Afgelopen vrijdag overleed Tony Judt (historicus en essayist) in z'n huis in New York. Hij was een briljante en scherpe geest, met gelukkig een waardevolle nalatenschap van boeken en essays. Hij groeide op in een seculier Joods gezin, en had aanvankelijk grote sympathie voor de jonge staat Israël. Wel verloor hij zijn aanvankelijk enthousiasme voor het zionisme toen hij in de gaten kreeg hoe dat ten koste ging van de Palestijnen en hoe Israël zich ontwikkelde tot een "oorlogszuchtige, onverdraagzame en door het geloof gedreven etnische staat."
'k Moest weer denken aan de ietwat knorrige gedachtenwisseling, in de laatste week van februari j.l., met prof. Eric Schliesser, bijzonder hoogleraar filosofie en morele wetenschappen aan de universiteit van Gent. Die gedachtenwisseling was naar aanleiding van de posting Schoothondje.nl op dit weblog.
'k Kreeg direct de verwijten van antisemitisme en belediging van de slachtoffers van de Nazi's. Dat had ik kunnen verwachten: Dries van Agt en Avraham Burg waarschuwen in hun boeken dat kritiek op Israël direct als antisemitisme wordt bestempeld en dat de Holocaust graag met de haren erbij wordt gesleept. Schliesser vond dat ik mij beter kon beperken tot onschuldige verhaaltjes over (roei)fietsen.
Mwahhh…, zou hij dat ook van Tony Judt gevonden hebben?
Overigens lijkt niets meer te dol in deze wereld: wat te denken van de opvatting dat het gebruik van de fiets onderdeel is van een anti-Amerikaanse samenzwering om de vrijheid te ondermijnen en Amerika te vernietigen? Meer over deze curieuze gedachtengang is te vinden op copenhagenize.com en the reaction.
Geen of weinig fietsen is niet goed. Veel en heel veel fietsen kunnen ook voor problemen zorgen. Denk maar aan de chaos van gestalde of zomaar weggezette fietsen rondom veel spoorwegstations. Nathan Lewis' schop tegen de schenen van de oprechte fietsliefhebber, The problem with bicycles is beslist de moeite van het lezen waard!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten