Regelmatig heb ik activiteiten moeten loslaten of op een andere manier moeten doen die heel plezierige onderdelen waren van het leventje dat mijn vrouw en ik leiden. Daarbij beleven we veel genoegen aan onze huisvesting: een bescheiden vrijstaande woning op een ruim perceel met een mooie tuin, waarin we graag bezig zijn.
Als ik het mij goed herinner begon het met het schrappen van de 4 of 5 keer per jaar uit eten gaan in een goed Michelinsterren restaurant. De lange zit, de vele heerlijke gerechten en bijbehorende wijn (voor mij als semi-Bob natuurlijk met mate) waren op een gegeven moment meer dan ik kon verdragen. Dus deze mooie avonden verdwenen uit onze agenda.
Dit gemis hebben we kunnen compenseren door op gezette tijden in sfeervolle gelegenheden met een prima keuken een bescheiden lunch of brunch te gebruiken, bijv. in De Pastorie in Ootmarsum. Tukkers weten namelijk erg goed hoe ze het hun gasten naar de zin kunnen maken!
Een maand of wat geleden kwam ik er achter dat zelfs het drinken van 1 glas mooie witte wijn bij de avondmaaltijd mij anderhalve dag ontregelde. Er was maar 1 afdoende oplossing: kappen met alcoholgebruik. En sindsdien sta ik droog…
Om te voorkomen dat ik alleen kinderdrankjes zou gebruiken ben ik overgestapt op 0,0% Radler en dito witbier, heel acceptabele drankjes met een volwassenen smaak.
Wegens hevige zadelpijn heb ik moeten overstappen van mtb naar RANS "Crank Forward" bikes, en daarna op een 3-wielige ligfiets, de HP Velotechnik Scorpion met elektrische ondersteuning.
Maar wat er bij mij echt in hakte was het noodgedwongen afscheid van m’n roeifietsen! Dat doet nog steeds pijn…
Niet alle veranderingen kosten geld. Van wat ik hiervoor heb opgesomd zijn het alleen de wisselingen van fietsen die al gauw in de papieren lopen, nog afgezien van de tijd en energie die je er in moet steken om tot een zo goed mogelijke beslissing te geraken.
Sommige koerswijzigingen kosten niet zozeer geld, maar leiden tot een versnelde afschrijving van soms recente kostbare aanschaffingen. Ik denk hierbij aan m’n studieboeken waarin ik graag rondneusde totdat ik moest ervaren dat regelmatig lang zitten achter m’n werktafel heel slecht is voor m’n lijf. Veel studieboeken waren gelukkig van een niveau waarmee ik de universiteitsbibliotheek in Groningen kon verblijden!
Ik werk graag in onze tuin, en het was een goed idee om op een gegeven moment de klassieke tuinmachines en -gereedschap te moderniseren door ze te vervangen door lichter, gemakkelijker te hanteren en automatisch werkend gereedschap, zoals accu-aangedreven grasmaaier, heggeschaar en bladblazer. En natuurlijk de twee robotmaaiers.
Wegens onze leeftijd en ook door de medicijnen die ik gebruik is het noch voor mijn vrouw noch voor mijzelf verantwoord om op hoge ladders en instabiel klimmateriaal te werken. Dakgoothoogte, 2,75 meter, is voor ons de absolute limiet: hoger willen we niet werken. De 2-delige lange ladder en een werksteiger hebben we naar de kringloopwinkel gebracht zodat we niet in de verleiding komen "om het nog ’n keertje te proberen."
Wat je tegenwoordig via de media hoort en leest over valpartijen in en om de eigen woning… :-(
Vroeger heb ik onze woning meermalen van binnen en buiten van top tot teen geschilderd. Al het binnen- en buitenschilderwerk en het glazenwassen op de 1e verdieping hebben we nu uitbesteed.
Een recent gevalletje van aanpassing is het opvullen van het grote gat in m’n beschikbare vervoermiddelen: auto-trike-NOG ONBEKEND-benenwagen. De zoektocht lijkt succes te hebben gehad dank zij een gouden tip van Wim Schermer: NOG ONBEKEND wordt de Gazelle Balance C7 HFP 2018.
Afgelopen dinsdagochtend had ik een afspraak met de podoloog bij de schoeisel- en voetenspecialist Schutrups in Exloo. M'n wensen t.a.v. kleine veranderingen aan m'n 2 paar steunzolen werden nauwgezet en uiterst professioneel direct uitgevoerd, zodat ze nu nog meer naar mijn zin zijn dan ze al waren :-)
Schutrups in Exloo is niet voor niets in heel Nederland en in België en Duitsland een begrip geworden!
Het was heel logisch en tijd- en energiebesparend om daarna via de N34 en A28 door te rijden naar het Gazelle Experience Center in Groningen waar alle modellen e-bikes in de showroom staan, dus ook de Balance C7 HFP. Enfin, Willy maakte een proefrondje op het bijna lege parkeerterrein, en ik maakte er heel wat meer omdat met de gewenning het zadel elke keer een stuk hoger kon worden gezet.'t Fietske maakt op ons een heel betrouwbare en goed ontworpen en in elkaar gezette indruk, en het fietste buitengewoon gemakkelijk en comfortabel. Geen nerveus gedoe en het liep allemaal gesmeerd. :-)
En gisteren, woensdag dus, is het fietske besteld. Misschien wordt het nog in oktober geleverd :-)
Inderdaad, wijlen m’n zeilvriend had gelijk:
"Geld macht nicht glücklich – aber man leidet bequemer"
Het geheel overziende kan ik niet anders dan tot de conclusie komen dat wij ons goede leven kunnen voortzetten -zolang het ons is gegund natuurlijk- dank zij de noodzakelijke koerswijzigingen die gericht waren op vermindering van evidente risico’s, gezond leven door voldoende beweging -tuinieren, fietsen- en het zoeken naar volwaardige plezierige alternatieven.
We steken goed in ons vel en zijn heel tevreden!
7 opmerkingen:
Proficiat met de nieuwe Gazelle Balance. Hoe ouder je wordt hoe slimmer je je moet aanpassen aan beperkingen die ouderdom en ziekte met zich meebrengen.
En inderdaad, geld maakt niet gelukkig, maar maakt wel veel dingen een stuk makkelijker.
Dag Wijnandt,
Fijn om te lezen dat jullie ondanks de toenemende beperkingen nog steeds een weg vinden om toch tevreden door het leven te kunnen gaan! Een positieve instelling me dunkt, daar kunnen velen een voorbeeld aan nemen, ik zelf incluis af en toe....
Groeten, Adri.
Mijn dank aan Wim en Adri voor hun inspirerende opmerkingen. Om dit alles vol te houden kan een mens namelijk niet zonder weerklank uit z'n directe omgeving!
Een belangrijk aspect heb ik helaas vergeten te noemen. Bij al die beperkingen en aanpassingen als gevolg van ziekte van een van de partners is het heel belangrijk dat ook aandacht is voor de gezonde(re) partner. Die moet vooral niet het kind van de rekening worden, en worden gereduceerd tot hoofdzakelijk een mantelzorger.
Gelukkig weet ik vrij precies wat mijn vrouw wel of niet graag wil, en al die koerswijzigingen werden en worden grondig met haar doorgenomen. Dat is gelukkig ook in mijn eigen belang want het is voor mij aansporing om zoveel mogelijk op de oude voet door te gaan v.w.b. de gezamenlijke sportieve en culturele activiteiten, en een redelijk deel van de huishoudelijke taken in en om de woning voor mijn rekening te blijven nemen!
Je hebt er gelijk in dat kanker krijgen voor een arbeider heel wat minder aangenaam is, zelfs als je het mag overleven. Van geheel herstel, zoals je was voor je ziek werd is vaak geen sprake. Een werkgever zal dan typsich reageren zich van je te ondoen, maar als je niet ziek genoeg bent (volledig) afgekeurd te worden maar toch je werk niet meer mag/kunt doen kom je in de WW terecht en dan de bijstand waar je met je ziektegeschiedenis en leeftijd niet meer uit zult kunnen komen.
Dat is het lot van de arbeider.
In mijn geval kan mijn werkgever wellicht nog zorgen voor een herplaatsing in een of andere functie die waarschijnlijk een flinke inkomensdaling zal betekenen en weinig aantrekkelijk zal zijn wat werkinhoud betreft. En wellicht ook een opzet is je in een positie te brengen waar overtalligheid makkelijker op te voeren is als ontslagreden, omdat dat bij ziekte nou eenmaal niet mag of een stuk lastiger is. Dat vertraagd dus alleen bovenstaande pad naar de bijstand maar wat....
Maar al is dat niet zo, doorwerken tot je 70e met onwaardige arbeid en een slecht inkomen.....ik zie dat ook niet zo florisant in. Noch het alternatief, de bijstand.
Vroeger werd je algauw volledig afgekeurd en hoefde je niet de bijstand in. Dat is nu niet meer zo tenzij je iets aan je hoofd mankeert. En dat is natuurlijk weer vooral voor mensen met de hogere inkomens, die met hun hoofd werken.
Ik weet van je situatie Wijnandt en zou niet met je willen ruilen, maar ik weet zeker dat je dat ook geen seconde met mij zou willen hoewel mijn prognose heel anders is. ( tenminste...op dit moment ) Ik hoop zelf de niet tot 70 te hoeven leven, want dat zal nooit als arbeider werkend lukken, en al die tijd in de bijstand leven lijkt me ook niet zo prettig.
Dus die uitspraak......helemaal waar.
Excuzes les mots Wijnandt maar bedoel je niet " het leventje dat mijn vrouw en ik leidDen", verleden tijd?
Mvg Mick
Nou nee, voor zover ik heb kunnen nagaan leven wij beiden nog steeds, dus er is nog steeds een leventje wat wij leiden. Door die aanpassingen is het nog steeds de moeite waard, gelukkig!
Of zie ik dat verkeerd en bedoel je wat anders?
Ja gelukkig wel Weinandt !
Ik bedoel het strikt grammaticaal dat ik een verspringing van verleden naar tegenwoordige tijd lees (die niet lijkt te kloppen).
In dezelfde zin: "dingen moeten loslaten" -voltooide tijd, "die een onderdeel waren van"-verleden tijd, -van het leven dat wij leiden -tegenwoordige tijd!
Is er dan tóch niets veranderd?
Zelf merk ik trouwens dat ik van alleen velomobiel rijden dat ik momenteel doe wat chagrijnig en triest word, hoe snel dat ook gaat. Dat i.v.m. een tennisarm (durf ik ook even niet mee te roetsen)...
Gisteren toch weer eens met de Cryzbike naar het werk geweest en dat werkte wonderbaarlijk stemming verbeterend, zelfs fysiek!
Mvg Mick
Een reactie posten