De trouwe en oplettende lezertjes van m'n weblog weten dat m'n aanschaf van de CF-bike RANS Cruz een experiment is: hoe zal deze bastaard in de fietswereld -geen 'rechtop-fiets en evenmin een ligfiets, maar 'iets daar tussenin'- mij bevallen? Zal de Cruz inderdaad de voordelen bieden van een rechtop-fiets zonder de helse zadelpijn die ik op m'n mountainbike mocht ervaren in 2005? Of van de andere kant bekeken: zal de Cruz het comfort kunnen bieden van een ligfiets zonder de nadelen ervan, zoals een geringere stabiliteit op onverharde wegen en slechtere klimprestaties?
Een evenwichtig review van de RANS Fusion door Bryan J. Ball, hoofdredacteur van BentRider Online, is te vinden op www.bentrideronline.com.
Bob Bryant (de drijvende kracht achter Recumbent Cyclist News en Recumbent Cyclist) heeft interessante artikelen geschreven over de RANS CF-bike collectie en over de verhouding tussen CF-bikes en 'traditionele' ligfietsen.
Naar m'n beste weten zijn er tot nog toe drie (3) moderne CF-bikes in Europa. De twee andere zijn:
de RANS Fusion van Emmanuel Delannoy in Parijs. Zie ook zijn review van de RANS Fusion,
en de RANS Zenetik van Tihamèr in Ravels (België).
Afgelopen zondag was de vroege bloesem in de Betuwe een mooie aanleiding om de Lingeroute te fietsen. Deze doen we elk jaar drie keer: tweemaal in het voorjaar (vroege en late bloesem) en eenmaal in augustus, als de bomen volop in het loof staan.
De vroege bloesem bleek nu nog niet helemaal uitgekomen te zijn; desondanks was de Lingeroute weer een mooie ervaring!
En ja, tot het einde van de 66 km lange tocht -begonnen en geëindigd in Beesd- hield ik het goed uit op de Cruz! Ik begin te wennen aan het stuurgedrag, en het comfort op het CF-bike zadel was redelijk goed te noemen nadat ik de slag te pakken kreeg van de typische zithouding. Deze lijkt op het wat onderuit gezakt hangen op de bank voor de TV, en heeft ook wel wat van de relaxte houding van de berijder op z'n chopper bike, of van de provo-sympatisant op z'n klassieke 'hasj'Puch.
Ik prijs mij gelukkig met m'n keuze voor de Cruz. Deze en de Fusion zijn met hun extreem schuin geplaatste zadelpenbuis de meest ligfietsachtige CF-bikes van de RANS collectie. Hierdoor heb ik de meeste mogelijkheden om een comfortabele positie te vinden voor m'n extreem kieskeurige achterwerk :-(
Hoewel (nog) niet perfect, is het zitcomfort vooral op de lange duur beter dan op m'n mtb's vroeger, zelfs in de periode dat ik nog geen onverdragelijke zadelpijn had. Dat blijkt wel hieruit dat de laatste 10-20 km van de tocht veel geriefelijker waren dan op de mtb.
Tot zover het onderwerp 'zitcomfort'. Maar hoe is het gesteld met de overige rijeigenschappen?
Prestatie zoals accelereren, kruissnelheid en klimmen. Op de CF-bike gebruik ik spieren die op m'n roei- en ligfietsen in mindere mate aan bod komen. Na een ODO van 233 km op de fietscomputer ben ik daaraan al meer gewend dan in het begin, maar het zal nog wel meer km's vergen voordat alle spieren in dezelfde mate meedoen.
Extra kracht op de pedalen zetten doe ik door aan het stuur te trekken. Die trekkracht breng ik op de pedalen over zoals de waterskiër het trekken van het sleeptouw naar z'n ski's, namelijk via de gespannen boog van het lichaam tussen handen en voeten. Hierbij merk ik dat de ervaringen op m'n roeifiets mij hiermee een heel eind verder helpen!
De kruissnelheid is minder dan ik gewend was op m'n mtb en veel minder dan op m'n GrassHopper. De redenen hiervoor liggen voor de hand: vooral meer luchtweerstand maar ook nog de onwennigheid.
Echt klimmen heb ik nog niet gedaan op m'n Cruz. De kleine hellinkjes die ik tegenkwam lieten zich echter gemakkelijk bedwingen. Ook op de Cruz lijkt het een kwestie van tijdig schakelen en het handhaven van een soepele cadans.
Onverharde wegen. Daarop rijdt het net zo zeker, soepel en licht als met de mtb, dank zij de 26 inch mtb-wielen en -banden op de Cruz. 'k Heb dit meermalen kunnen uitproberen in hobbelige grasbermen en op weggetjes met mul zand en losliggend grind.
Stuurgedrag. De Cruz is een uitgesproken lange fiets met relatief weinig berijdersgewicht op het voorwiel. De neiging van het voorwiel om uit te breken onderdruk ik door de voorband niet te hard op te pompen voor meer grip op de weg, en door de fiets de bocht om te drukken door m'n bovenlijf naar voren en tegengesteld aan de bocht naar buiten te leunen.
Overige comfortaspecten. Het diepe V-stuur laat zich heel gemakkelijk instellen (afstand en hoogte) zodat ik de handen ontspannen op het stuur heb liggen, zonder druk op polsen en schouders. Pijn aan handen, polsen en schouders is hiermee definitief van de baan. De relaxte houding rechtop, met lichte neiging naar achteren en 'n knikje in de heupen (dus het kontje niet pront naar achteren!) staat garant voor een ontspannen blik op de weg en over het omringende landschap. Hierdoor en door de grotere ooghoogte is het zicht op de omgeving heel veel beter dan op de 'gewone' ligfiets, zelfs wanneer deze een relatief rechtop zitje heeft, zoals m'n GrassHopper met z'n zithoek van ca. 40 graden.
Bijzonder gemakkelijk is dat je je voeten plat op de grond kunt zetten als je stopt, zonder van het zadel af te gaan!
Last but not least: fietsen met m'n vrouw Willy is nu weer samen fietsen. Qua hoogte en snelheid is m'n Cruz veel gelijkwaardiger aan haar Santos mtb. Dat kan van m'n GrassHopper niet gezegd worden.
Wordt vervolgd...
Door het beloofde mooiere weer zal m'n WAW015 nu vaker op stal blijven, en zal ik eindelijk m'n roeifiets kunnen afstoffen en door de week gebruiken. Zoals reeds gemeld, wordt tijdens tochten in het weekeind met Willy het experiment met de RANS Cruz voortgezet. Zsm zal het klimmen daarmee worden uitgeprobeerd op de Posbank.
Vanaf 1 januari heb ik met WAW015 1415 km afgelegd, en met de Cruz 160. Da's 1575 km totaal. Dat aantal zal de komende tijd niet zo snel omhoog gaan: onze tuin vraagt nu meer aandacht...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten