25 december 2009

Met skibril op de roei3wieler

Gisteren heb ik de kruideniersboodschappen gehaald in het centrum van ons dorp -met de auto, dat wel- en onderweg viel het mij op dat de wegen in het centrum en de fietspaden daarheen helemaal schoon en dus uitstekend begaanbaar waren geworden.

Dat was dus snel naar buiten op de roei3wieler die inmiddels bijna wortel had geschoten in de fietsenberging. 'k Wilde namelijk m'n nieuwe skibril (de Alpina Colambo Air) uitproberen die ik deze week binnen had gekregen. Jammer genoeg werd het wel wat warmer, van -5 ºC naar zo'n -2 à -3 ºC, met een bleek zonnetje erbij door de hoge sluierbewolking. 't Was een heel aparte ervaring, zo laag bij de grond uitkijken over de uitgebreide sneeuwvlaktes langs de weg.

'k Had m'n hoofd ingepakt alsof het flink koud was: fleece hoofdband, daarover de dunne gebreide bivakmuts en daarover de skibril. M'n Ray-Ban zonnebril laat zich uitstekend combineren met de skibril. De skibril laat zich prettig dragen, vooral over de bivakmuts heen en sluit heel goed op het gezicht aan, zonder drukpunten of knellend gevoel.

Al roetsend naar het centrum van het dorp 'vergat' ik al heel gauw dat ik een skibril op had, zo comfortabel zit-ie. De periferie van het gezichtsveld wordt wel wat ingeperkt, maar niet hinderlijk. In bepaalde situaties op de weg moet je wat voorzichtiger en defensiever rijden dan gewoonlijk. In dat opzicht is het wel jammer dat het niet zo gemakkelijk is om een achteruitkijkspiegel op de roeifiets te monteren! Overigens is het niet raadzaam om in winterweer (kou en/of sneeuw/hagel) net zo onbekommerd over de weg te raggen als in het goede seizoen. Er zijn nu eenmaal beperkingen…

'k Had niet het gevoel dat ik er vreemd uitzag: in het drukke centrum reageerden de mensen niet anders dan gewoonlijk op de roei3wieler. 'n Skibril heeft in dat opzicht z'n imago mee: een accessoire dat automatisch wordt geassocieerd met (winter)sport. En 't lijkt dan niet zoveel verschil uit te maken of de drager op de lange latten staat of op/in de fiets zit.

Na zo'n ritje door pekelwater spoel ik de 'gevoelige delen' van de fiets -bij de roeitrike vooral de ophangpunten en schijfremmen van de voorwielen en in mindere mate de snek en het achterwiel- met een warm wash-'n-wax autoshampoo sopje uit de tuingieter. 'n Werkje van niks waarna ik 't fraaie spul weer met een gerust hart naar binnen kan rijden.

'k Zal proberen de komende dagen een paar foto's van m'n uitmonstering te posten.

Geen opmerkingen: