'k Moet woekeren met m'n talenten, en dat geldt zeker voor spierkracht en lichamelijk uithoudingsvermogen. Niet alleen m'n leeftijd, laten we maar zeggen middelbaar+, werkt in m'n nadeel, maar ook m'n medicijngebruik. Voortdurend goed opletten dus dat ik m'n lijf zo efficiënt mogelijk gebruik.
M'n vorig bericht ging over het foute gebruik van buikspieren en hoe ik dat heb kunnen corrigeren. Na een aantal weken blijkt het gunstige effect daarvan géén inbeelding: 't vervelende gevoel bij m'n middenrif is nu verleden tijd.
Groot was m'n vreugde toen ik gisteren halverwege m'n roeifiets-ommetje ontdekte dat ook m'n ademhalingstechniek beter kon.
Om onnaspeurbare redenen gebruikte ik vooral de borstademhaling. Achteraf gezien ben ik daarmee in de 2e helft van vorig jaar onbewust mee begonnen. Dat is natuurlijk voor het roeien niet de beste manier omdat de spieren in de borst- en schouderpartij al zwaar worden belast. Dus schakelde ik direct en bewust over naar buikademhaling. En dat maakte een groot verschil! Het gebruik van de rompspieren voelde meteen veel evenwichtiger aan en m'n uithoudingsvermogen -waarmee ik bedoel het continu kunnen doorroeien zonder zelfs maar een paar seconden pauze- ging alweer flink omhoog.
Ook opvallend was dat ik bij thuiskomst en de hele avond mij bijzonder prettig voelde na dit roeifiets-ommetje.
'k Ben benieuwd of deze ervaring ook blijvend is...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten