Brillen en zo…

Al m'n brillen op 1 foto, van boven naar beneden m'n Henry Jullien 'nette' bril, de Ray-Ban zonnebril met fotochrome glazen, de Adidas Evil Eye fietsbril met 'clip-in' glazen op sterkte en onderaan de Alpina Colambo Air skibril.

Het is aan de kromming van de monturen goed te zien dat de eerste drie brillen in toenemende mate beschutting bieden tegen wind en kou. Dat gaat namelijk beter naarmate de brillen dichter tegen het gezicht zitten door de kromming ervan te volgen.



Als het zo koud is dat de Adidas te prefereren is boven de Ray-Ban, is een hoofdband meestal wel zo prettig.
 Als de skibril moet worden gedragen is het niet zinvol om de Adidas daaronder te dragen: alles bijeen teveel brillenglazen!







De skibril kan het beste worden gecombineerd met de Ray-Ban. Dan is het ook prettig om zowel de hoofdband als de bivakmuts te dragen.

Fietskm boekhouding 2009

Bijna 6000 km, op 60 km na niet gehaald. Niet dat ik daar rouwig om ben. Ook ga ik niet tegen heug en meug 'n doodsaaie fietstocht maken alleen maar om m'n fietskm quotum te halen. Belangrijker is dat ik m'n belangrijkste doelstelling heb gehaald: geestelijk gezond en lichamelijk fit blijven. Het roeifietsen op roei2wieler en roei3wieler blijkt hiervoor zeer effectief te zijn en een heel hoog fungehalte te hebben. Kortom, mijn keuze voor vooral het roeifietsen is een gouden greep geweest!

De laatste tijd hou ik mij fit door sneeuw schuiven: voor de arbeidende stand, al dan niet gepensioneerd, een heel voordelig alternatief voor de wintersport op lange latten in Oostenrijk of Zwitserland, en nog dicht bij huis ook...

Mwahh…, maar nu terzake: de fietskm boekhouding van het jaar 2009.

Totaal 5.940 km gefietst, waarvan 997 km in de velomobiel WAW015 (nu verkocht) en 1.086 km op de RANS Dynamik Pro, een heel mooie CF-mountainbike en m'n nieuwe aanwinst van eind 2008. Op m'n twee roeifietsen heb ik 3.857 km bij elkaar gesprokkeld, waarvan 2.140 km op de Thijs 222 Revolver en 1.717 km op de roei3wieler.
M'n genoemde roei2wieler is nu 6 jaar oud, en zal begin 2010 plaats maken voor het nieuwe model, de Thijs 209, waarvan het frame grotendeels van carbon is gemaakt.

Met skibril op de roei3wieler

Gisteren heb ik de kruideniersboodschappen gehaald in het centrum van ons dorp -met de auto, dat wel- en onderweg viel het mij op dat de wegen in het centrum en de fietspaden daarheen helemaal schoon en dus uitstekend begaanbaar waren geworden.

Dat was dus snel naar buiten op de roei3wieler die inmiddels bijna wortel had geschoten in de fietsenberging. 'k Wilde namelijk m'n nieuwe skibril (de Alpina Colambo Air) uitproberen die ik deze week binnen had gekregen. Jammer genoeg werd het wel wat warmer, van -5 ºC naar zo'n -2 à -3 ºC, met een bleek zonnetje erbij door de hoge sluierbewolking. 't Was een heel aparte ervaring, zo laag bij de grond uitkijken over de uitgebreide sneeuwvlaktes langs de weg.

'k Had m'n hoofd ingepakt alsof het flink koud was: fleece hoofdband, daarover de dunne gebreide bivakmuts en daarover de skibril. M'n Ray-Ban zonnebril laat zich uitstekend combineren met de skibril. De skibril laat zich prettig dragen, vooral over de bivakmuts heen en sluit heel goed op het gezicht aan, zonder drukpunten of knellend gevoel.

Al roetsend naar het centrum van het dorp 'vergat' ik al heel gauw dat ik een skibril op had, zo comfortabel zit-ie. De periferie van het gezichtsveld wordt wel wat ingeperkt, maar niet hinderlijk. In bepaalde situaties op de weg moet je wat voorzichtiger en defensiever rijden dan gewoonlijk. In dat opzicht is het wel jammer dat het niet zo gemakkelijk is om een achteruitkijkspiegel op de roeifiets te monteren! Overigens is het niet raadzaam om in winterweer (kou en/of sneeuw/hagel) net zo onbekommerd over de weg te raggen als in het goede seizoen. Er zijn nu eenmaal beperkingen…

'k Had niet het gevoel dat ik er vreemd uitzag: in het drukke centrum reageerden de mensen niet anders dan gewoonlijk op de roei3wieler. 'n Skibril heeft in dat opzicht z'n imago mee: een accessoire dat automatisch wordt geassocieerd met (winter)sport. En 't lijkt dan niet zoveel verschil uit te maken of de drager op de lange latten staat of op/in de fiets zit.

Na zo'n ritje door pekelwater spoel ik de 'gevoelige delen' van de fiets -bij de roeitrike vooral de ophangpunten en schijfremmen van de voorwielen en in mindere mate de snek en het achterwiel- met een warm wash-'n-wax autoshampoo sopje uit de tuingieter. 'n Werkje van niks waarna ik 't fraaie spul weer met een gerust hart naar binnen kan rijden.

'k Zal proberen de komende dagen een paar foto's van m'n uitmonstering te posten.

Feest van het licht

Digitale sporen wissen

'k Koester bepaald niet de illusie dat mijn schrijfsels tot in lengte van jaren interessant zijn -niet voor mijzelf, laat staan voor anderen. De verkoop van m'n velomobiel WAW015 en het opruimen van m'n weblog waw015.blogspot.com waren aanleiding om een al ouder plan, het opdoeken van m'n homepage, eindelijk uit te voeren. Enkele webpagina's die om meerdere redenen de moeite van het bewaren waard lijken heb ik in pdf-formaat omgezet en in m'n online public map gezet.

Zelfs als men geen eigen website heeft, is zo'n /public/ map in de homepage WWW-directory heel handig. Men kan daarin bestanden zetten waarvan het handig is dat ze online beschikbaar zijn. Dat kunnen bijv. bestanden zijn die te groot zijn om ze via e-mail te versturen. Het is dan beter om zulke bestanden online te zetten zodat anderen ze zelf kunnen downloaden.

M'n webpagina's die heden naar de eeuwige digitale jachtvelden zijn verhuisd, staan onder de volgende namen in m'n /public/ map:

• ~wtv (Lig)fietsen.pdf
• ~wtv Diversen.pdf
• ~wtv Huis en tuin.pdf
• ~wtv Slechthorendheid.pdf

De namen geven de onderwerpen aan waarover de webpagina's gaan.

Winterkou

In ons kleine HPV-wereldje is het nu een drukke bedoening want bijna iedereen heeft probleempjes die door de winterkou worden veroorzaakt.

Bas Dekker schrijft in z'n onnavolgbare stijl hoeveel moeite het hem heeft gekost om erachter te komen welke fietskleding het meest geschikt is in de winter. Daarin herken ik m'n eigen getob helemaal!

Het Eduard Botter windscherm voor velomobielrijders is heel snel geadopteerd door het VM-wereldje. Iedereen is laaiend enthousiast over het comfort achter zo'n schermpje. Al moet daarbij niet worden vergeten dat de belgische WAW al veel eerder met 'n goed doordacht en inmiddels verder ontwikkeld vizier werd uitgerust.

Er rijdt nu een Quest met borsten rond om de koude luchtstroom via de voetengaten in te perken. En er wordt druk gediscussieerd over voetverwarming en vastgevroren Rohloffnaven.

Kortom, het is weer winterweer.

Nu over mijzelf: ik heb geheel vrijwillig en bij vol bewustzijn het comfort van het velomobielrijden opgegeven door m'n WAW015 te verkopen, en ben nu dus blootgesteld aan de barre winterse elementen op m'n THIJS roei3wieler.

'k Wil natuurlijk niet om de haverklap noodgedwongen binnen zitten vanwege het winterweer en ben afgelopen dagen flink aan het experimenteren geslagen met fietskleding en andere accessoires die ik al heb om te zien tot hoever ik gaan kan op m'n roei3wieler wanneer de buitenthermometer een duikvlucht maakt.

't Valt nog niet tegen, al heb ik het nog niet kouder gehad dan -1 à -2 ºC. Maar dat is al heel wat voor een rasechte koukleum als ik bij 'n kruissnelheid van 23-26 km/uur. 'k Ga m'n bevindingen niet breeduit etaleren, maar kan e.e.a. wel samenvatten:
romp en ledematen: geen problemen tot nog toe en ik heb nog niet alles uit de kast hoeven halen om het warm te houden. Dat is inclusief de handen en voeten, mede dank zij de uitstekend werkende Therm-ic voetenwarmers;
hoofd: da's nog niet zoals ik het wil hebben. Tot ca. 0 ºC kan ik het warm houden met een fleece hoofdband, dunne gebreide bivakmuts en m'n Adidas Evil Eye fietsbril. Als het kouder wordt, krijg ik problemen met m'n voorhoofd, en moet ik m'n fleece balaclava erbij opdoen. Het nadeel daarvan is dat het zicht naar achteren beperkter is. 'k Moet maar 'ns op zoek gaan naar een warmere bivakmuts.

En ja, een soort Eduard Botterscherm voor het gezicht, dat lijkt me wel wat. Een soort vizier dus, zonder helm maar met 'n soort hoofdband. Zou zoiets bestaan? 'k Heb nog niks gevonden op internet…

[Aanvulling dd 19 dec: Over de aanvullende gezichtbescherming heb ik wat e-mailtjes gewisseld met Wim Schermer, die een paar van m'n twijfels uit de weg kon ruimen. Hierdoor kon ik met 'n redelijk gerust gevoel een tamelijk dure skibril OTG (voor brildragers dus) kopen van het merk Alpina, de Colambo Air. 'k Ben benieuwd hoe die zal bevallen. In ieder geval is de kans op een werkelijk effectieve bescherming van de gevoelige delen van m'n gezicht -rondom ogen en neus- mij de stevige uitgaaf van EUR 143 wel waard. Zonder het nemen van een gecalculeerd risico komt een mens tenslotte nooit tot iets...]

[Nog 'n aanvulling dd 19 dec: 'k Ben een paar dagen geleden door Peter Segaar, de drijvende kracht achter Polder PV, in het zonnetje gezet. Dergelijke zaken mogen wel vaker luid en duidelijk worden gemeld.]

November op de roei3wieler

Gisteren was het de laatste novemberdag en ook een van de mooiste om te fietsen: heel rustig weer met weinig wind en 'n waterig zonnetje. Het was een verademing na al die natte en donkere dagen met soms harde wind!

'k Kon m'n fietskm's voor november over de 300 km-grens heen tillen zodat de eindstand 308 km is. Allemaal afgelegd op de roei3wieler, die momenteel op 1538 km staat.
Nu op naar de 6000 km. Dat moet wel lukken want de totaalstand dit jaar is nu 5761 km, dus nog 240 km te gaan. Dat zou dan iets meer zijn dan de jaarkilometrages van de afgelopen 3 jaren.

'k Moet om de haverklap met de tuinslang en autoborstel over de trike heen, want de plattelandswegen zijn verre van schoon. Gelukkig zitten roeifietsen zo in elkaar dat het klein onderhoud heel gemakkelijk is.

Aan de zonnestroom produktie deze maand is te zien dat november heel donker was: 'n paar dagen met 0,5-0,6 kWh opbrengst en meestal 1-2 kWh/dag. De donkere dagen voor Kerst worden hiermee treffend geïllustreerd. Het eenvoudige grafiekje van de gecumuleerde opbrengst vanaf 15 mei dit jaar brengt het "kruipen" naar de ca. 2400 kWh goed in beeld.

Nu even iets heel anders, 't snoepje van de maand:
William R. Catton, Jr., The Problem of Denial. Warm aanbevolen, evenals zijn boek uit 1980, Overshoot (nog steeds te koop bij Amazon.de).

Kleding en fietskm's

Afgelopen maand heb ik m'n collectie warmte-ondergoed 'ns goed bekeken. Dat resulteerde in de aanschaf van een onderbroek met lange mouwen, de Odlo Evolution X-Warm Pants Heren; een hemd Evolution Warm Shirt Lange Mouw Heren en nog 'n hemd Evolution X-Warm Shirt Lange Mouw Heren. 'k Heb nu 2 stel ondergoed van Odlo. De ervaring ermee op de roeifiets is tot nog toe voortreffelijk: prettig passende spullen die tijdens het roeien geen hinderlijke blijken geven van hun aanwezigheid.

2 Paar lichte Odlo handschoentjes zijn ook een grote aanwinst gebleken! Met 1 paar elk van de varianten 'licht' en 'warm' kan ik voorlopig vooruit. Het voordeel van deze handschoentjes is dat ze geen aanleiding geven tot extra wrijving -bijv. door dikke plooien- en daardoor het vormen van blaren bevorderen.

Het is prettig winkelen in de online odlo-shop.nl. Je hebt een duidelijk overzicht van het assortiment en dat helpt om een goede keus maken.

De maand oktober heb ik uitsluitend m'n roei3wieler gebruikt en 602 km geroetst. Er ligt heel wat troep op de wegen en fietspaden, en met de roei3wieler dender ik gewoon er over- en doorheen :-)) .

Aan m'n km-boekhouding is te zien dat ik gekozen heb voor het roeifietsen: tot 1 nov totaal aantal km's 5453, waarvan 3370 op m'n roeifietsen, 1086 op de RANS Dynamik Pro en 997 in m'n WAW015.

Als fietsers zitten we in de goede hoek: niet alleen gaan we een leuk jaar tegemoet volgens het berichtje 2010 uitgeroepen tot Landelijk Fietsjaar, maar schijnen we ook gemiddeld intelligenter te zijn dan de niet-fietsende en ook anderszins aan bewegingsarmoede lijdende medemens volgens het berichtje dat ik onlangs ontving:

Aerobic exercise is great for the brain!
But anaerobic exercise seems to have little effect on cognitive function. Weight lifters and other strength trainers, take note: blood flow throughout the body will help neural circuitry and neuroplasticity, but targeted exercise doesn't achieve that flow and fails to show any effect on the brain.
Strenuous aerobic exercise sets off a chain reaction of growth factors that require additional blood flow, which can only be supplied when the body is moving at a rate that prompts unusually high blood flow.
These findings are the result of several studies conducted in rats and humans that tested abilities to perform higher cognitive functions before and after aerobic exercise. In one experiment, published by the American College of Sports Medicine, college students were asked to memorize a string of numbers, which they were tested on after they'd either sat down, lifted weights, or run on a treadmill. Each student was tested after each activity. Students performed much better after running than after either of the other activities.
Similarly, elderly patients were tested on cognition after either brisk walking or stretching. The walkers improved on cognitive tests whereas the stretchers did not, showing that even moderate aerobic exercise can be good for maintaining and even increasing what we usually think of as "intelligence!"

Maar ach..., dat wisten we toch al?

Herfst- en winterklaar

De roei3wieler heb ik vandaag "herfst- en winterklaar" gemaakt door het monteren van een koplamp en een dubbel stel achterlichten. Niet dat ik alsmaar in het donker wil roeifietsen, maar het zal de komende maanden beter zijn om overdag verlichting te voeren om op te vallen. Grote kans dat ik dan minder vaak over het hoofd word gezien door nonchalante scholieren en haastige forensen.

Tussen de miezerige motregenbuien door kan ik tegen het einde van de middag een kort ommetje maken om m'n stramme lijf los te maken. Lampjes aan en vort met de geit…

Onderweg is het zonneklaar dat voor mij 'n roei3wieler geen decadente luxe is, maar een bittere noodzaak om het hele jaar door te kunnen roeifietsen zonder grote kans op ongelukkige valpartijen. De gladmakende smurrie -een uiterst effectief mengsel van modder, afgemaaid gras en pulp van afgevallen boomblad- ligt nu overal op de weg. Het is dan heerlijk roetsen met de stabiliteit van 3 wielen!

Voor ervaren trikerijders is het natuurlijk gesneden koek, maar ik heb nu ook geleerd dat je bij hard remmen alleen de voorwielremmen moet gebruiken. De schijfremmen zijn ruim voldoende om 't spul heel snel te stoppen, en zijn zodanig gemonteerd dat beide voorremmen met alleen de rechter remgreep worden bediend. Bij het blokkeren van het achterwiel wordt de roei3wieler direct een ongeleid projectiel. Da's geen pretje…

'k Rij met een rustig gangetje m'n heel korte ommetje dat door het fraaie streekje Borgercompagnie leidt. Ondertussen denk ik na over de aantrekkelijkheid van het fietsen in herfst en winter. Mij ontbreekt de dwingende noodzaak van een bijna dagelijkse gang naar school of werk, zodat de motivatie ergens anders vandaan moet komen. 'k Realiseer mij dat in het "slechte seizoen" kleinschalige gezelligheid mij meer aantrekt dan snel kilometers vreten langs stille wegen in een kaal en verlaten landschap. Deze voorkeuren deel ik met m'n vrouw Willy, zodat wij 's winters bijna nooit samen fietsen maar wel stadswandelingen maken, al dan niet gecombineerd met een museumbezoek.

Gelukkig is het heel goed mogelijk om vanaf bijv. Zuidlaren via verschillende leuke routes naar Haren en Groningen te fietsen. En zo zijn er wel meer mogelijkheden om de routes aan m'n voorkeuren aan te passen. De roei3wieler lijkt daar erg geschikt voor.

Bij thuiskomst -het is dan al bijna donker- kan ik de fietskm boekhouding opmaken van september:
623 km totaal, waarvan 527 km op m'n roeifietsen en 96 km op m'n RANS mtb.

Opruimwoede (?)

Het begin van de herfst -ik vat dit erg ruim op- is voor mij traditiegetrouw een gelegenheid om nieuwe plannen in stelling te brengen voor herfst en winter, en om een streep te halen door, c.q. afscheid te nemen van, allerlei zaken waarmee ik zònder beter af ben dan mét.

Wat kleine spulletjes die voor mij toch niet je dàt bleken te zijn -dat is nu eenmaal niet altijd te voorkomen- heb ik om niet aangeboden op ligfiets.net, de site van de NV-HPV. 'k Was bang dat dat niet zou opvallen, maar niets bleek minder waar: tuk op meevallertjes, dat ligfietsvolkje…

'k Hoor er weer helemaal bij, want meevallertjes, daar ben ik ook niet vies van. Omgekeerd gun ik ook andere mensen hun meevallertjes. En als dat een prima manier is om van overbodige maar goede tot praktisch nieuwe spullen af te komen, dan is dat mooi meegenomen.

Het is goed voor een mens om zich af en toe te bezinnen op wat-ie best kan missen.

Niet om niet, maar voor een redelijke prijs waarbij ikzelf en de toekomstige koper zich prettig bij voelen, wil ik de komende tijd afstand doen van m'n velomobiel WAW015. 't Is een prachtige fiets die beter verdient dan een luizige 7000 km rijden in ruim 3 jaar. Ik ben er zeker van dat ik in het vervolg liever m'n roei3wieler gebruik in het "slechte" seizoen.

Voor het overige is er geen enkele dwingende reden om m'n WAW te verkopen. Er is ruimte genoeg in onze fietsengarage en voor het geld hoef ik het ook niet te doen. Maar ik heb nu de vaste overtuiging dat ik genoeg zal hebben aan m'n 2 roeifietsen en m'n eveneens 2 RANS CF-bikes. En waarom zou ik dan meer willen hebben?

'k Kwam nog wat recente grappige fotootjes tegen. Eentje laat zien dat m'n roei3wieler prima in onze Toyota Verso past: achterbanken neerklappen, bijrijdersstoel naar voren en de rugleuning ervan naar achteren, en 't spul kan zo naar binnen rijden. Vervolgens goed vastzetten zodat de fiets niet naar voren of naar achteren kan bij afremmen resp. optrekken. Als de fiets op z'n plaats staat kan de linker achterbank weer worden opgeklapt voor een evt. passagier.

De andere foto laat roeifietsengeweld zien op onze oprit. Beide roeifietsen kregen een grondige schoonmaakbeurt op de dag voor de start van de Week v/d Vooruitgang in Zwolle, dat door Plat Zwolsch was georganiseerd. Heel, heel gezellig trouwens… Ook een prima omgeving, aan de rand van Zwolle tegen 'n mooie woonwijk aan. Dat kwam ook de sfeer ten goede. Ik hou niet zo van evenementen in "the middle of nowhere"...

Roetsen, veel roetsen...

Deze maand augustus heb ik 938 km gefietst. Ik kan mij niet herinneren dat ik ooit zoveel in 1 maand heb gefietst. M'n RANS Dynamik Pro was goed voor 113 km, m'n roei3wieler 213 en m'n roei2wieler 612.

Volgens m'n gevoel tikken roeifietskm's meer aan dan gewone fietskm's. Het hele lijf moet namelijk werken op de roeifiets, en niet alleen de benen. Ik kan het goed merken aan m'n algehele conditie.

Afgelopen zaterdag had ik op de open stukken van m'n rondje de harde wind bijna recht tegen. Het merkwaardige was dat ik daar geen enkel bezwaar tegen had. Integendeel, ik vond het zelfs lekker werken, dat roetsen tegen de harde wind in. 'k Let dan wel op dat ik steeds een goede balans heb tussen de inspanningen die ik aan de ene kant pleeg met m'n benen en aan de andere kant met armen+rug. Dat maakt het roetsen natuurlijk nog interessanter.

En ja, 'k moet niet vergeten de komende dagen 't retourelastiek te vervangen. 't Zit er al ruim 2 jaar op en heeft echt z'n beste tijd gehad...
[Update 4 sep: nu weet ik weer goed waarom ik 'n hekel had aan het vervangen van het retourelastiek: de oorspronkelijke gaatjes in de Revolver trommel zijn te klein om het elastiek er goed doorheen te krijgen. 'k Heb een paar van die gaatjes opgeboord, want anders zou ik echt niet weten hoe ik het elastiek zou moeten vervangen...]

Er komt 'n nieuw model roeifiets

Er komt einde dit jaar een nieuw model roeifiets uit, de 209, grotendeels van carbon gemaakt. Derk Thijs heeft mij hierover het volgende laten weten en het onderstaande heb ik met zijn toestemming hier neergezet.

De 209 weegt 4 à 5 kg minder dan de 222 Revolver. Bij het ontwerp is niet alleen gelet op verbeteren van snelheidsrecords, maar van èn snelheid èn duurzaamheid èn roetsplezier. Onderweg met panne staan is immers geen roetsplezier!
Een aantal onderdelen op de foto zijn nog niet zoals de uiteindelijke versie gaat worden. De roeifiets kan ook in blauw worden geleverd, dit voor mensen die niet van zwart houden.

Inmiddels is de 209 erg uitgebreid getest, met als gevolg diverse verbeteringen en nieuwe mallen. Daarbij zijn kosten noch moeite gespaard. De prestatie van Theo Homan met een prototype van de 209 (7e plaats bij de duurtocht London-Edinburgh-London; slechts 6 racefietsers voor hem) is volbracht zonder enig malheur, zelfs geen kabel of bandje wisselen.

Het is de bedoeling dat de eerste exemplaren van de 209 deze winter worden afgeleverd.

Tot zover de informatie van Derk. 'k Heb al een blauw exemplaar besteld :-)

'n Dagje Haarlem 11 aug 2009

Een of twee keer per jaar spreken Wendelina Timmerman, de drijvende kracht achter HoorIdee, en ik af om elkaar te zien en uitgebreid bij te praten. Voor deze keer hadden we afgesproken om in Haarlem ook een stukje te fietsen: vanuit Haarlem-Centrum, dicht bij het Spaarne, via Leidsevaart en langs de Nieuwe Sint Bavo, Duinlustweg, Brouwerskolkweg, via de Zeeweg naar Bloemendaal aan Zee en vandaar naar strandpaviljoen Parnassia. 'n Eenvoudig lunchhapje was daar snel verorberd en na 'n lange zit op het buitenterras gingen we langs ongeveer dezelfde route weer terug naar de woning van Wendelina.

In Haarlem -het begon al drukker te worden door de avondspits- trokken we veel belangstelling, vooral wegens de lage roei3wieler die echt oogt als 'n "sjeesbeest." Door de Haarlemse wijken waar we doorheen fietsten trokken we een spoor van vrolijke gezichten. Ons fietsplezier was kennelijk aanstekelijk!

'n Groepje straatartisten was met elkaar bezig in de Haarlemmer Hout en ze vroegen ons om een paar foto's te maken met hun fototoestel. Via Houtplein -ff showen met m'n "sjeesbeest"- en Gasthuissingel koersten we weer op Wendelina's huis af.

Onderweg door Overveen gaat het vaak door bomenrijk gebied. Vooral in de herfst zal afgevallen blad de risico's van onderuitgaan op de roei2wieler sterk verhogen: dan is de roei3wieler ideaal!
Ook in het drukke en overvolle Haarlem ben je beter af met de roei3wielerwieler: veel stoppen, knutselen op de vierkante meter langs wonderlijk aangelegde kruisingen en oversteken, en vooral goed om je heen kijken, dat gaat op de roei3wieler heel veel gemakkelijker dan op de 2wieler.
In het stillere Veendam is het heel anders, daar kom je met de roei2wieler heel gemakkelijk overal doorheen: minder druk, minder vol en daardoor veel overzichtelijker.

Al ben ik Haarlemmer van geboorte, 'k zou voor geen goud daarheen terug willen gaan! Maar het was weer 'n heel geslaagde dag...

De fietskm's boekhouding

Dank zij het mooie weer van de afgelopen 2 dagen ben ik -weliswaar met de hakken over de sloot- de 500 fietskm's-grens gepasseerd. De Beierse fietsvakantiekm's in juli waren al magertjes wegens de valpartij van Willy. Vervolgens zorgden het wisselvallige zomerweer in Nederland, m'n extra taken als huisman en wat onderhoudswerk met de onvermijdelijke bijkomende werkzaamheden in en om het huis ervoor dat ik in juli niet zo vaak langs de weg was te vinden.

Enfin, 507 fietskm's totaal in juli, waarvan 386 op m'n twee roeifietsen en 121 op de RANS Dynamik Pro.
(In juni waren het 519 fietskm's, waarvan 215 op m'n roeifietsen en 304 op de nieuwkomer in m'n fietsstal, de RANS Dynamik Pro.)

De roei3wieler: 'n veelzijdig en gemakkelijk karretje

Door het wisselvallige weer -om de haverklap een regenbui en vaak harde en vlagerige wind- gebruik ik dezer dagen m'n roei3wieler vaker dan m'n THIJS 222 Revolver. De wat ruimere bagagetas biedt voldoende ruimte voor extra fietskleding, zoals 'n warmtehemdje en een regenjack.

Op m'n THIJS 222 Revolver heb ik nu in 5,5 roetsseizoenen iets meer dan 11000 km afgelegd en ben -echt waar- nog niet ermee gevallen door gladheid of onhandigheid. 'k Wil het zo houden, maar in deze periode ben ik extra voorzichtig omdat m'n vrouw Willy nog tamelijk hulpbehoevend is. Ze kan haar rechterarm en -hand nog maar moeilijk gebruiken en loopt nog moeizaam. Dus ik mag voorlopig geen onnodige risico's nemen!

De roei3wieler ontpopt zich als 'n handig boodschappenwagentje voor naar het dorp. ff Voluit scheuren -heen en terug is het maar 6 km- en snel manoevreren, dat kun je er allemaal mee :-)

Ook blijkt de roei3wieler heel gemakkelijk te passen in m'n Toyota Corolla Verso. Aanleiding om dat te proberen was de vraag van Quesjer uit Zwolle of ik met m'n roei3wieler de blits kom maken in Zwolle op 13 september a.s., bij de roeifietsrace.
Dit biedt natuurlijk meer mogelijkheden om af en toe ergens anders te rijden met m'n roeifietsen. Van de THIJS 222 Revolver wist ik al dat-ie in de Verso past.

Al onze 'open' fietsen blijken dus transportabel: de mtb's van m'n vrouw en de 2 CF-bikes van mijzelf kunnen allemaal op het fietsenrek op de trekhaak. De THIJS 222 Revolver kan in de auto, maar dan kan er geen passagier mee, en de roei3wieler kan ook in de auto en daar kan met gemak 1 passagier bij.

De roei3wieler

't Was allemaal haastwerk nadat ik vlak voor onze vakantie m'n door Derk Thijs gemaakte roei3wieler kreeg afgeleverd. Sjongejonge, wat 'n mooi karretje! 't Trekt wèl de aandacht op straat en m'n fietsenmaker vond 't een geweldig "sjeesbeest". Dat is het ook en lijkt totaal niet op een invalidenwagentje. Er zijn wel meer trikes waarop able-bodied young men rondscheuren...

Tijd derhalve voor wat serieuzere berichten over m'n nieuwe aanwinst. Daarvan bestaan tot nog toe slechts 2 exemplaren. Een is in Amsterdam terecht gekomen, de ander is van mij.

De foto's van de roei3wieler heb ik vandaag gemaakt, onder wat geïmproviseerde omstandigheden (in de hal van ons huis). Waar een totaal verregende zondag in combinatie met een aan huis gebonden vrouw niet goed voor zijn...

De vorige foto had ik met opzet ietwat mysterieus gemaakt, door de roei3wieler op een groot insect te laten lijken.

Het bovenaanzicht laat zien dat 't een rank wagentje is. Die indruk wordt nog versterkt door de smalle en lange boegspriet, de dunne wielen en het smalle roeistuurtje inplaats van het gebruikelijke zwaarder aandoend onderstuur. Met de hand manoevreren gaat het gemakkelijkst door 'm aan de achterkant op te tillen. Het voelt allemaal ontzettend licht en lichtlopend aan.

Op de voorwielen zitten hydraulisch bediende Magura schijfremmen die met elkaar gekoppeld zijn en met de rechter remgreep worden bediend. Achter zit de mechanisch bediende V-brake die met de linker remgreep wordt aangetrokken.
De snek met de gele dyneema aandrijfkabel en de Revolver met het zwarte retourelastiek en de gele kabel zijn duidelijk te zien.
Helemaal vooraan is een oranje standaardje gemonteerd waarop een langere staaf met 'n oranje vlaggetje kan worden gestoken (wat mij betreft: liever niet...).
Alle wielen hebben carbon spatbordjes, om de hinder van en vervuiling door opspattend water tegen te houden.
Achterop zit een doelmatige en smal gehouden bagagedrager, waaraan een of twee standaard tassen of tasjes kunnen worden gehangen.

Op de foto met zijaanzicht is ook de fotograaf te zien omdat de roets voor de spiegel staat die tussen de 2 deuren is aangebracht. Duidelijk is dat de zit op de roei3wieler heel laag is. Dat blijkt grote voordelen te hebben.

Kortom, 't spul is heel mooi gemaakt en oogt niet alleen heel flitsend maar ook uitermate chic.

Met het weer dat we momenteel hier hebben -harde vlagerige wind, natte straten met veel gladmakende rotzooi- is de roei3wieler in z'n element: geen last van rukwinden, 't spul kachelt onverstoorbaar door, en voor onderuitgaan op die snelle maar griploze bandjes hoef je ook niet te vrezen. Dat geeft een heerlijk rustige sfeer aan boord, zodat je je geheel kunt concentreren op lekker doorroetsen. Omdat-ie zo laag is heb je van de tegenwind ook minder last. Zo dicht bij de grond waait het namelijk merkbaar minder...

'k Ben niet zo'n begenadigd knutselaar als bijv. Quemo, maar toch zal ik op onderdelen m'n roei3wieler ietwat wijzigen:
de bidons eraf, want ik blijk ze nooit te gebruiken. M'n drinken neem ik mee in de bagagetas;
de standaard rubberen handvatten vervang ik door kunststof stuurlint, want daarmee heb ik veel minder last van blaren op m'n handen;
misschien komt er nog verlichting op, maar dat zullen we later wel bekijken...

Weer terug van vakantie...

Volgens onze oorspronkelijke plannen zouden we donderdag 9 juli weer naar huis gaan. Omdat het in zuidelijk Beieren de hele maand juni extreem regenachtig was, en het in juli gewoon doorging met vaak regen en soms onweer, waren we van plan om dinsdag 7 juli al terug te gaan. Het werd uiteindelijk woensdag 8 juli, omdat Willy, m'n vrouw, op zondagmiddag 5 juli een ongelukkige val maakte met haar mtb, en daarbij haar rechterpols brak en in haar linkerbeen een paar spieren lelijk verrekte. 'n Geluk bij een ongeluk: het gebeurde nog geen 2 km van huis, vlak bij de Starnberger See, zodat ik terug kon fietsen en de auto ophalen om Willy naar de Nothilfe van de Kreisklinik in Wolfratshausen te brengen. Diezelfde avond werd ze al geopereerd en de polsbreuk met wat ijzerwerk gerepareerd. Dinsdag werd ze uit de Kreisklinik ontslagen, zodat we die dag de terugreis konden voorbereiden.
Willy kan voorlopig niet veel doen en maar heel moeizaam lopen. Dat betekent voor mij een tijdelijke uitbreiding van m'n takenpakket als huisman.

Ik liep ook m'n portie ongemakken op. Een van de eerste dagen werd ik van m'n fiets gereden door een speels maar onvoorzichtige scholiertje dat totaal onverwacht op z'n fiets vlak voor mij links afsloeg. Dat was voor mij hard remmen en onderuit gaan. Een blessure onderaan m'n scheenbeen, die gelukkig al 2 dagen later alleen wat pijn maar geen last meer gaf bij lopen en fietsen. En ongeveer dezelfde tijd kreeg ik een aanval van gordelroos, die verder geheel volgens het standaardpatroon verliep.

Voor het overige hebben we weer een heerlijk verblijf gehad in het 5-Seengebiet en München. M'n nieuwe CF-bike, de RANS Dynamik Pro is een heerlijk licht fietsje waarmee het uitstekend klimmen is. Door de overvloedige regenval konden we de klim door het bos bij Mühltal niet beproeven, maar dank zij een omleiding bij Possenhofen kregen we een prachtige lange en steile klim richting Starnberg. Oef...

Het enige waar ik uiteindelijk minder gelukkig mee ben zijn de Rotor Cranks. Ondanks dat ik er de hele vakantie mee heb gefietst, blijft het fietsen ermee nog altijd 'dooiig' aanvoelen en heb ik sterk het gevoel dat ik erdoor word afgeremd. En dat terwijl ik wel duidelijk voel dat ik daarmee een meer gelijkmatig rondtrappen heb. Enfin, 'k heb m'n besluit genomen: dezer dagen worden m'n Shimano XTR cranks er weer op gezet en daarmee blijf ik fietsen tot het einde van dit seizoen. Bevalt dat beter, dan is het wat mij betreft afgelopen met de Rotor Cranks.

De RANS Dynamik Pro is niet geschikt voor wie onopvallend zijns weegs wil gaan: ondanks dat-ie minder extreem CF is dan de Cruz of Fusion, is-ie minstens zo opvallend, wat mij eigenlijk wel heeft verbaasd. Evenals de voorgaande jaren met m'n Cruz ben ik dit jaar met de Dyn Pro enkele malen aangesproken door belangstellende Duitsers, al dan niet zelf fietsend. En de 'ogen op steeltjes' waren overal te zien waar ik langs kwam.

In München kon ik bij de sportzaak Schuster een uitstekende fietsrugzak kopen. 'k Kon uit een groot assortiment kiezen, en verschillende rugzakken beoordelen op prettig dragen en gebruiksgemak. Het werd de Deuter Trans Alpine van 25 liter, een uitermate handzame en prettig te dragen fietsrugzak met een praktische indeling -niet te veel en niet te weinig vakken- en een laag eigen gewicht.

Over horrelvoeten en invalidenwagentjes

Het ligfietswereldje is rijk gezegend met vreemde vogels, mensen die duidelijk verschillen van de overgrote meerderheid van brave spitsburgers in Nederland. Net zoals ligfietsen en aanverwante contrapties duidelijk verschillen van de standaard dertien-in-een-dozijn rechtopfietsen.

Van die vreemde vogels zijn er nogal wat die 'n ligfiets gebruiken om beter om te kunnen gaan met een soms onwillig lichaam. Niet dat het in ligfietsland krioelt van mensen met een lichamelijke beperking, maar ze zijn -gelukkig!- soms luid en duidelijk aanwezig en laten graag zien dat ze dankzij hun HPV (Human Powered Vehicle) net zo goed en soms nog beter meekomen dan de rest.

'k Weet ervan mee te praten, jammer maar helaas. Vanaf m'n geboorte ben ik zwaar slechthorend (er zijn nog mensen die daarvoor het woord 'gehoorgestoord' gebruiken), en een halve eeuw later werd het lijstje van m'n gebrekjes wat langer: slechte voeten, geen krachthormoon meer wegens een medisch noodzakelijke hormoonkuur, en 'n hartprobleempje.

De tand des tijds knaagt vlijtig voort, zullen we maar denken...

'k Herinner mij nog de grote ongerustheid van m'n dierbare vrouw die er min of meer van overtuigd was dat ik op vormloos horrelvoetenschoeisel zou thuiskomen toen ik m'n maatschoenen ging afhalen bij de orthopedische schoenmaker. Groot was haar opluchting toen ze met eigen ogen zag dat m'n maatschoenen wel mooi en goed gemaakt, maar verder heel gewoontjes waren. Alleen wat breder dan normale schoenen, dat was alles...

Om m'n conditieverlies zoveel mogelijk te beperken ben ik gaan roeifietsen, alweer ruim 5 jaar geleden. 'k Zal niet hier uitweiden over hoe het allemaal is gegaan en laat het bij de constatering dat de roeifiets m'n favoriete vervoermiddel is. Voor mij is de roeifiets niet alleen een effectief, efficiënt en noodzakelijk fitnesstoestel -goed voor u!- maar vooral een heel erg leuke en flitsende HPV.

Niet zo lang geleden vond ik dat er een roei3wieler bij moest komen om ook bij natte, glibberige en gladde wegen te kunnen roetsen zonder grote kans op een ongelukkige valpartij met gebroken heup als gevolg. De goden waren mij nu welgezind, want er fietste vorige week zomaar een voordelig aanbod langs van Derk Thijs himself van een lichtgebruikt demo-exemplaar.

De geschiedenis herhaalde zich. Weer was m'n vrouw ongerust, dit keer omdat ik nu een soort invalidenwagentje zou hebben aangeschaft. Begrijpelijk, want z'n eerste roei3wieler had Derk Thijs verkocht aan iemand die niet wilde dat door z'n lichamelijke beperkingen z'n conditie nog slechter zou worden. Een echte zelfredzame vechtersbaas, die grote indruk op mij heeft gemaakt toen ik een proefrit mocht maken op zijn roei3wieler.
En Derk zelf maakte het er niet beter op met de vraag: "[de roei3wieler] is toch niet voor jezelf mag ik hopen?"

'k Hield m'n vrouw voor dat 3wielige ligfietsen, ook wel trikes genaamd, tegenwoordig erg populair zijn bij gezonde jonge kerels all over the world en ook hier in Nederland om lekker rond te scheuren en lange vakantiereizen te maken naar Verweggistan.

Echt overtuigd was ze pas toen gistermiddag 't wagentje voor haar werd neergezet door de vrachtrijder en het tot haar doordrong dat ze nog flink zal moeten oefenen om 't snelle spul onder de duim te krijgen.

Zojuist gearriveerd

Roeifietsen everywhere!

Het is vandaag heerlijk weer. Even na drie uur in de middag ga ik op stap met m'n roets. Heerlijk! De zon schijnt, de vogeltjes fluiten, de roets snort voort en ik warm m'n lijf op in de warme wind en in de zon die uitbundig schijnt.

Onderweg laat ik de gebeurtenissen van afgelopen week nog even de revue passeren. Maandag kreeg ik te kampen met een defect aan de roets. De vervangende onderdelen en de montageinstructies kreeg ik een paar dagen later door Derk Thijs toegezonden. Aanvankelijk zag ik er tegen op om de reparatie zelf uit te voeren, maar gelukkig las ik 'n inspirerend artikel in -of all places!- de New York Times: The Case for Working With Your Hands. 'k Gaf mijzelf een SOK (schop onder de kont) en sprak vervolgens mijzelf streng & bestraffend toe dat ik niet zo'n schijtlaars moet zijn om al bij voorbaat te denken dat ik zulke klusjes niet kan.

En ja, met de instructies van Derk Thijs als houvast lukte het mij om het kapotte grendelhuis te demonteren zonder verdere ravage aan te richten aan de overige vele vernuftige constructies op de roeifiets. De Pedro's werkplaatsstandaard bleek een buitengewoon nuttig hebbeding te zijn waarmee ik het operatieveld op de goede kijk- en werkhoogte kon brengen en van alle kanten kon benaderen. De vervanging van de oude grendelbedieningbinnenkabel door de nieuwe ging eveneens van een leien dakje. Daarna kwamen de onvoorziene omstandigheden.

Twee ervan waren tamelijk onschuldig: het nieuwe grendelhuis zat te dicht bij de boegspriet waardoor-ie aanliep bij het voor- en achteruit schuiven van de voetenslee -dat kon worden verholpen door van een van de bevestigingslippen aan een kant ca. 1 mm weg te slijpen. Ook bleek het beter om de snekdeblokkeerbedieningbinnenkabel te vervangen omdat-ie vlak bij de zwarte rol van de schakelhandle al gedeeltelijk gebroken was.

De derde onvoorziene omstandigheid was van een zwaarder kaliber. Derk Thijs deed mij een mooi aanbod: een roeidriewieler die als demo-exemplaar slechts 150 km op de teller had, voor een wat zachter prijsje, ook omdat-ie die sta-in-de-weg in zijn niet al te grote atelier nu graag kwijt wilde. Met het oog op de naderende winter -de astronomische lente is immers alweer bijna voorbij- kon ik dat aanbod natuurlijk niet weigeren, en heb Derk daarbij laten weten wat m'n speciale wensen zijn voor de afwerking van de roeidriewieler: ibiliet schuim op het zitje; zitje van carbon; geen pedalen op de voetenslee (zoek ik uit in overleg met m'n fietsenmonteur); standaard 178 mm snek, dus niet de alpine pannenkoek; 4 mm Dyneema aandrijfkabel; Cateye Enduro fietscomputer (een must, al onze fietsen hebben dat merk/model!); bagagedrager als op de allereerste roeidriewieler in Nederland (van Chris Keet in Amsterdam); carbon spatbordjes op de voorwielen indien mogelijk; (indien mogelijk carbon, anders gewoon) spatbord om achterwiel; reserve exemplaren van aandrijfkabel, elastiek met haakje, en stuurkabel.
Als alles goed gaat heb ik 'm eind volgende week al in huis...

Bij m'n fietsenmaker in Zuidlaren kon ik gelijk drie zaken regelen: het slijpwerk aan m'n nieuwe grendelhuis, aanschaf van een nieuwe binnenkabel voor de snekdeblokkeerbediening, en uitzoeken van een setje mooie SPD-pedalen voor m'n roeidriewieler. De keus viel op de Shimano PD-A520 pedalen, wegens het grote steunvlak en het heel gemakkelijke inklikken. 'k Heb gelijk een extra paar gekocht voor m'n huidige roeifiets, ter vervanging van m'n inmiddels 6 jaar oude PD-A515 pedalen.

Deze ochtend besteedde ik aan het afronden van de vervangingen en ander klein onderhoud aan de roets, afgerond met een grondige wasbeurt. 't Spul glimt en blinkt weer aan alle kanten...

Na dit alles blijkt onderweg alles uitstekend en zonder haperen te functioneren en de nieuwe pedalen blijken in alle opzichten een verbetering te zijn ten opzichte van de oude: gemakkelijk en snel in- en uitklikken, en een heel comfortabele grote steun onder de fietsschoen.

Natuurlijk wordt dit alles gevierd met 'n kop thee en een plak verse cake bij m'n stamcafé in Zuidlaren, Op 't Olle Stee. Met enkele andere terraszitters, waaronder een groep jonge brandweerlieden, heb ik de inmiddels gebruikelijke vraag- en antwoordsessies over het roeifietsen.

Erg onthand...

'k Kan nu even niet roeifietsen! Eergisteren (maandag) merkte ik onderweg dat het schakelen niet meer ging. Een van de twee bevestigingslippen waarmee het grendelhuis aan de voetenslee is bevestigd, bleek afgebroken. De grendel was daardoor niet meer nauwkeurig uitgelijnd met de openingen in de schakelring.

Gelukkig kon ik met de hand de schakelring in een bruikbaar verzet draaien en met wat gewurm de grendel in die stand laten vastklikken in de schakelring. Zo kon ik met een slakkengangetje van 25 km/uur naar huis rijden.

Van Derk Thijs begreep ik dat dit euvel al eerder enkele malen was opgetreden, en dat de constructie van het grendelhuis met bevestigingslippen daarom nu sterker is uitgevoerd. 'k Zal een nieuwe toegestuurd krijgen met bijbehorende binnenkabel, zodat ik het kapotte onderdeel kan vervangen.

'k Ben niet zo'n held met dergelijk geknutsel -het ontbreekt mij daarvoor aan ervaring en daardoor aan zelfvertrouwen- en heb daarom Jos, m'n vaste fietsmonteur in Zuidlaren, gevraagd of we dat klusje samen kunnen doen. Met de beloofde instructies van Derk en de ervaring van Jos met fietsonderdelen in het algemeen, moet het wel lukken. Jos heeft voor hetere vuren gestaan en is inmiddels gewend dat ik 'm opscheep met zaken die afwijken van de normale gang van zaken, zoals het monteren van Rotor cranks en het afmonteren van CF-bike framesets.

Wordt dus vervolgd.

'k Voel mij werkelijk onthand zonder roeifiets! 'k Wist wel dat roeifietsen voor mij belangrijk is, maar nu voel ik het ook.
Gelukkig is er grote kans dat in de loop van dit jaar een of twee roeifietsen in onze fietsstal erbij komen, en dan is dat probleem gelukkig opgelost: altijd minstens één reserve exemplaar achter de hand :-)

Fietskm's in mei, ervaringen met Rotor Cranks en RANS Dynamik Pro

Het was te verwachten dat na de 780 km fietskm's in april de totaalscore in mei niet hoger zou uitvallen. Het viel toch niet tegen: 755 km totaal in mei, waarvan 331 op de roeifiets, 233 in m'n velomobiel en 191 op de nieuweling in m'n fietsstal, de RANS Dynamik Pro.

Het is werkelijk heerlijk fietsen op de Dynamik Pro. 't Is een betrekkelijk licht fietsje met z'n aluminium frame en 13 kg totaalgewicht, wendbaar en snel -maar niet nerveus- reagerend op stuur en pedaalkracht. Het Rotor Crank systeem (titanium mtb-versie, cranklengte 165 mm) raakt nu eindelijk ingelopen en begint z'n voordelen duidelijk te tonen. Met het Rotor Crank systeem is het heerlijk en gelijkmatig rond trappen.
Met m'n oorspronkelijke Shimano XTR crankset was het echt harken geblazen met naar m'n gevoel een overdreven buiging van de knieën.
Het Rotor Crank systeem lijkt niet alleen een gewenning van het spiergebruik nodig te hebben (dat kan 2-3 maanden duren), maar ook een inlooptijd gedurende zo'n 1000-1500 km.
'k Schat in dat m'n Rotor cranks pas helemaal ingelopen zullen raken tijdens onze fietsvakantie in Beieren dit jaar.

M'n vrouw Willy heeft sinds einde zomer van vorig jaar hetzelfde Rotor Crank systeem op haar fraaie Santos SCC01 mtb. Na de jaarlijkse onderhoudsbeurt ervan, enkele dagen geleden, viel het haar op dat de Rotor cranks nu heel licht lopen. Dat bleek ook uit haar fietsprestaties: moeiteloos klom ze op 1e Pinksterdag naar de Posbank toen we de Havikswaardroute deden. En even moeiteloos ragte ze op 2e Pinksterdag door het Zwolse Bos, tegen het einde van de Leemculeroute.
Heel mooie routes trouwens, met dat liefelijke IJssellandschap...

'k Ben niet de enige die ervaart dat het met 'n RANS CF-bike beter klimmen is dan met een ligfiets. Heel herkenbaar is het relaas van een kersverse CF-bike bezitter, die uitstekend verwoordt wat veel anderen al hebben ervaren. En hij is niet de eerste die z'n ligfiets(en) daarna de deur heeft uitgedaan, dit wegens de voordelen van RANS CF-bikes vergeleken met ligfietsen.
Het uur van de waarheid zal voor mij en m'n Dynamik Pro pas slaan als we over een paar weken, onderweg naar München, de klim omhoog doen bij Mühltal, even voorbij Kloster Schäftlarn. 'k Verheug mij er al hartgrondig op!

En ja, met onze zonnestroompanelen gaat het heel goed. De Sunny Boy omvormer laat deze ochtend zien dat we vanaf 15 mei al 371 kWh, al meer dan 10% van ons jaarverbruik aan elektriciteit, ca. 3300 kWh, in eigen beheer hebben opgewekt. Dit weblog is overigens niet gewijd aan onze uitstapjes in het onderwerp 'duurzame energie'. Maar misschien zal ik hierover toch wel af en toe iets vermelden wat heel erg de moeite waard is...

The sun is coming!

M'n vrouw en vooral ik hebben de mond vol van duurzaam en milieubewust leven, en smullen van artikelen zoals in de New York Times van een paar dagen geleden: In German Suburb, Life Goes On Without Cars.

Af en toe voegen we een bescheiden daadje bij het woord, ondanks de geringe geestdrift die dergelijke initiatieven in onze directe omgeving opwekken en ondanks het nauwelijks stimulerende overheidsbeleid. Zo hebben we de afgelopen jaren onze auto voorzien van een roetfilter (gedeeltelijk gesubsidieerd), zodat-ie nu tot in milieuzone 4 (hoogste klassificatie) in Duitse steden mag komen, en hebben we onze woning laten na-isoleren met PUR-schuim in de spouwmuren en onder de vloer.

Niet dat we zulke milieu- en energiebesparingsfanaten zijn, maar wel brengen we elke week braaf ons glas weg en leveren we om de twee weken netjes ons oud papier in. Een gedeelte van een van onze gazons hebben we in een "Blumenwiese" veranderd, en we zijn definitief afgestapt van mosbestrijding in het gras met chemische middelen.

Composteren van GFT-afval in eigen beheer doen we niet meer, ondanks dat we ooit twee grote gemetselde compostbakken hebben laten maken in onze tuin: we kunnen de zelfgemaakte compost niet meer kwijt in de tuin, en hebben ook de ervaring dat er wel erg veel kiemkrachtige zaden van sierplanten en onkruid in bleven zitten, zodat er veel moest worden gewied.

Ons autogebruik is bijna tweemaal zo hoog als dat van de gemiddelde privé-autobezitter. Ons jaarkilometrage is dichter bij de 30 duizend km dan bij 25 duizend. 't Zijn wel grotendeels lange ritten, zo tussen de 60 en 200 km enkele reis.

Ondanks onze matige score op milieubewust en duurzaam leven hebben we de afgelopen dagen toch 24 stuks zonnestroompanelen laten installeren op het dak van ons huis, zodat we nu een eigen elektriciteitscentrale hebben met een vermogen van 4440 Wp. Volgens het standaard rekenmodel zou deze per jaar 3774 kWh kunnen leveren, ietsje meer dan ons eigen jaarverbruik van 3300 kWh.

Afgelopen dinsdag werden de onderdelen, besteld bij Esdec in Deventer, afgeleverd: twee pallets met PV-panelen en toebehoren. De installatie ervan heeft Esdec uitbesteed aan het bedrijf Zonne-energie Noord Nederland uit Beilen.

De twee ervaren mannen (Smit en z'n zoon Smit Jr.) voerden de installatie uit zonder noemenswaardige problemen. De twee rijen van elk 12 PV-panelen liggen strak en glad op het dak; de zonnestroom gaat door het dak naar binnen, achterlangs de ingebouwde klerenkast op m'n werkkamer door de verdiepingvloer naar de meterkast en door de achtermuur van de meterkast naar de bijkeuken, direct de omvormer in. De door de omvormer geproduceerde wisselstroom gaat weer door dezelfde muur naar de meterkast en via de Ferrarismeter het elektriciteitsnet in.

Het was gisteren een indrukwekkend moment toen de installateur halverwege de middag de hoofdschakelaar van onze elektriciteitscentrale omdraaide: na wat inleidend geklik kwamen de produktiedata op het display van de omvormer. Ondanks het wat waterige zonnetje kwamen er al snel produktiepieken van 3800 Watt op het schermpje en holde de Ferrarismeter achteruit. Een indrukwekkend besef: wij hebben nu een eigen elektriciteitscentrale en hij werkt vanaf nu, 15 mei 2009, halverwege de middag!
Tot zonsondergang had-ie op de eerste werkdag al 5,1 kWh geproduceerd.

De technische gegevens:
Zonnestroompanelen: 24 stuks aleo solar modules van aleo solar Deutschland GmbH, type s_17, 185 Wp per stuk, totaal 4440 Wp. Geraamde jaaropbrengst 3774 kWh.
Omvormer: Sunny Boy 4000TL van SMA Solar Technology.

Ouwe lul met iPhone

Plaats van handeling: Café-restaurant de Tafelberg in Blaricum. Tijdens een stevige wandeling in het Gooi pauzeren we daar even.

'k Probeer of de draadloze ontvangst op m'n iPhone snel genoeg is om de buienradar op het scherm te krijgen. M'n buurman aan tafel, ca. 45 jaar oud, merkt op dat ik op m'n leeftijd toch nog een iPhone heb. 'k Riposteer dat ik al computers gebruikte in de tijd dat ze alleen door mannen in witte jassen mochten worden bediend.

Zucht... :-/

April 2009: geweldige fietsmaand met een verschrikkelijke laatste dag

Begin deze middag zet ik onze mtb's, Willy's Santos SCC01 en mijn RANS Dynamik Pro op de fietsendrager om op ons gemak vanuit Zuidlaren naar Groningen te fietsen en weerom. We zijn nog geschokt door de vreselijke gebeurtenissen in Apeldoorn die we in real time op TV kregen voorgeschoteld. Een typisch Nederlands sprookje is vandaag wreed uit het nationale sprookjesboek gescheurd, een sprookje geïllustreerd met bewegende liefelijke en zonnige kleurrijke beelden: overal feestelijk gestemde mensen, politie op de fiets en de koninklijke familie in de bus.

De natuur doet z'n best om ons weer op te beuren: overal bloeit en groeit het dat het een lust is, en regelmatig is de lucht zwaar van de intense bloemengeuren. Het is zonnig maar niet echt warm met zo'n 16 graden, dus de passende fietskleding houdt ons warm. In Zuidlaren en Haren zijn de onvermijdelijke rommelmarkten in vol bedrijf, maar daarmee hebben Willy en ik totaal niets en passeren we zonder ze te bekijken.

In Groningen-centrum is het stervensdruk, je kunt bijna over de koppen lopen. Samengevat: 'n klerezooi, smoezelig en armoedig, oorverdovende herrie en platvloers. 'n Sfeerloze bedoening waar niks te beleven is. We vluchten de stad weer uit, richting het fraaie platteland met z'n sfeervolle dorpjes Glimmen, Noordlaren, Midlaren en Zuidlaren.

Dat is eens maar nooit weer, op Koninginnedag naar de stad...

Gelukkig is niet alles negatief. Op de terugweg, in Groningen in de Herestraat bij 'n tijdelijk bierkraampje, raken we in gesprek met een groepje van drie studenten. Een ervan merkt direct op dat m'n fiets het midden houdt tussen een 'gewone' en een ligfiets. Hij blijkt goed op de hoogte van fietsen, en we hebben het over de voordelen van de RANS CF-bike, die hij -begrijpelijk- nog nooit eerder heeft gezien, t.o.v. de ligfiets. Ook de fraaie afmontage van m'n fiets wordt opgemerkt en gewaardeerd.

Merkwaardigerwijs heb ik deze maand, en vandaag is het net zo, de ervaring dat de Dynamik Pro erg opvalt bij m'n wandelende en fietsende medeweggebruikers. Dit ondanks dat dit model minder extreem is gebouwd dan de RANS Fusion of Cruz. Het kan natuurlijk zijn dat de aandacht eerst uitgaat naar die kerel die zo kinderlijk eigenwijs op z'n oversized kinderfietsje zit, en vervolgens naar 't fietsje zelf dat kennelijk de oorzaak is van die merkwaardig aandoende verschijning.

Weer terug in Zuidlaren leggen we even aan bij 'Op 't Olle Stee' voor 'n kop koffie en een portie bitterballen, wat ons goed doet. We raken in gesprek met een echtpaar dat een tweetal jonge, maar al heel grote Oudduitse herdershonden bij zich heeft. Schitterende honden, al uitstekend opgevoed en heel toegankelijk.

En tot slot de fietskm-boekhouding.Met inbegrip van de bijna 40 km van vandaag heb ik deze maand april 780 km totaal gefietst: 415 km op de roeifiets, 104 km in de WAW en 261 km op de Dynamik Pro. Deze afstanden laten zien dat het meestal prima fietsweer was in april 2009!

Prettig ritme: tuinieren, dan fietsen

Nu het langer dan een week voorjaarsweer is -van heel fraai tot aangenaam- merk ik dat ik geen minuut langer dan strikt noodzakelijk binnen wil zijn. Gelukkig laten in de tuin werken en fietsen zich voortreffelijk combineren. Bijv. een ochtend tuinieren en 's middags een ommetje op de roeifiets.

De harde wind maakt het stoffig buiten, er is vannacht en vandaag nog te weinig regen gevallen om de droge akkers rondom Veendam geheel stuifvrij te maken. Prima weer om nu even binnen te zitten en wat fietsimpressies te posten...

Algemeen. De lange winter en vooral het weer wat nergens voor deugde behalve binnenzitten, heeft bij mij z'n sporen achtergelaten. Op het eind begon het alsmaar doorzeurende niksige winterweer mij behoorlijk op de zenuwen te werken!
De eerste drie maanden van dit jaar heb ik weinig gefietst wegens de onaantrekkelijke weersomstandigheden in het noordoosten van Nederland. Het is goed te merken in de fietskm-logs: januari 301 km in de WAW; februari+maart 69 km op de roeifiets, 359 km in de WAW. Da's maar 729 km in de eerste drie maanden van dit jaar!

Roeifiets. Zelfs na de lange winterpauze voelde de roeifiets vanaf het begin weer als vanouds vertrouwd aan en na enkele tientallen meters was de routine weer helemaal terug. Alleen m'n conditie hield niet over, en ik heb die met trainingsrondjes van 10 en 25 km weer moeten bijspijkeren. Gelukkig was dat met 'n week zo goed als bekeken, en nu kan ik zeggen dat ik weer een behoorlijk uithoudingsvermogen heb. Nu de snelheid nog...
[lofzang op de roeifiets] Bij tuinieren en roeifietsen merk ik goed dat m'n rug en andere spiergroepen de laatste jaren veel sterker zijn geworden. Dank zij een serie rek- en strekoefeningen die ik meestal na het fietsen doe, ben ik ook nog een stuk soepeler geworden. Bukken, hurken, knielen en weer oprichten, het kost mij allemaal geen moeite. [/lofzang op de roeifiets]

RANS Dynamik Pro. Heerlijk fietsje! Betrekkelijk licht (ca. 13 kg) en supermooi afgemonteerd. Afgelopen zondag maakten m'n vrouw en ik een kort fietsritje naar de opstapdag in Assen, en alles ging heel gemakkelijk. Het comfort, voorzover je dat kunt beoordelen na een ritje van 2x13 km, was ook uitstekend ondanks dat ik het zadel nog niet helemaal goed heb afgesteld. Klimmen doet het met de nieuweling uitstekend, beter dan met m'n Cruz. 'k Moet 'm eerstdaags maar gauw uitproberen op de Posbank...

De nieuwe CatEye TL-LD610 LED-fietsachterlichten

Lichtkanonnen, zelfs overdag met wat zon.
Als je klikt op de kleine foto's kun je op de grote foto's het verschil met het (eveneens brandende!) oude achterlichtje achterop nog beter zien.

Vanaf heden andere indoor roeitraining

Volgens onze administratie heb ik de Concept 2 indoor rower al sinds 2001 in m'n bezit. 'k Heb 'm toen nieuw gekocht met de bedoeling om hiermee in de winter m'n conditie op peil te houden. Al die jaren heeft-ie storingsvrij z'n werk gedaan, al heb ik 'm moeten aanpassen met een ligfietsstoeltje en klikpedalen. Het waarom en hoe daarvan heb ik op m'n website beschreven.

Vorige winter al kwam een probleem opzetten dat zich deze winter nog heviger aandiende: 'k ben niet meer gemotiveerd om langer dan meestal 8, soms 16, minuten achtereen te roeien op de Concept 2. De betrekkelijke eentonigheid van de trainingsessies doet mij nu de das om, en 8-16 minuten zijn echt te kort om effectief te zijn als conditietraining.

Omdat ik het belangrijk vind dat m'n conditie ook in de winter op een redelijk peil blijft, heb ik het over een andere boeg gegooid: m'n Thijs 222 roeifiets, die ik sinds eind 2003 in m'n bezit heb, staat nu op een ergotrainer van Tacx. Het is de Bushido, een draadloze ergotrainer die zonder netspanning werkt.

Belangrijk kenmerk van een ergotrainer is dat je diverse trainingsprogramma's kunt maken, waarin je bijv. de lengte en het stijgingspercentage van meerdere hellingen kunt invoeren zodat je een afwisselend parcours lijkt te hebben.

Het lijkt ook van belang te zijn dat ik de specifieke roeibeweging op de Thijs 222 train. Ondanks dat de Concept 2 indoor rower voor een redelijke roeiconditie zorgt, is er toch weinig overeenkomst tussen het spiergebruik op de Concept 2 en dat op de Thijs 222. Het gevolg was dat ik in het voorjaar de conditie voor m'n Thijs 222 bijna vanaf het begin weer moest opbouwen.

Het vastzetten van de Thijs 222 in de Tacx Bushido gaat overigens niet volgens de standaardmethode. Dit komt door de sterk asymmetrische bouw van de Thijs achtervork. Met 'n paar heel eenvoudige aanpassingen heb ik dit alleszins verantwoord en degelijk opgelost, zodat het achterwiel van de roeifiets precies in het midden op de rol van de motorrem staat.

Wellicht kan ik m'n Concept 2 roeibank verkopen als ik meer ervaring heb opgedaan met de Tacx Bushido.

Nieuwe fietsachterlichtjes

Niet alleen bij de koplampen, ook bij de fietsachterlichtjes heeft de nieuwe generatie veel meer lichtsterkte, wel tot een factor 20!

'k Heb daarom om te beginnen een CatEye TL-LD610 fietsachterlicht besteld om te bezien waar en hoe ik dat op m'n WAW kan monteren. Lukt dat, dan bestel ik er nog een of meer bij, afhankelijk van of ze ook op onze andere fietsen nuttig zijn èn goed gemonteerd kunnen worden. Dan kunnen we de oude generatie achterlichtjes afdanken.

Via een posting op BentRider Online werd ik geattendeerd op een review van fietsverlichting in de New York Times. M'n bestelde CatEye TL-LD610 kwam daarbij niet slecht uit de bus.

De Elektrische Man !

't Klinkt als een ouderwets jongensboek of een kermisattractie. Zo voel ik me vanmiddag ook 'n beetje als ik voor het eerst de nieuwe voetverwarmers aantrek met de twee accu's op de wreef van linker- en rechtervoet. Het aardige is dat ze voorzien zijn van rode LEDs die, als de inlegzooltjes worden verwarmd, langzaam (lage stand) of sneller (hogere stand) flitsen. 'k Zet in m'n WAW koers naar Zuidlaren omdat Jeroen, de eigenaar van 4Hout 2Wielers wel 'ns wil zien hoe dat er uit ziet. Een of meer van zijn fietsklanten hebben ook belangstelling voor dat spul.

Afijn, 'k hoef niks te zeggen of aan te wijzen. Iedereen in de werkplaats ziet onmiddellijk de flitslichten ...
'k Probeer nog een ongeintje met het verhaal dat het een moderne vorm van elektronisch huisarrest is: hoe verder ik van huis ben, hoe sneller de LEDjes flitsen, enz., maar erg overtuigend is 't niet.

Alle gekheid op een stokje, je merkt heel goed dat de voetjes lekker warm blijven. 'k Kom na anderhalf uur weer thuis met warme voeten, en blijf daardoor verschoond van urenlang rondwandelen in huis met koude voeten. Zo lang duurt het namelijk voordat ze weer opgewarmd zijn...

En ja, deCatEye verlichting deed het weer uitstekend, en ook de TerraCycle kettingrollen werkten mee om alles weer lekker licht en soepel te laten lopen.

Klein onderhoud aan WAW015

Da's vandaag de overall aan, en de velomobiel de entreehal van ons huis inrijden om warm en droog, en met voldoende verlichting erbij, wat klein onderhoud te plegen.

Van Velomobiel.nl heb ik inmiddels de vervangers gekregen voor m'n twee versleten kettingrollen aan de trekkende kant van de ketting, te weten twee TerraCycle Power Side Idlers, met 13-tands kettingwieltjes en een totale diameter van 70 mm. Ze passen op de aanwezige assen van 8,00 mm diam. en hebben de normale ABEC 7 verzegelde lagers.

Het vervangen is een kwestie van eerst het ligstoeltje verwijderen, dat met 6 boutjes is vastgezet, en vervolgens de asjes van de kettingrollen losdraaien zodat de versleten rollen er af kunnen en de nieuwe er op. Het is opletten om ook de vulringetjes weer tussen de rollen te zetten zodat ze vrij van elkaar kunnen draaien. Ook zeker ik de asjes met wat Loctite voordat ik ze weer indraai en vastzet.

Nu alles toegankelijk is, maak ik de bodem van m'n WAW schoon en verwijder het losse zand e.d. met de stofzuiger. Het ligstoeltje zet ik er weer in en met z'n 6 boutjes vast, en het grootste klusje is gebeurd.

'k Vernieuw de verlijming van de twee brede klittenbandstroken op het Ventisit-kussen van het ligstoeltje, dit keer met een extra sterke contactlijm.

De twee verstelgreepjes aan het vizier voorzie ik van wat grotere vulringetjes aan weerszijden van het doorzichtige materiaal, zodat het niet (meer) verder scheurt. Gelukkig heb ik zulke rvs vulringetjes nog liggen in m'n vakkendoos met ijzerwaren, en hoef ik de gaatjes alleen maar uit te boren van 5 naar 6 mm. Na het weer vastzetten van de verstelgreepjes zijn alle kleine onderhoudsklusjes gedaan.

Bij m'n eerste rit, afgelopen dinsdag, met de nieuwe CatEye LEDverlichting merkte ik dat ze ook helpen om m'n voorliggers op tijd te waarschuwen. 'k Zag verscheidene malen dat ze al vrij snel, terwijl ik nog zo'n 50-20 meter achter ze kwam aanrijden, helemaal omkeken en alvast naar rechts uitweken om ruimte voor mij te maken...

Attentielichten op m'n WAW015

Vandaag is het een kille en grijze dag. Net niet zo somber dat ik m'n voorlichten op WAW015 beslist zou moeten ontsteken, maar het scheelt niet veel. De voorlichten dienen niet om m'n weg in het donker te vinden -'k fiets m'n ommetjes namelijk nooit in het donker- maar om onoplettende weggebruikers wat nadrukkelijker op m'n aanwezigheid te attenderen.

Prima lichtomstandigheden dus voor het maken van wat vergelijkende fotootjes van m'n oude en nieuwe voorlichten op m'n velomobiel WAW015.

De laatste maanden had ik namelijk het gevoel dat m'n twee goeie ouwe CatEye Power Opticube HL-EL500, alweer van 2006 toen er weinig keus was in voorlichten met ingebouwde batterijen/accu's, onvoldoende opvallen. Dat gevoel werd er niet minder op na wat ontmoetingen met slordig rijdende, c.q. niet oplettende, medeweggebruikers op de fiets of in de auto.

Na wat wikken en wegen, en het volgen van de discussie op het forum van de Gentse Liggers "Vergelijking koplampen" heb ik voortgeborduurd op wat ik al had van CatEye. 'k Heb namelijk 2 stuks CatEye HL-EL610RC Single Shot Plus gekocht, flink wat sterker en voor een acceptabele prijs van € 137,20,- per stuk.

'n Paar van deze -toegegeven, niet zo goedkope- lampjes kost waarschijnlijk toch minder dan het repareren van de schade aan een aangereden velomobiel, nog afgezien van het gedoe dat dit alles met zich meebrengt.

De foto's spreken voor zich. Het blijkt wel dat ik op zoek moet naar een beter achterlichtje...

Heel goed bericht

Straks zal ik met een prettig gevoel m'n velomobiel WAW015 uit onze fietsgarage rijden en een ontspannen ommetje maken. En daar heb ik vandaag een heel goede reden voor...

Het is alweer ruim 5 jaar geleden (juli 2003) dat ik te horen kreeg dat ik prostaatkanker had in een gevorderd stadium met 3 uitzaaiingen, te laat voor operatief ingrijpen zodat op dat moment alleen een hormoonkuur met Lucrin Depot mogelijk was.

En vanochtend was het weer tijd voor de halfjaarlijkse controle bij m'n uroloog in het St. Lucas ziekenhuis (Winschoten). Dit keer erg spannend, want de afgelopen 12-18 maanden bleek de PSA/vrij PSA bloedspiegel -een maat voor de activiteit van prostaatkankertumoren- langzaam maar zeker weer omhoog te kruipen, met een vrij hoge waarde van 9 bij de laatste controle van alweer een half jaar geleden.

Dr. Krol (m'n specialist) schreef daarom de vorige keer als aanvullende medicatie Casodex voor, dit om evt. hardnekkige resten van testosteron, niet alleen mannelijk geslachtshormoon maar ook een groeibevorderend hormoon voor prostaatkankertumoren, uit m'n lichaam te verwijderen.

Nu, na een half jaar Casodex-inname, blijkt m'n PSA/vrij PSA bloedspiegel te zijn teruggevallen naar ca. 1, een alleszins acceptabele en zeer geruststellende waarde.

Voorlopig is de schaduw over m'n leven weer minder diep en zorgwekkend :-)

Deze ochtend kreeg ik tevens bericht dat m'n bestellingen, 2 getande Terracycle kettingrollen en Therm-ic voetverwarmers met afstandsbediening, wellicht deze week al zullen arriveren...

Vanavond zullen we een mooie fles wijn open maken bij het avondeten om dit alles te vieren...

Jaarbalans 2008

Eerst de fietskm's in december: een luizige 194 km totaal, waarvan 121 met de roeifiets Thijs 222 Revolver, 73 met velomobiel WAW, en 0 met CF-bike RANS Cruz. Enfin, 'k zal het schamele resultaat maar wijten aan het slechte en koude weer en de feestdagen. Wel hebben we veel gewandeld, wat we met de kou en minder mooi weer beslist prettiger vinden dan fietsen.

In het jaar 2008 heb ik op de 3 genoemde fietsen in totaal 5237 km afgelegd:
roeifiets Thijs 222 Revolver: 2356
velomobiel WAW015: 1611
CF-bike RANS Cruz: 1270
't Zijn wel allemaal "privé-km's", geen woon-werkverkeer voor deze gepensioneerde 70-jarige.

M'n HP Velotechnik GrassHopper komt in dit overzicht niet meer voor: in december heb ik 'm kunnen verkopen via de Ligfietsshop in Dronten.

Het overzicht bevestigt wat m'n vrouw en ik als globale indruk hebben overgehouden van 2008: 'n relatief mager fietsjaar met minder vaak mooi fietsweer in de weekenden dan andere jaren. Ook in onze zomervakantie in Beieren hadden we minder fietsdagen -dus ook minder fietskm's- dan in andere jaren. Hopelijk wordt 2009 in alle opzichten een beter fietsjaar!

De vorstperiode van deze maand heeft duidelijk gemaakt dat in de loop der jaren gaten zijn gevallen in zowel m'n 'normale' als fiets-wintergarderobe. Gelukkig konden deze met een paar kleine aankopen grotendeels worden gedicht, maar er ontbreekt nog een paar goede en vooral warme winterwanten. We zagen in de sportwinkel een prachtig paar wanten van Ziener.de, maar die waren helaas net een maatje te klein. Volgend jaar er maar op tijd achteraan!

Ook wil ik voor bescherming van m'n extreem koudegevoelige hoofd een warme bivakmuts -tegenwoordig balaclava genoemd- warmer dan het dunne gebreide exemplaar wat ik nu heb. 'k Heb in een tweetal sportwinkels en op internet gezocht naar een balaclava die meer is dan alleen maar een grote sok met een of meer gaten voor ogen, neus en mond, en waarmee je er ook niet uitziet als een terrorist of bankovervaller. Het exemplaar dat ik op de site van Pro-Idee zag lijkt me wel wat, en heb ik dus besteld.

[Nu, 10 januari, lag de bestelde balaclava in onze brievenbus. Schitterend ding, heel netjes gemaakt, met 2 ingebouwde rijgkoordjes en daardoor op diverse manieren leuk te dragen en heerlijk warm. 't Is van het merk Nordic Gear. Helaas zie ik op hun site geen dealers in NL of B. Misschien verder zoeken op internet?]

One more thing:
Wie net als ik de jaarlijks weerkerende vuurwerkterreur in dit landje meer dan zat is en wil meewerken dat daar een eind aan wordt gemaakt, kan een petitie hiervoor ondertekenen: Meer plezier met minder vuurwerk.
Bedenk wel: niet geschoten is altijd mis...

[Nu ik toch bezig ben met het updaten van deze posting, kan ik melden dat er nu, 10 januari 13.35 uur, bijna 44.700 ondertekeningen zijn verzameld. Maar het kabinet lijkt de hakken alvast in het zand te zetten en wil doorgaan met het huidige ineffectieve beleid. ]