Snekblokkeerder probleempje opgelost

Direct na de middagboterham zit ik dit op te schrijven zodat m'n eten wat kan zakken en de buitentemperatuur hopelijk nog een graadje hoger wordt dan de 1-2 ºC die de thermometer nu aanwijst. En de zon doet nu ook pogingen om door te breken :-)

Deze ochtend zit ik niet met m'n neus in m'n gloednieuwe wiskundeboeken, maar op m'n knieën naast het achterwiel van m'n zo goed als nieuwe roei3wieler die ik voor deze gelegenheid in de warme hal van onze woning heb geparkeerd.

De laatste tijd word ik namelijk geplaagd door een hinderlijk probleempje tijdens het op- en afschakelen van m'n roei3wieler. De snekblokkeerder komt moeilijk in de vrije stand terug, zodat ik tijdens en na het schakelen allerlei ratelgeluidjes hoor vanaf het achterwiel en de alu tandjes op het snektandwiel wat afgesleten zijn.

Nu is een beetje afslijten van die tandjes niet zo erg, want 't zijn erg scherpe tandjes die graag je vingers toetakelen als je in hun buurt komt. Maar het moet natuurlijk niet te gek worden.

Als erkend onhandige bondskluns heb ik natuurlijk eerst overlegd met Derk Thijs. Want stel je voor dat ik een volkomen foutieve denkwijze hanteer, waardoor ik in het ergste geval het (weer) goed functioneren van m'n roei3wieler definitief onmogelijk zou maken! 'k Moet er niet aan denken...

Nadat ik kennis had genomen van de zoals altijd verhelderende inzichten van Derk heb ik de snekblokkeerder aandachtig verder bestudeerd. Ik kon nu zien dat het laatste stuk van de tamelijk stugge snekblokkeerkabel de snekblokkeerder weg wil duwen van de vrije stand, zodat die vrije stand moeilijker wordt bereikt als ik de bedieningshandel (op het stuur) van de snekblokkeerder/Revolverringgrendel loslaat.

De snekblokkeerkabel is tamelijk stug, zodat-ie met een relatief groot krachtmoment de snekblokkeerder de verkeerde kant opduwt, namelijk richting snektandwiel. De vrijloopveer die de snekblokkeerder in de vrije stand wil trekken wordt daardoor tegengewerkt, met het eerder vermelde gevolg: de snekblokkeerder komt maar moeilijk in de vrije stand terug.

Een en ander is te zien in het eerste paar fotootjes. Bij ongestoorde kabelloop van de snekblokkeerbediening is op het bovenste fotootje te zien -niet overduidelijk, maar toch…- hoe de tule bij de versteller enigszins naar boven wijst ten opzichte van de richting van de versteller. Dit geeft aan dat de kabel daar een kracht omhoog uitoefent waardoor de snekblokkeerder naar beneden wordt geduwd. Het onderste fotootje is genomen terwijl de snekblokkeerkabel bij het enkele deel van de achtervork (onder het roeifietszitje) wat naar onderen wordt gedrukt. Tule en versteller staan nu in 'n nagenoeg rechte lijn.

De oplossing bleek simpel: de snekblokkeerkabel omleggen waardoor de ongunstige voorspanning van het laatste stuk kabel bij de achtervork wordt weggenomen. Dit is te zien in het tweede paar fotootjes.
Het bovenste fotootje toont de oorspronkelijke kabelloop: links langs de achterste steun van het roeifietszitje. Het onderste fotootje toont de nieuwe -en hopelijk verbeterde- situatie: de kabel loopt nu aan de rechterkant van diezelfde steun.

Het derde paar fotootjes laat zien hoe het krachtenspel bij de arm v/d snekblokkeerder is veranderd: (boven) van opwaarts (verkeerd dus) naar (onder) een duidelijk neerwaartse kracht (dus goed). Zelfs de tule blijkt nu wat naar beneden gericht t.o.v. de versteller.

De hele operatie was, ook naar klunsmaatstaven gemeten, eenvoudig: de binnenkabel uit z'n klem op de snekblokkeerder losmaken en de versteller losdraaien, en het platgeknepen aluminium eindbusje op de binnenkabel 'n beetje bijknippen zodat-ie door het schroefgaatje van de versteller kan. De losse kabel nu omleggen en alles weer monteren.