Knooppuntenroutes-ellende en vragen over fietsrouteplanner

Ik heb mij voorgenomen om het systeem van knooppuntenroutes voor onze fietsuitstapjes en korte vakanties NIET meer te gebruiken. Dit naar aanleiding van een reeks onprettige ervaringen afgelopen zomer in de Achterhoek waar zulke routes vaker wel dan niet leidden langs smalle en mulle zandpaadjes, met bijv. aan de ene kant een door plantengroei listig gecamoufleerde greppel en aan de andere kant omgeploegde akker of hoog gras :-(

Foto van J. van der Perk

Een indruk van zulke ongeschikte weggetjes geven de foto’s op WimH’s blog (foto1, foto2)  en op een foto van jvanderperk.blogspot.nl, al zijn er nog veel "ergere" voorbeelden waarvan ik geen foto’s heb… Zeker in het droge seizoen of wanneer het brede deel van de weg door landbouwverkeer is omgewoeld, is alleen de mtb geschikt.

Heel lastig voor m’n trike die bij de voorwielen 83 cm breed is. Ook lastig voor m’n tegenliggers -meestal oudere fietsers op gewone bukfietsen- die ik soms in de problemen heb gebracht met m’n brede Scorpion fs.

De fietsrouteplanner van de Fietsersbond lijkt hiervoor uitkomst te bieden. De desktopversie van de planner (ook te gebruiken op de iPad) biedt meer opties om "Mijn routetype" enkele kenmerken mee te geven onder "voorkeuren":

• vermijd onverhard
• vermijd hindernissen voor brede fietsen
• vermijd hindernissen voor lange fietsen

De algemene Routetypes hebben ook de mogelijkheid

• vermijd doorsteekjes

De racefietsroute lijkt ook een bruikbare maar niet in alle opzichten geslaagde optie voor de trike of velomobiel, maar daarmee heb ik geen ervaring.

Mijn vraag is nu: hebben trike-rijders en velomobilisten ervaring met de bruikbaarheid van de door de fietsrouteplanner voorgestelde routes voor wat betreft de bruikbaarheid voor hun fietsen?

Achtergronden
Definitie van en getalsmatige criteria voor hindernissen
'k Ben nog geen getalsmatige informatie tegengekomen over de filters die de fietsrouteplanner gebruikt om ongeschikte routes te vermijden. Ook vraag ik mij af wat precies een "hindernis" is: is dat bijv. een te smal bruggetje of veerooster met hekken aan weerszijden (zeg maar punthindernis), en zo ja, hoe smal is te smal? Of is ook een te smal fietspad van enkele km’s lang een hindernis (een lijnhindernis dus).

Dit mag lijken op haarkloverij, maar is het niet volgens mij: lijn- of punthindernis, je komt ze allebei liever niet tegen als je "vermijd hindernissen" aanvinkt!

Een dag of wat geleden heb ik ongeveer diezelfde vraag gesteld op het forum van de Fietsersbond (waarvan ik natuurlijk lid ben) in de hoop dat een beheerder van de Fietsrouteplanner hierop zou antwoorden. En ja hoor, al heel snel liet Richard Valkering van het team Fietsrouteplanner mij het volgende weten:

Bij een doorgang van minder dan een meter zou er een hindernis in de planner moeten staan. We zijn daarbij inderdaad uitgegaan van fietskarren en driewielers die ongeveer tot 90 cm kunnen gaan.
De hindernissen worden ingevoerd door vrijwilligers, dus het kan zijn dat die een andere inschatting hebben gemaakt, of dat er een hindernis is die nog niet is ingevoerd.

Ontwerp en vergevingsgezindheid van fietspad: fietsen kan veel veiliger
Dit inzicht lijkt nog niet te zijn doorgebroken bij de beheerder(s) van het knooppuntensysteem. Daar worden zowel voortreffelijke fietspaden als akelige karresporen door elkaar heen aangeboden tussen de knooppunten. Een selectie naar kwaliteit -verharding, breedte, obstakels, bermafwerking- en "vergevingsgezindheid" van het fietspad is niet mogelijk. Maar wellicht is dit niet goed mogelijk bij een systeem dat voor het overige uitblinkt in gebruiksgemak en algemene begrijpelijkheid!

Toch wringt er iets naar mijn gevoel. Het zijn toch vaak ouderen die het knooppuntensysteem gebruiken, juist de groep fietsers die moeilijk overweg kan met onder meer smalle paadjes, tegemoetkomende tegenliggers, en slechte verharding.

Wordt het misschien tijd voor een knooppunten-plus systeem? Dat zou gedeeltelijk kunnen samenvallen met het bestaande knooppuntensysteem, maar de "rotte appeltjes" zouden moeten worden vervangen door beter berijdbare stukken.

Kruk, rechts, links; kruk, rechts, links...

Kruk, rechts, links;
kruk, rechts, links...
Enzovoorts...

Da's het ritme van m'n revalidatie achter het looprekje. Al twee weken lang want gisteren 2 weken geleden werd ik ontslagen uit het UMCG. En a.s. zondag is het alweer 3 weken geleden dat ik 's ochtends vroeg al op de operatietafel lag.

't Gaat prima tot dusver. Nauwelijks pijn en een onberispelijk uitziende wond, en vanaf de eerste dag kon ik al op m'n benen staan. Aanvankelijk wankel en met bibberende knieën, maar toch.

Het stadium is nu bereikt dat de dagen zich aaneen rijgen en de eentonigheid en verveling op de loer liggen. Gelukkig heb ik niet te klagen over gebrek aan belangstelling en ook de kaarten en e-mails vind ik een plezier om te beantwoorden.

Als ik de weblogs lees van m'n mede-HPV rijders ga ik natuurlijk weer wat harder aan de ketting rukken... Maar gelukkig vind ik dan weer de rust in m'n boeken en kranten of een mooi stuk klassieke muziek.

Deze ochtend zelf een stukje met de auto gereden naar Zuidlaren, naar de afspraak met m'n vaste pedicure. Van zoiets simpels knapt een mens al op na 3 weken binnen zitten!
En natuurlijk moet er ook gewoon gewerkt worden: 's avonds eten koken en overdag dienen ook de eindejaarsrituelen zich weer aan, zoals adressen tellen, en kinderpostzegels en kerstkaarten kopen op internet.

En fietsen natuurlijk...
Een totale heupoperatie betekent zware beperkingen in de eerste 6 weken na de operatie voor wat betreft de bewegingsvrijheid van het geopereerde been. En de drie maanden daarna zijn er eveneens significante beperkingen die zich direct laten vertalen in wat je niet meer kan doen op de ligfiets. De belangrijkste is wel dat de buigingshoek tussen romp en bovenbeen niet minder mag zijn dan ca. 90 graden. Een sportieve lage zitting zoals ik die momenteel op m'n Scorpion heb, is daarom niet meer mogelijk. Er zijn verschillende oplossingen mogelijk die alle hun voors en tegens hebben, zoveel is mij inmiddels wel duidelijk geworden!

En wanneer de dagen gaan lengen en het fietsseizoen niet ver weg meer is, zullen die mogelijkheden moeten worden beproefd, en een ervan worden uitgekozen.
Dat lijkt op 'n klein en doelgericht projectje :-) dat vooral qua tijdplanning goed in elkaar moet steken om op tijd weer volop van het buitenleven te kunnen genieten!

De voorpret krijg ik daar gratis bij :-))

Vandaag weer naar huis

Her lijkt erop dat ik vandaag word ontslagen uit het UMCG.

Later meer...

Zaterdagnacht naar het UMCG, zondagochtend geopereerd

De rontgenfoto's wezen uit dat mijn rechter heupgewricht snel slechter werd, dus uiteindelijk ben ik zondagochtend vroeg, ca. 8 uur, geopereerd. Om ca. 13 uur ontwaakte ik uit de narcose en een uur later lag ik weer op m'n eigen kamer. Van alle kanten werd ik vertroeteld en verzorgd, de maag weer gevuld met een bescheiden lunch en een smakelijke warme hap als avondeten. Verder heb ik de hele dag geslapen, slechts onderbroken door het bezoek van m'n vrouw Willy :-)

's Avonds wat goede vrienden gebeld en op de hoogte gebracht van de stand van zaken. Zondag/maandagnacht weer verrukkelijk geslapen. Deze ochtend vanaf 7 uur weer van alle kanten verzorgd: ontbijt, wasbeurt, medicijnen en instructies van de fysiotherapeut zodat de revalidatie zonder uitstel kan beginnen. Vandaag op de rand van het bed zitten en even gaan staan met volledige belasting van het rechterbeen. Morgen onder begeleiding van de fysio de eerste stapjes met loophulp, bij voorkeur rollator.

Later meer...

Zo'n dag vergeet je niet gauw

Omdat ik onder tamelijk primitieve omstandigheden dit zit te schrijven hou ik deze posting heel kort.

Gisteren, donderdag, waren we heel vroeg in het UMCG voor de 2-maandelijkse controle bij prof. De Jong, mijn specialist (uroloog/oncoloog). Hij was net zo verbaasd als m'n huisarts door mijn transformatie van sportieve senior in een invalide oude man.

Op staande voet werd een rontgenfoto gemaakt van m'n bekken en heupgewrichten. Tot ons aller verbazing blijkt de rechterheup te zijn gebroken, vlak onder de kogel. Dat was de oorzaak van de steeds heviger pijn!

Kort en goed, met wat telefoontjes ging de multidisciplinaire medische molen van het UMCG draaien en onderging ik een pre-operatief onderzoek: bloed, hart, CT-scan, medicijngebruik, medisch verleden, en nog een paar...

Even na 2 uur 's middags waren we helemaal doorgedraaid en konden we, min of meer lamgeslagen, naar huis.

De rest van de middag besteedden we aan het overkomen van de ergste verbazing over deze totaal onverwachte wending. En we konden de praktische gevolgen in kaart brengen en dingen regelen, zoals een ziekenbed in de woonkamer, rolstoel, toiletstoel en het informeren van onze beste vrienden en familie over de nieuwe situatie. En natuurlijk het afzeggen van diverse afspraken.

Eind van de middag kreeg ik een telefoontje van de afdeling orthopedische chirurgie: vrijdag 24 november a.s., begin van de middag, is mijn operatie ingepland. Het heupgewricht wordt geheel vervangen, zowel kop als kom.

We hebben iets om naar uit te kijken, want de huidige situatie is een regelrechte ramp. Mijn mobiliteit is tot bijna nul teruggebracht: een rondje in de rolstoel langs bed, fauteuil en toiletstoel. Elke verdergaande uitspatting wordt prompt afgestraft met hevige pijn, ondanks de pijnstillers.

De sloopkogel van de prostaatkanker

Vanochtend vroeg strompel ik de spreekkamer van m’n huisarts binnen, met ’n Nordic Walking stok als broodnodig steuntje. "Zo ken ik u niet!" is de verbaasde begroeting van de dokter. Dat is dus het eerste wat ter sprake komt. En wat ik veilig ergens in het achterhoofd had weggestopt is voor de dokter een aanwijzing dat er prostaatkanker metastasen in het bot aan het opspelen zijn. M’n bangste vermoedens, namelijk dat het geen liesblessure is die mij ongemak en pijn bezorgt, maar een gevolg van de voortschrijdende prostaatkanker, zijn hierdoor versterkt.

"Dat kan niet langer zo doorgaan" en met deze woorden schrijft de dokter een brief naar m’n specialist in het UMCG. En morgen, donderdag dus, zal ik de specialist zien op zijn spreekuur in het UMCG.
Dat betekent dat nu wellicht het moment is aangebroken voor een behandeling met radioactief Radium-223 chloride…

Omdat ik voorlopig aan de pijnstiller diclofenac ben, en de dosering zo goed mogelijk heb aangepast aan mijn behoeften -ik kan volstaan met 5xdaags 1 tablet diclofenac à 12,5 mg- moet ik ook een maagbescherming innemen. Het bekende omeprazol heeft voor mij enkele heel onaangename bijwerkingen, en m’n huisarts en ik vinden het de moeite waard om een H2-receptorantagonist te proberen, een mildere vorm van maagzuurremmer. De keus is voorlopig gevallen op cimetidine.

De rest van de ochtend hebben m’n vrouw en ik nodig om deze ontwikkelingen te verwerken. Eenvoudig is dat niet…
Momenteel is het knap waardeloos: niet fietsen, niet wandelen, niet in de tuin werken!
Bah, bah, en nog eens bah!

O&O (Ontwikkeling en Ontspanning)
Afgelopen zondag was het vreselijk weer! Gelukkig konden we terecht in het Huis voor de Kunst heel dicht bij huis, voor ons de eerste keer.

We werden door de uitstekende pianist Sander Sittig vergast op mooie werken van
MOESSORGSKI - Schilderijen op een tentoonstelling
GRANADOS – delen uit Goyescas
DEBUSSY - Preludes

Die werken waren geïnspireerd door schilderijen uit die tijd. Zo kwamen in de projecties tijdens het spelen enkele portretten van Repin voorbij en bij Moessorgski afbeeldingen die ontleend waren aan Russische sprookjes, volksverhalen en legenden. Ik moest meteen denken aan de fraaie tentoonstelling hierover in het Groninger Museum, alweer 10 jaar geleden. Een tentoonstelling die je niet zo gauw vergeet!

Een bekende sprookjesfiguur is Baba-Jaga, een oud heksje dat in het bos in een hut op kippenpoten woont en graag kleine kinderen opeet. De twee afbeeldingen van Baba-Jaga geven een indruk van de sfeer waarin sommige verhalen zich afspelen.

Het was daar in het Huis voor de Kunst volle bak: alle ruim 40 zitplaatsen bezet. Aangename sfeer in een huiselijke en heel smaakvolle omgeving. Voor herhaling vatbaar!

Behulpzaam toeval en een mooie samenloop van omstandigheden

In ons leven wordt de gang van zaken vaak door louter toeval bepaald. Daarvan beleefden we de afgelopen weken een paar treffende voorbeelden :-)

Wat betreft ons huis en tuin realiseerde ik mij sinds een jaar of twee dat er wel het nodige te verbeteren viel aan onze woning qua levensloopbestendigheid.

Eerst maar de tuin
Ik zat al maandenlang met een levensgroot probleem dat mij veel zorgen baarde en dringend moest worden opgelost: dit jaar is het mij heel duidelijk geworden dat wanneer Willy alleen woont in ons huis, onze tuin te groot is om goed in haar eentje (eventueel met de hovenier erbij voor bepaalde klussen) te worden onderhouden. Kleinschalig gepruts, met hier en daar een heestertje weg en een graspol erbij, is volstrekt onvoldoende om dat probleem op te lossen.
Willy en ik weten allebei drommels goed dat Willy het liefst zo lang mogelijk aan de Eems 28 wil blijven wonen. Het huis is door Willy gebouwd en ook zij is dol op het parkje om ons huis. Dus we moeten denken aan veel verdergaande ingrepen in dat parkje om het onderhoudswerk sterk te verminderen!

Het toeval schoot ons te hulp. Op zondag 15 oktober hadden we een familiereünie van bijna alle broers en zusters van Willy, met aanhang. Dat was in de vorm van een high tea in "De Vlinderij", een leuke gelegenheid even buiten Muntendam, binnen loopafstand van de vroegere ouderlijke woning van pa en ma Muurman.
Bij "De Vlinderij" ligt een mooi aangelegde en goed onderhouden tuin, temidden van het weidse Groninger landschap.
Terwijl onze gastvrouw Trijnie de lekkernijen voor ons aandroeg was achter in de tuin haar partner Dicky druk maar heel moeizaam bezig in een stuk tuin. Ocharme, Dicky kon amper uit de voeten wegens zware rugklachten. Dat stuk tuin wordt daarom opgeheven: alle beplanting wordt gerooid en de 1200 m2 grond wordt een grasveld. Dicky vertelde ons heel openhartig dat hij zich had verslikt in deze jongste uitbreiding en dat hij er nu voor zorgt dat die 1200 m2 zo min mogelijk werk bezorgt. Dus gras met een maairobot...

Na afloop en de dagen erna hadden Willy en ik het over Dicky en z'n tuin, en toen realiseerde ik mij opeens dat ik op die manier m'n eigen probleem kon oplossen: het rooien van alle beplanting uit de borders aan de rand van onze gemeenschappelijke inrit (van de huisnrs. 22, 24, 26, 28) en vervolgens doortrekken van onze twee gazons langs die inrit tot aan de rand ervan. En, ook heel belangrijk, onze twee maairobots kunnen dat gemakkelijk aan met elk een capaciteit van 1000 m2 gras!

'k Heb mijn probleem opgebiecht aan Willy en de mogelijke oplossing daarvan geopperd. Willy zei geen nee...
Ik ben op een merkwaardige manier opgelucht. Natuurlijk zal mij die drastische ingreep aan het hart gaan, maar voor mij is het alternatief volstrekt onaanvaardbaar: de onwerkbare situatie waarin Willy terecht zou komen als ik dat probleem niet zou oplossen.
Inmiddels heb ik de geplande ingreep besproken met onze vaste hovenier en hij heeft die opdracht aangenomen en zal het werk vóór de winter uitvoeren.

De drie essen in onze tuin zijn ziek. Wij hadden de afgelopen weken al besproken om onze drie essen deskundig te laten keuren en bij gebleken noodzaak -aantasting door essentaksterfte- te laten kappen. Dit omdat wij als eigenaar van deze bomen verantwoordelijk zijn voor alles wat daarmee kan gebeuren (schade door omwaaien e.d.). We hebben al contact met een boomverzorgingsbedrijf en hierover afspraken gemaakt. Het boomverzorgingsbedrijf heeft de kapvergunning aangevraagd, een plan van aanpak opgesteld (feitelijk een bestek voor de uitvoering) en zal in de loop van de maand november het werk uitvoeren. Dat zal weer veel onderhoudswerk schelen omdat er in de herfst veel minder afgevallen blad zal zijn in ons gazon :-)

Onze woning
Ons huis houdt ook niet over qua levensloopbestendigheid. De inrichting van de twee verdiepingen is een flinke barrière: 1 Toilet op de begane grond en badkamer en slaapkamer op de 1e verdieping. Om geheel gelijkvloers te kunnen wonen zou een grote en tijdrovende verbouwing nodig zijn. We hadden daar geen van beiden veel zin in. Een andere mogelijke oplossing had ik al in gedachten: een traplift!
E.e.a. grondig doorgenomen met Willy en uiteindelijk gekozen voor een traplift van een als zeer goed bekend staand A-merk: Thyssenkrupp Encasa. Een vertegenwoordiger ervan is een paar dagen geleden al op bezoek geweest en is met onze bestelling van een traplift van het model Swift op zak weer naar huis gegaan. Dit jaar, hoogstwaarschijnlijk al in november, zullen wij dus een traplift hebben :-)

Ook in dit geval heeft het toeval een flink handje geholpen. Dat zit zo: een paar weken geleden heb ik na een wandeling van ruim 2 uur een liesblessure opgelopen die de weken erna langzaam maar zeker steeds erger werd; de pijn was soms niet om uit te houden! Na consultatie van m'n huisarts en uit eigen waarnemingen vermoeden wij beiden dat er sprake is van overbelasting van de adductoren. Dit zijn de spieren die aanhechten op het schaambeen en verlopen aan de binnenzijde van het bovenbeen. Inmiddels heb ik een goed werkende pijnbestrijding -een combinatie van paracetamol tabletten en diclofenac zetpillen- zodat mijn mobiliteit weer op redelijk niveau is. Ik kan weer aardig lopen in en om huis met steun van een wandelstokje :-) Maar het zal wel meer tijd kosten voordat e.e.a. volledig is genezen! 'k Zal wellicht de fysiotherapeut moeten raadplegen...

Op het hoogtepunt van de ellende was het voor mij een zware opgave om de trap te nemen naar de slaap- en badkamer. En natuurlijk vrees ik dat in de toekomst mijn prostaatkanker voor nog meer invaliditeit kan zorgen!
Dat was het duwtje in onze rug om ’n traplift te nemen :-)

En het fietsen?
Geen problemen te melden :-) Ik wacht de levering van de Gazelle Balance rustig af. Het weer, m’n liesblessure en drukte met veel andere zaken maken dat van fietsen heel weinig komt.

Fietsen op zondag en een track registreren

Gisteren- zondag, de eerste dag van oktober- was het schitterend fietsweer, zodat wij na ons uitgebreide zondagochtendontbijt zo snel mogelijk op stap gingen. Tussen Veendam en Annen is het altijd wat stilletjes langs de weg, maar vanaf Annen richting Anloo en Gasteren is het vaak wat drukker en gezelliger met hier en daar wat horeca en landschap dat mooi is om te zien. We zitten hier tenslotte in het Nationaal Beek- en Esdorpenlandschap Drentsche Aa, bekend om zijn landschappelijke afwisseling en schoonheid.

Een goede gelegenheid om m’n kabouter-ei, de Bad Elf GPS Pro, te testen en er wat meer vertrouwd mee te raken. Vlak voor de eerste aftrap op de fiets zet ik 'm aan, laat de Bluetooth functie uit en zet de data logger aan. ’t Ei registreert alleen de track en doet verder niks. 'k Heb geen zin om onderweg op de smartphone te turen, dus de koppeling met Bluetooth heeft ook geen zin.

Zodra we weer thuis zijn en van de fiets stappen, zet ik de data logger uit en daarna ook het ei. Onderweg heb ik 'm met geen vinger aangeraakt. Ideaal: fietsen is genieten van de omgeving en het contact met de elementen! De fiets als informatiecentrum c.q. controlekamer past daar niet in!

In de loop van de middag wil ik de track bekijken, dus het ei wordt aangezet en ook Bluetooth; ook op de iPad wordt Bluetooth aangezet en de Bad Elf app meldt de verschillende nieuwe tracks op het ei. De nieuwe tracks worden via de Bad Elf app doorgestuurd naar de Pocket Earth app, waar ik ze op m’n gemak tot in detail kan bekijken.

Tot slot maak ik op de iPad een screendump waarop de gefietste route zo groot mogelijk wordt getoond op de onderliggende standaard kaart.

Dit is een van onze favoriete routes in onze woonomgeving: rijk aan afwisseling, uitstekende fietspaden, rustige wegen, en voldoende horeca (favoriet: Gasteren) en eigen pauzepunten voor de lunch (bij Dennenoord in Zuidlaren) en halverwege Kiel-Windeweer.
Er zijn talloze variaties mogelijk op deze route: inkorten, uitbreiden, alternatieve doorsteekjes, etc.

Conclusie: prima track, eenvoudig en netjes weg te zetten in Pocket Earth, en het ei vraagt voor deze functie onderweg geen aandacht!

Nu gaat het er om te ervaren hoe ik deze track op de smartphone kan affietsen met een live positiebepaling met het ei als GPS ontvanger, en hoe het zit met gebruikersvriendelijkheid en energieverbruik. Één ding staat al vast: het ei verbruikt heel weinig energie!

"Geld macht nicht glücklich – aber man leidet bequemer"

Ik moest weer denken aan deze uitspraak van een heel goede zeilvriend, die net als ik in een Valk zeilde op het Uitgeester- en Alkmaardermeer, en alweer bijna 15 jaar geleden is overleden. Wat ik de laatste jaren heb meegemaakt als gevolg van mijn aandoeningen -mitralisklepinsufficiëntie en prostaatkanker- heeft mij geleerd dat er veel waars is in deze uitspraak.

Regelmatig heb ik activiteiten moeten loslaten of op een andere manier moeten doen die heel plezierige onderdelen waren van het leventje dat mijn vrouw en ik leiden. Daarbij beleven we veel genoegen aan onze huisvesting: een bescheiden vrijstaande woning op een ruim perceel met een mooie tuin, waarin we graag bezig zijn.

Als ik het mij goed herinner begon het met het schrappen van de 4 of 5 keer per jaar uit eten gaan in een goed Michelinsterren restaurant. De lange zit, de vele heerlijke gerechten en bijbehorende wijn (voor mij als semi-Bob natuurlijk met mate) waren op een gegeven moment meer dan ik kon verdragen. Dus deze mooie avonden verdwenen uit onze agenda.
Dit gemis hebben we kunnen compenseren door op gezette tijden in sfeervolle gelegenheden met een prima keuken een bescheiden lunch of brunch te gebruiken, bijv. in De Pastorie in Ootmarsum. Tukkers weten namelijk erg goed hoe ze het hun gasten naar de zin kunnen maken!

Een maand of wat geleden kwam ik er achter dat zelfs het drinken van 1 glas mooie witte wijn bij de avondmaaltijd mij anderhalve dag ontregelde. Er was maar 1 afdoende oplossing: kappen met alcoholgebruik. En sindsdien sta ik droog…
Om te voorkomen dat ik alleen kinderdrankjes zou gebruiken ben ik overgestapt op 0,0% Radler en dito witbier, heel acceptabele drankjes met een volwassenen smaak.

Wegens hevige zadelpijn heb ik moeten overstappen van mtb naar RANS "Crank Forward" bikes, en daarna op een 3-wielige ligfiets, de HP Velotechnik Scorpion met elektrische ondersteuning.
Maar wat er bij mij echt in hakte was het noodgedwongen afscheid van m’n roeifietsen! Dat doet nog steeds pijn…

Niet alle veranderingen kosten geld. Van wat ik hiervoor heb opgesomd zijn het alleen de wisselingen van fietsen die al gauw in de papieren lopen, nog afgezien van de tijd en energie die je er in moet steken om tot een zo goed mogelijke beslissing te geraken.
Sommige koerswijzigingen kosten niet zozeer geld, maar leiden tot een versnelde afschrijving van soms recente kostbare aanschaffingen. Ik denk hierbij aan m’n studieboeken waarin ik graag rondneusde totdat ik moest ervaren dat regelmatig lang zitten achter m’n werktafel heel slecht is voor m’n lijf. Veel studieboeken waren gelukkig van een niveau waarmee ik de universiteitsbibliotheek in Groningen kon verblijden!

Ik werk graag in onze tuin, en het was een goed idee om op een gegeven moment de klassieke tuinmachines en -gereedschap te moderniseren door ze te vervangen door lichter, gemakkelijker te hanteren en automatisch werkend gereedschap, zoals accu-aangedreven grasmaaier, heggeschaar en bladblazer. En natuurlijk de twee robotmaaiers.

Wegens onze leeftijd en ook door de medicijnen die ik gebruik is het noch voor mijn vrouw noch voor mijzelf verantwoord om op hoge ladders en instabiel klimmateriaal te werken. Dakgoothoogte, 2,75 meter, is voor ons de absolute limiet: hoger willen we niet werken. De 2-delige lange ladder en een werksteiger hebben we naar de kringloopwinkel gebracht zodat we niet in de verleiding komen "om het nog ’n keertje te proberen."
Wat je tegenwoordig via de media hoort en leest over valpartijen in en om de eigen woning… :-(
Vroeger heb ik onze woning meermalen van binnen en buiten van top tot teen geschilderd. Al het binnen- en buitenschilderwerk en het glazenwassen op de 1e verdieping hebben we nu uitbesteed.

Een recent gevalletje van aanpassing is het opvullen van het grote gat in m’n beschikbare vervoermiddelen: auto-trike-NOG ONBEKEND-benenwagen. De zoektocht lijkt succes te hebben gehad dank zij een gouden tip van Wim Schermer: NOG ONBEKEND wordt de Gazelle Balance C7 HFP 2018.

Afgelopen dinsdagochtend had ik een afspraak met de podoloog bij de schoeisel- en voetenspecialist Schutrups in Exloo. M'n wensen t.a.v. kleine veranderingen aan m'n 2 paar steunzolen werden nauwgezet en uiterst professioneel direct uitgevoerd, zodat ze nu nog meer naar mijn zin zijn dan ze al waren :-)
Schutrups in Exloo is niet voor niets in heel Nederland en in België en Duitsland een begrip geworden!

Het was heel logisch en tijd- en energiebesparend om daarna via de N34 en A28 door te rijden naar het Gazelle Experience Center in Groningen waar alle modellen e-bikes in de showroom staan, dus ook de Balance C7 HFP. Enfin, Willy maakte een proefrondje op het bijna lege parkeerterrein, en ik maakte er heel wat meer omdat met de gewenning het zadel elke keer een stuk hoger kon worden gezet.
't Fietske maakt op ons een heel betrouwbare en goed ontworpen en in elkaar gezette indruk, en het fietste buitengewoon gemakkelijk en comfortabel. Geen nerveus gedoe en het liep allemaal gesmeerd. :-)

En gisteren, woensdag dus, is het fietske besteld. Misschien wordt het nog in oktober geleverd :-)

Inderdaad, wijlen m’n zeilvriend had gelijk:
"Geld macht nicht glücklich – aber man leidet bequemer"

Het geheel overziende kan ik niet anders dan tot de conclusie komen dat wij ons goede leven kunnen voortzetten -zolang het ons is gegund natuurlijk- dank zij de noodzakelijke koerswijzigingen die gericht waren op vermindering van evidente risico’s, gezond leven door voldoende beweging -tuinieren, fietsen- en het zoeken naar volwaardige plezierige alternatieven.
We steken goed in ons vel en zijn heel tevreden!

Zelfkennis? Dat kan altijd beter!

Het hebben van een redelijk waarheidsgetrouw en accuraat zelfbeeld is een kostelijk bezit! Elke uitbreiding en iedere correctie daarvan geeft mij grote voldoening en ik probeer vooral om die nieuwe kennis niet te vergeten maar in te passen in m’n dagelijks leven en handelen.
Ik ga er van uit dat bijna iedereen dat zo beleeft, en ik heb bewondering voor de mensen die daarover heel goed kunnen schrijven. Want ik kan dat niet, en heb er eigenlijk nooit zoveel behoefte aan gehad.

In deze fase van m’n leventje -onderweg naar een uitbehandelde prostaatkanker en alles wat daarna komt, en waarvan de eerste diagnose inmiddels 14 jaar geleden werd gesteld- lijk ik wat gevoeliger voor gebeurtenissen die van invloed zijn op m’n zelfkennis. Vooral in de rustige momenten aan de keukentafel, samen met m’n vrouw Willy, zijn er gesprekswendingen die mij uitnodigen tot zelfreflectie.
Het is opvallend hoe vaak ik kan teruggrijpen op de karaktereigenschappen van m’n ouders waarbij ik kan vaststellen dat ik herkenbare trekjes van zowel moeder als vader heb!
Niet zo lang geleden realiseerde ik mij dat ik ook wat playboy/dandy-achtige trekjes bezit die bij m’n vader en vooral bij zijn jongere broer in hun jonge jaren duidelijk tot uiting kwamen in hun gedrag en voorkeuren. En gelukkig ben ik het stadium van "zo hoort dat niet", schuldgevoel en zelfverwijt allang gepasseerd!

Ik ben er nu wel achter dat op deze leeftijd bepaalde zaken definitief buiten mijn bereik zijn geraakt, al vindt mijn playboy die nog zo leuk! De kekke Toxy Flite die ik in 2015 heb gekocht is een prachtig fietsje, maar helaas ongeschikt voor mij! Dus staat-ie nu te koop op Ligfiets.net. Zelfs een step voor volwassenen, zoals de Finse Kickbike, is niet meer voor mij weggelegd zoals ik proefondervindelijk heb kunnen ervaren :-(
Jammer, want daarmee heb ik nog  steeds geen handig en leuk vervoermiddel(tje) voor kleine ritjes en voor boodschappen in ons dorp.

Mijn beschikbare vervoermiddelen auto-trike-benenwagen vertoont derhalve een groot gat:
auto-trike-NOG ONBEKEND-benenwagen. Maar ik ben wel zoekende…

M’n playboy heeft zo z’n voorkeuren, maar wordt nu stevig in bedwang gehouden door de recente teleurstellingen! Het motto is: eerst zien en ervaren, en dan geloven… ;-)

Er blijft genoeg te onderzoeken over, en dat geeft -gelukkig!- een soort van toekomstperspectief. Een mens kan eigenlijk niet zonder: iets om naar uit te kijken...

Fietsnavigatie
Ook zo’n onderwerp dat interessant genoeg is om te onderzoeken. De resultaten zijn nog te pril en te voorlopig dan dat ik hierover uitgebreid wil schrijven, maar het lijkt er op dat op de iPhone drie belangrijke apps goed met elkaar kunnen samenwerken: fietsrouteplanner (desktopversie op de iPad)<—>Pocket Earth (op iPad en iPhone)<—>Bad Elf app (op iPad en iPhone).
De Bad Elf app heeft een brugfunctie tussen de Bad Elf GPS Pro enerzijds -een handig apparaatje dat een sterk verbeterde GPS-ontvangst heeft en die via Bluetooth doorstuurt- en de iPad en iPhone anderzijds. Hierdoor lijkt het energieverbruik van iPad en iPhone voor de locatievoorzieningen veel lager en de positiebepaling sneller en nauwkeuriger.
M’n eerste ervaringen met de BE-GPS-2200 zijn veelbelovend, en bij gunstige gelegenheden (fietsweer!) worden de praktijkproeven voortgezet!

Vakantie anders en toch in Beieren?
Bij goede vrienden die ook in Veendam wonen praatten we bij, waarbij de vakantiebelevingen ook de revue passeerden en onze geannuleerde zomervakanties in Beieren ter sprake kwamen. We kregen een geweldig aanbod: als we ervoor zouden kiezen om volgend jaar met de ICE-trein van de Bundesbahn naar München te reizen, zonder fietsen natuurlijk, en een weekje in een hotel overnachten, dan brengen onze vrienden ons naar Leer (D) om daar op de trein te stappen. Via Hannover, alwaar overstappen op de rechtstreekse verbinding naar München, zijn we 7 uur onderweg. Het is een fluitje van een cent om van Hbf München naar een goed 4-sterren hotel te gaan, en dan kunnen we zonder veel inspanning 6 volle dagen genieten van ons geliefde München!

Opgetogen, bijna euforisch, was ik, en dat bijna een week lang! Da’s  een heel mooi vooruitzicht! 
De hotelkamer in München is al geboekt voor eind juni volgend jaar, en een reisburo in ons dorp zal t.z.t. de treinreis heen en weer terug boeken met gereserveerde 1e klas zitplaatsen  :-)

Wij blijven optimistisch...

Het kabbelt nog steeds rustig voort… (2)

Vakantie deel 2

Half augustus hebben we weer een paar dagen in Winterswijk doorgebracht om te fietsen en enkele culturele/historische bezienswaardigheden te bezoeken. Het museum "Villa Mondriaan" in Winterswijk is interessant en geeft een goede indruk van de jonge jaren van Piet Mondriaan. Bijzonder aardig is ook het stadje Bredevoort, op slechts 11 km vanaf ons onderkomen. Bredevoort presenteert zich nadrukkelijk als "boekenstad" en lijkt daarin heel behoorlijk te slagen, gelet op de agenda voor dit jaar.

We spelen met het idee om als de omstandigheden, en vooral mijn gezondheid, het toelaten, om in 2018 weer de Achterhoek te bezoeken, met de nadruk op het gebied rondom de driehoek Zutphen-Brummen-Vorden. Daar is veel te zien op cultureel en historisch gebied en afgaande op onze eerdere ervaringen in dat gebied is het daar mooi en afwisselend fietsen.

Fietsnavigatie
Het vinden van geschikte fietspaden blijkt voor ons een probleem te zijn. Vorige jaren in Noordoost-Twente (rondom De Lutte) en dit jaar in de Achterhoek is gebleken dat het knooppuntensysteem voor ons veel nadelen heeft. Om de haverklap kom je terecht op moeilijk begaanbare fietspaden: smal, erg smal, bij droog weer mul zand en tussen akkers en graslanden door die wij niet zo interessant vinden en op den duur ronduit eentonig.
Wellicht kan de fietsrouteplanner van de Fietsersbond uitkomst bieden, vooral de optie "Mijn routetype", met in de voorkeuren "Vermijd onverhard", "Vermijd hindernissen voor lange fietsen" en "Vermijd hindernissen voor brede fietsen" aangevinkt.
De Fietsersbond schrijft hierover:

"Apps voor Android en iPhone
Onze apps zijn gratis en beschikbaar voor Android (versie 2.3.4 en hoger) en iOS. Belangrijkste voordeel is dat je tijdens het fietsen onderweg kunt bijhouden waar je bent. De apps bieden op zich minder uitgebreide opties om routes te plannen, maar wel is het mogelijk om geavanceerde fietsroutes te plannen op de[...] (desktop)website, die op te slaan onder je eigen account en vervolgens op je smartphone te gebruiken tijdens je fietstocht".

Hiermee is het natuurlijk leuk experimenteren, maar dan moet ook onderweg de iPad worden gebruikt omdat daarop de desktop versie van de fietsrouteplanner kan draaien. Gelukkig is daar een mouw aan te passen, met minimale kosten. Wellicht kan ik voorlopig volstaan met het kopen van een powerbank om onderweg de energiehonger van iPhone en iPad te kunnen stillen.

Tuin

De laatste 3 wijkers van de heesters zijn inmiddels verwijderd, zodat de intensieve zomersnoei en de tussentijdse aanpassingen van de tuin bijna voltooid zijn.

Begin augustus hebben we twee hulpjes in onze tuin laten ïnstalleren: op de twee gazons ter weerszijden van onze woning draaien nu twee maairobots (Viking iMow MI 422P) af en toe hun rondjes. Als ze voldoende vaak (bijv. ongeveer om de andere dag) aan het werk zijn worden de korte grassnippers afdoende gemulcht en op het gras gedeponeerd. Niet alleen zijn we van het handmatige maaien met de accumaaier af, maar ook van de geregelde afvoer van het gemaaide gras en onnodig verlies van meststoffen.
’t Lijkt allemaal naar behoren te functioneren, al zijn er natuurlijk nog instellingen die moeten worden gefinetuned. De tijdwinst voor ons is goed te merken, zodat we meer tijd kunnen steken in fietsen, andersoortig tuinwerk en uitstapjes maken :-) .

HP Scorpion: nòg comfortabeler?

M’n voetproblemen op de fiets heb ik kunnen oplossen zoals ik heb gemeld in m’n weblog van 16 september 2016. Nu, bijna een jaar later, kan ik vaststellen dat de speciale pedalen met hiel- en voetfixering van HP Velotechnik nog steeds uitstekend bevallen!

Het leuke van zulke goed gelukte aanpassingen is dat je bijna onvermijdelijk het volgende pijnpunt wilt aanpakken. 'k Ben niet de enige: de weblogs van velomobilisten en ander ligfietsvolk spreken hierover boekdelen!

'k Heb de afgelopen dagen het zitje van de HP Scorpion aangepakt en heb hierbij m’n eigen ervaringen gebruikt met de roeifietsen THIJS 222 en de THYS 209.
Qua ziteigenschappen was er een klein maar voor mij een belangrijk verschil tussen de 222 en de 209. Het zitje van de 222 had een subtiele welving naar boven waardoor m’n tamelijk gevoelige rug tijdens het roetsen een weldadige massage onderging. Kleine rugprobleempjes, zoals na een dagje werken in de tuin, waren verdwenen na een middagje roetsen.
Ondanks alle voortreffelijke eigenschappen van de 209 vond ik het een groot nadeel dat het zitje ervan niet die welving naar boven had, maar eerder leek op een ondiepe kuil. Het massage-effect van de 222 was daarom totaal afwezig.

Nu naar m’n trike HP Scorpion. Het zitje ervan, de HP Velotechnik BodyLink seat, heeft een ingewikkelde constructie. Naast alle voordelen ervan is het gemakkelijk in te zien dat wie gevoelig is voor uitbuigingen van de ruggegraat last kan krijgen van al die gaten, spleten en goten. De standaard meegeleverde schuimrubber en geweven bekledingen zijn aan de dunne kant, 1,5 cm of minder, het zitcomfort ervan houdt niet over. In de praktijk was het goed te voelen en te zien dat de bekleding ver naar onderen uitboog waar ondersteuning ontbrak.

Zonder de bevestigings- en verstelmogelijkheden aan te tasten heb ik de goten opgevuld, het gat in het midden afgedekt met een dun maar stijf aluminium plaatje en het schuimrubber bijna eens zo dik gemaakt met een oud kampeermatje.
Het comfort is duidelijk verbeterd, en in het midden is een lichte verhoging van de bekleding ontstaan.

Dus fietsen maar.. na enkele tochtjes weten we meer!

Het kabbelt rustig voort maar wel met aanpassingen

Vakantie anders
Bijna 3½ maand kabbelt ons leventje rustig voort. Er zijn geen opzienbarende zaken te melden, behalve dan dat ik net op tijd -1 à 2 weken voor de afreis naar ons geliefde Beieren- mij realiseerde dat ik een vakantie in Zuid-Duitsland niet meer kan trekken. Te vermoeiend en een te grote kans op vervelende medische ontwikkelingen ver van huis.
Annuleren was gelukkig mogelijk, en we konden als alternatief op tijd boeken voor een kort verblijf van 3 nachten in Winterswijk, hotel - B&B Nieuw Beusink. Die mini-vakantie is ons heel goed bevallen: uitstekend verblijf, mooi landschap, prima fietsen in de omgeving, zelfs bij 34 graden :-)

In de Achterhoek navigeerden we zo simpel mogelijk en volgden knooppuntenroutes die we op de Bikepointer opschreven; soms raadpleegden we de Falk fietskaart Achterhoek, (nr. 10 Nederland, 1:50.000; echt een aanrader!) en heel soms de app "Kaarten" op de iPhone.

Rondom Winterwijk konden we goed zien hoe de langdurige droogte en de hoge temperaturen hun tol eisten: verdorde, soms afgestorven begroeiing en geelgekleurd dor grasland. Gelukkig bleek bij thuiskomst dat onze eigen tuin de hitte- en droogteperiode goed doorstaan heeft omdat wij vlak voor vertrek gedurende 2 dagen de hele tuin grondig hebben gesproeid!

Natuurlijk hebben we de privétuin van Piet Oudolf in Hummelo bezocht!

Winterswijk en Achterhoek zijn ons zo goed bevallen dat we daar een 2e verblijf hebben geboekt omstreeks medio augustus.

Vakantie thuis
M’n vrouw en ik hebben afgesproken dat we tot 5 juli a.s. -de oorspronkelijke einddatum van de voorgenomen vakantie in Beieren- ons zullen gedragen als vakantiegangers. Dus doen we alleen dingen die we leuk vinden en buiten de normale routine van alledag vallen, en die zijn er gelukkig genoeg! Veel moeten we van het weer laten afhangen -met dank aan buienradar.nl- omdat het af en toe duchtig kan regenen!

Tweede kans voor de Toxy Flite?
Bijna een week geleden lag ik onder de lakens ’s nachts (eventjes) wakker en moest opeens aan m’n Toxy Flite denken die nog steeds te koop staat bij de Ligfietsshop van Gerrit Tempelman in Dronten. 'k Haalde mij het kekke fietsje voor de geest, en kon mij de leuke details ervan goed herinneren. Tegelijkertijd dacht ik: "Waarom niet opnieuw proberen?" Een mogelijke succesfactor voor de hernieuwde poging ligt voor de hand: géén klikpedalen, maar normale pedalen waar een gewone schoen niet zo gemakkelijk van af glijdt. Voordeel: geen vertraging door uitklikken, de voetjes staan sneller op de grond, en de kans op omvallen is kleiner. De nare gevolgen van onbedoeld van een pedaal afglijden zijn minder ernstig dan bij een trike, waar "leg suck" een bijna onvermijdelijk gevolg is.

’n Paar dagen later heb ik een afspraak gemaakt met Gerrit om een proefritje te maken op de Toxy Flite. Als dat goed uitpakt neem ik 'm weer mee naar huis.
'k Ben benieuwd!

Maart 2017: ’t Is me het maandje wel…

Deze maand bracht ons tot nog toe een potpourri van feiten en berichten, en dan hebben we het nog niet eens over de verkiezingen. Trouwens, onze woonplaats Veendam is recordhouder voor wat betreft de aftakeling van de PvdA: in deze gemeente vond procentueel de grootste achteruitgang van de PvdA plaats, van 42,2% naar 9,5%.   

Maart begon al goed op de 7e: het bloedonderzoek wees helaas uit dat de enzalutamidekuur minder effectief wordt en de PSA-waarde in het bloed inmiddels tot 30 gestegen was. Dat betekent dat ik in feite bijna uitbehandeld ben en rekening moet houden met het naderend einde van m’n leven. Dat kan over enkele maanden tot 1½ jaar duren. Meer daarover is nog niet te zeggen.

M’n specialist wil mij over 2 maanden weer op zijn spreekuur zien. Bij die gelegenheid wil ik hem polsen over een palliatieve kuur met Radium-223. Daarmee zijn zeer gunstige ervaringen opgedaan in het Catharina Kanker Instituut in Eindhoven.
Belangrijke overwegingen om hiervoor te gaan zijn de volgende:

Het Catharina Kanker Instituut breidt de behandeling van patiënten met een ongeneeslijke vorm van prostaatkanker met het radioactieve Radium-223 chloride verder uit. Uit recent internationaal onderzoek blijkt dat het aantal injecties veilig en succesvol kan worden verdubbeld van 6 naar 12. De extra zes injecties voorkomen in veel gevallen dat de kwaadaardige tumoren in het bot verder toenemen. Dit resultaat komt bovenop de levensverlenging van drie tot zes maanden bij de eerste zes injecties. Het was al bekend dat de therapie de pijn vermindert en zorgt voor een betere kwaliteit van leven. Het middel werd tot nu toe ingezet als laatste optie na chemo- en/of hormoontherapie. Uit een ander onderzoek is nu ook vast komen te staan dat het veilig is om deze therapie eerder in het ziekteproces in te zetten.

Toeval of niet, maar deze overwegingen spreken mij zeer aan, ook omdat ik absoluut geen trek heb in een langdurige martelgang op weg naar het einde!
'k Moet mij nog nader verdiepen in deze therapie en de eventuele mitsen en maren daarbij, maar zodra ik daar meer van weet wil ik e.e.a. nader bespreken met m’n huisarts. Prettige bijkomstigheid is dat m’n huisarts en ik op dezelfde golflengte zitten: we zijn allebei sportief aangelegd èn enthousiaste fietsers. En hij weet als geen ander hoe ik mij de afgelopen 13½ jaar heb ingespannen om de opeenvolgende medische behandelingen zo goed mogelijk te ondergaan en al het mogelijke te doen om daarbij lichamelijk en mentaal overeind te blijven.

Het worden spannende tijden en ik wil absoluut vermijden dat ik in een hoekje ga zitten kwarren.

Business as usual dus :-)
Een week geleden vierden we met een bescheiden warme lunch het feit dat we -Willy en ik- 29 jaar bij elkaar zijn. Natuurlijk realiseren wij ons dat dergelijke kleine genoegens nu een bijzondere lading hebben.

BionX voor e-bikes
De BionX accu van m’n e-Scorpion bleek onbedoeld in coma te zijn geraakt tijdens het winterreces. Dat reces was overigens van zeer lange duur: bijna 4½ maand niet gefietst! De accudokter waarmee onze fietsenzaak Steenbergen in Zuidlaren zaken doet, heeft de accu uit z’n coma weten te halen, zodat het nu een kwestie is van enkele testritten om te bezien of alles in orde is of dat de accu alsnog moet worden gerenoveerd.

Inmiddels wilde ik wèl een nieuwe BionX accu erbij hebben terwille van een grotere bedrijfszekerheid van de e-Scorpion. In Nederland lijken er geen BionX dealers meer te zijn, en is er hier en daar alleen wat verouderde meuk te koop. In Duitsland lijken er minstens 2 BionX dealers te zijn met een up-to-date assortiment dat de nieuwste motoren, accu’s en appendages omvat. Ik heb gekozen voor e-bikes4you.com, en de aankoop en levering van een nieuwe BionX accu (het zwaarste model) ging dermate gladjes dat ik een heel gunstige indruk heb gekregen van deze dealer. Het feit dat-ie in Beieren is gevestigd zal daarmee wel wat te maken hebben ;-) …

Sportschool vorderingen en fietsconditie

In januari en februari had ik genoeg data verzameld om mijn prestaties op de sportschool te analyseren. Het ging vooral om de evt. progressie op de diverse apparaten. Daarbij gooide ik alles in dezelfde statistische molen waarbij geen onderscheid werd gemaakt tussen gehele sets (3x12), halve sets (2x9) en korte sets (3x8). Meestal hou ik de gehele sets aan, met de halve sets voor de dagen dat ik wat minder tijd op de sportschool bezig wilde zijn en de korte sets voor oefeningen die mij nogal zwaar vallen (vooral de schouder- en armtraining). De resultaten van de hersteldag (meestal ’s donderdags) waarbij ik minder zwaar train, behandel ik op dezelfde manier.
Uit de grafiekjes blijkt dat deze uiterst eenvoudige aanpak het zicht op de middellange termijn (hier 2 maanden) niet bemoeilijkt en dat er inderdaad sprake is van toegenomen prestaties, met enkele tot meerdere tientallen procenten.
Dit optimistische beeld wordt ruimschoots bevestigd door wat ik tijdens mijn dagelijkse activiteiten ervaar: steviger doorwandelen, gemakkelijker traplopen en met minder moeite de verschillende werkzaamheden in de tuin uitvoeren.

Het fietsen geeft een heel ander beeld! Weliswaar blijk ik minder vermoeid te zijn als ik na 10-20 km fietsen weer thuis ben, maar het fietsen zelf kost mij veel moeite. Een fietsconditie van niks dus, zo heb ik deze week ervaren. Dat wordt werken aan de duurconditie…

Spaak in het wiel :-(

Afgelopen zaterdag, tijdens m’n wandelingetje naar de sportschool, viel het direct op dat het prima fietsweer was. Uitgesproken zacht met een voorzichtig zonnetje door de sluierbewolking. Dus van alle oefeningen de helft gedaan en fluks weer naar huis. Daar alles gedaan om voor het eerst sinds drie maanden weer te kunnen fietsen. Fietskleding aantrekken, de Scorpion op z’n mechanische toestand controleren en de drie bandjes op druk brengen.

Hierbij viel het al op dat zelfs een nederige arbeid als bandje oppompen mij nu veel minder inspanning kost dan vroeger het geval was.

Met fietstas en BionX-accu naar buiten om aan de fiets te hangen, de aan/uit knop van de controller ingedrukt, en …

Géén reactie: het schermpje bleef blanco.

Alles controleren:
Accu goed in z’n slede en in het dock - check;
Controller maakt goed contact met z’n stuurhouder: check;
Bekabeling met stekkers visueel in orde: check.

Ladingstoestand van de accu controleren via de oplader, en daar ging het weer mis: ik struikelde over de fietstas, die weer op de grond lag zodat de accu op de grond viel. Schrammen op het deksel en de twee halve deksels sloten aan de bovenkant niet meer netjes op elkaar aan.

Eenmaal binnen bij het stopcontact en oplader weigerde de accu zich te melden nadat-ie werd aangesloten op de oplader.

Direct m’n vaste fietsenmaker gebeld en het probleem uitgelegd, zodat ik de accu gisteren (dinsdag) kon brengen om 'm te laten repareren en zo nodig te revideren. Ik heb 'm tenslotte al 4 seizoenen in gebruik, dus kan-ie meer of minder versleten zijn.

Afwachten maar…

Zo komt Jan Splinter door de winter

Na anderhalve maand regelmatig sportschoolbezoek, 3-4 maal per week, kan ik de nodige positieve effecten melden: betere lichamelijke en mentale conditie, een begin van wat meer spierkracht en meer uithoudingsvermogen, en tot nog toe een heel bevredigende invulling van m’n heroriëntatie op een groot deel van m’n dagelijkse werkzaamheden.

Ik ben namelijk niet het type om de laatste fase van m’n leven door te brengen als studeerkamergeleerde. Te weinig lichamelijke inspanning is desastreus gebleken voor m’n lichamelijke en mentale conditie.
'k Wil m’n intellectuele uitdagingen niet geheel uit de weg gaan, maar ze zijn niet meer de hoofdmoot van m’n dagelijkse activiteiten.

De eerste 6-7 weken heb ik op de sportschool Quantumfit het accent gelegd op het versterken van been- en onderrugspieren, waardoor ik nu het gevoel heb dat ik een opgaande lijn te pakken heb zodat hiermee doorgaan zal leiden tot verdere verbeteringen.

Vorige week ben ik begonnen met een viertal ingelaste schouder- en borstpartij-oefeningen. Ik zie nu vooral hetzelfde beeld als bij het begin van de been- en onderrugoefeningen: geen uithoudingsvermogen en geen kracht. Dus nu moet ik op zoek naar de opgaande lijn voor deze zaken :-)

Quantumfit heeft een ingewikkeld en storingsgevoelig computersysteem voor de begeleiding van de clientèle dat werkt met het lidmaatschapspasje. Ik vind het handiger om een zelfgemaakt formuliertje + ballpoint te gebruiken: geen last van storingen, direct een goed overzicht van m’n recente prestaties en onmiddellijk aan te passen indien nodig.

Energie en spullen
Wie m’n weblog regelmatig leest, weet dat "Our finite World" van Gail Tverberg een van m’n favoriete weblogs is. Ook haar laatste posting (10 januari jl.) "2017: The Year When the World Economy Starts Coming Apart" is interessant en actueel.

Er is een betrekkelijk nieuwe website opgezet, "Energy and Stuff" waarin veel van mw Tverberg’s werk een plaats vindt. Een overzicht van de inhoud van energyandstuff.org is hier te vinden.
Zeer aanbevolen!

Een heel aardige aanvulling op deze informatie is de VPRO-documentaire De Prijsvechter.