kon uit een groot assortiment kiezen, en verschillende rugzakken beoordelen op prettig dragen en gebruiksgemak. Het werd de Deuter Trans Alpine van 25 liter, een uitermate handzame en prettig te dragen fietsrugzak met een praktische indeling -niet te veel en niet te weinig vakken- en een laag eigen gewicht.
Willy kan voorlopig niet veel doen en maar heel moeizaam lopen. Dat betekent voor mij een tijdelijke uitbreiding van m'n takenpakket als huisman.
Ik liep ook m'n portie ongemakken op. Een van de eerste dagen werd ik van m'n fiets gereden door een speels maar onvoorzichtige scholiertje dat totaal onverwacht op z'n fiets vlak voor mij links afsloeg. Dat was voor mij hard remmen en onderuit gaan. Een blessure onderaan m'n scheenbeen, die gelukkig al 2 dagen later alleen wat pijn maar geen last meer gaf bij lopen en fietsen. En ongeveer dezelfde tijd kreeg ik een aanval van gordelroos, die verder geheel volgens het standaardpatroon verliep.
Voor het overige hebben we weer een heerlijk verblijf gehad in het 5-Seengebiet en München. M'n nieuwe CF-bike, de RANS Dynamik Pro is een heerlijk licht fietsje waarmee het uitstekend klimmen is. Door de overvloedige regenval konden we de klim door het bos bij Mühltal niet beproeven, maar dank zij een omleiding bij Possenhofen kregen we een prachtige lange en steile klim richting Starnberg. Oef...
Het enige waar ik uiteindelijk minder gelukkig mee ben zijn de Rotor Cranks. Ondanks dat ik er de hele vakantie mee heb gefietst, blijft het fietsen ermee nog altijd 'dooiig' aanvoelen en heb ik sterk het gevoel dat ik erdoor word afgeremd. En dat terwijl ik wel duidelijk voel dat ik daarmee een meer gelijkmatig rondtrappen heb. Enfin, 'k heb m'n besluit genomen: dezer dagen worden m'n Shimano XTR cranks er weer op gezet en daarmee blijf ik fietsen tot het einde van dit seizoen. Bevalt dat beter, dan is het wat mij betreft afgelopen met de Rotor Cranks.
De RANS Dynamik Pro is niet geschikt voor wie onopvallend zijns weegs wil gaan: ondanks dat-ie minder extreem CF is dan de Cruz of Fusion, is-ie minstens zo opvallend, wat mij eigenlijk wel heeft verbaasd. Evenals de voorgaande jaren met m'n Cruz ben ik dit jaar met de Dyn Pro enkele malen aangesproken door belangstellende Duitsers, al dan niet zelf fietsend. En de 'ogen op steeltjes' waren overal te zien waar ik langs kwam.
In München kon ik bij de sportzaak Schuster een uitstekende fietsrugzak kopen. 'k Kon uit een groot assortiment kiezen, en verschillende rugzakken beoordelen op prettig dragen en gebruiksgemak. Het werd de Deuter Trans Alpine van 25 liter, een uitermate handzame en prettig te dragen fietsrugzak met een praktische indeling -niet te veel en niet te weinig vakken- en een laag eigen gewicht.
Trefwoorden:
Bayern,
RANS Dynamik Pro,
Rotor Cranks,
vakantie
Abonneren op:
Posts (Atom)