De beste wensen...

Google Maps de fietsroute laten berekenen en tekenen

De opmerkingen van Wim Schermer bij m'n vorige posting zijn voor mij aanleiding om via Google Maps weer een track te maken; dit keer laat ik de route door GM zelf berekenen en tekenen. Daarbij let ik goed op de punten die Wim noemde. Ik maak 'n paar screenshots  en zet er een slechts minimale toelichting erbij. Deze is niet bedoeld als een instructie voor newbees, maar ik hoop/verwacht dat mensen met enige GPS- en GoogleMaps-ervaring mijn manier van werken met GoogleMaps wel snappen.

Wim merkt op dat ik de tracks echt moet opslaan in GoogleMaps. In m'n vorige posting gebeurt dat kennelijk met mijn manier van werken tussen neus&lippen door omdat ik EERST een nieuwe kaart maak voor de route die ik wil tekenen. Op die nieuwe kaart sla ik de tracksegmenten op door dubbelklikken op het laatste punt en het evt. bewerken van het pop-up venstertje en op OK klikken. Dan staan de statusbuttons linksboven in het GoogleMaps-venster vanzelf op Gereed en Opgeslagen. Anders moet je alsnog op die buttons klikken, ze heten dan Gereed resp. Opslaan.

Maar die blauwe KML is echt een download link...

Nu de screenshots die een indruk geven van het verloop:

Nieuwe kaart maken (naam: Leusden-A'foort).Screenshot: Na "Opslaan in Mijn kaarten" en na klikken op "Leusden-A'foort".

Screenshot: Na klikken op "BEWERKEN" (in vorige screenshot) en na maken van routebeschrijving van A naar B door klikken op fietsicoon en op blauwe "ROUTEBESCHRIJVING"

Screenshot: De zojuist gemaakte fietsroute moet nog worden opgeslagen in "Mijn kaarten", in de daarvoor gemaakte kaart Leusden-A'foort.

Screenshot: Na klikken op "Kaart bekijken"

Screenshot: Enkele minuten later...De blauwe KML is een download link waarmee de getoonde track(segmenten) in 1 KML-bestand naar de eigen computer worden gedownload.
 

Screenshot: De track "Fietsen van Leusden nr A'foort" in BaseCamp

Track tekenen met Google Maps

Het is vandaag zonnig maar guur weer, enkele graden boven nul en een stevige wind. Deze ochtend doe ik de wekelijkse boodschappen bij onze nationale grootgrutter. Dat doe ik gewoonlijk op vrijdag, maar morgen wordt winterse neerslag (natte sneeuw, ijzel) verwacht, dus het kan glad worden.

Vanmiddag ga ik virtueel fietsen in de omgeving. 'k Ga een track maken om daarmee in de buurt van ons huis te experimenteren. Momenteel is m'n manier van werken met Google Maps als volgt:

Inloggen in Google > naar Google Maps, https://maps.google.com/ > Mijn plaatsen > Kaart maken.
Kaartnaam bedenken en intikken in tekstvak Titel, evt. beschrijving intikken in tekstvak Beschrijving, Radiobutton Openbaar of Niet openbaar aanklikken.
De kaart in goed werkbare positie in browservenster schuiven en voldoende inzoomen.
In de kaart linksboven met het icoontje voor tekenen selecteren "Een lijn tekenen langs wegen" of "Een lijn tekenen".
Het beginpunt kiezen en klikken, vervolgens tekenen langs de gewenste wegen -met "Een lijn tekenen langs wegen" daarmee doorgaan totdat de reeds getekende lijn opeens verspringt. In dat geval een klein stukje terug tot de oorspronkelijke lijn weer op de kaart springt en 1x klikken om dat tracksegment te beëindigen. 2x Klikken op dat laatste punt doet een pop-up venstertje verschijnen: vul de naam in van dat tracksegment en klik op OK.
Evt. volgend tracksegment tekenen zoals eerste totdat het eindpunt is bereikt.

Voor het tekenen van een track(segment) langs niet-te-volgen wegen (dat blijkt vanzelf als je zo'n weg neemt) gebruik je "Een lijn tekenen": evt. een al getekend vorig tracksegment beëindigen en een naam geven, het tekenicoontje instellen op "Een lijn tekenen" en dichtbij de vorige lijn 1x klikken om te beginnen. Tekenen, en af en toe 1x klikken om de weg "vast te zetten", zodat de lijn de bochten in de weg zo goed mogelijk volgt. 2x Klikken op dat laatste punt doet ook hier een pop-up venstertje verschijnen: vul de naam in van dat tracksegment en klik op OK.

Bij al dat geteken is het meestal nodig om de kaart te verschuiven; dat gaat gemakkelijk met de pijltjestoetsen voor links, rechts, boven, onder.

Links in het browservenster staat de lijst van de getekende tracksegmenten. Kennelijk duurt het een paar minuten voordat die tracksegmenten in één .kml bestand zijn gezet door de Google-servers.
Om dat bestand te downloaden: evt. weer inloggen in Google > naar Google Maps, https://maps.google.com/ > Mijn plaatsen > gewenste kaart aanklikken. Als het goed is staan de track, c.q. staan de tracksegmenten, op de aangeklikte kaart. Klik op KML: de tracksegmenten worden nu als één .kml-bestand gedownload naar de eigen computer.

Na omzetten van het bestand van .kml naar .gpx (via GPS Visualizer) bewerk ik de verzameling tracksegmenten in Garmin BaseCamp: samenvoegen, evt. hoogtedata vanuit de eigen kaart toevoegen, enz.

Hoe het werken met Garmin BaseCamp eruit ziet en het resultaat ervan, zijn te zien op de kaart van Borgerswold (zwarte track) en de kaart van een stukje Bayern met een blauwe track die ik heb getekend van een mooie fietsroute vanaf Kloster Schäftlarn, een route die we al talloze malen hebben gefietst :-) Niet ver van het begin van die track is een rood stukje te zien. Da's het steile stuk dat ik in het hoogteprofiel heb geselecteerd. Onderaan het gegevensvenster is te zien dat de helling 8,8% is. 'n Kort stukje stevig klimmen dus.

'k Hoef niet uit te leggen dat ik bij dit werk heel veel plezier heb van m'n 30 inch Cinema Screen :-)

Pfffhhh…, 'k krijg heimwee, nu ik al die bekende namen weer zie…

Wandelen, niet fietsen en alweer die economie…

De laatste tijd -zo'n anderhalf, twee weken- komt er van fietsen heel weinig: geen zin, want het is dood- en doodsaai langs de weg wegens het meestal slechte en/of sombere weer.
Onze behoefte aan beweging en buitenlucht bevredigen we -m'n vrouw en ik- met wandelingen van 1½-2 uur, vlak bij huis (Borgerswold), wat verder weg (Zuidlaren-Midlaren) of nog verder weg (Deventer, langs de IJssel en de mooie binnenstad).
We happen flink wat frisse lucht in een mooie omgeving en hebben veel te bespreken…

Als ik ff ga roetsen, dan is het alléén met zonnig weer en op de trike en verzin ik een tochtje door het Borgerswold met mooie hellinkjes, bochtenwerk, tussensprintjes en een stukje Borgercompagnie.
'k Heb trouwens nooit veel lust gehad om uren en uren achter elkaar te fietsen: thuis heb ik genoeg andere dingen te doen. M'n wiskunde -geometrische algebra- wordt steeds leuker :-) , m'n GPS-gedoe begin ik langzamerhand te snappen en dit weblog moet af en toe worden aangevuld met zaken die mij bezig houden. Kleine technische details van fietsen, roeifietsen en trikes-in-bestelling vallen daar meestal NIET onder ;-)

'k Heb de afgelopen dagen veel gestoeid met Google Maps, een prima website om daarmee tracks te maken. 'k Heb me uitgeleefd rondom de Starnberger See, en heb zelfs een bijna foutloos rondje kunnen maken om dat meer, als track en als route :-)

Economie en olie
M'n mening over het boek van Tomas Sedlacek, "De economie van goed en kwaad", kreeg steun uit een wel heel onverwachte hoek.

In een interessant artikel, "Peak Oil Warning From an IMF Expert" geeft Michael Kumhof -Duits econoom, 50 jaar oud en werkzaam bij de afdeling onderzoek van het International Monetary Fund (IMF)- zijn oordeel over de olievoorziening en hoe de de economie omgaat met harde fysische wetmatigheden. Enkele citaten:

"One fact is that since late 2005, the growth rate of world crude oil output has been very close to zero. If you add in things like Natural Gas Liquids and unconventional forms of oil, then the recent trend becomes a little more positive. Nevertheless, if you just look at crude oil [which accounts for around 80 % of liquid fuel production], you could say, well maybe we are already at the historic maximum level of production." [……]

"The effect of oil prices on GDP can be non-linear. This means that beyond, let's say, $200 per barrel, a lot of businesses might not be able to cope. You could think of transportation : trucking, airlines and the whole car industry might suffer quite gravely from such a high price. And that might have knock-on effects on other sectors of the economy." [……]

"Economists have been neglecting entropy, and I think that is a mistake. There was a work published in 1971, by Nicholas Georgescu-Roegen. Even before that, the first person who ever tried to put the concept of entropy into economics was Frederick Soddy, who was the Nobel Price winner in chemistry in 1921. Their work got some attention at the time they were published, but afterward they got pretty much ignored. I think that in the future, entropy is something economists should look at a lot more." [……]

[……] "looking at the evidence, I cannot just dismiss the geological perspective anymore [i.e. the perspective of an absolute limit to future extraction capacities]. To just dismiss that perspective would be highly unscientific, even irresponsible." [……]

Tot zover het interview met Kumhof.

Bijgaande grafiek, "World's Liquid Fuels Supply", laat zien dat een steeds groter deel van de vloeibare fossiele brandstoffen moet komen van tot nog toe volslagen onbekende bronnen, z.g. "Unidentified Projects". Het totale olieverbruik per dag van de hele wereld is momenteel iets meer dan 86 miljoen vaten ('barrels', 1 barrel is 159 liter). Niemand weet welke die "Unidentified Projects" zijn en evenmin of ze kunnen worden gerealiseerd. Meer over deze grafiek in Kurt Cobb's artikel "The one chart about oil's future everyone should see". Hij stelt onder meer dat

"The global economy is entirely dependent on continuous flows of energy and raw materials. Oil is absolutely central because it provides one-third of the world's energy and more than 80 percent of its transportation fuel. Unless oil production rises from here, global economic growth will eventually stall (if it hasn't already)" 

en besluit met de waarschuwing:

"With high oil prices and the hottest new techniques unable to move the needle on worldwide production of crude oil, we should look at Glen Sweetnam's chart with considerable concern. We should ask ourselves whether it is wise to base energy policy on the fantasies of industry and government forecasters. Perhaps we should focus instead on the trends and data we can verify and prepare ourselves and our economies for a world that may not have the copious amounts of oil that the industry is promising."

De economie van goed en kwaad

NRC Handelsblad had gisteren (vr 30-11-2012) een recensie van het boek "De economie van goed en kwaad" door Tomas Sedlacek. Het gaat hier om een recente Nederlandse vertaling van het boek "Economics of Good and Evil: The Quest for Economic Meaning from Gilgamesh to Wall Street" dat in juli 2011 (bijna 1½ jaar geleden) in het Engels verscheen.

'k Heb nogal wisselende ervaringen met boekrecensies in de NRC, dus nadat ik de lofprijzingen had gelezen van de recensent Maartje Somers (net als ik géén econoom!) nam ik een kijkje op Amazon.com. Natuurlijk was ik vooral benieuwd naar het oordeel van andere lezers over dat boek.  

Van de 44 lezers die een review schreven waardeerden 24 het boek met 5 sterren (het maximum). De overige 20 waren minder royaal: 4 sterren:dertien; 3 sterren: vier; 2 sterren: drie reviewers.

Al bij de recensie van Maartje Somers had ik m'n twijfels over het boek. Zij schrijft tegen het einde:

"De verdienste van dit boek ligt dan ook niet in het economisch advies voor de volgende Eurotop, maar in het op losse schroeven zetten van ons economisch stelsel. Rode draad is het verbreken van de band tussen ethiek en economie in de 18de eeuw, niet voor niets het tijdperk dat veel moderne economiehandboeken als beginpunt nemen. Sedlacek herstelt die pre-moderne ethisch-economische traditie met dit boek, dat vooral in de cultuurhistorische traditie van de alfawetenschappen past."

Ondanks de vele lovende reviews op Amazon.com, vond ik de uitvoerige bespreking door "Not a natural Bob Bickel" (2 sterren) het meest to the point. Zijn conclusies:

"Sedlacek, no doubt, is an intelligent, well-informed, technically accomplished, well-meaning scholar who is determined to contribute to re-introducing specific ethical and moral content to mainstream economics. I'm sure he understands that the value-neutral posture of today's practicing economists is really not value neutral at all. Instead, intended or not, it manifests a commitment to maintaining a status quo that is becoming increasingly inequitable. The Economics of Good and Evil, however, is wordy, redundant, poorly organized, in part written in stream-of-consciousness fashion, given to specious inferences, and all too often simply beside the point. Yes, the book contains a lot of information and occasional aphoristic insights..."

Het ongemakkelijke gevoel dat ik bij dit boek heb, komt voort uit m'n besef dat de huidige 'mainstream' economie geen rekening houdt met de eindigheid van onze planeet Aarde. Ons economisch handelen is de hoofdoorzaak van de snelheid en onverbiddelijkheid waarmee wij de beschikbare hulpbronnen opsouperen en de drijvende kracht achter de wereldwijde oorlog die wij (= het mensdom) meedogenloos voeren tegen de levende natuur, vooral het dieren- en plantenrijk.

De economie schort het vooral aan kennis van de betawetenschappen. Sommige gedachtengangen in de economie zijn domweg in strijd met de hedendaagse natuurwetenschappen. De nefaste invloed van het economisch denken -culminerend in de idée fixe van alsmaar voortgaande economische groei!- wordt bepaald niet opgeheven door alleen het herstellen van de band tussen ethiek en economie.

Als het gaat om het goede en kwade in het economisch denken en handelen zijn er schrijvers van niet gering kaliber die blijk geven van veel meer inzicht en daarover veel betere betogen hebben geschreven. Het is gemakkelijk om een heel lange lijst te maken, maar laat ik mij beperken tot een vijftal boeken van gerenommeerde auteurs die goed zijn te volgen voor de ontwikkelde leek:

1. Limits to Growth: The 30-Year Update, Donella H. Meadows, Jorgen Randers, Dennis L. Meadows
2. The End of Growth: Adapting to Our New Economic Reality, Richard Heinberg
3. The Wealth of Nature: Economics as if Survival Mattered, John Michael Greer
4. Small Is Beautiful: Economics as if People Mattered, E.F. Schumacher
5. 2052: A Global Forecast for the Next Forty Years, Jorgen Randers

Wat deze boeken gemeenschappelijk hebben is -inderdaad!- het besef van de eindigheid van de Aarde en haar hulpbronnen, wat tevens DÈ blinde vlek is in het huidige economisch denken, en ook in het boek van Tomas Sedlacek.

Kortom, naar mijn mening is het in de NRC besproken boek niet veel meer dan een omgevallen boekenkast. De problemen die worden veroorzaakt door het huidige economische denken en handelen komen niet aan de orde. De relevantie van het boek voor de hedendaagse maatschappelijke problemen is gering.

Skibril versus fietshelm met vizier

Tot vorig winterseizoen heb ik regelmatig m'n skibril -'n Alpina Colambo Air- gebruikt om gezicht en ogen te beschermen tegen de kou. Nu heb ik ook een Kask fietshelm met vizier, weliswaar gekocht voor gebruik op de nieuwe HP Scorpion trike (die over 'n paar maanden zal arriveren), maar toch interessant om op de roeifiets te proberen.

Vandaag is het kort na twaalven ideaal weer om fietshelm en skibril te testen op m'n roei3wieler. 'n Waterig zonnetje en ondanks de 2 graden boven nul en weinig wind al onaangenaam waterkoud.

Eerst 'n rondje Borgerswold/Borgercompagnie met de Kask fietshelm. Daaronder draag ik 'n dunne helmmuts, die al heel vaak z'n nut heeft bewezen. Het geheel draagt zeer comfortabel, met bril en neergeklapt vizier.
M'n hoofd blijft lekker warm, eigenlijk al gauw tè warm. Geen wonder met 'n lijf dat van top tot teen aan het werk is bij het roetsen. De bescherming van de ogen door het vizier tegen de koude wind valt wat tegen: er blijft voortdurend 'n zuchtje wind in de ogen waaien.
'n Fietshelm met vizier is natuurlijk zwaarder dan een skibril (445 gram resp. 135 gram). Dat is goed te merken, maar heel bezwaarlijk is dat niet. 'n Heel groot pluspunt t.o.v. de skibril is het veel ruimere perifere blikveld.

Daarna 'n klein rondje met de Alpina Colambo. Helmmuts en gebreide bivakmuts over het hoofd en dan de skibril. De vroegere ervaringen komen prompt weer boven: de bescherming van de ogen tegen de wind is perfect, beter dan met de fietshelm. Van het perifere blikveld echter blijft niet veel over. Dat bemoeilijkt het achterom kijken (belangrijk bij voorsorteren en afslaan).

M'n voorlopige conclusies:
de Kask fietshelm met vizier zal ik bij slecht weer voornamelijk dragen op de HP Scorpion trike. Op de roeifiets bevalt mij de Alpina skibril veel beter. Wel zal ik op de roei3wieler minimaal één achteruitkijkspiegeltje moeten monteren om achter mij de verkeerssituatie goed te zien (op het linker voorspatbord?).

Roeifiets op 3 wielen ?!

Mick Leemans heeft momenteel een wel héél interessante ontwikkeling bij de kop: hij wil een Noomad kantel kit aan z'n roeifiets monteren. 't Geheel wordt dan een tadpole roeitrike.

Ik hoop van harte dat 't hem lukt en ook hoop ik dat Derk Thijs dit oppikt, zodat binnen afzienbare tijd (aspirant-)roeifietsers een Thijs roei3wieler kunnen kopen! Ik ben er rotsvast van overtuigd dat hier een flinke markt voor is.

'k Heb geprobeerd Derk enthousiast te maken voor deze mogelijkheid. Met zijn kennis, ervaring en ontwerptalent moet hem dat toch lukken. En als het Derk niet lukt, dan lukt het niemand…

Likes…  8-)
'k Mijd sociale sites als de pest: Facebook/Faecesbook, Twitter, LinkedIn, om maar de allerbekendste te noemen. 'k Vind het vooral tijdverspilling en dè plek om akelige reaguurders tegen het virtuele lijf te lopen. 'k Hou me bij dit weblogje, genoeg voor deze bejaarde die meer dan 50 jaar geleden al achter de computer zat en op z'n rust is gesteld.

Ondanks dit alles mag ik nu meemaken dat 'n kort commentaar van mij bij een artikel op nrc.nl, Terugkijken: Tegenlicht – de Joodse kolonisten van het Palestijnse Hebron, het best gewaardeerd is met "40 likes". ('k Heb wel een vermoeden wat dat "likes" betekent, maar wat het precies inhoudt weet ik niet).

Dat commentaar was als volgt:
Zulke Israëli's -de kolonisten dus- gedragen zich als Übermenschen, voortdurend op zoek naar meer Lebensraum en degraderen de Arabieren tot Untermenschen die je vervolgens zonder veel problemen kunt uitroeien. De Israëlische staat staat dit niet alleen stilzwijgend toe, maar steunt de kolonisten door bescherming van het leger.
Voor mij is het volstrekt onbegrijpelijk dat wij in Europa dit alles stilzwijgend accepteren, zeker gelet op onze ervaringen met Nazi-Duitsland, waar precies dezelfde ideeën in praktijk werden gebracht.

Wij -m'n vrouw Willy en ik- kijken weinig TV, maar wel graag naar Tegenlicht van de VPRO. Daar worden zaken uit de doeken gedaan die de mainstream media angstvallig vermijden: te moeilijk, te controversieel, vaak ook te verontrustend.

Maandagavond was er dus de uitzending over de Joodse kolonisten van het Palestijnse Hebron. Direct viel het mij op dat de redeneringen waarmee deze kolonisten hun daden en levenshouding rechtvaardigen, praktisch een een-op-een correspondentie hebben met de Nazi-ideologie van het derde Rijk (1933-1945), toen Hitlers nazi-partij Duitsland had omgevormd tot een nationaal-socialistische, totalitaire staat.

In m'n jonge jaren heb ik mij verdiept in de geschiedenis van het derde Rijk, waarbij m'n belangstelling vooral uitging naar de ideologie en politiek ervan. In het verlengde daarvan heb ik mij ook verdiept in de wording van de staat Israël, een geschiedenis met veel donkere en nauwelijks bekende aspecten. En ik heb van maart 1967 tot februari 1968 gewoond en gewerkt in Israël. De juni-oorlog in 1967 heb ik daar meegemaakt, inclusief de aanloop ernaar.

Vandaar dat het mij weinig moeite kostte om m'n eerdergenoemd commentaar op te schrijven. Het meeste werk eraan was het beknopt en helder houden ervan...

Snelle bandjes

Vandaag ben ik in de gelegenheid om de 23-406 Schwalbe Ultremo ZX bandjes om de 20" voorwielen van m'n roei3wieler te leggen, samen met de 6A binnenbandjes. De 26" Schwalbe Marathon Racer blijft hierbij om het achterwiel. Dit omdat het verwisselen/plakken van een lekgeraakte binnenband bij het achterwiel lastig is, zeker in de mindere tijd van het jaar (late herfst, winter, vroege voorjaar). Daarom speel ik op safe met de achterband en veroorloof mij alleen wat meer risico met de beter toegankelijke bandjes om de voorwielen.

De Ultremo's zijn, zeker in vergelijking met de Marathons, heel iele bandjes. 'k Ga daarmee op stap met de verwachting dat het snelheidsverschil niet zo groot zal zijn, ook vanwege de Marathon Racer achter. Zelfs hou ik er rekening mee dat het tussen-de-oren-effect misschien wel het grootst is ;-)

't Pakt heel anders uit: bij elke haal aan het stuur vliegt de trike vooruit. Het is met de Ultremo ZX bandjes erg licht en daardoor heel prettig roetsen. Het looiïge gevoel van de 20" Marathon Racers is helemaal verdwenen. Tijdens het korte ritje van 9 km (het begon alweer donker te worden) krijg ik de indruk dat de snelheidswinst bijna 4 km/uur is (bij snelheden van 15-30 km/uur).

Tevreden zet ik 't snelle spul weer in onze fietsenberging. 'k Zou bijna vergeten te vermelden dat ik 'm een paar dagen geleden heb gepimpt met een Fibre Flare Ultimate set veiligheidslampen. 'k Heb ze zo gemonteerd aan beide zijden op de achtervork dat ze vooral de zichtbaarheid opzij verbeteren.
Achter zijn het 2 stuks CatEye Rapid 5 achterlichten die het achteropkomend verkeer op mij moeten attenderen. 'k Heb de stellige indruk dat die meer dan voldoende zijn :-)

Herfst!

Hier in de Veenkoloniën (volgens veel randstedelingen een onherbergzaam oord dat ver weg ligt, een onprettig klimaat en een merendeels behoeftige bevolking heeft) is het nu echt herfst: harde wind, fris en waterkoud, vaker bewolkt dan zon en veel losse boomblaadjes die in een nagenoeg horizontale baan langs ons huis vliegen. Ronduit ongezellig weer dat niet uitnodigt om te gaan roeifietsen.

Gelukkig ligt om de paar dagen voldoende blad op het gras om dat bijeen te willen harken, en er zijn meer van dergelijke klusjes om aan de nodige lichaamsbeweging in de buitenlucht te komen.

Mèt het tamelijk mooie weer van de afgelopen weken is tevens de lust verdwenen om te experimenteren met lichter lopende bandjes -Ultremo ZX en Durano- om de voorwielen van m'n roei3wieler. Dat kan wel wachten tot het weer weer opknapt; inmiddels ben ik tevreden met het rondscharrelen op m'n roei3wieler op 3 Marathon Racers.

Roeien met de THIJS 209 wil voorlopig niet meer. Afgevallen blad en andere rommel vergroten de kans op slip- en valpartijen, en daarvan ben ik geen liefhebber.


Fietsen in 2013
De voorbereidingen voor het fietsen volgend jaar zijn inmiddels in volle gang. De details van m'n bestelde Scorpion fs 26 pedelec (25 km/h max) zijn inmiddels in overleg met Gerrit Tempelman (Ligfietsshop, Dronten) vastgesteld. Hoewel op onderdelen van ondergeschikt belang gewijzigd, geeft de bijgaande afbeelding een goede totaalindruk van 't te leveren spul.
'k Hoop dat de Scorpion begin april of eerder kan worden afgeleverd, zodat ik 'm goed kan leren kennen voordat we daarmee op vakantie gaan in ons geliefde Beieren :-)

M'n Dynamik Pro, weliswaar een prachtige fiets maar niet meer geschikt voor mij, staat in de verkoop bij m'n vaste fietsenmaker :-(
M'n Cruz is nog proefkonijn in het experiment met een "zadel-op-maat" van Lepper. Pas in januari 2013 krijgt dit een vervolg. M'n eisen zijn niet erg hoog. De Cruz is au fond een heel aparte en fijne fiets, en als ik daarop al 30-40 km kan fietsen zonder al te veel ongemakken, dan ben ik al dik tevreden.

Het echte weekend- en vakantiefietsen zal voortaan gebeuren op m'n nieuwe Scorpion, gegarandeerd zadelpijn-vrij! :-))

Garmin Montana GPS
Fietsen met 'n trike kent meer beperkingen dan met 'n 2wieler. Smalle paadjes en bruggetjes, nauwe poortjes en rare hekjes zijn voor 'n trike heel gauw onneembare hindernissen. Het is daarom noodzakelijk om naar voor de trike geschikte routes te zoeken rondom de Starnberger See en in het gebied tussen Schäftlarn en München.

Da's natuurlijk een heel mooie aanleiding om de kunst van het GPS-en onder de knie te krijgen. Dat moet niet worden onderschat, zodat ik hiervoor weer aan de studie ben gegaan. Enfin, ik beschouw het maar als een capita selecta (zijnde een verplicht onderdeel van totaal onderwijsprogramma, uitgelicht voor bijzondere aandacht) waarvoor de wintermaanden heel geschikt zijn ;-)

't Aangeschafte toestelletje, een Garmin Montana 650T, is een bron van vermaak en informatie en dat geldt ook voor de bijbehorende software. Behalve de bijgeleverde standaardkaarten zitten er nu ook de Topo Deutschland 2012 Pro Süd (met de bijbehorende BirdsEye overlays) en de Topomap Benelux op.

Die kaart van de Benelux is trouwens de reden dat ik nu ook Windows 7 op m'n Mac kan draaien 8-[ Die kaart is namelijk (achterlijk gedoe!) alleen te koop in Windows-formaat, zodat-ie in een Windows-omgeving moet worden geconverteerd naar het voor OS X gebruikte formaat. Gelukkig doet de emulator van VMware, Fusion v5, z'n werk feilloos, zodat dit alles zonder problemen is verlopen op m'n Mac Pro.
'k Beleef veel genoegen aan m'n grote 30" Cinema beeldscherm; dat was al zo als ik foto's bewerk (met DxO Pro en Lightroom), en voor het betere kaartwerk (met BaseCamp) geldt dat eveneens.

Bij die studie blijkt het boek Garmin GPS Gids van Peter Gielen een prima leerboek en naslagwerk te zijn. Daarnaast is het overzicht Navigatie op een fiets, met een Mac van Maarten Sneep en Wim Schermer heel nuttig. Wim Schermer heeft op z'n weblog praktische tips gegeven over hoe je te werk kunt gaan als het kaartmateriaal hier en daar te wensen overlaat.


Primitief Garmin gedoe
Garmin heeft een dominante positie op de GPS markt. Men kan er over twisten of het daardoor of ondanks is dat de organisatie van de software een rommelige indruk maakt. De Garmin programma's voor de Mac hebben niet het niveau van wat de Mac-gebruiker gewend is. Irritante onvolkomenheden en kleine foutjes zijn zelfs voor de beginner heel snel aan te wijzen.

Waarschijnlijk is het daarom dat de JaVaWa GPS-tools zijn ontwikkeld: een verzameling kleine programmaatjes waarmee veel voorkomende problemen kunnen worden opgelost. Sommige daarvan hebben nu al hun nut voor mij bewezen...

ff Dronten en Apeldoorn bellen…

Pech en pech, gisteren en vanochtend 8-(

Pech 1
Gisteren heb ik na een paar uur werken in de tuin -planten verpoten en blad harken- een klein ommetje gemaakt op m'n roei3wieler. Da's altijd prettig om hiermee de rug weer soepel en in het gareel te krijgen zodat ik de volgende dag totaal geen last heb van pijnlijke spiertjes :-)
Chagrijnig kwam ik weer thuis van 't ommetje: m'n trike was niet vooruit te branden. Onderweg de wielen op licht lopen gecontroleerd en, weer thuis, ook de sporing gecontroleerd. Aan beide zaken bleek niets te mankeren. Voorlopige conclusie: de Schwalbe Marathon Racers die ik om alle 3 de wielen heb zitten, zijn de boosdoeners. Tjee, dat valt vies tegen…

Enfin, na het verkennen van de mogelijkheden en het inwinnen van advies bij de Ligfietsshop en Wim Schermer heb ik besloten om de 25 mm brede 20" velgen te vervangen door 19 mm velgen en de Schwalbe Ultremo ZX bandjes 23-406 te proberen. De velgen (36-gaats) heb ik besteld bij Gerrit Tempelman (Ligfietsshop) en de bandjes bij m'n vaste fietsenmaker in Zuidlaren, die ook de SA trommelremmen mag overspaken naar de nieuwe velgen.
Het zal wel een paar dagen duren voordat alles rond is…

Pech 2
Eigenlijk zwaar off-topic omdat het over de auto gaat, in fietserskringen eerder gezien als een noodzakelijk kwaad (door sommige mensen dan) dan een populaire verschijning.
Vanochtend reed ik stapvoets achteruit m'n oprit af, en kwam met de linker achterkant van m'n Corolla Verso onzacht in aanraking met de bestelwagen van onze vaste pakjesman die m'n bij Amazon.de bestelde wiskundeboeken kwam brengen en eveneens stapvoets achteruit reed op de de inrit naar de 4 opritten van onszelf en onze buren
Gelukkig kon het gedoe wat zo'n botsing altijd met zich meebrengt in goede harmonie worden afgewikkeld: schadeformulier invullen, even napraten, Apeldoorn bellen, schadebedrijf bellen en erheen rijden voor schade taxatie en afspraak voor auto inleveren en leenauto meekrijgen.
't Hele achterpaneel tussen achterportier en achterklep, brandstofklep en achterbumper moeten vervangen worden...

Balen…
Als het in de loop van deze middag wat beter weer wordt, maar ff flink afreageren op m'n niet-vooruit-te-branden roei3wieler…

Update 's avonds, 21:15
Van fietsen is niks gekomen: we kregen bezoek, heel gezellig trouwens…
's Middags had ik overleg met enkele fietsers. Hierbij bleken m'n huidige 406 velgen al 19 mm velgen te zijn. De breedte van de velgen wordt namelijk inwendig gemeten, dus is gelijk aan uitwendige breedte minus 2xwanddikte. Dat betekent voor mijn velgen: uitwendige breedte 24 mm, wanddikte 2,3 mm (alles nauwkeurig met de schuifmaat gemeten). Inwendige breedte van de velg 19,4 mm.
Dus geen nieuwe velgen, en geen omspaken.  Dat scheelt alweer, in deze dure tijden :-)

Exit: Dynamik Pro. Enter: Scorpion fs 26 (American version)

Earlier this year (March 9) I underwent open heart surgery, for a mitral valve repair. After my 1-week stay at the hospital after surgery, I had lost 3½ kg of my weight.

My weight loss seems to have affected some protective tissues of my butt because the next months it became embarrassingly clear that my RANS CF-bikes (Cruz and Dynamik Pro) did not protect me anymore from serious saddle pain, enough to spoil any pleasure I had at riding those bikes :-((

Some stop-gap measures -the details of which are rather unimportant, so I will not describe these- carried me through the better part of this cycling season. It became clear that it was easier to make the Cruz somewhat more comfortable, and that I had to write off my Dynamik Pro.

I'm lucky with my Thijs rowing bikes (2- and 3-wheeled) which were and are still perfectly comfortable. I managed to put the 2-wheeled Thijs 209 on the bikes rack of our car, so starting bike tours farther from home remained possible.

I'm still experimenting with my Cruz to make it sufficiently comfortable for at least short errand trips in our small town. The Dutch Lepper saddles manufacturer plays a decisive role in this.
Lepper will offer made-to-measure saddles, starting in 2013. It might look somewhat like this, and I will use this service as soon as it is available.
In the meantime I am experimenting with a Lepper saddle, which is mounted on an NC-17 Empire S-Pro II saddle post. This is very easily and reproducibly adjustable, so that I can fine-tune the saddle position. The saddle's suspension springs make for a very soft ride while retaining sufficient control of the bike.

 
Cycling, alone or together with my wife, is very important for me and us. For cycling alone I prefer very much my rowing bikes. Cycling together, in our own country and in Bayern (South Germany) requires another bike. The best choice, which definitely eliminates my saddle pain, is the HP Velotechnik Scorpion fs 26 E-Trike. It's a recumbent trike, it's offered with a pedelec option and it is foldable, thus transportable by car.

De e-Bike über alles

Het is alweer 'n paar jaar geleden dat ik ergens de opmerking plaatste dat "de ligfiets de slag heeft verloren van de e-bike". De nog steeds voortdurende snelle adoptie van de e-bike door de fietsende consument is hiervan een krachtig bewijs.

Het is daarom niet meer dan logisch dat de elektrische fiets vanaf 2013 wordt opgenomen in het "Onderzoek Verplaatsingen in Nederland (OViN) van het CBS".

Dit onderzoek brengt in kaart hoe en wanneer de Nederlandse bevolking deelneemt aan het verkeer. Bij het onderzoek wordt aan mensen gevraagd om voor één dag bij te houden waar ze die dag heen gaan. De deelnemers geven dan ook aan met welk vervoermiddel (bijvoorbeeld lopend, de fiets, de auto of de trein) ze onderweg waren, waar de reis naar toe ging, het tijdstip van vertrek en aankomst en hoe ver het was (de afstand) .
Het CBS dat het onderzoek uitvoert gaat vanaf volgend jaar naar het aantal elektrische fietsen in het huishouden vragen en of de respondent zelf ook een elektrische fiets bezit. Daarnaast wordt de elektrische fiets toegevoegd aan de mogelijke vervoermiddelen die de respondent op de invuldag heeft gebruikt.

Heel jammer voor de ligfietsbranche en haar klanten, maar het is niet anders. Er is wel één groot pluspunt aan deze ontwikkeling. De adoptie van de elektrische auto wordt door de populariteit van de e-bike eerder tegengewerkt dan bevorderd. De techniek van de e-bike, waarvan de verdere ontwikkeling door deze omstandigheden sterk wordt gestimuleerd, vindt niet alleen toepassing in fietsen voor particulieren maar ook in utilitaire e-bikes voor zakelijk gebruik. Het is niet meer dan logisch dat op den duur bijv. de "Amsterdam Oud-Zuid bakfietsen" steeds vaker trapondersteuning zullen hebben.

Dit is een goede zaak: de auto, ook de elektrische variant, blijkt vooral in de drukkere steden een tamelijk hopeloos geval en de ecologische voetafdruk ervan, zowel van fabricage als van gebruik, is vele malen groter dan die van de e-bike.

„Ich ersetze ein Auto“

Zie ook:

• Cargo cyclists replace truck drivers on European city streets

• Europa zoekt vrachtfietsers (m/v)
  

Exit: Dynamik Pro. Enter: Scorpion fs 26

't Kostte uiteindelijk nauwelijks moeite om het Lepper-zadel Lounger L23 op m'n crank forward bikes, de RANS Dynamik Pro en Cruz, degelijk en goed te monteren. 'k Hoefde slechts een vulstuk, een "Cane Creek Seat Post Shim out 28.6 in 27.2" via de webwinkel van Wiggle aan te schaffen, bij een metaalbewerkingsbedrijfje in Roden een gleuf in de RANS zadelpen te laten frezen en bij m'n fietsenmaker een zadelpenbuisklem van de goede diameter, te weten 34,9 mm, te kopen.

Het blijkt ook met het Lepper-zadel zeer twijfelachtig of de Dynamik Pro voldoende comfortabel kan worden gemaakt. De kans van slagen lijkt groter bij de Cruz. Ongetwijfeld is dit te danken aan de geometrie van de Cruz, die "meer CF dan DF" is dan de Dynamik Pro.

'k Heb besloten om de Dynamik Pro af te schrijven, de comfortverbeteringsexperimenten te beperken tot de Cruz en de reeds bestelde HP Velotechnik Scorpion fs 26 te gebruiken als een vervanger voor de Dynamik Pro.

'k Wil nu wel definitief verlost zijn van zadelpijn…

Over de experimenten met de Cruz zal ik later meer posten.

De Dynamik Pro zal zoveel mogelijk van z'n mooie onderdelen (wielen, schijfremmen, voorvering) mogen afstaan aan de Santos mtb van m'n vrouw; het frame zal als versiering worden opgehangen in onze fietsenstalling :-)

Waarom een HP Velotechnik Scorpion fs 26 E-Trike?
De afweging is eigenlijk supereenvoudig, al helemaal met m'n ervaringen van de afgelopen jaren:

• De nieuweling moet een ligfiets worden: de enige manier om m'n teruggekeerde zadelpijn definitief te verhelpen.
• Als ik slechtere weggetjes wil gebruiken moet 't een 3-wieler worden (2-wieler is niet stabiel genoeg). Dit is ook beter als er geklommen moet worden.
• Als ik flinke hellingen (tot 15% of daaromtrent) wil kunnen nemen moet de trike elektrische ondersteuning hebben om te compenseren voor 't moeilijke klimmen op de ligfiets en 't relatief hoge gewicht van de trike.
• De trike kan snel en zonder gereedschap worden opgevouwen en in de auto geladen.
• De E-trike biedt de mogelijkheid om de inspanning van het fietsen binnen de perken te houden, zodat ik niet 1 of 2 hersteldagen moet nemen na een simpele dagtoer op de fiets. Door m'n hartoperatie van ½ jaar geleden (reparatie van de mitralisklep) en door de hormoonkuur die ik al bijna 10 jaar onderga -beide factoren veroorzaken een aanzienlijke daling van m'n lichamelijk prestatieniveau- is dit een heel belangrijke factor.

Het aardige is dat Jan Vrielink een interessante beschouwing wijdt aan het klimmen met de velomobiel, die voor mij heel herkenbaar is.

Zadelongemak door beknelde grote bilspier

Vanmiddag maken we -Willy en ik- een ontspannen fietstochtje. Niet te lang maar toch voldoende (33,5 km) om het effect te bepalen van de 12 mm schuim/10 mm vilt combinatie onder het RANS zitdekje op de Dynamik Pro. Anders dan op de RANS Cruz blijkt het comfort op de Dynamik Pro zwaar onvoldoende. Het is nog geen Martelgang van Kromme Lindert ('t bekende boek van A.M. de Jong) maar de zadelellende houdt mij wel continu bezig.

Ook vandaag ervaar ik dat m'n zadelellende twee oorzaken heeft, afhankelijk van de zithouding (meer of minder voorover): druk op de zitbotjes en/of beknelde grote bilspier.

Deze spier, de musculus gluteus maximus, is de grootste van de drie bilspieren en bepaalt een groot deel van de vorm van de billen. De grote bilspier beweegt het bovenbeen achterwaarts en stabiliseert de onderrug. [Bron: http://de.wikipedia.org/wiki/Musculus_gluteus_maximus]
Als leek op anatomisch gebied weet ik niet of deze pijn wordt veroorzaakt door de spier zelf of doordat zenuwen bij die spier bekneld raken. De teneur van het artikel "Zenuwschade" doet echter het laatste vermoeden.
Opvallend is dat deze oorzaak van zadelpijn -beknelde bilspieren- nergens wordt genoemd (althans niet in de verhandelingen over zadelpijn die ik tot vandaag ben tegengekomen).

Al fietsend voel ik heel duidelijk de pijn die wordt veroorzaakt door de beknelling van de grote bilspier wanneer deze samentrekt en het bovenbeen strekt, waardoor ik kracht zet op 't pedaal dat naar beneden draait. 'k Bedenk dat de grote bilspier bij contractie korter èn dikker wordt, net als de spierballen in de bovenarmen. Op een onbeweeglijk gemonteerd hard fietszadel (de meeste moderne zadels!) drukt alleen de samengetrokken bilspier op het zadel. En da's heel pijnlijk :-(

Gisteren heb ik op de Dynamik Pro heel provisorisch en stilstaand op 't meegekregen Lepperzadel gezeten. 'k Voelde dat de twee achterste spiraalveren gemakkelijk inveren. Daardoor kan de achterkant van dat zadel links en rechts kantelen; het draaipunt ligt bij de voorkant van het zadel. Dat betekent dat bij contractie van een bilspier het zadel onder die bilspier omlaag kantelt -en onder de andere bilspier omhoog- totdat de druk op linker- en rechterbilspieren even groot is. De pijnveroorzakende druk op de samentrekkende bilspier zou daardoor minder moeten zijn.

Toekomstige experimenten met 't Lepperzadel zullen moeten uitwijzen of dit zadel volgens deze gedachtengang meer comfort biedt door de soepele achtervering.


Thijs 209 op de fietsendrager?
Onderweg bedenk ik dat de carbon roets wel 'ns op de fietsendrager kon passen, met inachtneming van de daarvoor geldende wettelijke voorschriften. Weer thuis zet ik 'm even op 't rek, en het lijkt dat 't gaat lukken…

En als dat alles niet helpt, dan zal begin volgend jaar de E-Scorpion mij definitief van m'n zadelellende afhelpen :-))

Nooit gedacht dat m'n openhartoperatie zulke gevolgen kon hebben...

Zadelongemakken en de kunst van het ontwerpen

De afgelopen weken is gebleken dat een 10 mm dikke viltlaag op het RANS Alterrazadel het zitcomfort niet voldoende verbetert. Ook met instellingen van hoogte en hellinghoek blijft het een heel moeilijke zaak om het comfort goed te krijgen. Met de brede RANS zetels lukt dit alles veel beter, zodat deze het uitgangspunt vormen voor de verdere pogingen om de zadelongemakken op m'n CF-bikes te verminderen.

Bij m'n roeifietsen is natuurlijk geen sprake van zadelongemak… :-)

'k Ben op bezoek geweest bij de fietszadelfabrikant Lepper in Dieren. Daar heb ik een heel informatief en verhelderend gesprek gehad met dhr Hassink, die veel afweet van fietszadels en de techniek daaromheen. Dhr Hassink wist ondermeer te vertellen dat van de 100 kopers van 'n e-bike er 86 terug gaan naar de fietsenzaak vanwege zadelongemak. De fa. Lepper wil in de nabije toekomst een maatzadelservice lanceren zodat mensen een "zadel op maat" kunnen laten maken. Dit klinkt veelbelovend!

Ik kreeg 'n ingenieus geconstrueerde zadelpen en een Lepper Lounger zadel mee om daarmee te experimenteren op m'n CF-bikes.
Het wachten is nog op een inmiddels besteld vulstuk om de zadelpen op de CF-bikes te kunnen monteren.
'k Ben benieuwd!

De kunst van het ontwerpen
Niet iedereen verstaat die kunst: iets ontwerpen dat niet alleen functioneel is maar ook een lust voor het oog. Bewijs: in winkels, huizen, en op de weg is heel veel lelijks te zien.

De traditionele fietswereld ontwerpt niet bewust lelijk maar wel volstrekt fantasieloos, waarschijnlijk door het gebrek aan getalenteerde ontwerpers in die branche. Berucht is het uiterlijk van de gemiddelde ligfiets, door een Duitse krant raak betiteld als een "Vollkorn-Rad". Gelukkig komt daarin langzamerhand verandering. Nieuwe modellen e-bikes lijken niet altijd meer op 'n "traplift op 2 wielen"  ;-)

Johan Vrielink heeft op z'n weblog wat technische en ergonomische aspecten beschreven van fietsontwerp, in het bijzonder van velomobielen. Hij verwijst onder meer naar de lezing van Ingo Kollibay.
'k Moet eerlijk bekennen: de foto's en tekeningen in die lezing vind ik een tenenkrommende show van vooral mormels en misbaksels. Dat wordt nooit wat als het HPV-wereldje op deze manier doorgaat… :-(

Dat het heel anders zou kunnen bewijst het ontwerp van de Velo Tilt. Ook de Cygnus en Velox2 zijn een lust voor het oog, maar dat zijn echte snelheidsmonsters -wel of niet gemotoriseerd- bijna allemaal.

Zoals mijn goede vader…

Niet dat wijlen m'n vader bij elke gelegenheid zich tot mij richtte, maar toch heb ik meer van hem overgenomen dan ik doorgaans besef.

Vanochtend werd ik daaraan weer 'ns herinnerd. De aanleiding was dat ik na lang wikken en wegen een E-Trike Scorpion fs 26 S-Pedelec – Schnelles Elektrodreirad bis 45 km/h – heb besteld.


Wanneer ik de afgelopen weken naar de internetfotootjes van de nieuwe Scorpion keek, gingen m'n herinneringen soms terug naar de droomauto van m'n vader. Hij was monteur bij garage Brinkmann in Haarlem, aan de Leidsevaart. In die tijd, in m'n jeugd, was Brinkmann dealer van het Britse automerk BMC, dat onder meer de modellen Austin, Morris en MG produceerde. De MG was een typisch Britse sportauto van het type gemotoriseerde plank met weinig comfort. En als 'n MG z'n onderhoudsbeurt had gehad moest er natuurlijk worden proefgereden om te controleren of alles weer naar behoren functioneerde. En dat deed m'n vader dan heel graag, meestal op de Zeeweg tussen Overveen en Bloemendaal aan Zee. Als ik mij goed herinner waren er toen nog geen maximumsnelheden :-)

En dan dat Lepperzadel op m'n vader's fiets. Zolang hij fietste deed hij dat op zo'n lang bruin Lepperzadel, met grote veren voor en achter.
't Is beslist geen toeval dat ik volgende week op bezoek ga bij Lepper in Dieren om m'n zadelproblemen en -wensen te bespreken!


M'n vader was een verwoed en heel goede sportvisser. Van hem heb ik die kunst geleerd en al was ik een verdienstelijk visser, zo goed als hij ben ik niet geworden. Maar wel konden hij en ik beter vissen -meer vangen dus- dan de meeste vissers die wij aan de waterkant tegenkwamen :-)
Niet ver van ons huis in Haarlem-Noord, vlak bij het Spaarne, was een graslandje langs het Spaarne waar we altijd regenwormen zochten als we op baars gingen vissen. Die regenwormen trilden we de grond uit met 'n riek, zo een met scherpe tanden. Andere mannen en jongens, ook m'n jeugdvriendjes, deden dat heel wat primitiever: met schop en spade 't gras omspitten. M'n vader en ik vonden dat maar een primitief gedoe en "not done".
Een overblijfsel van het regenwormen zoeken in m'n jeugd: al 40 jaar heb ik een riek in m'n verzameling tuingereedschap en ben gewend om 'm regelmatig te gebruiken.


Vanmiddag bij de lunch neem ik 2 eitjes op 't brood, gebakken op de manier van m'n vader: aan beide kanten lichtbruin aangekleurd. 'n Passend tribuut aan m'n vader en wat hij mij allemaal heeft bijgebracht :-)

Beierse Beslommeringen :-)

[Dit bericht is weliswaar op 5 sep 2012 gepost, maar de tekst heb ik enkele dagen daarvoor, op 2 sep, geschreven. Met "vandaag" bedoel ik dus zondag 2 sep.]

Holzhausen, 02 september 2012. Afgelopen donderdag heb ik in München niet alleen groenten en andere levensmiddelen bij Galeria ingeslagen, maar ook een flinke lap 10 mm dik vilt bij Johanna Daimer in de Dienerstraße.
En ter verhoging van de feestvreugde -in München is het voor ons namelijk altijd feest :-)  - hebben we in de Breisacherstraße, in de sfeervolle wijk Haidhausen, bij Parzival 'n paar mooie trikes bekeken.

En hoewel het niet direct de bedoeling was, heb ik in dat winkeltje 'n heel mooie fietshelm met opklapbaar vizier van het Italiaanse merk Kask kunnen kopen. Vooral de voortreffelijke kwaliteit en het mooie uiterlijk haalden mij ertoe over om deze helm aan te schaffen. 'k Wil namelijk zo'n helm vergelijken met 'n skibril voor het roeifietsen in de winter.

Gisteren, zaterdag, heb ik 'n stuk vilt op maat geknipt voor het brede Cruz-zitje, en vandaag is het ideaal weer om 't effect daarvan te beoordelen tijdens een 36,5 km lang (of kort, voor wie het zo wil bekijken) ritje langs de Starnberger See. Da's een mooi tochtje vanaf ons vakantiehuisje naar Bernried via Seeheim, Ambach, St. Heinrich, Seeshaupt en Seeseiten, en weer terug. Veel kortere en langere klimmetjes die soms het bergverzet nodig maken, en afwisselend asfalt- en schotterpaden.

En ja hoor: het vilt verbetert het zitcomfort aanzienlijk: geen pijn aan m'n hypergevoelige zitbotten en maar heel af en toe het kortstondige gevoel van beknelde bilspieren. Niet dat het zitcomfort nu voor 100% perfect is -het blijft tenslotte rechtopfietsen- maar in tegenstelling tot het gebruik van 2x 12 mm schuimlagen heeft de 12 mm schuim/10 mm vilt combinatie onder het RANS zitdekje de uitwerking dat tijdens het fietsen de zadelongemakken mij niet meer bezig houden.

Dit onverwacht gunstige resultaat maakt het natuurlijk heel interessant om te proberen of ook het Alterrazitje kan worden verbeterd met zo'n 12 mm schuim/10 mm vilt combinatie onder het zitdekje. Dat is werk voor terug in NL…

Terugkeer van zadelpijn (2)

'k Had niet kunnen denken dat er zo snel serieuze reacties zouden komen op m'n zadelsores. Daarom wil ik nu aangeven hoe ik dat probleem denk aan te pakken. Ik wil namelijk niet alleen een plan A hebben, maar ook een plan B en evt. ook een blockbuster plan C.

Eerst kort m'n gedachten over de 2 reacties van Maarten:
Het RANS zitje is dermate afwijkend van de gangbare race- en mtb-zadels dat ik voorlopig aanneem dat de kennis en ervaring van bedrijven als Sportmaster daarop nauwelijks van toepassing is. En inplaats van meer of ander schuim denk ik allereerst aan gebruik van een extra laag materiaal dat géén schuim is (zie onder).

De komende tijd zijn we weer af en toe in München. Daar wil ik een stuk vilt kopen van ca. 10-12 mm dik in de viltspeciaalzaak in de Dienerstraße, "Filze aller Art - Deeply Felt", van Johanna Daimer. De gedachte hierachter is dat het vilt wel enigszins meegeeft maar dat vermeden wordt dat een dikke schuimlaag een te grote kuil maakt die de zadelpijn niet verhelpt maar eerder erger maakt door meer spieren af te knijpen. Dit is namelijk ook het bekende nadeel van gelzadels. Inplaats van 2 lagen schuim van een 12 mm dikke Bever-slaapmat wil ik, gerekend vanaf het kale RANS-zitje, eerst 1 laag schuim en daarop 1 laag even dik vilt aanbrengen. 'k Heb een tweetal RANS zitjes (het brede standaardmodel en het smallere Alterra zadel) al zover voorbereid dat ik daarmee in Beieren kan experimenteren.
Dit is dus plan A.

Parallel aan plan A wil ik ook plan B uitvoeren. Dat houdt in dat ik een matraszadel van Lepper -hiervoor heb ik in eerste instantie de Lepper Ultimate Lounger op het oog- wil monteren inplaats van het RANS zitje. Hiervoor moet het Lepper zadel wel worden gemonteerd op de bestaande zadelpen met een uitwendige diameter van 35mm. 'k Neem aan dat hiervoor geen standaardoplossing beschikbaar is, en dat iemand een passend montage hulpmiddel zal moeten vervaardigen. De fabrikant Lepper in Dieren heeft zich bereid getoond mij te ontvangen en de mogelijkheden hiervoor te bespreken.
Dit is m'n plan B, dat in de loop van september op de rails wordt gezet.

Mochten plannen A of B de RANS CF-bikes niet voldoende comfortabel maken (streefdoel: 60-80 km kunnen fietsen zonder grote comfortproblemen) dan moet er uit een heel ander fietsvaatje worden getapt: het blockbuster plan C.

Dat betekent bijna automatisch een ligfiets, de enige soort fietsen die voor mij voldoende zitcomfort heeft. De ligfiets moet wel gemakkelijk in/aan de auto kunnen worden vervoerd, samen met de Santos mtb van m'n vrouw.

Voor onze manier van fietsen, waarbij wij smalle bospaadjes, de in Duitsland gangbare schotterpaden en steile hellingen niet schuwen, vind ik de 2-wielige ligfiets onbruikbaar wegens stabiliteitsproblemen. Dit heb ik helaas kunnen ervaren op de overigens zeer fraaie GrassHopper van HP Velotechnik.

Een tadpole trike heeft dat stabiliteitsprobleem niet, maar is meestal te breed. Daarbij is zo'n trike moeilijk vervoerbaar met de auto, tenzij die opvouwbaar is. Maar ook dan is een opgevouwen tadpole trike vaak een omvangrijk pakket: bijvoorbeeld de HP Velotechnik Scorpion 26 fs meet in opgevouwen toestand 123x83x69 cm!

'n Velomobiel is eveneens te breed voor onze manier van fietsen, en blijkt mij niet te kunnen bekoren. Het mooie van fietsen vind ik namelijk het verkeren in de buitenlucht en daarbij de wind en de zon om je lichaam te voelen…


De Raptotrike -geen tadpole maar 'n delta trike met de 2 wielen achter- lijkt op dit moment de enige serieuze kandidaat voor m'n plan C. Vooral omdat-ie deelbaar is en betrekkelijk licht in gewicht.
De 2 achterwielen lijken zoveel stabiliteit te geven (desnoods even geblokkeerd en rustig rijden!) dat je op 'n tamelijk beroerd bospaadje niet meteen omvalt en/of onderuitgaat, en de spoorbreedte is prettig klein, veel kleiner dan van een tadpole trike.
De deelbaarheid maakt 'm gemakkelijk vervoerbaar in de auto en ook het relatief geringe gewicht maakt 'm goed hanteerbaar en niet nog moeilijker dan het (helaas) al is op ligfietsen om steile heuvels op te fietsen (als er geen voorwielslip optreedt).
In oktober kan ik een afspraak maken met Arnold Ligtvoet. Dan kan ik proberen of de Raptotrike iets voor mij is.

Revalidatie en terugkeer van zadelpijn

Mijn algehele revalidatie na de openhartoperatie van alweer bijna ½ jaar geleden (mitralisklepreconstructie in de Isalaklinieken te Zwolle) lijkt voorspoedig te verlopen. Een hele dag in de tuin werken en fietstochten op de roeifiets van 50-60 km zijn nu gemakkelijk te doen. Wel is het heel belangrijk dat ik na 1 of 2 dagen van flinke lichamelijke inspanning een rustdag inlas. Op zo'n rustdag moet ik beslist niet méér doen dan 6-10 km een rustig blokje om fietsen of een beetje rommelen met schoffel en cultivator in de tuin. Na zo'n rustdag kan ik er weer helemaal tegenaan :-)
Die rustdagen zijn tevens een mooie gelegenheid om m'n recent gekochte boeken te lezen, geometrie, lineaire algebra en geometrische algebra te bestuderen en na te denken over deze en andere zaken.

Ondanks de overvloedige regenval in onze omgeving konden m'n vrouw Willy en ik -vooral door korte en langere tochtjes vanaf ons huis- deze maand augustus de nodige fietskm's bij elkaar sprokkelen. De teller voor augustus staat nu op bijna 500 km, waarvan ca. 345 km op de roeifiets en 145 km op de RANS Cruz.

We hebben gemerkt dat de combinatie van Willy op haar Santos mtb en ik op m'n Thijs roeifiets prima te doen is wanneer we ervoor zorgen dat we geen bospaadjes en vergelijkbaar moeilijker begaanbare fietspaden in onze routes opnemen. Op deze manier bouwen we merkbaar onze conditie op. Niet alleen m'n uithoudingsvermogen, maar vanaf begin augustus ook m'n spierkracht nemen merkbaar toe. Zelfs verbeeld ik mij tijdens het roeifietsen regelmatig dat ik nu al meer lucht heb dan vóór m'n hartoperatie.

Weer zadelpijn…
Dat is een onverwacht en zeer ongewenst gevolg van m'n hartoperatie! De eerste week na de ingreep heb ik 3½ kg aan gewicht verloren. En daar zat vermoedelijk ook het nodige zitvlees bij. Op stoelen, krukjes en banken en ook op de zitjes van m'n RANS bikes is dat heel goed te merken. Daar zijn het de zitbotjes en -vooral de laatste maand- de bilspieren die het fietsgenot op m'n RANS-fietsen behoorlijk op de tocht zetten.
Dat de bilspieren nu extra opspelen komt omdat deze op de roeifiets intensief worden getraind en daardoor toenemen in omvang en -helaas- ook in gevoeligheid.

Er moet echt wat gebeuren om het plezier in het fietsen te behouden. De tochtjes vanuit huis zijn het probleem niet: daarvoor gebruik ik een van m'n roeifietsen. Het zijn de gezamenlijke fietstochten waarbij we met de auto naar een beginpunt rijden en als we de fietsen meenemen op vakantie. Roeifietsen in Beieren is zo goed als onmogelijk, los van het moeilijke vervoer van 'n roeifiets in de auto met 2 mensen.

M'n actieplan voor de komende maanden is vooral gericht op het comfortabeler maken van de RANS CF-bikes. Daarvoor heb ik gelukkig wat ijzers in het vuur die stuk voor stuk de moeite van het uitzoeken waard zijn :-)

Één mogelijkheid viel al heel snel af: de Pedersen fiets. Niet alleen het comfort voor de zitbotjes daarop viel mij wat tegen, maar vooral de torenhoge geometrie en de zadelophanging maken de Pederson fiets gevaarlijk: snel stoppen en afstappen is zo goed als onmogelijk. De kans op een val met slechte afloop is daardoor wel heel groot.
Geef mij maar een laag-bij-de-grondse fiets, die past mij beter…  :-)

'k Hoop hierover de komende tijd meer en beter nieuws te kunnen melden!

Ontspannen genieten (2)

Daar kwam het wel op neer, in onze recente 15-daagse vakantie in de Freistaat Bayern. Ook daar stond ontspannen genieten voorop en hebben we welbewust afgezien van het leveren van heldendaden op de fiets. Moeilijke trajecten lieten we rustig links liggen en we hebben vooral genoeglijk door het mooie landschap rondgescharreld :-)

Naarmate de vakantiedagen verstreken kon ik weer ervaren dat m'n conditie beter werd. Dat was ook het geval in eerdere vakanties daar. Natuurlijk nog lang niet op het oude niveau, maar wel zoveel dat ik 't brede zadel op m'n RANS Dynamik Pro ijlings wat steiler moest zetten om de "recumbent butt" tegen te gaan. M'n bilspieren beginnen duidelijk weer kracht te krijgen :-)

Natuurlijk hebben we zoals altijd genoten in München. Wij blijven het een bijzondere stad vinden waar we ons als een vis in het water voelen :-) We hebben een paar prachtige exposities bezocht, o.a. het werk van de tekenaar Karl Arnold. Heel bekend is z'n bijtende karikatuur van Der Münchner (1923). In het Münchner Stadtmuseum vielen we met de neus in de boter: daar was de "Typographie des Terrors. Plakate in München 1933 bis 1945" te zien. Goed was te zien hoe de opdrachtgevers en ontwerpers van die propagandaposters de kneepjes van het reclamevak beheersten om de boodschap zo duidelijk mogelijk te laten overkomen, vooral via het emotionele vlak.

Voor ons was de waarde van beide exposities, vooral die over Karl Arnold, dat ze ons meer leerden over de tijd van de Weimar Republiek en het Derde Rijk, vooral waar het ging om de alledaagse kwesties -armoe, honger en gebrek aan bijna alles- die daar speelden. Wij vonden het opvallend hoe de vernederingen van het Verdrag van Versailles -zoals "de" Duitsers dat voelden- leken op de hardhandige bezuinigingen waartoe Griekenland momenteel wordt gedwongen door de troïka EC/ECB/IMF en de reacties van de Griekse bevolking daarop. In dat opzicht deed de Arnold expositie verbazingwekkend actueel aan!

En ja, in een koffiepauze tijdens het fietsen namen we een kijkje in de museumwinkel van het Deutsches Museum en daar zag ik iets wat ik al heel, heel lang op m'n verlanglijstje had staan: een geometrie bouwdoos! Voor 'n heel redelijke prijs kon je een doos van Zometool.com kopen waarmee je heel lang uit de voeten kunt.

Weer thuis kostte het mij wat moeite om een dealer te vinden van de Zometool.com producten, maar uiteindelijk kwam ik terecht bij Vismath.de. Daar heb ik de doos Zometool Creator 4 gekocht, samen met het boek Zome Geometry.

Nu ik dit opschrijf zijn we alweer ruim 1 week thuis. Het zeer wisselvallige weer heeft mij tot nog toe ervan weerhouden om te roetsen of te fietsen. Ik werk vooral aan m'n conditie -als het weer dat toelaat- door in de tuin te werken. Er moeten namelijk 360 vaste planten worden gepoot, en dat betekent dat diverse plantvakken moeten worden voorbereid: heesters snoeien en oude beplanting verwijderen. Inmiddels zijn al 144 plantjes gepoot: 48 stuks Lamiastrum galeobdolon 'Florentinum' en 96 stuks Brunnera macrophylla. De komende tijd moeten 96 stuks Geranium Endressi en 120 stuks Vinca Minor op hun plek worden gezet :-)

M'n nog verse ervaringen en inzichten die ik in de vakantie heb opgedaan op m'n Dynamik Pro heb ik goed kunnen gebruiken om m'n smalle Alterra zadel weer op de Dynamik Pro te zetten. Nog steeds vind ik wat ik ooit heb opgeschreven over dat zadel nog steeds geldig. 'k Moet nu de beste combinatie vinden van zadelhoogte en -hoek. Dat blijkt bij dit type zadel tamelijk nauw te luisteren.

Ontspannen genieten

Eergisteren (wo 20 juni) bedacht ik dat het hoog tijd werd om weer 'ns verder te fietsen via de mooie fietsroute naar Annen. 'k Ben daar namelijk sinds februari dit jaar niet meer geweest.

Het was mooi zomerweer, de zon scheen en de lucht was helderblauw tussen de stapelwolken door  :-)
In Annen maakte ik rechtsomkeert om de Brink bij de muziektent en ging via Kielwindeweer en Veendammerweg weer op huis aan. 29 Km op de teller, want veel meer zit er voor mij nog niet in…

'k Heb mij bewust ingehouden, vooral rustig geroetst en van de omgeving en het buiten zijn genoten. 'k Wil namelijk af van de neiging die ik heb om m'n roeifietsen in de eerste plaats als fitness- en trainingsapparaten te zien en te vergeten dat het heel mooie vervoermiddelen zijn waarmee het ook uitstekend toeren is. Een bewust meer relaxte benadering van het roeifietsen dus…

Trainingsschema, ook voor de hartspier

Eergisteren, donderdag dus, was ik prettig verrast toen ik m'n korte trainingsrondje reed op m'n THIJS 209: 'k had veel kracht, kon fel accelereren en kon hele stukken weer met 25-30 km/uur rijden. Het beste ritje sinds m'n hartoperatie van alweer ruim 3 maanden geleden :-)
Het gaat nu merkbaar vooruit want  'k kan ook weer uren wandelen en hele dagen stevig doorwerken in de tuin.

M'n experimentje met de dosis Sotalol (beta blokker) heeft een wat andere vorm gekregen: niet de dosis is verkleind, maar de tijd tussen de innames heb ik verlengd. Vanaf 9 juni neem ik de voorgeschreven dosis (de helft van een 40 mg Sotalol tablet) niet elke dag in, maar om de 36 uur. Met een kleine aanpassing om een hanteerbaar weekschema te krijgen komt dit neer op een vermindering met een factor 1,4 (5 halve tabletten per week ipv 7).
Het leuke hiervan is dat ik nu langere periodes heb waarin de beta blokker door z'n geringere concentratie in het bloed het hart minder afremt en ik dus wat meer inspanning kan leveren. Deze kan ik nu benutten om m'n spieren, dus ook de hartspier, te trainen in het effectieve gebied. Voor mij komt dit volgens de gangbare vuistregels neer op trainen met een hartfrequentie van tussen 105 en 135.

 Het overzichtje hiernaast toont de tijdstippen van innemen en de perioden waarin ik het beste kan fietsen (of veel in de tuin werken). Het is inmiddels m'n ervaring dat het zinloos is om te trainen kort na het innemen van de beta blokker!

Mocht dit alles goed gaan (merkbare verbetering van het prestatieniveau en geen toename van fibrillatie episodes), dan zou zelfs een 48-uursschema te overwegen zijn. Maar voor zo'n reductie met een factor 2 is overleg met m'n cardioloog noodzakelijk!

Duurzame toekomst: Little Sun
Kleine en eenvoudige zaken kunnen veel mogelijk maken. Heel mooie voorbeelden zijn te zien op Little Sun. Vooral de foto's zijn de moeite waard!
Kennelijk kent de fotografe Helen Zeru, van wie de hier afgebeelde foto is, haar klassieken (aardappeleters)…

Ehhh… tsja… schoenen hamsteren?

Qua gevoelswaarde liggen wandelen en fietsen dicht bij elkaar. Beide zijn gezonde en milieuvriendelijke manieren van voortbewegen. Ergo, er kan best een stukje over schoenen af op dit weblog.

Mijn grote voorliefde voor MBT-schoenen -ja, die zogenaamde anti-schoenen met van die bolle zolen- is uit nood geboren. 't Zijn de enige schoenen die ik ken waarmee ik een dag lang kan lopen. 'k Heb me vanwege m'n hallux falgus aan beide voeten (erfelijke kwaal in onze familie, helaas) jarenlang moeten behelpen, eerst met dure maatschoenen (grandioze mislukkingen) en vervolgens met sportschoenen (heel redelijke maar wat wisselvallige resultaten). En sportschoenen staan echt niet onder een sjiek maatpak :-(

't Zal zo'n 2 jaar geleden zijn dat ik onderweg naar iets heel anders een MBT-schoenenspeciaalzaakje passeerde in de Zwanestraat in Groningen. Omdat ik mij vagelijk herinnerde dat ik daarover wat goede dingen had gelezen stapte ik dat winkeltje binnen en probeerde enkele modellen uit. Dat voelde helemaal niet verkeerd, dus kocht ik een paar Nafasi Black. In de daaropvolgende maanden breidde ik m'n collectie MBT-schoenen uit naar 4 paar: de genoemde zwarte Nafasi's, twee paar "casual" schoenen en 1 paar hoge Kitabu wandelschoenen. De laatste doen naar volle tevredenheid dienst als tuinschoenen.

2 Weken geleden vernam ik dat de in Zwitserland gevestigde MBT-fabrikant failliet was. Oei… hoe kom ik in de toekomst aan andere schoenen die gegarandeerd net zo goed voor mij uitpakken??? Van een doorstart van die onderneming leek geen sprake te zijn. Het bleek voor mij een veel groter probleem te zijn dan ik eerst dacht, want ik heb er 2 nachten onrustig van geslapen. En dat overkomt mij maar hoogst zelden, dat onrustig slapen!

Het gaat immers om m'n bewegingsvrijheid die zich vertaalt in -letterlijk!- gaan en staan waar ik wil, zelfstandigheid en zelfredzaamheid.

In deze tijd van een overvloedig aanbod van alles en nog wat doet het ouderwets aan: hamsteren. Dat woord herinnert aan oorlog en de jacht op boter, suiker en meel, brood en aardappelen en andere eerste levensbehoeften. Toch was dat voor mij de oplossing.

Zoeken dus op internet naar betrouwbare webwinkels die de originele MBT's verkopen en geen vervalsingen ervan die inmiddels ook in omloop zijn. Het leek wel alsof meer mensen op jacht waren naar MBT-schoenen, want de online-collecties werden zienderogen kleiner, vooral in mijn schoenmaat 45. Gelukkig kon ik in Nederland de hand leggen op 4 paar Kitabu GTX lage wandelschoenen -2xbruin, 2xzwart- en in Duitsland 2 paar Nafasi zwart.

Da's mij in m'n leven nog nooit gebeurd: binnen 1 week 6 paar schoenen kopen…

'k Fiets weer meer :-)

Van fietsen komt vandaag niet veel, gelet op de vooruitzichten op Buienradar.nl, dus kan ik nu m'n fietskm's presenteren: totaal 265 km in mei, waarvan 32 op de roei3wieler, 128 op de roei2wieler en 105 op de RANS Cruz. Langzaam gaat het weer de goede kant op!

Natuurlijk hebben m'n vrouw Willy en ik beide Pinksterdagen gefietst. Het was zonnig en warm, en het fietste zeer aangenaam op de Santos mtb resp. de RANS Cruz CF-bike. Voor de zoveelste keer blijkt de Cruz met z'n mooie afmontage een heel opvallende aandachttrekker!

Inmiddels ben ik fit genoeg om meer te gaan fietsen en hoef ik niet te vrezen dat ik altijd word afgestraft met 'n slechte dag daarna.

Om de vinger aan de pols te houden heb ik een soort dagboekje gemaakt van wat ik meet met hartslagmeters en weegschaal. Hiermee kan ik de veranderingen en vooruitgang in m'n conditie beter volgen, en heb ik zelfs de euvele moed om te experimenteren met de dosis Sotalol (een beta blokker). De resultaten kan ik immers op de voet volgen met m'n Polar FT7 hartslagmeter :-)

Herstelperiode…

Daar zit ik nu middenin, en het lichamelijk herstel van m'n operatie gaat (natuurlijk!, wat had ik anders kunnen denken!) langzamer dan ik zou willen. 'k Heb zo m'n goede dagen dat ik in de tuin werk en wat -hele kleine- ommetjes fiets. Na 'n paar van die goede dagen gooit m'n lijf de kont tegen de krib en moet ik het een of twee dagen heel kalmpjes aan doen.
Inmiddels ben ik wèl vertrouwd geraakt met dit ritme :-/

Het is zeker dat ik dit hele zomerseizoen rustig aan moet doen. Grote heldendaden en topprestaties zijn voorlopig niet voor mij weggelegd. Het begint er ook steeds meer op te lijken dat ik m'n meest comfortabele fiets, de RANS Cruz, weer zal meenemen op vakantie naar Bayern. Gelukkig heb ik die fiets begin 2011 grondig laten renoveren en is-ie nu bijzonder fraai en heel licht afgemonteerd met 1e klas onderdelen.

Nog net op tijd dacht ik aan het noteren van m'n fietskilometrage in april: 51 km totaal, waarvan 42 km op de roei3wieler en 9 km op m'n RANS Cruz.

Geloof de massamedia niet!

Eindelijk is het nu tot mij doorgedrongen ;-) Er zijn over de hele wereld talloze burgers, al dan niet in georganiseerd verband, bijv. als ondernemer met een eigen bedrijf, die hard werken aan een duurzame toekomst. Sommige grote bedrijven -die meestal niet voorop lopen als het gaat om grote koerswijzigingen- doen ook mee. Al surfend op internet kwam ik daarvan heel vrolijk stemmende bewijzen tegen.

Op het gebied van mobiliteit, op de eerste plaats natuurlijk fietsen en ook auto's in verder willekeurige volgorde:
het Bosch e-Bike systeem is aan een geweldige opmars bezig in de fietswereld. Zie hier en ook hier;
de elektrische (stads)auto geraakt nu ook binnen handbereik van de doorsnee consument. Zie bijv. de Renault Zoe en de Smart Electric Drive.
Overigens ben ik ervan overtuigd dat niet de elektrische auto de toekomst heeft, maar de e-bike!

Andersoortige grote bedrijven, zoals Unilever, lijken ook ernst te willen maken met hun aanpak van duurzaamheid.

En dan zijn er de mensen die hun leven zo duurzaam mogelijk inrichten, al dan niet in georganiseerd verband, en die hun kennis, ervaring en inzichten willen delen met anderen. Aansprekende voorbeelden zijn bijv.: Chris Martenson en het Simplicity Institute.

Minstens zo belangrijk is dat op allerlei punten steeds meer duidelijkheid wordt verschaft over waarom de huidige consumentenmaatschappij en het neoliberale kapitalisme geen toekomst hebben. Ideologische polemieken hierover hebben allang plaats gemaakt voor nuchter en duidelijk cijfer- en feitenmateriaal.
Persoonlijk ben ik ervan overtuigd dat het welvaartsniveau zoals wij dat kennen in de meest welvarende delen van de wereld, op den duur niet te handhaven is, en dat de "techno-optimisten" (bijv. de gebr. Das of Wubbo Ockels) in dat opzicht ongelijk hebben. Maar wellicht is de techno-optimistische aanpak een onvermijdelijk overgangsstadium op de weg naar een heel andere menselijke samenleving.

De grote vraag is natuurlijk waarom, en zeker bij ons in Nederland, de massamedia en de politiek van dit alles kennelijk niets moeten hebben.

Politici en belanghebbenden, zoals fossiele-energie bedrijven (oliemaatschappijen, energiebedrijven), autofabrikanten en andere relatief "oude" bedrijfstakken en hun maatschappelijke aanhang en lobbygroepen houden de publieke aandacht vooral gevestigd op de conflictueuze kanten van duurzaam vs. "business-as-usual", en hanteren eerder een polemische benadering dan op cijfers en feiten gebaseerde argumenten.

De belanghebbenden bij dit alles voelen zich het prettigste bij de 'oude' partijen in het midden van het politieke spectrum (CDA, PvdA, VVD min of meer) en zullen vooral daar lobbyen voor hun belangen. Dit zijn, welhaast onvermijdelijk, tevens de partijen die het kiezersvolk geen klare wijn schenken en dus ook geen duidelijke standpunten innemen over duurzaam vs. "business-as-usual", consumentisme en neoliberalisme.

Er zijn meer factoren die onze nationale onverschilligheid jegens natuur, milieu en duurzaamheid kunnen verklaren. Een heel belangrijke factor, met vèrstrekkende gevolgen voor onze cultuur, is volgens Thomas von der Dunk de kunstmatigheid van ons landschap, namelijk de polder.

Het stilzwijgen van politici en belangengroeperingen over deze thema's heeft bijna automatisch tot gevolg dat deze onderwerpen maar heel zelden aan bod komen in TV en pers. Daardoor weten we nauwelijks hoe burgers en ondernemingen met duurzaamheid bezig zijn, en lijkt het alsof er bijna niets gebeurt op dit gebied.

Maar gelukkig, niets is minder waar!