13 juni 2009

Roeifietsen everywhere!

Het is vandaag heerlijk weer. Even na drie uur in de middag ga ik op stap met m'n roets. Heerlijk! De zon schijnt, de vogeltjes fluiten, de roets snort voort en ik warm m'n lijf op in de warme wind en in de zon die uitbundig schijnt.

Onderweg laat ik de gebeurtenissen van afgelopen week nog even de revue passeren. Maandag kreeg ik te kampen met een defect aan de roets. De vervangende onderdelen en de montageinstructies kreeg ik een paar dagen later door Derk Thijs toegezonden. Aanvankelijk zag ik er tegen op om de reparatie zelf uit te voeren, maar gelukkig las ik 'n inspirerend artikel in -of all places!- de New York Times: The Case for Working With Your Hands. 'k Gaf mijzelf een SOK (schop onder de kont) en sprak vervolgens mijzelf streng & bestraffend toe dat ik niet zo'n schijtlaars moet zijn om al bij voorbaat te denken dat ik zulke klusjes niet kan.

En ja, met de instructies van Derk Thijs als houvast lukte het mij om het kapotte grendelhuis te demonteren zonder verdere ravage aan te richten aan de overige vele vernuftige constructies op de roeifiets. De Pedro's werkplaatsstandaard bleek een buitengewoon nuttig hebbeding te zijn waarmee ik het operatieveld op de goede kijk- en werkhoogte kon brengen en van alle kanten kon benaderen. De vervanging van de oude grendelbedieningbinnenkabel door de nieuwe ging eveneens van een leien dakje. Daarna kwamen de onvoorziene omstandigheden.

Twee ervan waren tamelijk onschuldig: het nieuwe grendelhuis zat te dicht bij de boegspriet waardoor-ie aanliep bij het voor- en achteruit schuiven van de voetenslee -dat kon worden verholpen door van een van de bevestigingslippen aan een kant ca. 1 mm weg te slijpen. Ook bleek het beter om de snekdeblokkeerbedieningbinnenkabel te vervangen omdat-ie vlak bij de zwarte rol van de schakelhandle al gedeeltelijk gebroken was.

De derde onvoorziene omstandigheid was van een zwaarder kaliber. Derk Thijs deed mij een mooi aanbod: een roeidriewieler die als demo-exemplaar slechts 150 km op de teller had, voor een wat zachter prijsje, ook omdat-ie die sta-in-de-weg in zijn niet al te grote atelier nu graag kwijt wilde. Met het oog op de naderende winter -de astronomische lente is immers alweer bijna voorbij- kon ik dat aanbod natuurlijk niet weigeren, en heb Derk daarbij laten weten wat m'n speciale wensen zijn voor de afwerking van de roeidriewieler: ibiliet schuim op het zitje; zitje van carbon; geen pedalen op de voetenslee (zoek ik uit in overleg met m'n fietsenmonteur); standaard 178 mm snek, dus niet de alpine pannenkoek; 4 mm Dyneema aandrijfkabel; Cateye Enduro fietscomputer (een must, al onze fietsen hebben dat merk/model!); bagagedrager als op de allereerste roeidriewieler in Nederland (van Chris Keet in Amsterdam); carbon spatbordjes op de voorwielen indien mogelijk; (indien mogelijk carbon, anders gewoon) spatbord om achterwiel; reserve exemplaren van aandrijfkabel, elastiek met haakje, en stuurkabel.
Als alles goed gaat heb ik 'm eind volgende week al in huis...

Bij m'n fietsenmaker in Zuidlaren kon ik gelijk drie zaken regelen: het slijpwerk aan m'n nieuwe grendelhuis, aanschaf van een nieuwe binnenkabel voor de snekdeblokkeerbediening, en uitzoeken van een setje mooie SPD-pedalen voor m'n roeidriewieler. De keus viel op de Shimano PD-A520 pedalen, wegens het grote steunvlak en het heel gemakkelijke inklikken. 'k Heb gelijk een extra paar gekocht voor m'n huidige roeifiets, ter vervanging van m'n inmiddels 6 jaar oude PD-A515 pedalen.

Deze ochtend besteedde ik aan het afronden van de vervangingen en ander klein onderhoud aan de roets, afgerond met een grondige wasbeurt. 't Spul glimt en blinkt weer aan alle kanten...

Na dit alles blijkt onderweg alles uitstekend en zonder haperen te functioneren en de nieuwe pedalen blijken in alle opzichten een verbetering te zijn ten opzichte van de oude: gemakkelijk en snel in- en uitklikken, en een heel comfortabele grote steun onder de fietsschoen.

Natuurlijk wordt dit alles gevierd met 'n kop thee en een plak verse cake bij m'n stamcafé in Zuidlaren, Op 't Olle Stee. Met enkele andere terraszitters, waaronder een groep jonge brandweerlieden, heb ik de inmiddels gebruikelijke vraag- en antwoordsessies over het roeifietsen.

1 opmerking:

Mick zei

Over de hartmaat van de grendelhuisophangingsogen maak ik me wel enigzins zorgen.
Hoewel ik nog lang niet zover ben zal die niet meer overeenkomen met de door mij weer gangbaar gemaakte boegsprietbreedte met de rvs-strips erop...
Maar da's van later zorg dus.
Rustig aan (en met 4mm dynema) dan breekt 't lijntje niet!