01 april 2013

Op de fiets naar het Kriegsministerium

(Voor de goede orde: wat hieronder volgt is géén verzinsel of 1-aprilgrap.)

Het is aangenaam warm weer en ik fiets in München, op zoek naar m'n bestemming. Ik klamp een voetganger aan en vraag de weg naar het Kriegsministerium. 'k Fiets verder en word wakker: ik droomde dus, in de vroege ochtend van 1 april…

'k Kan mij de droom in grote trekken goed herinneren: ik was er vast van overtuigd dat ik in München rondfietste. 'k Droom al jarenlang -ongeveer een, twee keer per maand- dat ik in München ben, en voel mij dan blij en relaxed. Het is ook altijd mooi en warm weer. Als ik wakker word heb ik er steevast een goed gevoel over :-)

Al direct na het wakker worden uit die droom realiseer ik mij wel dat München dit keer op sommige plaatsen wel erg op Amsterdam leek: hoge bruggetjes over grachten en zo. Ik ben verbaasd over hoe ik in die droom aan het woord "Kriegsministerium" kwam. Terwijl ik die voetganger aansprak realiseerde ik mij dat ik op zoek was naar het ministerie van Defensie, dat Duitsers vaak -in onze ogen dan- ouderwetse termen gebruiken, dat in het Duits oorlog "Krieg" is en dat Duitsers heel vaak woorden aan elkaar plakken: voilà "Kriegsministerium"! Ook vind ik het bezopen dat ik het "Kriegsministerium" in München zocht. Dat verwacht je immers in Berlijn.
Na zoveel bij elkaar gedroomde nonsens is het beter om verder te slapen. 

Na het opstaan, bij het 2e feestelijke Paasontbijt (eitje, verse broodjes en meer van die dingen), vertel ik m'n vrouw Willy over m'n Münchense fietsavontuur met alle onzin en ongerijmdheden. Met de iPad op de ontbijttafel is het natuurlijk heel vanzelfsprekend dat we even googlen op "Kriegsministerium". 'k Val bijna van m'n stoel van verbazing: "Kriegsmin" in het zoekvenster levert al de suggesties "kriegsministerium münchen" (nr. 4) en "kriegsministerium berlin" (nr. 5). Onze dag kan niet meer stuk als we 'n mooie foto zien van het Ehemaliges Bayerisches Kriegsministerium München.

Wikipedia vermeldt het volgende:
Das Gebäude des ehemaligen Kriegsministeriums in der Münchner Ludwigstraße 14 an der Ecke Schönfeldstraße steht unter Denkmalschutz. In ihm ist jetzt das Bayerische Hauptstaatsarchiv, das Staatsarchiv München, und das Institut für Bayerische Geschichte untergebracht.
Geplant und gebaut wurde es 1822 von Leo von Klenze als Wohn- und Kommandanturgebäudes des Kriegsministers, das damals an der Schönfeldstraße gelegenen Monturmagazin wurde abgebrochen. Das Gebäude besteht aus einem 77 Meter langen Ministerialgebäude entlang der Ludwigstraße und einem offenen Ehrenhof entlang der Schönfeldstraße mit dem Wohnhaus des Kriegsministers.
Wij kennen de Ludwigstraße heel goed, want we zijn er vele malen langsgefietst en -gewandeld. Maar tot de dag van vandaag hebben we nooit geweten dat daar op nr. 14 het ehemalige Kriegsministerium staat. En ik heb nog steeds geen geen flauw idee waarom ik vanochtend vroeg droomde dat ik naar het Kriegsministerium in München wilde: 'k heb niks met militair gedoe en ben ook nooit in dienst geweest.

Er is wel een ander overheidsgebouw in München waar we -alweer 'n paar jaar geleden- bewust heengegaan zijn, natuurlijk op de fiets. Het viel ons altijd op door z'n enorme omvang en de kenmerkende glazen koepel op de grootste vleugel. Daar aangekomen in de Landsberger Straße bleek dit het kantoor te zijn van het Zollfahndungsamt München. We willen dit beslist een keer van binnen bekijken want het is een bijzonder, heel erg Duits gebouw.


Dijsselbloem 
Onze minister van Financiën is de afgelopen week uitgebreid in het nieuws geweest, dus daarover hoef ik hier niks te melden. Wat ik wel vermeldenswaard vind is dat de "bail-in" door rekening- en aandeelhouders al veel eerder overwogen is. Zie hierover It Can Happen Here: The Confiscation Scheme Planned for US and UK Depositors.

4 opmerkingen:

Cor zei

Hee Wijnandt,

Ik herken dat gevoel dat jij hebt als je over München hebt gedroomd, ik heb ook dat soort gevoelens bij München. Ik om er al een jaar of 14, eerst ieder jaar om er de Oktoberfeste te bezoeken maar dat speelde een steeds kleinere rol omdat we in München zoveel andere leuke dingen ontdekt hebben waar we van zijn gaan houden. We gaan nu eerder in het seizoen, het is dan minder druk, en vaak beter weer. Die koepel heb ik al heel vaak vanuit de S-Bahn voorbij zien komen.

groetjes Cor

Corn-Dolly zei

Een pracht verhaal. Dank voor het delen.
De menselijk geest blijft een verbazende 'computer' met een totaal eigen wil, hoewel het ons eigen woning is blijven we een vreemde daar.

Ik verbaas soms ook over mijn eigen gedachtengangen. Meestal oncontroleerbaar. Gelukkig.
Ik merk nu ik ouder word dit soort wonderlijk uitstapjes vaker lijken voor te komen. Misschien door een oppervlakkige slaap. Mogelijk sta ik er nu meer open voor. Ik wil het niet meer verklaren, maar doe juist een stapje terug zodat ik het beter kan overzien en geniet van zijn ongrijpbaarheid.

Wees zuinig op het gevoel erbij. Wat is er mooier dan tevreden en gelukkig wakker worden?

Zodra een droom verklaart wordt is het kennis en geen droom meer. In dromen is veel meer mogelijk dan het dagelijks bestaan. Ik hou dat graag zo.

Mick zei

Ik krijg dan gelijk een melodietje van Nena in m'n hoofd: "Kriegsminister gibt 's nicht mehr"
-99 luftballons.
Mvg Mick

Quezzzt zei

Het is gewoon iets wat de ogen wel hebben gezien ( naambord en omgeving ) toen Wijnandt daar was, de hersenen wel op de achtergrond hebben verwerkt maar ten tijde geen prioriteit had het bewustzijn ermee te moeten lastig vallen en dus niet bewust is waargenomen.

Dan snap je er niks van als die opgeslagen informatie zomaar een keer terugkomt.

De ogen nemen zo gruwelijk veel data op dat de hersenen daar maar een heel klein deel van kunnen verwerken in het bewustzijn. Het zijn enkel de hersenen die 'zien' en die gebruiken zelfs nog voorberekening uit vormen uit het verleden om te voorspellen wat je zult gaan zien. ( daarom meen je soms o.a. mensen te herkennen die het niet blijken te zijn )

Het idee dat maar 20 % van de hersenen actief wordt gebruikt is allang achterhaald. De rest werkt op de achtergrond fors mee. Het is zelfs zo dat als je niet uit een probleem komt en je jezelf forceert er niet meer aan te denken dat je hersenen op de achtergrond net zo lang ermee bezig blijven totdat je 'ineens' een geneiale inval hebt...oftwel de oplossing van de calculatie op de achtergrond zich meldt in het bewustzijn....

Soms zijn mensen net computers/machines....of is het andersom ?