Fietskm's afgelegd in 2006: totaal 5961 km
Per fiets:
* roeifiets THYS 222: 2337 km
* velomobiel WAW015: 1828 km
* ligfiets GrassHopper: 1723 km
* Crank Forward bike: RANS Cruz: 73 km
31 december 2006
21 december 2006
Sneller dan anders
Ik sta vandaag even voor zonsopgang op met het voornemen om vanochtend in onze tuin de bloeiende -dus ten dode opgeschreven!- bamboe op te ruimen en te verhakselen, en vanmiddag met WAW015 50 km te fietsen.
Gisteren heb ik de ketting van WAW015 verzorgd. Deze was schoon, op het slijpsel van de 4 kettingrollen na. De stroomlijn blijkt de ketting effectief tegen het vuil op de weg te beschermen.
Eerst voegde ik twee schakels aan de C10 Campagnolo ketting toe. Deze was namelijk te strak geworden na 'n paar veranderingen in de afstelling. 'k Heb vervolgens zoveel mogelijk vet van de ketting afgeveegd met een doekje en vervolgens gesmeerd met Morgan Blue Extra Dry Lube. Het ronddraaien van de trappers ging daarna veel lichter!
Vanmiddag ga ik al direct zeker 2-3 km harder dan ik gewend ben en dat blijft zo tijdens de hele rit van iets meer dan 48 km -zonder pauze- tot aan de warme chocolademelk bij Van Beresteijn. Dat blijkt ook uit de gemiddelde ritsnelheid (AT-mode) die nu 2,7 km/uur meer is dan het beste gemiddelde daarvoor.
Maar of het alleen lig aan de verlengde en gesmeerde, dus soepeler lopende, ketting? Gisteren heb ik namelijk voor mijn doen flink wat koolhydraten geladen door anderhalf gebakje te verorberen dat Willy van het werk had meegenomen, overgebleven van een tractatie door collega's.
Het geheel overdenkend denk ik dat ik de WAW misschien nog wat lichter kan laten lopen door de eenvoudige kettingrollen te vervangen door de speciale kettingrollen van Terracycle. Binnenkort maar 'ns overleggen met Dries Callebaut...
50 km gefietst
Gisteren heb ik de ketting van WAW015 verzorgd. Deze was schoon, op het slijpsel van de 4 kettingrollen na. De stroomlijn blijkt de ketting effectief tegen het vuil op de weg te beschermen.
Eerst voegde ik twee schakels aan de C10 Campagnolo ketting toe. Deze was namelijk te strak geworden na 'n paar veranderingen in de afstelling. 'k Heb vervolgens zoveel mogelijk vet van de ketting afgeveegd met een doekje en vervolgens gesmeerd met Morgan Blue Extra Dry Lube. Het ronddraaien van de trappers ging daarna veel lichter!
Vanmiddag ga ik al direct zeker 2-3 km harder dan ik gewend ben en dat blijft zo tijdens de hele rit van iets meer dan 48 km -zonder pauze- tot aan de warme chocolademelk bij Van Beresteijn. Dat blijkt ook uit de gemiddelde ritsnelheid (AT-mode) die nu 2,7 km/uur meer is dan het beste gemiddelde daarvoor.
Maar of het alleen lig aan de verlengde en gesmeerde, dus soepeler lopende, ketting? Gisteren heb ik namelijk voor mijn doen flink wat koolhydraten geladen door anderhalf gebakje te verorberen dat Willy van het werk had meegenomen, overgebleven van een tractatie door collega's.
Het geheel overdenkend denk ik dat ik de WAW misschien nog wat lichter kan laten lopen door de eenvoudige kettingrollen te vervangen door de speciale kettingrollen van Terracycle. Binnenkort maar 'ns overleggen met Dries Callebaut...
50 km gefietst
15 december 2006
Eindelijk weer fietsen
Omdat het vandaag voorlopig voor het laatst èn zacht èn droog weer zal zijn, wikkel ik de standaardbezigheden -zoals de wekelijkse boodschappen bij de nationale grootgrutter- met bloedspoed af en ga om ca. 13.15 uur op stap voor een ontspannen duurtochtje van 50 km. Het is wel te merken dat ik ruim 2 weken niet heb gefietst! Dat had natuurlijk z'n redenen: het af en toe regenachtige weer, de noodzakelijke tuinwerkzaamheden en de diverse feestelijke voorbereidingen en sociale verplichtingen die bij deze laatste weken van het oude jaar horen. Maar voor het goed bijhouden van de lichamelijke conditie is zo'n fietspauze domweg te lang, zo merk ik nu terdege! Dit gaat zelfs op wanneer ik bijna elke dag m'n omgebouwde Concept 2 indoor rower gedurende 10-20 minuten gebruik.
Het is stil op de weg, ik zie een paar scholieren en meestal chagrijnig kijkende mannen van middelbare leeftijd. De jonkies reageren -zoals bijna altijd- opgetogen als de oranje WAW, pas gewassen en glimmend, voorbij zoeft. In Veendam zijn de reacties nog uitbundiger dan gewoonlijk. Misschien omdat deze week een grote foto van WAW015 in ons plaatselijke bokkeblaadje staat? De foto kan ik hier niet laten zien, maar titel en onderschrift zijn als volgt:
50 km gefietst
Het is stil op de weg, ik zie een paar scholieren en meestal chagrijnig kijkende mannen van middelbare leeftijd. De jonkies reageren -zoals bijna altijd- opgetogen als de oranje WAW, pas gewassen en glimmend, voorbij zoeft. In Veendam zijn de reacties nog uitbundiger dan gewoonlijk. Misschien omdat deze week een grote foto van WAW015 in ons plaatselijke bokkeblaadje staat? De foto kan ik hier niet laten zien, maar titel en onderschrift zijn als volgt:
Als een banaan door het verkeer
[foto Peter Panneman]
Is het banaan? Is het een auto? Is het een fiets? Deze vragen stellen veel voorbijgangers zich als ze dit tikje wonderlijk voertuig in Veendams dreven voorbij zien komen. Het is een ligfiets en eentje die de gebruikster beschermt tegen hinderlijke weersinvloeden als wind en regen. Daarnaast is hij nog behoorlijk aërodynamisch en rijdt daardoor soepeltjes door het Gronings landschap waarin het altijd handig is als de wind niet te veel vat op je hoofd heeft. Het enige nadeel is dat de medeweggebruikers van verbazing hun hoofd niet helemaal meer bij het verkeer hebben.
50 km gefietst
30 november 2006
Waarvoor doe ik dit alles??
Deze donderdagochtend in Oost-Groningen begint grijs en kil. Met 6 graden en een vochtige lucht voelt het heel wat kouder aan dan we de laatste tijd gewend zijn! 'k Ga m'n Toyota Verso wassen zodat de zilverkleurig glanzende lak weer tot z'n recht komt.
Tijdens dit werk overdenk ik het feit dat ik deze week na 3 lange dagen werken in m'n tuin geen last van m'n spieren heb gehad, en zelfs geen moment van m'n rug, die tot enkele jaren terug beslist een heel zwakke plek was. Dit seizoen heb ik door het roeifietsen een heel goede conditie en een merkbaar veel sterkere rug gekregen. Ik kon de laatste tijd -natuurlijk op m'n eigen bescheiden niveau- een, anderhalf uur roetsen zonder te hoeven pauzeren. Een plezierig gevoel van fitheid en een lijf dat niet direct protesteert als ik om huis en tuin bezig ben, is hiervan het resultaat!
Wat mag een inmiddels 68-jarige zich nog meer wensen? Bovendien heb ik m'n hart verpand aan het roeifietsen: een leukere manier van voortbewegen op twee wielen bestaat niet!
De weer glimmende wagen wordt in de garage gezet en volgens de voorspellingen probeert de zon inmiddels door te breken. Snel een boterhammetje eten, fietskledij aantrekken en WAW015 buiten zetten. De vochtig-kille lucht doet mij voor de gesloten kap kiezen om tranende ogen en loopneus te vermijden. Dit blijkt een goede keus te zijn! Die gesloten kap is werkelijk een groot voordeel van de WAW, en is een van de redenen dat ik voor deze velomobiel heb gekozen.
Onderweg valt op hoe vanzelfsprekend het is om het opklapbare vizier van de WAW zover open te zetten dat er een zacht maar niet hinderlijk koud briesje over m'n gezicht waait en de ventilatie ruim voldoende is om tijdens het rijden het vizier niet te laten beslaan.
Ik kies voor een rustige duurtraining: in kalm tempo leg ik de vertrouwde route af via Annen, Gasteren, Tynaarloo, Zuidlaren, Midlaren, weer Zuidlaren, De Groeve, Semstweg en Kielsterachterweg. Langs de Veendammerweg en Lange Leegte bereik ik na bijna 50 km fietsen Grand Café Van Beresteyn in het centrum van Veendam, waar een beker warme chocolademelk met 'n flinke dot slagroom zich goed laat smaken.
Enigszins loom peddel ik het laatste stukje naar huis, en weet inmiddels weer waarvoor ik dit alles doe!
51 km gefietst
Tijdens dit werk overdenk ik het feit dat ik deze week na 3 lange dagen werken in m'n tuin geen last van m'n spieren heb gehad, en zelfs geen moment van m'n rug, die tot enkele jaren terug beslist een heel zwakke plek was. Dit seizoen heb ik door het roeifietsen een heel goede conditie en een merkbaar veel sterkere rug gekregen. Ik kon de laatste tijd -natuurlijk op m'n eigen bescheiden niveau- een, anderhalf uur roetsen zonder te hoeven pauzeren. Een plezierig gevoel van fitheid en een lijf dat niet direct protesteert als ik om huis en tuin bezig ben, is hiervan het resultaat!
Wat mag een inmiddels 68-jarige zich nog meer wensen? Bovendien heb ik m'n hart verpand aan het roeifietsen: een leukere manier van voortbewegen op twee wielen bestaat niet!
De weer glimmende wagen wordt in de garage gezet en volgens de voorspellingen probeert de zon inmiddels door te breken. Snel een boterhammetje eten, fietskledij aantrekken en WAW015 buiten zetten. De vochtig-kille lucht doet mij voor de gesloten kap kiezen om tranende ogen en loopneus te vermijden. Dit blijkt een goede keus te zijn! Die gesloten kap is werkelijk een groot voordeel van de WAW, en is een van de redenen dat ik voor deze velomobiel heb gekozen.
Onderweg valt op hoe vanzelfsprekend het is om het opklapbare vizier van de WAW zover open te zetten dat er een zacht maar niet hinderlijk koud briesje over m'n gezicht waait en de ventilatie ruim voldoende is om tijdens het rijden het vizier niet te laten beslaan.
Ik kies voor een rustige duurtraining: in kalm tempo leg ik de vertrouwde route af via Annen, Gasteren, Tynaarloo, Zuidlaren, Midlaren, weer Zuidlaren, De Groeve, Semstweg en Kielsterachterweg. Langs de Veendammerweg en Lange Leegte bereik ik na bijna 50 km fietsen Grand Café Van Beresteyn in het centrum van Veendam, waar een beker warme chocolademelk met 'n flinke dot slagroom zich goed laat smaken.
Enigszins loom peddel ik het laatste stukje naar huis, en weet inmiddels weer waarvoor ik dit alles doe!
51 km gefietst
16 november 2006
Shoppen in Groningen per WAW015
Het belooft een prachtige dag te worden en volgens plan vertrek ik om ca. 10.00 uur met m'n WAW -voorzien van de cabriokap- naar Groningen. De zon schijnt volop, de herfsttinten spetteren van de bomen af. Via de Sorghvlietlaan, Korte Leegte en Lange Leegte langs Borgercompagnie, 'n stukje langs de Kielsterachterweg en verder via Semstweg, De Groeve en Zuidlaren naar Haren. De eikenbomen beginnen nu hun bladeren te laten vallen, hier en daar is het fietspad amper meer te zien onder het dikke bladerdek. De verkleurde bomen steken scherp af tegen de blauwe lucht, en de rustige tocht naar Groningen is werkelijk een feest.
't Spul rijdt prima. Enkele dagen geleden knapte een spaak van het 20" linker voorwiel toen ik vlak bij huis een bocht erg snel en krap nam: dhugh ping ping ping ping ... De volgende dag kon ik bij m'n fietsenmaker direct een nieuwe spaak laten monteren, en 't wieltje is gelijk gecontroleerd en bijgesteld.
Ik kijk nu ook met een geruster hart tegen de binnenrand van de cabriokap aan. Deze heb ik namelijk een maand geleden afgewerkt met het bij ligfietsers welbekende afwerkprofiel waarmee ook ligfietszitjes rondom zijn afgewerkt. Het oogt nu niet meer zo dun en scherp en gevaarlijk.
In Haren neem ik bij Intermezzo 'n kop koffie met warme appelbol en rijd de laatste km's naar Groningen. De meefietsende schooljeugd maakt rap ruim baan, vooral als ze achterom kijken en de WAW met z'n brandende koplampen snel dichterbij zien komen. Wederzijds wordt enthousiast gegroet. Het Lamborghini-oranje VM'tje komt kennelijk ontzettend cool over...
De hele dag zal ik gevrijwaard blijven van vervelende krampaanvallen in m'n linkerbeen en pijn in de linkerbil. Ik prijs mij gelukkig dat ik nog maar 'n paar dagen eerder bij toeval erachter kwam -via een discussie op het BROL-forum- dat ik last had van een verkrampte piriformis. De aanbevolen rekoefeningen bleken uitermate effectief te zijn, zodat ik al na ruim een dag verlost was van bijna alle onaangename en soms pijnlijke effecten die een verkrampte piriformis kan oproepen.
In Groningen-centrum ga ik naar Willy Loos, een goed gesorteerde sportzaak met een plezierige bediening. Ik slaag in m'n aankopen: een zwarte en witte katoenen trainingsbroek zoals ik die graag op m'n roeibank draag. Witte en zwarte katoenen hesjes -niet te dik, niet te dun, en zeker niet met capuchon!- kon ik helaas niet bemachtigen.
Brasserie Bommen Berend ligt praktisch naast Willy Loos, dus 'n goede cappuccino liet zich best smaken. De overheerlijke taartjes heb ik in de vitrine laten liggen. M'n lichaamsgewicht gaat nog steeds de goede kant op, naar beneden dus. Heel Nederland wordt in rap tempo vetter als je de kranten mag geloven, maar ik slaag er nog steeds in om de laatste overtollige onsjes kalmpjes aan kwijt te raken. Zonder dat ik honger hoef te lijden heb ik nu een gewicht bereikt van omstreeks 72 kg.
Even verderop in de Oude Ebbingestraat ga ik met m'n Phonak SmartLink bij m'n audicien Beter Horen langs. De oplaadbare batterij van dit kostbare FM + Bluetooth communicatiehulpje voor m'n hoortoestel heeft kennelijk de geest gegeven, en ik vraag aan hr Voorma of hij daarnaar wil (laten) kijken. Met z'n assistente erbij ontwikkelt zich een geanimeerde gedachtenwisseling over de WAW en over fietsen in het algemeen. Zij blijken beiden elk slechts 1 fiets te hebben. Een fietshandicap dus; gelukkig is daar wat aan te doen, net als aan een gehoorhandicap...
Inmiddels is het bewolkt geworden, en vind ik het een mooi moment om weer naar huis te gaan. Bij alle stoplichten ben ik in m'n WAW het eerste weg, ondanks dat-ie met z'n 29 kg wel wat meer weegt dan de meeste andere fietsen.
In Midlaren maak ik het ommetje "bij de slager rechtsaf", eet bij de Vijftig Bunders eindelijk m'n boterhammetjes op, en kom via een paar fraaie extra km's door het bos op de goede plek uit in de winkelstraat van Zuidlaren, bij de sportzaak Ruchti. Daar kan ik wel een zwart en een wit hesje met lange mouwen op de kop tikken, zodat ik nu geheel voorzien ben van roeibanktrainingkleding.
De rit naar huis gaat via Schuilingsoord, Annen en langs Spijkerboor. WAW015 wordt van de modderspatten op z'n flanken bevrijd met spuit en spons en weer de fietsengarage in gereden.
72 km gefietst
't Spul rijdt prima. Enkele dagen geleden knapte een spaak van het 20" linker voorwiel toen ik vlak bij huis een bocht erg snel en krap nam: dhugh ping ping ping ping ... De volgende dag kon ik bij m'n fietsenmaker direct een nieuwe spaak laten monteren, en 't wieltje is gelijk gecontroleerd en bijgesteld.
Ik kijk nu ook met een geruster hart tegen de binnenrand van de cabriokap aan. Deze heb ik namelijk een maand geleden afgewerkt met het bij ligfietsers welbekende afwerkprofiel waarmee ook ligfietszitjes rondom zijn afgewerkt. Het oogt nu niet meer zo dun en scherp en gevaarlijk.
In Haren neem ik bij Intermezzo 'n kop koffie met warme appelbol en rijd de laatste km's naar Groningen. De meefietsende schooljeugd maakt rap ruim baan, vooral als ze achterom kijken en de WAW met z'n brandende koplampen snel dichterbij zien komen. Wederzijds wordt enthousiast gegroet. Het Lamborghini-oranje VM'tje komt kennelijk ontzettend cool over...
De hele dag zal ik gevrijwaard blijven van vervelende krampaanvallen in m'n linkerbeen en pijn in de linkerbil. Ik prijs mij gelukkig dat ik nog maar 'n paar dagen eerder bij toeval erachter kwam -via een discussie op het BROL-forum- dat ik last had van een verkrampte piriformis. De aanbevolen rekoefeningen bleken uitermate effectief te zijn, zodat ik al na ruim een dag verlost was van bijna alle onaangename en soms pijnlijke effecten die een verkrampte piriformis kan oproepen.
In Groningen-centrum ga ik naar Willy Loos, een goed gesorteerde sportzaak met een plezierige bediening. Ik slaag in m'n aankopen: een zwarte en witte katoenen trainingsbroek zoals ik die graag op m'n roeibank draag. Witte en zwarte katoenen hesjes -niet te dik, niet te dun, en zeker niet met capuchon!- kon ik helaas niet bemachtigen.
Brasserie Bommen Berend ligt praktisch naast Willy Loos, dus 'n goede cappuccino liet zich best smaken. De overheerlijke taartjes heb ik in de vitrine laten liggen. M'n lichaamsgewicht gaat nog steeds de goede kant op, naar beneden dus. Heel Nederland wordt in rap tempo vetter als je de kranten mag geloven, maar ik slaag er nog steeds in om de laatste overtollige onsjes kalmpjes aan kwijt te raken. Zonder dat ik honger hoef te lijden heb ik nu een gewicht bereikt van omstreeks 72 kg.
Even verderop in de Oude Ebbingestraat ga ik met m'n Phonak SmartLink bij m'n audicien Beter Horen langs. De oplaadbare batterij van dit kostbare FM + Bluetooth communicatiehulpje voor m'n hoortoestel heeft kennelijk de geest gegeven, en ik vraag aan hr Voorma of hij daarnaar wil (laten) kijken. Met z'n assistente erbij ontwikkelt zich een geanimeerde gedachtenwisseling over de WAW en over fietsen in het algemeen. Zij blijken beiden elk slechts 1 fiets te hebben. Een fietshandicap dus; gelukkig is daar wat aan te doen, net als aan een gehoorhandicap...
Inmiddels is het bewolkt geworden, en vind ik het een mooi moment om weer naar huis te gaan. Bij alle stoplichten ben ik in m'n WAW het eerste weg, ondanks dat-ie met z'n 29 kg wel wat meer weegt dan de meeste andere fietsen.
In Midlaren maak ik het ommetje "bij de slager rechtsaf", eet bij de Vijftig Bunders eindelijk m'n boterhammetjes op, en kom via een paar fraaie extra km's door het bos op de goede plek uit in de winkelstraat van Zuidlaren, bij de sportzaak Ruchti. Daar kan ik wel een zwart en een wit hesje met lange mouwen op de kop tikken, zodat ik nu geheel voorzien ben van roeibanktrainingkleding.
De rit naar huis gaat via Schuilingsoord, Annen en langs Spijkerboor. WAW015 wordt van de modderspatten op z'n flanken bevrijd met spuit en spons en weer de fietsengarage in gereden.
72 km gefietst
04 november 2006
'n Rit met WAW015 bij grijs weer
Deze zaterdag is het grijs en tegen (mot)regen aan. De ochtend gebruik ik om met de auto naar Roden te gaan en daar onder meer een 5 jaar oude MO-disk drive met Firewire aansluiting naar een internetkennis te brengen. Dergelijke apparaten die ik zelf nooit meer gebruik geef ik een tweede leven door ze om niet dan wel voor een klein bedragje aan iemand anders te geven. Da's beter dan ze veel te lang te laten verstoffen en verouderen zodat niemand meer belangstelling heeft voor zulke oude rommel.
De afgelopen dagen heb ik roeisessies op de Concept2 gehouden van 25 of 30 minuten. Da's prima als er niets anders op zit, maar (roei)fietsen hou ik qua motivatie veel langer vol, en afwisseling is ook niet verkeerd. Dus ga ik met WAW015 en cabriokap op stap, vertrek om ca. 12.50 uur vanaf huis. Via Annen, een omweg dus, en Zuidlaren ga ik non-stop naar Haren. Wegens het grijze weer rij ik met brandende voor- en achterlichten, wat de WAW een nog opvallender verschijning maakt dan-ie al is. 'k Rij in een rustig tempo omdat de wegsituatie hier en daar niet erg overzichtelijk is. Ook wil ik wel 'ns ervaren hoe lang ik met zo'n matige inspanning kan fietsen. Onderweg af en toe veel lawaai, veroorzaakt door afgewaaide eikels en dode takken.
Het is overal stil. Met een beetje minder weer zijn gelijk veel minder mensen op de fiets. Gelukkig zijn er ook betrekkelijk weinig auto's langs m'n route.
Behalve de normale fietskleding heb ik ook een royale hoofdband om, die bij de temperatuur van ca. 10º m'n hoofd afdoende beschermt bij cabrio rijden.
Onderweg zijn wat kleine hindernissen waardoor ik het fietspad af en de autorijbaan op moet: even voorbij Midlaren wordt het fietspad opgeknapt en in Noordlaren wordt de weg aangepast volgens de 'Shared Space opvattingen van Monderman e.a.'. Vooral in Glimmen en Haren is het een feest van kleur: veel bomen en struiken tonen hun uitbundige herfstkleuren. Jammer dat het niet zonnig is, want dan komen die gele, oranje en rode kleuren nog veel beter uit!
Er is niet zoveel winkelpubliek in Haren, en bij café Intermezzo ziet het er dit keer ook niet erg uitnodigend uit. Met een strak genomen bocht maak ik rechtsomkeert bij de tweede rotonde in Haren, het is nu precies 14.00 uur. In hetzelfde tempo rij ik terug. De hindernissen onderweg neem ik nu soepel door op tijd de autorijbaan op te gaan. In Zuidlaren sla ik linksaf, richting De Groeve en via de Semsweg, Kielsterachterweg en Veendammerweg rij ik regelrecht naar Grand Café Van Beresteyn. De km-teller staat op 56 en het is even na vieren. Onder het genot van een beker warme chocolademelk -met slagroom, dat wel!- moet ik de vele vragen beantwoorden van twee dames die mij zagen arriveren in de WAW en daardoor wel heel erg nieuwsgierig waren geworden. Na het geven van een college Velomobielkunde kon ik huiswaarts gaan.
Prima verlopen tocht: niet moe, wel op het eind last van af en toe wat krampen in de onderbenen en voeten. Ik kon dat dragelijk houden door even met nog minder inspanning te pedaleren, zodat de kramp weer wegging. Ondanks de Mg-suppletie die ik al enkele maanden dagelijks inneem blijven mijn beenspieren helaas nog gevoelig voor krampaanvallen.
Onderweg heb ik zitten rekenen en ben tot de conclusie gekomen dat als ik naar het stadscentrum van Groningen wil met WAW015, ik toch wel voor 10.00 uur weg moet. Immers, heen en terug (met de nodige speling) is 4 uur rijden. Wil ik nog een, anderhalf uurtje hebben voor het oponthoud in de stad, dan ben ik weer om 3 uur, half 4 thuis. 'k Wil niet in het donker rijden als dat niet beslist nodig is, dus dan is dat in het winterseizoen een goede tijd om thuis te komen.
58 km gefietst
De afgelopen dagen heb ik roeisessies op de Concept2 gehouden van 25 of 30 minuten. Da's prima als er niets anders op zit, maar (roei)fietsen hou ik qua motivatie veel langer vol, en afwisseling is ook niet verkeerd. Dus ga ik met WAW015 en cabriokap op stap, vertrek om ca. 12.50 uur vanaf huis. Via Annen, een omweg dus, en Zuidlaren ga ik non-stop naar Haren. Wegens het grijze weer rij ik met brandende voor- en achterlichten, wat de WAW een nog opvallender verschijning maakt dan-ie al is. 'k Rij in een rustig tempo omdat de wegsituatie hier en daar niet erg overzichtelijk is. Ook wil ik wel 'ns ervaren hoe lang ik met zo'n matige inspanning kan fietsen. Onderweg af en toe veel lawaai, veroorzaakt door afgewaaide eikels en dode takken.
Het is overal stil. Met een beetje minder weer zijn gelijk veel minder mensen op de fiets. Gelukkig zijn er ook betrekkelijk weinig auto's langs m'n route.
Behalve de normale fietskleding heb ik ook een royale hoofdband om, die bij de temperatuur van ca. 10º m'n hoofd afdoende beschermt bij cabrio rijden.
Onderweg zijn wat kleine hindernissen waardoor ik het fietspad af en de autorijbaan op moet: even voorbij Midlaren wordt het fietspad opgeknapt en in Noordlaren wordt de weg aangepast volgens de 'Shared Space opvattingen van Monderman e.a.'. Vooral in Glimmen en Haren is het een feest van kleur: veel bomen en struiken tonen hun uitbundige herfstkleuren. Jammer dat het niet zonnig is, want dan komen die gele, oranje en rode kleuren nog veel beter uit!
Er is niet zoveel winkelpubliek in Haren, en bij café Intermezzo ziet het er dit keer ook niet erg uitnodigend uit. Met een strak genomen bocht maak ik rechtsomkeert bij de tweede rotonde in Haren, het is nu precies 14.00 uur. In hetzelfde tempo rij ik terug. De hindernissen onderweg neem ik nu soepel door op tijd de autorijbaan op te gaan. In Zuidlaren sla ik linksaf, richting De Groeve en via de Semsweg, Kielsterachterweg en Veendammerweg rij ik regelrecht naar Grand Café Van Beresteyn. De km-teller staat op 56 en het is even na vieren. Onder het genot van een beker warme chocolademelk -met slagroom, dat wel!- moet ik de vele vragen beantwoorden van twee dames die mij zagen arriveren in de WAW en daardoor wel heel erg nieuwsgierig waren geworden. Na het geven van een college Velomobielkunde kon ik huiswaarts gaan.
Prima verlopen tocht: niet moe, wel op het eind last van af en toe wat krampen in de onderbenen en voeten. Ik kon dat dragelijk houden door even met nog minder inspanning te pedaleren, zodat de kramp weer wegging. Ondanks de Mg-suppletie die ik al enkele maanden dagelijks inneem blijven mijn beenspieren helaas nog gevoelig voor krampaanvallen.
Onderweg heb ik zitten rekenen en ben tot de conclusie gekomen dat als ik naar het stadscentrum van Groningen wil met WAW015, ik toch wel voor 10.00 uur weg moet. Immers, heen en terug (met de nodige speling) is 4 uur rijden. Wil ik nog een, anderhalf uurtje hebben voor het oponthoud in de stad, dan ben ik weer om 3 uur, half 4 thuis. 'k Wil niet in het donker rijden als dat niet beslist nodig is, dus dan is dat in het winterseizoen een goede tijd om thuis te komen.
58 km gefietst
25 oktober 2006
WAW !
Hoewel af en toe een versluierd zonnetje probeert door te breken, is het toch overwegend licht nevelig, en vooral kil weer. Prima weer voor WAW015...
De dag begin ik met het losmaken van de spieren door gazon en terras te ontdoen van de oogst van een week afgevallen boombladeren. 'k Fris mij op onder de douche en trek fietskleding aan: 'k heb een bloedhekel aan sporten met een onfris lijf.
WAW015 is een paar dagen geleden bevrijd van het verzamelde stof en de banden zijn op de goede spanning.
'k Ga eerst naar de dierenwinkel voor een zak kattenvoer en twee zakken kattenbakvulling. Amper ben ik onderweg of het valt mij op hoe licht en soepel alles rijdt. M'n conditie is kennelijk beter dan begin dit jaar; niet dat ik zo vreselijk hard fiets, maar het kost mij allemaal nauwelijks inspanning. Vooral het accelereren gaat hard, daarbij geholpen door het relatief geringe gewicht van WAW015, 29 kg. De Campagnolo Record 10-speed groep schakelt weer fenomenaal gesmeerd. Het is heerlijk rijden met de cabriokap, al heb ik wel een hoofdband nodig om m'n gevoelige voorhoofd tegen te sterke afkoeling te beschermen.
M'n aankopen breng ik naar huis, en ga vervolgens even langs bij schoonvader in Muntendam die nog steeds zelfstandig en in eigen huis woont, en morgen 87 jaar wordt. M'n vrouw Willy heeft vandaag een vrije dag genomen en reddert daar wat om ervoor te zorgen dat vader morgen de verjaardagsvisite goed kan ontvangen.
Hoewel kort, zo'n 5,5 km, is de rit naar Muntendam een feest: fel optrekken, toch maar beheerst rijden in de bebouwde kom, veel bekijks en leuke reacties van jong en oud en dus maak ik er ook een beetje een show van ;-) . De koplichten branden, wat de uitstraling van WAW015 nog bijzonderder maakt dan-ie al is.
In Muntendam is de familie druk aan het werk: vader Muurman, zoon Bert en dochter Willy leggen de laatste hand aan het werk. Mijn bijdrage beperkt zich tot het nuttigen van de thee en de bijbehorende speculaaskoek.
Terug gaat het weer even moeiteloos en soepel, en ben ik mij bewust van de bijzondere luxe van het velomobielrijden in zo'n mooie WAW.
WAW!
De dag begin ik met het losmaken van de spieren door gazon en terras te ontdoen van de oogst van een week afgevallen boombladeren. 'k Fris mij op onder de douche en trek fietskleding aan: 'k heb een bloedhekel aan sporten met een onfris lijf.
WAW015 is een paar dagen geleden bevrijd van het verzamelde stof en de banden zijn op de goede spanning.
'k Ga eerst naar de dierenwinkel voor een zak kattenvoer en twee zakken kattenbakvulling. Amper ben ik onderweg of het valt mij op hoe licht en soepel alles rijdt. M'n conditie is kennelijk beter dan begin dit jaar; niet dat ik zo vreselijk hard fiets, maar het kost mij allemaal nauwelijks inspanning. Vooral het accelereren gaat hard, daarbij geholpen door het relatief geringe gewicht van WAW015, 29 kg. De Campagnolo Record 10-speed groep schakelt weer fenomenaal gesmeerd. Het is heerlijk rijden met de cabriokap, al heb ik wel een hoofdband nodig om m'n gevoelige voorhoofd tegen te sterke afkoeling te beschermen.
M'n aankopen breng ik naar huis, en ga vervolgens even langs bij schoonvader in Muntendam die nog steeds zelfstandig en in eigen huis woont, en morgen 87 jaar wordt. M'n vrouw Willy heeft vandaag een vrije dag genomen en reddert daar wat om ervoor te zorgen dat vader morgen de verjaardagsvisite goed kan ontvangen.
Hoewel kort, zo'n 5,5 km, is de rit naar Muntendam een feest: fel optrekken, toch maar beheerst rijden in de bebouwde kom, veel bekijks en leuke reacties van jong en oud en dus maak ik er ook een beetje een show van ;-) . De koplichten branden, wat de uitstraling van WAW015 nog bijzonderder maakt dan-ie al is.
In Muntendam is de familie druk aan het werk: vader Muurman, zoon Bert en dochter Willy leggen de laatste hand aan het werk. Mijn bijdrage beperkt zich tot het nuttigen van de thee en de bijbehorende speculaaskoek.
Terug gaat het weer even moeiteloos en soepel, en ben ik mij bewust van de bijzondere luxe van het velomobielrijden in zo'n mooie WAW.
WAW!
22 oktober 2006
RANS Cruz maidentrip
Gisteren stond m'n RANS Cruz klaar bij m'n fietsenmaker 4Hout 2Wielers in Zuidlaren. De complete fiets zag er prima uit, al konden niet alle onderdelen van de Santos mtb worden overgezet, en moest voor het voorspatbord een minder fraaie en tijdelijke oplossing worden bedacht om de modder van het voorwiel tegen te houden.
De fiets voelt erg licht aan. Volgens 4Hout weegt-ie 14 kg. Hij voelt duidelijk lichter aan dan de Santos mtb van Willy die 15,9 kg weegt en is veel lichter dan de GrassHopper met z'n ruim 17 kg.
Natuurlijk heb ik op de Cruz even een rondje gereden in het dorp, zonder er vanaf te vallen, en heb de fiets op de fietsendrager achter de auto naar huis gebracht.
Vandaag voelen we de Cruz aan de tand op een kort fietstochtje van 42 km: vanaf ons huis naar Annen, Schuilingsoord en Zuidlaren. Na de koffie op 't Olle Stee gingen we achterom Zuidlaren langs de camping naar Midlaren en via Annen weer terug.
M'n eerste indrukken: een plezierige fietshouding, zo rechtop en met de benen vooruit. Het uitzicht op de omgeving is fenomenaal en stukken beter dan op m'n GrassHopper. Ik zit nu even hoog als Willy op haar fraaie Santos mtb en kan langszij heel gemakkelijk met haar praten, veel gemakkelijker dan wanneer ik op m'n GrassHopper zit.
Het speciale RANS zadel is een stuk comfortabeler dan een gewoon fietszadel, al biedt voor mij een "echt" ligfietszitje nog steeds het meeste comfort. Andere CF-gebruikers raden aan om flink te experimenteren met de diverse instellingen van het RANS zadel, te weten hoogte en helling naar voren. De "sweet spot" heb ik nog niet gevonden, maar heb het gevoel dat ik wel in de buurt ben.
's Avonds voel ik dat ik op de Cruz andere spieren gebruik dan op m'n GrassHopper en m'n THYS. Da's dus weer wennen!
42 km gefietst
Addendum dd 26 okt 2006: Fietsen Eén Twee Drie heeft een item gewijd aan de CF-bikes.
De fiets voelt erg licht aan. Volgens 4Hout weegt-ie 14 kg. Hij voelt duidelijk lichter aan dan de Santos mtb van Willy die 15,9 kg weegt en is veel lichter dan de GrassHopper met z'n ruim 17 kg.
Natuurlijk heb ik op de Cruz even een rondje gereden in het dorp, zonder er vanaf te vallen, en heb de fiets op de fietsendrager achter de auto naar huis gebracht.
Vandaag voelen we de Cruz aan de tand op een kort fietstochtje van 42 km: vanaf ons huis naar Annen, Schuilingsoord en Zuidlaren. Na de koffie op 't Olle Stee gingen we achterom Zuidlaren langs de camping naar Midlaren en via Annen weer terug.
M'n eerste indrukken: een plezierige fietshouding, zo rechtop en met de benen vooruit. Het uitzicht op de omgeving is fenomenaal en stukken beter dan op m'n GrassHopper. Ik zit nu even hoog als Willy op haar fraaie Santos mtb en kan langszij heel gemakkelijk met haar praten, veel gemakkelijker dan wanneer ik op m'n GrassHopper zit.
Het speciale RANS zadel is een stuk comfortabeler dan een gewoon fietszadel, al biedt voor mij een "echt" ligfietszitje nog steeds het meeste comfort. Andere CF-gebruikers raden aan om flink te experimenteren met de diverse instellingen van het RANS zadel, te weten hoogte en helling naar voren. De "sweet spot" heb ik nog niet gevonden, maar heb het gevoel dat ik wel in de buurt ben.
's Avonds voel ik dat ik op de Cruz andere spieren gebruik dan op m'n GrassHopper en m'n THYS. Da's dus weer wennen!
42 km gefietst
Addendum dd 26 okt 2006: Fietsen Eén Twee Drie heeft een item gewijd aan de CF-bikes.
13 oktober 2006
And now for something completely different
Vlak voordat ik op de roeifiets zou vertrekken, ca. 1:30 PM, zie ik een kleine vrachtauto bij ons huis stoppen. De chauffeur overhandigt mij een doos met daarin de bestelde RANS Cruz frameset met toebehoren. De reis ervan begon op 9 oktober om 3:42 PM in Salina (Kansas, USA) en eindigt dus vandaag met de aflevering in Veendam om 1:40 PM. Het was aardig om via de FedEx.com site de reis van het pak te kunnen volgen die verliep via Memphis (Tennessee, USA), Parijs en Amersfoort.
'k Ben bijna een half uur bezig met uitpakken en controleren van de inhoud. Alles is aanwezig, onbeschadigd en ziet er zeer verzorgd uit. Zo te zien heeft de fa. RANS bij het inpakken geen risico genomen en ervoor gezorgd dat de kans op beschadiging praktisch afwezig was.
Om 2:00 PM ga ik op de roets weg. Onderweg laat ik m'n gedachten gaan over het experiment met deze geavanceerde CF-bike (CF = Crank Forward). En over die andere mensen-onder meer ene Wim Schermer en ene Gerrit Tempelman- die eveneens zeer geïnteresseerd zijn in hoe dat nou fietst en hoe het comfort ervan is voor mensen die op een conventionele fiets al snel problemen hebben met handen* en polsen*, nek* en schouders*, en met zadelpijn*.
[* : doorstrepen wat niet van toepassing is]
Voor mijzelf is het experiment met de RANS Cruz nog steeds een experiment, dwz. dat de uitslag ervan nog niet bekend is. 'k Ben nu wel zeer benieuwd...
Via Annen, Gasteren, Zeegse en Schipborg kom ik in Zuidlaren en ga langs bij m'n fietsenmaker 4Hout 2Wielers. Met hem spreek ik af dat ik m'n Santos mtb -de donorfiets voor de afmontage - en het Cruz frame a.s. woensdag kom brengen. 4Hout 2Wielers heeft dank zij het mooie weer en de lange nazomer een prima seizoen achter de rug.
Een aardig toeval: tijdens het praatje in de werkplaats komt een gitzwarte jonge kat poolshoogte nemen: een van de drie katten van de familie, en allemaal gitzwart. Gelukkig zijn we niet bijgelovig...
Op 't Olle Stee neem ik een cappuccino en beantwoord de -dit keer vele- vragen van andere terrasbezoekers over m'n roeifiets die zoals gewoonlijk pontificaal pal voor het terras staat te glimmen en blinken, goed zichtbaar voor iedereen.
In Zuidlaren zijn nu overal de voorbereidingen in gang voor de bekende Zuidlaarder Markt: de traditionele paardenmarkt zal a.s. dinsdag plaatsvinden. De kermis en andere publieksattracties gaan al dit weekend van start.
Via Annen gaat het weer richting Veendam. Een fris tegenwindje maakt dat ik er nog even flink tegenaan moet. Na dit grotendeels rustige tochtje zie ik dat de ODO op 5733 km staat. Met 'n beetje geluk haal ik dit jaar 2400 km; dan zal ik 2000 km/jaar kunnen noteren als meerjarig gemiddelde vanaf 2004.
44 km gefietst
'k Ben bijna een half uur bezig met uitpakken en controleren van de inhoud. Alles is aanwezig, onbeschadigd en ziet er zeer verzorgd uit. Zo te zien heeft de fa. RANS bij het inpakken geen risico genomen en ervoor gezorgd dat de kans op beschadiging praktisch afwezig was.
Om 2:00 PM ga ik op de roets weg. Onderweg laat ik m'n gedachten gaan over het experiment met deze geavanceerde CF-bike (CF = Crank Forward). En over die andere mensen-onder meer ene Wim Schermer en ene Gerrit Tempelman- die eveneens zeer geïnteresseerd zijn in hoe dat nou fietst en hoe het comfort ervan is voor mensen die op een conventionele fiets al snel problemen hebben met handen* en polsen*, nek* en schouders*, en met zadelpijn*.
[* : doorstrepen wat niet van toepassing is]
Voor mijzelf is het experiment met de RANS Cruz nog steeds een experiment, dwz. dat de uitslag ervan nog niet bekend is. 'k Ben nu wel zeer benieuwd...
Via Annen, Gasteren, Zeegse en Schipborg kom ik in Zuidlaren en ga langs bij m'n fietsenmaker 4Hout 2Wielers. Met hem spreek ik af dat ik m'n Santos mtb -de donorfiets voor de afmontage - en het Cruz frame a.s. woensdag kom brengen. 4Hout 2Wielers heeft dank zij het mooie weer en de lange nazomer een prima seizoen achter de rug.
Een aardig toeval: tijdens het praatje in de werkplaats komt een gitzwarte jonge kat poolshoogte nemen: een van de drie katten van de familie, en allemaal gitzwart. Gelukkig zijn we niet bijgelovig...
Op 't Olle Stee neem ik een cappuccino en beantwoord de -dit keer vele- vragen van andere terrasbezoekers over m'n roeifiets die zoals gewoonlijk pontificaal pal voor het terras staat te glimmen en blinken, goed zichtbaar voor iedereen.
In Zuidlaren zijn nu overal de voorbereidingen in gang voor de bekende Zuidlaarder Markt: de traditionele paardenmarkt zal a.s. dinsdag plaatsvinden. De kermis en andere publieksattracties gaan al dit weekend van start.
Via Annen gaat het weer richting Veendam. Een fris tegenwindje maakt dat ik er nog even flink tegenaan moet. Na dit grotendeels rustige tochtje zie ik dat de ODO op 5733 km staat. Met 'n beetje geluk haal ik dit jaar 2400 km; dan zal ik 2000 km/jaar kunnen noteren als meerjarig gemiddelde vanaf 2004.
44 km gefietst
02 oktober 2006
Afsluiting van mooie nazomer
Gisteren -zondag dus- werd voor onze regio (Oost-Groningen en Drenthe) de omslag naar herfstig weer pas tegen het eind van de middag verwacht. De beelden van de buienradar voor NL en EU spraken die verwachting niet tegen, zodat we met mtb (Willy) en GrassHopper (ikzelf) onze welbekende en zeer afwisselende route tussen Dwingeloo en Appelscha hebben gefietst. De ontwikkelingen in het zwerk maakten het raadzaam om toch wel enige spoed te betrachten. We konden daardoor nog op ons gemak genieten van een kop koffie met kruidkoek op het café-terras in het centrum van Dwingeloo. Maar amper hadden we thuis de fietsen en de auto weer in hun stallingen opgeborgen, of het ging stevig regenen...
Een mooiere afsluiting van een droge en warme nazomer hadden we ons niet kunnen wensen!
Vandaag wordt uit een ander vaatje getapt. Het weer ziet er aardig uit, dus halverwege de middag ga ik op stap met de roeifiets. Helaas, eenmaal buiten de bebouwde kom bleek de vlagerige wind hard te zijn (16-17 knopen) met stevige uitschieters. Dat roetst niet lekker, en al helemaal niet als ook de bekende Oost-Groningse stofstormen de kop opsteken. Het bruine stof -fijne humuskorrels uit de toplaag op de kale akkers- trekt in grote wolken over de landerijen tussen Kielwindeweer en de Kielsterachterweg. Dus fluks gekozen voor een heel kort rondje van slechts 15 km. Met dit weer is WAW015 een betere keus!
Langzaamaan krijg ik meer aardigheid in het roetsen van wat grotere afstanden. Alles wat minder is dan 40 km vind ik nu een kort stukje dat gemakkelijk zonder pauze kan worden afgerost. Maar bij voorkeur doe ik 'n rondje van 43-48 km. Al kan ik deze afstanden ook zonder pauze roetsen, een kop koffie of thee in een gezellige omgeving blijf ik hogelijk waarderen en het afstappen waard!
En vaker dan vorig jaar waag ik mij nu aan afstanden van zo'n 60 km.
De laatste tijd valt het mij op dat veel wielrenners mij groeten als we elkaar passeren, en dat ik door stilstaande wielrenners word nagekeken als ik hen passeer op de roeifiets. Kennelijk zie ik op afstand eruit als een serieuze sporter? Overigens een prima zaak: wij zijn allemaal fietsers, en eendracht in ons 2-wielerwereldje is noodzakelijk om onze plek op de politieke en bestuurlijke agenda's veilig te stellen!
Tot op heden heb ik dit jaar 4690 km gefietst: 1966 km op de roeifiets, 1591 km op de GrassHopper en 1133 km in de WAW. En nu snel op naar de 5000 km!
15 km gefietst.
Een mooiere afsluiting van een droge en warme nazomer hadden we ons niet kunnen wensen!
Vandaag wordt uit een ander vaatje getapt. Het weer ziet er aardig uit, dus halverwege de middag ga ik op stap met de roeifiets. Helaas, eenmaal buiten de bebouwde kom bleek de vlagerige wind hard te zijn (16-17 knopen) met stevige uitschieters. Dat roetst niet lekker, en al helemaal niet als ook de bekende Oost-Groningse stofstormen de kop opsteken. Het bruine stof -fijne humuskorrels uit de toplaag op de kale akkers- trekt in grote wolken over de landerijen tussen Kielwindeweer en de Kielsterachterweg. Dus fluks gekozen voor een heel kort rondje van slechts 15 km. Met dit weer is WAW015 een betere keus!
Langzaamaan krijg ik meer aardigheid in het roetsen van wat grotere afstanden. Alles wat minder is dan 40 km vind ik nu een kort stukje dat gemakkelijk zonder pauze kan worden afgerost. Maar bij voorkeur doe ik 'n rondje van 43-48 km. Al kan ik deze afstanden ook zonder pauze roetsen, een kop koffie of thee in een gezellige omgeving blijf ik hogelijk waarderen en het afstappen waard!
En vaker dan vorig jaar waag ik mij nu aan afstanden van zo'n 60 km.
De laatste tijd valt het mij op dat veel wielrenners mij groeten als we elkaar passeren, en dat ik door stilstaande wielrenners word nagekeken als ik hen passeer op de roeifiets. Kennelijk zie ik op afstand eruit als een serieuze sporter? Overigens een prima zaak: wij zijn allemaal fietsers, en eendracht in ons 2-wielerwereldje is noodzakelijk om onze plek op de politieke en bestuurlijke agenda's veilig te stellen!
Tot op heden heb ik dit jaar 4690 km gefietst: 1966 km op de roeifiets, 1591 km op de GrassHopper en 1133 km in de WAW. En nu snel op naar de 5000 km!
15 km gefietst.
17 september 2006
Raggen door de bossen met dank aan Rohloff
Afgelopen tijd hebben Willy en ik tweemaal de klim naar de Posbank gemaakt, namelijk via de Veluwezoomroute (wo 6 sep) en via de Havikerwaardroute (zo 10 sep). Dit waren de eerste klimmetjes na onze zomervakantie in Beieren. Woensdag hebben we -nog steeds met prachtig nazomerweer- de Leemculeroute gefietst waarvan de zandpaden in het Zwolsche Bos zoals altijd een aantrekkelijk onderdeel zijn. Donderdag en vrijdag heb ik in de eigen omgeving 48 resp. 42 km geroetst zodat ik gisteren (zaterdag) een rustdag heb ingelast en wat klusjes om ons huis heb gedaan.
Vandaag hebben we de bossen tussen Dwingeloo en Appelscha doorkruist. Daar zijn ook voldoende smalle onverharde bospaadjes waar we altijd sneller gaan fietsen omdat het appèl aan behendigheid en reactievermogen een effectieve stimulans is.
Het is goed te merken dat ik in de loop van dit seizoen steeds vertrouwder raak met m'n GrassHopper. 'k Kom nu veel sneller over de bospaden dan enkele maanden geleden. De Rohloffnaaf met 14-versnellingen is daarbij een grote hulp. Door het snel en trefzeker schakelen kies ik continu de overbrenging die het beste past bij de omstandigheden: bocht in of uit, hardere of zachtere ondergrond, helling op of af, al dan niet passeren van andere fietsers, meer of minder overzichtelijk parcours, en alle mogelijke combinaties daarvan. 'k Ben continu bezig met het inschatten en beoordelen van de situatie, en dat houdt mij scherp.
M'n conditie is uitstekend en ik kan moeiteloos accelereren, ook heuvel op. En heuvel af trap ik direct weer mee. Op deze manier fiets ik vandaag grote stukken van onze tocht op vrijwel constant vermogen.
Zeer voldaan gaan we weer naar huis, waar ik een simpele maaltijd klaarmaak: avocado/ei/ui hapje, bordje verse bospaddestoelensoep en 'n beker soja-yoghurt toe. 's Avonds kijken we op Ned3 naar de documentaire 'Supersize me' over junkfood. Walgelijke troep, dat McDonaldvreten: dat heeft niets meer met gewoon eten te maken.
52 km gefietst.
Vandaag hebben we de bossen tussen Dwingeloo en Appelscha doorkruist. Daar zijn ook voldoende smalle onverharde bospaadjes waar we altijd sneller gaan fietsen omdat het appèl aan behendigheid en reactievermogen een effectieve stimulans is.
Het is goed te merken dat ik in de loop van dit seizoen steeds vertrouwder raak met m'n GrassHopper. 'k Kom nu veel sneller over de bospaden dan enkele maanden geleden. De Rohloffnaaf met 14-versnellingen is daarbij een grote hulp. Door het snel en trefzeker schakelen kies ik continu de overbrenging die het beste past bij de omstandigheden: bocht in of uit, hardere of zachtere ondergrond, helling op of af, al dan niet passeren van andere fietsers, meer of minder overzichtelijk parcours, en alle mogelijke combinaties daarvan. 'k Ben continu bezig met het inschatten en beoordelen van de situatie, en dat houdt mij scherp.
M'n conditie is uitstekend en ik kan moeiteloos accelereren, ook heuvel op. En heuvel af trap ik direct weer mee. Op deze manier fiets ik vandaag grote stukken van onze tocht op vrijwel constant vermogen.
Zeer voldaan gaan we weer naar huis, waar ik een simpele maaltijd klaarmaak: avocado/ei/ui hapje, bordje verse bospaddestoelensoep en 'n beker soja-yoghurt toe. 's Avonds kijken we op Ned3 naar de documentaire 'Supersize me' over junkfood. Walgelijke troep, dat McDonaldvreten: dat heeft niets meer met gewoon eten te maken.
52 km gefietst.
30 augustus 2006
De veerpoten van WAW015
Zo'n 2 weken geleden ontdekte ik bij toeval dat de rechter veerpoot van m'n WAW gemakkelijker inveerde dan de linker. Ik begreep toen ook waarom het alleen de rechterband was die af en toe de wielkast raakte als ik tè hard een hobbel in de weg nam (inmiddels ben ik hiermee voorzichtiger geworden!). Dat heeft natuurlijk funeste gevolgen voor de band: het loopvlak wordt beschadigd door die aanrakingen met de wielkast, wat duidelijk te zien was bij het rechter exemplaar van de eerste set banden. Die waren overigens al na 700 km tot op de draad versleten wegens het niet goed sporen van de voorwielen (16,4 mm toespoor!).
Na overleg met Ymte van Velomobiel.nl -de veerpoten van de WAW zijn namelijk identiek met die van de Mango van Velomobiel.nl- spraken we af dat ik vandaag langs kon komen met de patiënt. En inderdaad blijkt dat in de rechter veerpoot andere veren zitten dan links. Dit afleveringsgebrekje van Fietser.be lost Ymte elegant, en naar verwachting ook afdoende, op: een kort stukje roodgeverfde veer in de rechter veerpoot vervangt hij door een kunststof vulstukje. Daardoor wordt de veerweg korter en de vering stugger. Vervolgens maakt Ymte de linker veerpoot identiek aan de rechter. M'n ervaring met WAW015 wees al uit dat een iets stuggere vering gelukkig geen bezwaar hoeft te zijn.
Tussen het werk door verneem ik van Ymte dat een maar liefst 10 kg lichtere Quest voorlopig niet te koop is. Jammer voor de liefhebbers... De 26" Quest weegt nu minimaal 34,5 kg (standaarduitvoering).
Morgen weer fietsen, als het weer dat toelaat.
Na overleg met Ymte van Velomobiel.nl -de veerpoten van de WAW zijn namelijk identiek met die van de Mango van Velomobiel.nl- spraken we af dat ik vandaag langs kon komen met de patiënt. En inderdaad blijkt dat in de rechter veerpoot andere veren zitten dan links. Dit afleveringsgebrekje van Fietser.be lost Ymte elegant, en naar verwachting ook afdoende, op: een kort stukje roodgeverfde veer in de rechter veerpoot vervangt hij door een kunststof vulstukje. Daardoor wordt de veerweg korter en de vering stugger. Vervolgens maakt Ymte de linker veerpoot identiek aan de rechter. M'n ervaring met WAW015 wees al uit dat een iets stuggere vering gelukkig geen bezwaar hoeft te zijn.
Tussen het werk door verneem ik van Ymte dat een maar liefst 10 kg lichtere Quest voorlopig niet te koop is. Jammer voor de liefhebbers... De 26" Quest weegt nu minimaal 34,5 kg (standaarduitvoering).
Morgen weer fietsen, als het weer dat toelaat.
28 augustus 2006
Fahrradfreundlichste Persönlichkeit 2006
Wie ons kent weet dat m'n vrouw en ik al jaren op vakantie gaan naar Beieren, in de omgeving van München. Het is niet alleen rondom de Starnberger See en in de Vooralpen heerlijk fietsen, maar ook in München zelf, een bijzonder fietsvriendelijke stad. Er zijn prima fietspaden en er worden stadsbezichtigingen op de fiets georganiseerd onder leiding van een gids. Niet dat wij daaraan meedoen, want wij hebben zo onze eigen favoriete bestemmingen en routes.
Maar wat blijkt nu: de Oberbürgermeister van München, Christian Ude is een fanatiek fietser! Dit jaar is hij volgens een bericht op de ADFC-site zelfs tot "fahrradfreundlichste Persönlichkeit" verkozen door "best for bike". Hij heeft ook een boekje geschreven over het fietsen door "zijn" stad: "Stadtradeln".
Verplichte lectuur dus voor ons...
Maar wat blijkt nu: de Oberbürgermeister van München, Christian Ude is een fanatiek fietser! Dit jaar is hij volgens een bericht op de ADFC-site zelfs tot "fahrradfreundlichste Persönlichkeit" verkozen door "best for bike". Hij heeft ook een boekje geschreven over het fietsen door "zijn" stad: "Stadtradeln".
Verplichte lectuur dus voor ons...
26 augustus 2006
Post-depressieve bespiegelingen
Het zal ongeveer een week geleden zijn dat naar mijn gevoel een algemene en alles bedekkende grauwsluier opeens verdween en dat m'n wereldje er een stuk zonniger uitzag. 'k Realiseerde mij direct dat ik de afgelopen maanden een lichte depressie had opgelopen en dat de eerste tekenen van herstel zich nu aandienden. De dagen daarna werd deze gedachte sterker, omdat m'n interesses en m'n ondernemingslust begonnen terug te keren.
De oorzaak van de sombere periode ligt voor de hand: de fatale ziekte en het doodgaan van m'n geliefde kater Bas. Het verdriet en de rouw zijn nog niet weg; de algehele somberheid daarentegen gelukkig wel.
Gisteravond las ik in NRC-Handelsblad een overzicht van de uitvoeringen in Amsterdam in het Muziektheater (Stopera) en het Concertgebouw. Omdat ik wist dat vooral m'n vrouw graag naar Mozart's opera "Don Giovanni" luistert, heb ik gelijk online twee mooie plaatsen op de eerste rang voor de uitvoering ervan in de Stopera op 7 januari a.s. besteld.
Maar nu weer over fietsen...
'n Paar dagen geleden zag ik -weer in de NRC- een kritiekloos juichverhaal over een zogenaamde lichtgewicht maar overigens traditionele fiets van Gazelle. 't Geval van 15,3 kg werd superlicht genoemd!
Deze stompzinnige productbespreking was voor mij aanleiding om al onze fietsen 'ns te wegen op onze tamelijk nauwkeurige personenweegschaal. Het resultaat:
Santos (mtb van Willy m'n vrouw): 15,9 kg
Koga (oude mtb van Willy): 14,9 kg
GrassHopper: 17,9 kg
Thys 222 Revolver: 15,8 kg
WAW015: 29 kg
Fietsen mogen pas superlicht worden genoemd als ze minder dan 10 kg wegen. Wij hebben dus géén superlichte fietsen...
Sinds m'n laatste post heb ik enkele malen WAW015 meegenomen op m'n ommetjes, maar gelukkig kon ik veel vaker op m'n roets weg. Ik blijf me verbazen over de vele mogelijke bewegingsvariaties bij het roetsen. Zo heb ik ontdekt dat ik de buikspieren ter hoogte van de maag extra kan inspannen door het aanpassen van de beweging van het bovenlijf.
Afgelopen donderdag heb ik tijdens een rondje van in totaal 41 km de eerste helft met een gemiddelde van 28,2 km/uur afgelegd. Terug -ondermeer door de drukke hoofdstraat van Zuidlaren met veel winkelpubliek, dagjesmensen en toeristen- ging het veel langzamer, maar thuisgekomen zag ik toch een totaalgemiddelde van 26,9 km/uur op de fietscomputer staan.
En gisteren (vrijdag) heb ik nadrukkelijk een rondje gefietst als hersteltraining, dus steeds kalmpjes aan. Het kostte mij nogal wat moeite omdat ik steeds weer de neiging moest onderdrukken om er hard vandoor te gaan. Maar het is gelukt, en ik krijg ook meer feeling voor het aan te houden inspanningsniveau als ik langere afstanden, bijv. 60 of 80 km, wil afleggen met zo min mogelijk rustpauzes. Dat betekent toch minstens een uur achtereen roetsen.
Inmiddels heb ik dit seizoen 1320 km op de roets afgelegd, dus het gaat de goede kant op...
De oorzaak van de sombere periode ligt voor de hand: de fatale ziekte en het doodgaan van m'n geliefde kater Bas. Het verdriet en de rouw zijn nog niet weg; de algehele somberheid daarentegen gelukkig wel.
Gisteravond las ik in NRC-Handelsblad een overzicht van de uitvoeringen in Amsterdam in het Muziektheater (Stopera) en het Concertgebouw. Omdat ik wist dat vooral m'n vrouw graag naar Mozart's opera "Don Giovanni" luistert, heb ik gelijk online twee mooie plaatsen op de eerste rang voor de uitvoering ervan in de Stopera op 7 januari a.s. besteld.
Maar nu weer over fietsen...
'n Paar dagen geleden zag ik -weer in de NRC- een kritiekloos juichverhaal over een zogenaamde lichtgewicht maar overigens traditionele fiets van Gazelle. 't Geval van 15,3 kg werd superlicht genoemd!
Deze stompzinnige productbespreking was voor mij aanleiding om al onze fietsen 'ns te wegen op onze tamelijk nauwkeurige personenweegschaal. Het resultaat:
Santos (mtb van Willy m'n vrouw): 15,9 kg
Koga (oude mtb van Willy): 14,9 kg
GrassHopper: 17,9 kg
Thys 222 Revolver: 15,8 kg
WAW015: 29 kg
Fietsen mogen pas superlicht worden genoemd als ze minder dan 10 kg wegen. Wij hebben dus géén superlichte fietsen...
Sinds m'n laatste post heb ik enkele malen WAW015 meegenomen op m'n ommetjes, maar gelukkig kon ik veel vaker op m'n roets weg. Ik blijf me verbazen over de vele mogelijke bewegingsvariaties bij het roetsen. Zo heb ik ontdekt dat ik de buikspieren ter hoogte van de maag extra kan inspannen door het aanpassen van de beweging van het bovenlijf.
Afgelopen donderdag heb ik tijdens een rondje van in totaal 41 km de eerste helft met een gemiddelde van 28,2 km/uur afgelegd. Terug -ondermeer door de drukke hoofdstraat van Zuidlaren met veel winkelpubliek, dagjesmensen en toeristen- ging het veel langzamer, maar thuisgekomen zag ik toch een totaalgemiddelde van 26,9 km/uur op de fietscomputer staan.
En gisteren (vrijdag) heb ik nadrukkelijk een rondje gefietst als hersteltraining, dus steeds kalmpjes aan. Het kostte mij nogal wat moeite omdat ik steeds weer de neiging moest onderdrukken om er hard vandoor te gaan. Maar het is gelukt, en ik krijg ook meer feeling voor het aan te houden inspanningsniveau als ik langere afstanden, bijv. 60 of 80 km, wil afleggen met zo min mogelijk rustpauzes. Dat betekent toch minstens een uur achtereen roetsen.
Inmiddels heb ik dit seizoen 1320 km op de roets afgelegd, dus het gaat de goede kant op...
11 augustus 2006
Velomobielweer
Het koele en wisselvallige weer is een goede reden om de zomerslaap van WAW015 deze week enkele malen te onderbreken. Omdat het niet koud is gebruik ik niet de gesloten kap maar de cabriokap op WAW015, wat heerlijk rijden is.
Afgelopen dinsdagochtend ben ik in WAW015 naar m'n apotheek in Veendam gegaan om m'n 3-maandelijkse dosis 'Lucrin depot 11,25 mg' op te halen zodat volgende week m'n medisch specialist mij daarmee kan injecteren. Vanaf medio 2003 houdt dit medicijn de verdere groei van m'n prostaatkanker goed tegen, hetgeen blijkt uit de zeer lage PSA-waarden in m'n bloed. Vervolgens spoed ik mij per velomobiel naar Groningen-Stad om aldaar naar de kapper te gaan. Onderweg verorber ik Op 't Olle Stee in Zuidlaren een omelet met rosbief zodat ik geen brandstof tekort kom.
Omdat ik èn de route naar Groningen -'k neem niet de kortste maar wel een mooie route- èn WAW015 beter leer kennen waag ik mij in de diverse bebouwde kommen steeds gemakkelijker op de rijbaan voor auto's. Dat komt vooral van pas waar de fietspaden slecht zijn of rare verkeersdrempels de body van WAW015 kunnen beschadigen.
In de Groningse wijk Helpman wordt aan de weg gewerkt, zodat ik met een rij auto's voor en achter mij langzaam langs de werkmannen moet rijden. 'n Paar jonge werkers reageren enthousiast op deze zeldzame oranje bolide en ook ik steek vrolijk m'n duim omhoog.
Door Groningen-centrum fietsen gaat prima. 't Is een aparte ervaring om laag bij de grond in WAW015 de route te fietsen die ik al zoveel keren hooggezeten in m'n Toyota Corolla Verso heb afgelegd. Het verschil in beleving is groot!
De kappers hebben veel belangstelling voor m'n voertuig en ik moet de bekende vragen voor de zoveelste keer beantwoorden -wat ik nog steeds graag doe. Netjes bijgeknipt kan ik de tocht terug weer aanvaarden. De ODO passeert hierbij de 1000 km.
Vandaag -vrijdag dus- lijkt het erop dat het 's ochtends mooi rustig en droog weer zal zijn, zodat ik na 2 dagen tuinarbeid weer even op stap kan. Om 10 uur vertrek ik in een rustig tempo via een voor de velomobiel ideale en mooie route: Veendam- Kielwindeweer- Spijkerboor- Annen- Anloo- Gasteren- Oudemolen- Zeegse- Tynaarloo- Zuidlaren- De Groeve- Zuidlaarderveen- Oud Annerveen- Spijkerboor- Kielwindeweer- Veendam. In Zuidlaren onderbreek ik de tocht even en kan ik met een kop koffie op het terras in de zon zitten!
Elders in het land staan straten blank en lopen kelders onder, maar in Veendam en wijde omgeving blijft het droog op een klein regenbuitje na, en kan ik na de fietstocht de gazons voor en achter ons huis maaien.
Dinsdag: 76 km gefietst.
Vrijdag: 47 km gefietst.
Afgelopen dinsdagochtend ben ik in WAW015 naar m'n apotheek in Veendam gegaan om m'n 3-maandelijkse dosis 'Lucrin depot 11,25 mg' op te halen zodat volgende week m'n medisch specialist mij daarmee kan injecteren. Vanaf medio 2003 houdt dit medicijn de verdere groei van m'n prostaatkanker goed tegen, hetgeen blijkt uit de zeer lage PSA-waarden in m'n bloed. Vervolgens spoed ik mij per velomobiel naar Groningen-Stad om aldaar naar de kapper te gaan. Onderweg verorber ik Op 't Olle Stee in Zuidlaren een omelet met rosbief zodat ik geen brandstof tekort kom.
Omdat ik èn de route naar Groningen -'k neem niet de kortste maar wel een mooie route- èn WAW015 beter leer kennen waag ik mij in de diverse bebouwde kommen steeds gemakkelijker op de rijbaan voor auto's. Dat komt vooral van pas waar de fietspaden slecht zijn of rare verkeersdrempels de body van WAW015 kunnen beschadigen.
In de Groningse wijk Helpman wordt aan de weg gewerkt, zodat ik met een rij auto's voor en achter mij langzaam langs de werkmannen moet rijden. 'n Paar jonge werkers reageren enthousiast op deze zeldzame oranje bolide en ook ik steek vrolijk m'n duim omhoog.
Door Groningen-centrum fietsen gaat prima. 't Is een aparte ervaring om laag bij de grond in WAW015 de route te fietsen die ik al zoveel keren hooggezeten in m'n Toyota Corolla Verso heb afgelegd. Het verschil in beleving is groot!
De kappers hebben veel belangstelling voor m'n voertuig en ik moet de bekende vragen voor de zoveelste keer beantwoorden -wat ik nog steeds graag doe. Netjes bijgeknipt kan ik de tocht terug weer aanvaarden. De ODO passeert hierbij de 1000 km.
Vandaag -vrijdag dus- lijkt het erop dat het 's ochtends mooi rustig en droog weer zal zijn, zodat ik na 2 dagen tuinarbeid weer even op stap kan. Om 10 uur vertrek ik in een rustig tempo via een voor de velomobiel ideale en mooie route: Veendam- Kielwindeweer- Spijkerboor- Annen- Anloo- Gasteren- Oudemolen- Zeegse- Tynaarloo- Zuidlaren- De Groeve- Zuidlaarderveen- Oud Annerveen- Spijkerboor- Kielwindeweer- Veendam. In Zuidlaren onderbreek ik de tocht even en kan ik met een kop koffie op het terras in de zon zitten!
Elders in het land staan straten blank en lopen kelders onder, maar in Veendam en wijde omgeving blijft het droog op een klein regenbuitje na, en kan ik na de fietstocht de gazons voor en achter ons huis maaien.
Dinsdag: 76 km gefietst.
Vrijdag: 47 km gefietst.
25 juli 2006
Topdag...
Ergens tussen 11 uur en half twaalf ga ik op de roets richting Zuidlaren. De route: Veendam-Spijkerboor-Annen-Schuilingsoord-Zuidlaren. Na de koffie Op 't Olle Stee weer terug naar Veendam: Zuidlaren-50 Bunders-Midlaren-Zuidlaren-De Groeve-Zuidlaarderveen-Spijkerboor-Veendam.
M'n conditie is werkelijk uitstekend: de hele weg sjees ik stevig door en 'k word niet moe. Op de slechtere stukjes weg dendert het verder en voort zonder vaart te verliezen. Heerlijk, zo'n dag dat alles lukt en de ervaring dat je zo'n roets geheel onder controle hebt. Zelfs achteromkijkend een bocht doorroetsen gaat feilloos.
'n Prettige gedachte dat ik door m'n noeste trainingsarbeid meer van zulke ervaringen zal beleven...
41 km geroetst, gemiddeld 26,8 km/uur.
M'n conditie is werkelijk uitstekend: de hele weg sjees ik stevig door en 'k word niet moe. Op de slechtere stukjes weg dendert het verder en voort zonder vaart te verliezen. Heerlijk, zo'n dag dat alles lukt en de ervaring dat je zo'n roets geheel onder controle hebt. Zelfs achteromkijkend een bocht doorroetsen gaat feilloos.
'n Prettige gedachte dat ik door m'n noeste trainingsarbeid meer van zulke ervaringen zal beleven...
41 km geroetst, gemiddeld 26,8 km/uur.
24 juli 2006
Tussenstand
De computertjes op m'n fietsen wezen vanochtend uit dat ik dit jaar 2788 km heb gefietst: 1076 km op de GrassHopper, 931 km in WAW015 en 781 km op m'n THYS 222.
Afgelopen week is van fietsen weinig gekomen. Van woensdag tm. vrijdag was ik in Maastricht om de banden met familie en vrienden weer aan te halen en om de SONOFAGOD PICTURES te zien op de schitterende en uitgebreide expositie van Gilbert & George in het Bonnefantenmuseum; zie ook WhiteCube.com (klik daar op de vierkante thumbnails voor een grotere afbeelding).
Al is m'n GrassHopper mij werkelijk uitstekend bevallen in de vakantie en tijdens de weekenduitstapjes, toch zou ik graag voor die gelegenheden een rechtopfiets willen hebben maar dan wel zonder zadelpijn. Daar zijn verschillende goede redenen voor, waarop ik nu niet verder zal ingaan.
De zogenaamde "crank forward" fiets is misschien wat. Rans.com heeft deze fietssoort verder ontwikkeld en maakt daarvan een aantal varianten. Deze foto bijvoorbeeld laat zien dat het speciaal ontworpen zadel en de daarbij behorende zitpositie het interessant maken om dit uit te proberen.
't Experiment is een gecalculeerd risico: als het bij mij de zadelpijn geheel of grotendeels verhelpt heb ik een mooie fiets erbij voor weekend en vakantie, en als dat niet het geval is heeft Willy er een mooie en bijzondere fiets bij...
'k Ben van plan om een Rans Dynamik frame te importeren vanuit de USA en de peperdure onderdelen van m'n Santos mtb daarop te laten monteren.
Afgelopen week is van fietsen weinig gekomen. Van woensdag tm. vrijdag was ik in Maastricht om de banden met familie en vrienden weer aan te halen en om de SONOFAGOD PICTURES te zien op de schitterende en uitgebreide expositie van Gilbert & George in het Bonnefantenmuseum; zie ook WhiteCube.com (klik daar op de vierkante thumbnails voor een grotere afbeelding).
Al is m'n GrassHopper mij werkelijk uitstekend bevallen in de vakantie en tijdens de weekenduitstapjes, toch zou ik graag voor die gelegenheden een rechtopfiets willen hebben maar dan wel zonder zadelpijn. Daar zijn verschillende goede redenen voor, waarop ik nu niet verder zal ingaan.
De zogenaamde "crank forward" fiets is misschien wat. Rans.com heeft deze fietssoort verder ontwikkeld en maakt daarvan een aantal varianten. Deze foto bijvoorbeeld laat zien dat het speciaal ontworpen zadel en de daarbij behorende zitpositie het interessant maken om dit uit te proberen.
't Experiment is een gecalculeerd risico: als het bij mij de zadelpijn geheel of grotendeels verhelpt heb ik een mooie fiets erbij voor weekend en vakantie, en als dat niet het geval is heeft Willy er een mooie en bijzondere fiets bij...
'k Ben van plan om een Rans Dynamik frame te importeren vanuit de USA en de peperdure onderdelen van m'n Santos mtb daarop te laten monteren.
12 juli 2006
De GrassHopper in Beieren
Wij zijn alweer ruim een week terug van onze vakantie in Beieren van 19 juni t.m. 3 juli Daar hebben we heerlijk gefietst en andere uitstapjes gemaakt. Zoals gewoonlijk hebben we een paar keer de fietstocht rondom de Starnberger See gemaakt, hebben we door het romantische Graswangtal gefietst van Ettal naar Schloß Linderhof en Oberammergau, en hebben we ook meerdere malen fietstochten naar en door München gemaakt, ondermeer naar de zeer fraaie Botanische Garten in de buurt van Schloß Nymphenburg.
Voor het eerst heb ik m'n ligfiets meegenomen op vakantie. Mountainbiken gaat niet meer vanwege de onduldbare en niet te verhelpen zadelpijn. Jammer, want de mtb is voor Beieren de ideale fiets. Je ziet ze daarom in grote aantallen in en rondom München rondrijden.
M'n GrassHopper heb ik zo goed mogelijk laten optuigen als een vervangende mtb, en de ervaringen in Beieren vielen bepaald niet tegen! Laat ik wel voorop stellen dat de mtb onovertroffen is voor fietsen in heuvelachtig en moeilijk terrein en dat er geen ligfiets is die daaraan kan tippen.
'k Ben niet een keer van m'n fietsje gevallen en de meeste routes over de wat ruigere fietspaden kon ik ook met de GH doen. 'k Moet wel behoedzamer rijden dan op de mtb omdat de GH nu eenmaal niet die mtb-stabiliteit op slecht wegdek heeft.
En het klimmen op echt steile hellingen gaat op de GH een stuk moeilijker dan op de mtb. Daarom hebben we van een route met twee zeer steile hellingen dat stukje moeten overslaan, en de derde steile helling (bij Berg a/d Starnberger See) kon ik pas op de laatste fietsdag in z'n geheel fietsen, zonder te moeten afstappen. Het is vooral een kwestie van het trainen van ligfietsspecifieke beenspieren. Deze moeten zowel in aanleg als in kracht en uithoudingsvermogen verder worden ontwikkeld. Maar dat zal wel lukken, zelfs op mijn leeftijd zoals uit onderzoek hiernaar is gebleken :-) .
Maar het was de extra moeilijkheden waard: geen zadelpijn en andere ongemakken meer!
Voor het eerst heb ik m'n ligfiets meegenomen op vakantie. Mountainbiken gaat niet meer vanwege de onduldbare en niet te verhelpen zadelpijn. Jammer, want de mtb is voor Beieren de ideale fiets. Je ziet ze daarom in grote aantallen in en rondom München rondrijden.
M'n GrassHopper heb ik zo goed mogelijk laten optuigen als een vervangende mtb, en de ervaringen in Beieren vielen bepaald niet tegen! Laat ik wel voorop stellen dat de mtb onovertroffen is voor fietsen in heuvelachtig en moeilijk terrein en dat er geen ligfiets is die daaraan kan tippen.
'k Ben niet een keer van m'n fietsje gevallen en de meeste routes over de wat ruigere fietspaden kon ik ook met de GH doen. 'k Moet wel behoedzamer rijden dan op de mtb omdat de GH nu eenmaal niet die mtb-stabiliteit op slecht wegdek heeft.
En het klimmen op echt steile hellingen gaat op de GH een stuk moeilijker dan op de mtb. Daarom hebben we van een route met twee zeer steile hellingen dat stukje moeten overslaan, en de derde steile helling (bij Berg a/d Starnberger See) kon ik pas op de laatste fietsdag in z'n geheel fietsen, zonder te moeten afstappen. Het is vooral een kwestie van het trainen van ligfietsspecifieke beenspieren. Deze moeten zowel in aanleg als in kracht en uithoudingsvermogen verder worden ontwikkeld. Maar dat zal wel lukken, zelfs op mijn leeftijd zoals uit onderzoek hiernaar is gebleken :-) .
Maar het was de extra moeilijkheden waard: geen zadelpijn en andere ongemakken meer!
15 juni 2006
Cursusmateriaal voor trainingskampement
Een gelukkige samenloop van omstandigheden:
enkele uren geleden zag ik een recent artikel op de site van de Amerikaanse ligfietsenfabrikant RANS:
Body English and Recumbent Bikes. Het gaat over hoe je je lijf kunt gebruiken om je ligfiets ook onder moeilijke omstandigheden overeind en op koers te houden. Toevallig was dat ook een onderwerp in m'n weblog hieronder van 13 juni.
Natuurlijk gaat een afdruk van dat artikel mee op vakantie :-)
enkele uren geleden zag ik een recent artikel op de site van de Amerikaanse ligfietsenfabrikant RANS:
Body English and Recumbent Bikes. Het gaat over hoe je je lijf kunt gebruiken om je ligfiets ook onder moeilijke omstandigheden overeind en op koers te houden. Toevallig was dat ook een onderwerp in m'n weblog hieronder van 13 juni.
Natuurlijk gaat een afdruk van dat artikel mee op vakantie :-)
13 juni 2006
WAW015 met zomerreces
Het mooie weer van de laatste tijd houdt WAW015 binnen. De THYS 222 Revolver -m'n favoriete fiets!- wordt zoveel mogelijk gebruikt, al staat-ie nu een paar dagen binnen te wachten op een nieuwe binnenband voor het 26 inch achterwiel. De oude binnenband was lek geworden door een (spontane?) scheur bij het Presta ventiel.
Ook de GrassHopper doet veel dienst: niet alleen 's zondags als Willy en ik samen gaan fietsen, maar ook af en toe door de week, dit om de laatste onvolkomenheden op te sporen en te verhelpen voordat-ie wordt meegenomen op onze zomervakantie aan de Starnberger See en wijde omgeving.
'k Begin gewend te raken aan het fietsen met de GrassHopper op z'n dikke BMX-banden over droge fietspaden met hele stukken mul zand. Niet elke zijwaartse beweging van het achterwiel betekent een fatale slippartij, en door ietsje meer rechtopzitten kan ik m'n bovenlichaam gebruiken om bij te sturen. Überhaupt gaat het sturen onder bijna alle omstandigheden veel beter door mee te leunen met het bovenlichaam. Gelukkig zijn m'n buikspieren ijzersterk geworden op de roeifiets, zodat het gebruik ervan op de GrassHopper geen enkel probleem is! Fraai oefenterrein kom ik tegen op de zandverstuiving Aekingerzand (in de buurt van Wateren, Drenthe) en in het Zwolse Bos tussen het Heerderstrand en Hattem.
Wegens de verwachte warmte later op de dag ga ik deze ochtend om 11 uur weg op de GrassHopper. Door een zelfbedachte simpele wijziging van het Bodylink zitje is dit nu perfect geworden en daardoor uiterst comfortabel. Ik ben in vakantiestemming en leg aan bij een geriefelijk terrasje in Gasteren voor koffie+tonic met 'n plak cake. In Zuidlaren laat ik mij een broodje 'gezond' goed smaken en peddel vervolgens op m'n dooie gemak naar huis in Veendam.
Ook de GrassHopper doet veel dienst: niet alleen 's zondags als Willy en ik samen gaan fietsen, maar ook af en toe door de week, dit om de laatste onvolkomenheden op te sporen en te verhelpen voordat-ie wordt meegenomen op onze zomervakantie aan de Starnberger See en wijde omgeving.
'k Begin gewend te raken aan het fietsen met de GrassHopper op z'n dikke BMX-banden over droge fietspaden met hele stukken mul zand. Niet elke zijwaartse beweging van het achterwiel betekent een fatale slippartij, en door ietsje meer rechtopzitten kan ik m'n bovenlichaam gebruiken om bij te sturen. Überhaupt gaat het sturen onder bijna alle omstandigheden veel beter door mee te leunen met het bovenlichaam. Gelukkig zijn m'n buikspieren ijzersterk geworden op de roeifiets, zodat het gebruik ervan op de GrassHopper geen enkel probleem is! Fraai oefenterrein kom ik tegen op de zandverstuiving Aekingerzand (in de buurt van Wateren, Drenthe) en in het Zwolse Bos tussen het Heerderstrand en Hattem.
Wegens de verwachte warmte later op de dag ga ik deze ochtend om 11 uur weg op de GrassHopper. Door een zelfbedachte simpele wijziging van het Bodylink zitje is dit nu perfect geworden en daardoor uiterst comfortabel. Ik ben in vakantiestemming en leg aan bij een geriefelijk terrasje in Gasteren voor koffie+tonic met 'n plak cake. In Zuidlaren laat ik mij een broodje 'gezond' goed smaken en peddel vervolgens op m'n dooie gemak naar huis in Veendam.
29 mei 2006
Korte baan
Deze werkdag besteed ik voor een groot deel aan flutklusjes die geen naam hebben en toch tijd vragen. Tegen het eind van de middag tracteer ik mijzelf op een ontspannen kort ritje (12,5 km enkele reis) naar schoonzus en zwager in Hoogezand. Het buiïge weer en de kou zijn reden dat ik de gesloten kap opzet.
Tussen de buien door waait het matig, zodat ik zelfs tegenwinds 35-36 km/uur rijd. WAW015 rijdt lekker licht en ook het accelereren gaat veel beter. Wellicht dat m'n specifieke ligfietsspieren nu meer getraind raken? Ik raak ook meer gewend aan het weg- en stuurgedrag van WAW015 bij hogere snelheden.
In Hoogezand praten we bij, natuurlijk ook over het verscheiden van kater Bas. Omdat Janny en Koen zelf een prachtige Ierse setter hebben gehad en -alweer heel wat jaren geleden- ook afscheid hebben moeten nemen van hun beminde huisdier, begrijpen ze wat het overlijden van Bas mij doet. We filosoferen nog wat door over de voors en tegens van het hebben van een huisdier en komen tot de conclusie dat in veel gevallen een huisdier het leven verrijkt en de mens geestelijk gezond houdt.
Op de terugweg varieert de wind van pal achter tot recht opzij, en mijn snelheid is daardoor iets hoger: constant 40 km/uur voor de wind en 36 km met wind opzij.
Op een ongestroomlijnde fiets voel je -whoeshhh- het passeren van een auto heel duidelijk. Op de smalle landbouwweg naast de Kielsterachterweg passeren verschillende auto's mij van dichtbij -niet rakelings maar toch wel op een afstand van minder dan 1 meter- en in WAW015 merk ik daar helemaal niets van.
Met vandaag erbij heb ik de laatste tijd weer de nodige km's bij elkaar gesprokkeld: ODO 824 km.
Hopelijk zullen de nieuwe Marathon slicks het langer dan 700 km uithouden.
Tussen de buien door waait het matig, zodat ik zelfs tegenwinds 35-36 km/uur rijd. WAW015 rijdt lekker licht en ook het accelereren gaat veel beter. Wellicht dat m'n specifieke ligfietsspieren nu meer getraind raken? Ik raak ook meer gewend aan het weg- en stuurgedrag van WAW015 bij hogere snelheden.
In Hoogezand praten we bij, natuurlijk ook over het verscheiden van kater Bas. Omdat Janny en Koen zelf een prachtige Ierse setter hebben gehad en -alweer heel wat jaren geleden- ook afscheid hebben moeten nemen van hun beminde huisdier, begrijpen ze wat het overlijden van Bas mij doet. We filosoferen nog wat door over de voors en tegens van het hebben van een huisdier en komen tot de conclusie dat in veel gevallen een huisdier het leven verrijkt en de mens geestelijk gezond houdt.
Op de terugweg varieert de wind van pal achter tot recht opzij, en mijn snelheid is daardoor iets hoger: constant 40 km/uur voor de wind en 36 km met wind opzij.
Op een ongestroomlijnde fiets voel je -whoeshhh- het passeren van een auto heel duidelijk. Op de smalle landbouwweg naast de Kielsterachterweg passeren verschillende auto's mij van dichtbij -niet rakelings maar toch wel op een afstand van minder dan 1 meter- en in WAW015 merk ik daar helemaal niets van.
Met vandaag erbij heb ik de laatste tijd weer de nodige km's bij elkaar gesprokkeld: ODO 824 km.
Hopelijk zullen de nieuwe Marathon slicks het langer dan 700 km uithouden.
26 mei 2006
Opnieuw sporing van de voorwielen
Deze ochtend, nog voor het ontbijt, begraven we onze Bas in een mooi hoekje van onze tuin en dicht bij ons huis, onder de Koningsvarens (Osmunda regalis) en naast de Adderwortel (Persicaria bistorta).
Na het ontbijt vervang ik de tot op de draad versleten Marathon slicks door nieuwe exemplaren en controleer de sporing van WAW015. Eerst meet ik de sporing van de lege WAW: 15 mm uitspoor.
Willy gaat vervolgens in WAW015 zitten met 17 kg ijzeren gewichten op schoot en ik meet opnieuw: 1 mm toespoor.
De correctie op basis van voor de hand liggende aannames en berekeningen (zie m'n eerdere bericht over de sporing van de voorwielen) is derhalve uitstekend geslaagd! En ik verheug mij op de hogere snelheden die nu mogelijk zijn. De laatste tocht met WAW015 en de versleten banden er nog onder (45 km lang) ging al met zeker 5 km/uur hogere snelheden dan ik gewend was.
Na het ontbijt vervang ik de tot op de draad versleten Marathon slicks door nieuwe exemplaren en controleer de sporing van WAW015. Eerst meet ik de sporing van de lege WAW: 15 mm uitspoor.
Willy gaat vervolgens in WAW015 zitten met 17 kg ijzeren gewichten op schoot en ik meet opnieuw: 1 mm toespoor.
De correctie op basis van voor de hand liggende aannames en berekeningen (zie m'n eerdere bericht over de sporing van de voorwielen) is derhalve uitstekend geslaagd! En ik verheug mij op de hogere snelheden die nu mogelijk zijn. De laatste tocht met WAW015 en de versleten banden er nog onder (45 km lang) ging al met zeker 5 km/uur hogere snelheden dan ik gewend was.
25 mei 2006
Kater Bas is niet meer
Gisteren, 24 mei, hebben we onze geliefde kater Bas laten inslapen.
'n Paar dagen geleden zag ik dat het snel minder werd met onze Bas. En dinsdagavond kwam hij tegen zijn gewoonte in niet thuis en is de hele nacht en ochtend zoek geweest. Voordat ik woensdagochtend naar Dronten vertrok om 'n paar zaken aan te schaffen -onder meer 2 nieuwe Marathon Slicks ter vervanging van de volkomen aan flarden gereden voorbanden van WAW015- vertelde ik onze buren wat er aan de hand was.
Om 2 uur was ik terug uit Dronten en vond het briefje van de buren dat Bas in de gemetselde plantenbak bij de andere buren lag. Hij was er ellendig aan toe, en ik heb hem voorzichtig in huis gedragen. Behalve wat drinken en een paar kruimeltjes rauwe tartaar had hij nergens belangstelling voor en bleef apathisch liggen.
Gelukkig kon ik de dierenarts telefonisch bereiken en een afspraak maken voor half 5. Met Willy gebeld en afgesproken dat ik indien nodig Bas direct kon laten inslapen.
Het was een emotionele gebeurtenis. Inderdaad was Bas er heel slecht aan toe en was inslapen het beste voor hem. Terwijl Bas liggend op de behandeltafel wegzakte in de voorbereidende verdoving knielde ik naast de tafel zodat ik hem voor het laatst recht in z'n prachtige ogen kon kijken, over z'n kop aaien en toespreken. Ik zong zijn lof als voortreffelijke huiskat met z'n mooie ogen, zijn trouw en lieve karakter. Ik noemde hem mijn lieve jongen en zei hem dat het nu zo goed was en dat we nu afscheid moesten nemen.
Het nog warme en zachte levenloze lichaam van Bas hebben we in een laken gewikkeld en meegenomen naar huis. 'k Heb hem daar opgebaard en voor het laatst z'n vacht gekamd. Bij m'n vaste bloemist in Zuidlaren heb ik de twee boeketten gekocht: Bas hield ervan om in onze tuin te zijn.
Willy en ik zijn hevig ontdaan. Die lieve en prachtige kater Bas, veel te jong gestorven...
Morgenochtend -vrijdag dus- wordt Bas in onze tuin begraven.
22 mei 2006
Sporing van de voorwielen opnieuw instellen
'k Had het vermoeden dat de voorwielen van WAW015 niet (meer) goed spoorden. Daarvoor had ik verschillende aanwijzingen. Ten eerste vond ik de voorbanden tamelijk snel slijten. Ten tweede vond ik dat WAW015 nogal rap z'n snelheid verloor als ik 'm liet uitlopen door niet meer te trappen. Ten derde vond ik 'm op een bepaalde manier zwaar trappen, vooral als ik naar de hogere versnellingen ging.
'k Kan mij voorstellen dat tijdens de eerste 700 km de constructie van WAW015 is gaan "zetten" en dat daardoor de sporing is veranderd.
'k Had mij al voorbereid op het zelf uitlijnen van WAW015. 'k Heb via foto's op internet gezien hoe Peter de Rond z'n velomobiel uitlijnt en hem een paar vragen daarover gesteld. Dries Callebaut heeft mij gedetailleerd uitgelegd hoe ik te werk moet gaan om WAW015 uit te lijnen.
'n Paar dagen geleden liet de meerdaagse weersverwachting zien dat het deze week (van maandag 22 mei) wel eens mooi velomobielweer zou worden: tamelijk koud (15 ºC) voor de tijd van het jaar en veel regen. Dus ging ik haast maken met de uitlijning.
Eerst knutselde ik een eenvoudige meettang: een U van aan elkaar gelijmde houten balkjes en als voelers twee RVS slotbouten van 100 mm lang ter hoogte van de voorwielassen. Daarmee wordt het afstandsverschil tussen de voor- en achterkant van de voorwielen over de volle wieldiameter gemeten, en is de meting dus zo gevoelig mogelijk.
Met het vereiste ontzag voor deze voor mij onbekende technische materie mat ik enkele malen het afstandsverschil tussen de voor- en achterkant van de voorwielen, en wel onder twee verschillende omstandigheden: zonder en met m'n vrouw in WAW015.
De resultaten waren opzienbarend -volgens mij althans:
WAW015 leeg: 0 mm afstandsverschil
WAW015 met vrouw van 63 kg: 13 mm toespoor
M'n conclusie: bij WAW015 is de sporing afhankelijk van het gewicht in de velomobiel.
M'n oordeel hierover: ik vind een toespoor van 3% (13 mm verschil over een afstand van 410 mm) nogal veel.
Jammer genoeg hadden we geen tijd meer om het afstandsverschil te meten met mijn persoon in de velomobiel. Omdat ik razend benieuwd was naar de rij-eigenschappen van een goed uitgelijnde WAW, heb ik de resultaten van de 3e meting proberen te voorspellen onder de sterk vereenvoudigende veronderstelling dat het afstandsverschil evenredig is met het gewicht van de inzittende. Omdat ik 80 kg weeg heb ik "mijn" toespoor berekend als 13*80/63=16,4 mm.
Nu de noodzakelijke correctie van de lengte-instelling van de spooras. Hiervoor heb ik de spoorcorrectiefactor berekend:
het bevestigingspunt van de spoorstang is 100 mm verwijderd van het draaipunt van de wielophanging. De middens van de velgranden (waar de voelers van de meettang zitten) zijn 205 mm verwijderd van het draaipunt. Voor elke mm waarmee de spoorstang wordt ingekort komen de achterste velgranden van linker- en rechterwiel 205/100=2,05 mm dichter bij elkaar. Omdat tegelijkertijd de voorste velgranden evenveel verder van elkaar af gaan, vermindert de toesporing met 2*2,05=4,10 mm/mm. Deze spoorcorrectiefactor 4,10 (dimensieloos) is specifiek voor de constructie van WAW015 in combinatie met de door mij gemaakte meetopstelling.
Het terugbrengen van een toespoor van 16,4 mm naar 0 mm vereist derhalve dat de spoorstang 16,4 mm/4,10=4,0 mm korter wordt gemaakt.
Dus vanochtend heb ik de door Leerkracht Dries voorgeschreven handelingen verricht en de spoorstang 4 mm korter gemaakt.
En natuurlijk direct een klein proefritje gemaakt.
Ik vond het verschil spectaculair: 't spul bleef licht trappen tot 35 km/uur. Harder kon ik niet want er was niet zoveel ruimte om te blijven versnellen.
'k Ben benieuwd naar m'n verdere ervaringen. En naar het resultaat van de meting van "mijn" toespoor nu, en of m'n aanname voor de berekening klopt.
'k Kan mij voorstellen dat tijdens de eerste 700 km de constructie van WAW015 is gaan "zetten" en dat daardoor de sporing is veranderd.
'k Had mij al voorbereid op het zelf uitlijnen van WAW015. 'k Heb via foto's op internet gezien hoe Peter de Rond z'n velomobiel uitlijnt en hem een paar vragen daarover gesteld. Dries Callebaut heeft mij gedetailleerd uitgelegd hoe ik te werk moet gaan om WAW015 uit te lijnen.
'n Paar dagen geleden liet de meerdaagse weersverwachting zien dat het deze week (van maandag 22 mei) wel eens mooi velomobielweer zou worden: tamelijk koud (15 ºC) voor de tijd van het jaar en veel regen. Dus ging ik haast maken met de uitlijning.
Eerst knutselde ik een eenvoudige meettang: een U van aan elkaar gelijmde houten balkjes en als voelers twee RVS slotbouten van 100 mm lang ter hoogte van de voorwielassen. Daarmee wordt het afstandsverschil tussen de voor- en achterkant van de voorwielen over de volle wieldiameter gemeten, en is de meting dus zo gevoelig mogelijk.
Met het vereiste ontzag voor deze voor mij onbekende technische materie mat ik enkele malen het afstandsverschil tussen de voor- en achterkant van de voorwielen, en wel onder twee verschillende omstandigheden: zonder en met m'n vrouw in WAW015.
De resultaten waren opzienbarend -volgens mij althans:
WAW015 leeg: 0 mm afstandsverschil
WAW015 met vrouw van 63 kg: 13 mm toespoor
M'n conclusie: bij WAW015 is de sporing afhankelijk van het gewicht in de velomobiel.
M'n oordeel hierover: ik vind een toespoor van 3% (13 mm verschil over een afstand van 410 mm) nogal veel.
Jammer genoeg hadden we geen tijd meer om het afstandsverschil te meten met mijn persoon in de velomobiel. Omdat ik razend benieuwd was naar de rij-eigenschappen van een goed uitgelijnde WAW, heb ik de resultaten van de 3e meting proberen te voorspellen onder de sterk vereenvoudigende veronderstelling dat het afstandsverschil evenredig is met het gewicht van de inzittende. Omdat ik 80 kg weeg heb ik "mijn" toespoor berekend als 13*80/63=16,4 mm.
Nu de noodzakelijke correctie van de lengte-instelling van de spooras. Hiervoor heb ik de spoorcorrectiefactor berekend:
het bevestigingspunt van de spoorstang is 100 mm verwijderd van het draaipunt van de wielophanging. De middens van de velgranden (waar de voelers van de meettang zitten) zijn 205 mm verwijderd van het draaipunt. Voor elke mm waarmee de spoorstang wordt ingekort komen de achterste velgranden van linker- en rechterwiel 205/100=2,05 mm dichter bij elkaar. Omdat tegelijkertijd de voorste velgranden evenveel verder van elkaar af gaan, vermindert de toesporing met 2*2,05=4,10 mm/mm. Deze spoorcorrectiefactor 4,10 (dimensieloos) is specifiek voor de constructie van WAW015 in combinatie met de door mij gemaakte meetopstelling.
Het terugbrengen van een toespoor van 16,4 mm naar 0 mm vereist derhalve dat de spoorstang 16,4 mm/4,10=4,0 mm korter wordt gemaakt.
Dus vanochtend heb ik de door Leerkracht Dries voorgeschreven handelingen verricht en de spoorstang 4 mm korter gemaakt.
En natuurlijk direct een klein proefritje gemaakt.
Ik vond het verschil spectaculair: 't spul bleef licht trappen tot 35 km/uur. Harder kon ik niet want er was niet zoveel ruimte om te blijven versnellen.
'k Ben benieuwd naar m'n verdere ervaringen. En naar het resultaat van de meting van "mijn" toespoor nu, en of m'n aanname voor de berekening klopt.
20 mei 2006
Roeifiets en GrassHopper in de hoofdrollen
Door het mooie weer is WAW015 op non-actief gesteld. Door de week leg ik de nodige fietskm's af op de roeifiets en gebruik ik de GrassHopper hoofdzakelijk op zondag als ik met Willy (m'n vrouw) ga fietsen.
Afgelopen zondag hebben we de Leemculeroute gereden, met de start in Hattem. Het eerste stuk door het IJssellandschap is buitengewoon fraai en stelt de ligfietser bepaald niet voor problemen. Het laatste stuk, voorbij de recreatieplas Heerderstrand, voert door het Zwolse Bos, en dat is interessant voor een ligfiets die 'n mtb wil zijn. Door het droge weer waren in het bos de fietspaden op veel plekken behoorlijk mul maar de GrassHopper hield zich uitstekend. Natuurlijk was ik tamelijk voorzichtig maar geen enkel moment had ik het gevoel dat de ligfiets onderuit ging of onbedoeld een andere kant op wilde.
Na de Leemculeroute smaakten de consumpties bij Brasserie De Zwarte Truffel in het oude centrum van Hattem zoals gewoonlijk uitstekend.
Enkele dagen geleden -toen ik op 'n dag 4 fietsen een grondige schoonmaakbeurt gaf- kwam ik op een idee om op een betrekkelijk risicoloze manier de grenzen van de GrassHopper te verkennen. Wij wonen namelijk dicht bij het recreatiegebied Borgerswold en daar is een spartelplasje met voldoende mul zand er omheen. Het mulle zand gaat geleidelijk over in gras en dat is een prima plek om binnenkort ervaring op te doen met een slippende GrassHopper.
M'n conditie op de roeifiets wordt langzamerhand beter en ik kan nu langere stukken tot 30-35 km roetsen zonder te pauzeren. Het is wel de kunst om in het begin niet te hard te willen gaan, en dat moet ik beter onder de knie krijgen.
'k Heb twee favoriete trainingsrondjes op de roets: Veendam-Zuidlaren vv met wat omweggetjes (40 km) en Veendam-Haren (57 km). Beide zijn zeer fraaie routes die nooit vervelen!
Maar als m'n conditie nog beter is lokken een paar andere routes van 60 en 80 km die goeddeels door heel mooie stukken van Drenthe gaan...
Afgelopen zondag hebben we de Leemculeroute gereden, met de start in Hattem. Het eerste stuk door het IJssellandschap is buitengewoon fraai en stelt de ligfietser bepaald niet voor problemen. Het laatste stuk, voorbij de recreatieplas Heerderstrand, voert door het Zwolse Bos, en dat is interessant voor een ligfiets die 'n mtb wil zijn. Door het droge weer waren in het bos de fietspaden op veel plekken behoorlijk mul maar de GrassHopper hield zich uitstekend. Natuurlijk was ik tamelijk voorzichtig maar geen enkel moment had ik het gevoel dat de ligfiets onderuit ging of onbedoeld een andere kant op wilde.
Na de Leemculeroute smaakten de consumpties bij Brasserie De Zwarte Truffel in het oude centrum van Hattem zoals gewoonlijk uitstekend.
Enkele dagen geleden -toen ik op 'n dag 4 fietsen een grondige schoonmaakbeurt gaf- kwam ik op een idee om op een betrekkelijk risicoloze manier de grenzen van de GrassHopper te verkennen. Wij wonen namelijk dicht bij het recreatiegebied Borgerswold en daar is een spartelplasje met voldoende mul zand er omheen. Het mulle zand gaat geleidelijk over in gras en dat is een prima plek om binnenkort ervaring op te doen met een slippende GrassHopper.
M'n conditie op de roeifiets wordt langzamerhand beter en ik kan nu langere stukken tot 30-35 km roetsen zonder te pauzeren. Het is wel de kunst om in het begin niet te hard te willen gaan, en dat moet ik beter onder de knie krijgen.
'k Heb twee favoriete trainingsrondjes op de roets: Veendam-Zuidlaren vv met wat omweggetjes (40 km) en Veendam-Haren (57 km). Beide zijn zeer fraaie routes die nooit vervelen!
Maar als m'n conditie nog beter is lokken een paar andere routes van 60 en 80 km die goeddeels door heel mooie stukken van Drenthe gaan...
06 mei 2006
De Werkverschaffing
Op de foto: 120 stuks Waldsteinia ternata plantjes en 2 Photina struikjes. Niet op de foto: 6 stuks Hosta (soortnaam niet bekend; blauwe bloemen). Deze 128 planten moeten de komende dagen allemaal worden gepoot.
De Photina struikjes worden dicht bij een reeds aanwezige soortgenoot gezet: de wintergroene roodbladige struikjes zijn te iel als solitair en een groepje van 3 zal visueel meer aanwezig zijn.
De Waldsteinia wordt gebruikt om 2 bestaande Waldsteinia plantvakken uit te breiden. De aanwezige rommelige beplanting wordt opgeruimd. De grotere Waldsteinia plantvakken, die de bodem bedekken met een dicht bladerdek en 's winters het blad behouden, zullen de tuin een rustiger aanblik geven, de vochthuishouding van de bodem verbeteren en -wat zeker zo belangrijk is- het tuinonderhoud aanzienlijk beperken.
En daardoor is meer tijd beschikbaar om te fietsen.
04 mei 2006
100% zekerheid
Na m'n huismanwerkzaamheden 's ochtends wil ik deze middag proberen of er toch een mouw aan te passen valt -aan het kunnen fietsen op m'n fraaie Santos SCC01 mountainbike. Na 'n winter rust voor het zitvlees zou het met wat aanpassingen misschien toch kunnen?
Dus ik verstel het stuur zodanig dat m'n zithouding op de mtb halverwege tussen m'n gebruikelijke gematigd sportieve houding en die van de grijze zondagmiddagfietsbrigade is. De eerste paar honderd meter lijkt alles goed te gaan. Daarna komt de bekende zadelpijn langzaam maar zeker weer opzetten. Na 5 km verlang ik naar het einde van de rit en krijg ik zwarte vlekken voor de ogen vanwege de pijn in m'n zitvlak. Na 11 km is de martelgang eindelijk afgelopen en kan ik m'n mtb definitief aan de wilgen hangen, met de rustgevende 100% zekerheid dat het fietsen daarmee voor mij definitief passé is.
Geheel volgens de gedachtengang in m'n posting van gisteren zet ik nu het inklikmechanisme van de GrassHopper combipedalen zo licht mogelijk. Het in- en uitklikken van de voeten gaat nu razendsnel met bijna geen inspanning.
Nu oefen ik een tijdlang het in een mooie cirkel ronddraaien van de ingeklikte rechtervoet, terwijl het linkerbeen los hangt als hulp bij het bewaren van het evenwicht. Bij voldoende lage versnelling -leve de Rohloffnaaf waarmee je moeiteloos kunt schakelen als je stilstaat!- kun je hiermee vanuit stilstand soepel op gang komen.
Het voordeel van deze startprocedure is dat-ie grosso modo veel overeenkomst heeft met die op de roets. De procedures "bijten elkaar niet", en kunnen op beide fietsen een ingeslepen automatisme worden -op de roets is dat al het geval!
Dus ik verstel het stuur zodanig dat m'n zithouding op de mtb halverwege tussen m'n gebruikelijke gematigd sportieve houding en die van de grijze zondagmiddagfietsbrigade is. De eerste paar honderd meter lijkt alles goed te gaan. Daarna komt de bekende zadelpijn langzaam maar zeker weer opzetten. Na 5 km verlang ik naar het einde van de rit en krijg ik zwarte vlekken voor de ogen vanwege de pijn in m'n zitvlak. Na 11 km is de martelgang eindelijk afgelopen en kan ik m'n mtb definitief aan de wilgen hangen, met de rustgevende 100% zekerheid dat het fietsen daarmee voor mij definitief passé is.
Geheel volgens de gedachtengang in m'n posting van gisteren zet ik nu het inklikmechanisme van de GrassHopper combipedalen zo licht mogelijk. Het in- en uitklikken van de voeten gaat nu razendsnel met bijna geen inspanning.
Nu oefen ik een tijdlang het in een mooie cirkel ronddraaien van de ingeklikte rechtervoet, terwijl het linkerbeen los hangt als hulp bij het bewaren van het evenwicht. Bij voldoende lage versnelling -leve de Rohloffnaaf waarmee je moeiteloos kunt schakelen als je stilstaat!- kun je hiermee vanuit stilstand soepel op gang komen.
Het voordeel van deze startprocedure is dat-ie grosso modo veel overeenkomst heeft met die op de roets. De procedures "bijten elkaar niet", en kunnen op beide fietsen een ingeslepen automatisme worden -op de roets is dat al het geval!
03 mei 2006
Zomerfietsen - 2
Gossamme... wat is dat roetsen toch 'n heerlijke manier van voortbewegen!!! Lekker bezig zijn met het hele lijf en moeiteloos een rap tempo (voor mijn doen althans!) kunnen volhouden.
Wel moet ik bekennen dat m'n specifieke roetsconditie nog veel te wensen overlaat aan het begin van dit seizoen. Maar toch, op de rechte stukken zonder al te harde wind recht tegen, zonder overmatige inspanning rustig roetsen met 26-32 km/uur. En dit alles met een fantastisch uitzicht op de omgeving, die in het vroege voorjaar ronduit schitterend is.
Vanmiddag naar Zuidlaren geweest en weer terug. Met dank aan het zonnige en warme weer waardoor ik vandaag voor het eerst dit jaar met blote winterwitte armpjes en beentjes naar buiten kon ;-)
Voor de kenners: vanuit Veendam langs Spijkerboor en via Annen en Schuilingsoord naar Zuidlaren; via De Groeve en langs de Kielsterachterweg en Veendammerweg weer terug naar Veendam. In Zuidlaren natuurlijk wat gedronken op m'n favoriete stek, het terras van Op 't Olle Stee.
Gistermiddag ben ik met m'n GrassHopper op en neer geweest naar Zuidlaren, en vandaag wist ik weer precies waarom ik het wegrijden met de roeifiets véél gemakkelijker vind dan met 'n gewone 2-wielige ligfiets:
met de roeifiets rij ik volgens de regels weg: rechtervoet ingeklikt, linkerbeen hangt naast de fiets. Vooropgesteld dat je in de goede -dus lage- versnelling bent, is het accelereren een vloeiende heen-en-weer gaande beweging met het rechterbeen, zonder dode punten en zonder de noodzaak om zo snel mogelijk het linkerbeen bij te trekken en de linkervoet op het pedaal te zetten. Het linkerbeen bijtrekken op de roets is pas nodig als het je goed uitkomt, en geen seconde eerder. In de praktijk kan dat toch vlug omdat je met de roets heel snel op snelheid bent voor 'n stabiel evenwicht.
Op 'n gewone 2-wielige ligfiets moet je het andere been wel snel bijtrekken om over de dode punten (2 per omwenteling van het voorste kettingblad) van de trapbeweging heen te komen.
'k Zal de afzonderlijke bewegingen tijdens het wegrijden met de GrassHopper nog 'ns heel nauwkeurig onder de loep nemen om te zien of ik hiermee net zo'n soepele startprocedure kan ontwikkelen als met de roets.
Belangrijk is ook dat het inklikmechanisme van de pedalen op de GrassHopper zo licht mogelijk is afgesteld omdat een van de benen vaak in een gebogen en dus ongunstige positie verkeert om snel te kunnen uitklikken.
Wel moet ik bekennen dat m'n specifieke roetsconditie nog veel te wensen overlaat aan het begin van dit seizoen. Maar toch, op de rechte stukken zonder al te harde wind recht tegen, zonder overmatige inspanning rustig roetsen met 26-32 km/uur. En dit alles met een fantastisch uitzicht op de omgeving, die in het vroege voorjaar ronduit schitterend is.
Vanmiddag naar Zuidlaren geweest en weer terug. Met dank aan het zonnige en warme weer waardoor ik vandaag voor het eerst dit jaar met blote winterwitte armpjes en beentjes naar buiten kon ;-)
Voor de kenners: vanuit Veendam langs Spijkerboor en via Annen en Schuilingsoord naar Zuidlaren; via De Groeve en langs de Kielsterachterweg en Veendammerweg weer terug naar Veendam. In Zuidlaren natuurlijk wat gedronken op m'n favoriete stek, het terras van Op 't Olle Stee.
Gistermiddag ben ik met m'n GrassHopper op en neer geweest naar Zuidlaren, en vandaag wist ik weer precies waarom ik het wegrijden met de roeifiets véél gemakkelijker vind dan met 'n gewone 2-wielige ligfiets:
met de roeifiets rij ik volgens de regels weg: rechtervoet ingeklikt, linkerbeen hangt naast de fiets. Vooropgesteld dat je in de goede -dus lage- versnelling bent, is het accelereren een vloeiende heen-en-weer gaande beweging met het rechterbeen, zonder dode punten en zonder de noodzaak om zo snel mogelijk het linkerbeen bij te trekken en de linkervoet op het pedaal te zetten. Het linkerbeen bijtrekken op de roets is pas nodig als het je goed uitkomt, en geen seconde eerder. In de praktijk kan dat toch vlug omdat je met de roets heel snel op snelheid bent voor 'n stabiel evenwicht.
Op 'n gewone 2-wielige ligfiets moet je het andere been wel snel bijtrekken om over de dode punten (2 per omwenteling van het voorste kettingblad) van de trapbeweging heen te komen.
'k Zal de afzonderlijke bewegingen tijdens het wegrijden met de GrassHopper nog 'ns heel nauwkeurig onder de loep nemen om te zien of ik hiermee net zo'n soepele startprocedure kan ontwikkelen als met de roets.
Belangrijk is ook dat het inklikmechanisme van de pedalen op de GrassHopper zo licht mogelijk is afgesteld omdat een van de benen vaak in een gebogen en dus ongunstige positie verkeert om snel te kunnen uitklikken.
02 maart 2006
Klein rondje fietsen
De afgelopen weken heb ik regelmatig 's middags in de tuin gewerkt: de vier groepen Stephanandra incisa Crispa gesnoeid, afgevallen blad verwijderd en andere bijkomende werkzaamheden verricht.
Daardoor ben ik gelukkig weer aan de kou gewend; ook m'n hardnekkige hoest is bijna helemaal verdwenen. Dus durfde ik vanmiddag een klein en vertrouwd rondje (ca. 15 km) te fietsen in m'n WAW. Het weer was fraai: even boven 0º C, zonnig en af en toe een klein sneeuwbuitje.
WAW015 was natuurlijk uitgerust met z'n kap met vizier; het vizier had ik zover opengezet dat ik daar net onderdoor kon kijken. Alleen tijdens een heftig sneeuwbuitje met de wind recht tegen moest ik het vizier geheel omlaag doen om de sneeuwvlokken uit het gezicht te houden.
Het vizier is geen moment zo beslagen geweest dat ik er niet doorheen kon kijken. Ook m'n bril is geen moment beslagen geweest. Met het vizier ietsje omhoog had ik een licht maar niet onaangenaam briesje in het gezicht.
Dat was een groot verschil met m'n proefritjes in Quest en Versatile vorig jaar. De buitentemperatuur was toen ca. 4º C, en de harde rijwind recht in m'n gezicht koelde m'n hoofd sterk af. Dat leverde mij een pijnlijk voorhoofd op. De kap met vizier is voor mij derhalve een aanzienlijk pluspunt van de WAW!
'k Heb me koest gehouden, ook gelet op m'n uiterst belabberde conditie: maximaal 27 km/uur, voorzichtig de bochten door en hier en daar geprobeerd hoe krap de bochten zijn die ik kan nemen. Het remmen met de twee afzonderlijk bediende trommelremmen op de voorste wielen ging licht en uitstekend. Het sturen gaat erg licht en erg nauwkeurig.
Nu de kap met vizier met 4 klittenbanden op z'n plaats wordt gehouden, is WAW015 opvallend stil. Ik hoor alleen het ratelen van de ketting en het zoeven van de banden. Zelfs venijnige richels in het fietspad -door boomwortels veroorzaakt- en verkeersdrempels geven nauwelijks extra lawaai.
Wellicht zijn ook de speciale glijstanglagers, die op mijn verzoek en tegen de relatief geringe meerprijs van ca. EUR 300 in de voorwielophanging zijn gebruikt, een reden dat WAW015 zo stil is?
Na de thuiskomst heb ik de tuingieter gevuld met een warm sopje van autoshampoo en daarmee de modder en pekel van de voorwielen afgespoeld. En voor het eerst de buitenkant van WAW015 afgesopt. Die was behoorlijk stoffig geworden na een maandje stilstaan in de garage!
15 km gefietst.
Daardoor ben ik gelukkig weer aan de kou gewend; ook m'n hardnekkige hoest is bijna helemaal verdwenen. Dus durfde ik vanmiddag een klein en vertrouwd rondje (ca. 15 km) te fietsen in m'n WAW. Het weer was fraai: even boven 0º C, zonnig en af en toe een klein sneeuwbuitje.
WAW015 was natuurlijk uitgerust met z'n kap met vizier; het vizier had ik zover opengezet dat ik daar net onderdoor kon kijken. Alleen tijdens een heftig sneeuwbuitje met de wind recht tegen moest ik het vizier geheel omlaag doen om de sneeuwvlokken uit het gezicht te houden.
Het vizier is geen moment zo beslagen geweest dat ik er niet doorheen kon kijken. Ook m'n bril is geen moment beslagen geweest. Met het vizier ietsje omhoog had ik een licht maar niet onaangenaam briesje in het gezicht.
Dat was een groot verschil met m'n proefritjes in Quest en Versatile vorig jaar. De buitentemperatuur was toen ca. 4º C, en de harde rijwind recht in m'n gezicht koelde m'n hoofd sterk af. Dat leverde mij een pijnlijk voorhoofd op. De kap met vizier is voor mij derhalve een aanzienlijk pluspunt van de WAW!
'k Heb me koest gehouden, ook gelet op m'n uiterst belabberde conditie: maximaal 27 km/uur, voorzichtig de bochten door en hier en daar geprobeerd hoe krap de bochten zijn die ik kan nemen. Het remmen met de twee afzonderlijk bediende trommelremmen op de voorste wielen ging licht en uitstekend. Het sturen gaat erg licht en erg nauwkeurig.
Nu de kap met vizier met 4 klittenbanden op z'n plaats wordt gehouden, is WAW015 opvallend stil. Ik hoor alleen het ratelen van de ketting en het zoeven van de banden. Zelfs venijnige richels in het fietspad -door boomwortels veroorzaakt- en verkeersdrempels geven nauwelijks extra lawaai.
Wellicht zijn ook de speciale glijstanglagers, die op mijn verzoek en tegen de relatief geringe meerprijs van ca. EUR 300 in de voorwielophanging zijn gebruikt, een reden dat WAW015 zo stil is?
Na de thuiskomst heb ik de tuingieter gevuld met een warm sopje van autoshampoo en daarmee de modder en pekel van de voorwielen afgespoeld. En voor het eerst de buitenkant van WAW015 afgesopt. Die was behoorlijk stoffig geworden na een maandje stilstaan in de garage!
15 km gefietst.
17 februari 2006
Slotmaat
De combinatie van aandoeningen waar Bas aan lijdt, is slecht behandelbaar, zodat wij niet meer kunnen doen dan hem verzorgen tot hij niet meer verder kan.
Helaas, het is niet anders...
Wie de goden liefhebben, nemen zij jong tot zich.
Helaas, het is niet anders...
Wie de goden liefhebben, nemen zij jong tot zich.
13 februari 2006
Zorgen om ons huisdier
Vorige week werd het ons duidelijk dat het niet goed zat met de gezondheid van onze dierbare huiskater Bas. Daarom is hij vandaag uitgebreid onderzocht (Röntgen, biopsie, diverse bloedonderzoeken).De eerste voorlopige berichten zijn slecht: een kennelijk agressieve tumor aan z'n linkervoorpoot en een afwijkend bloedbeeld, dat waarschijnlijk wijst op onder meer suikerziekte.
Vanavond om half 7 kan ik Bas weer ophalen bij onze dierenarts; waarschijnlijk donderdag al vernemen we de resultaten van het weefselonderzoek (biopsie) en kunnen we ons beraden over de situatie.
Wij zijn geschrokken en verdrietig. Bas is jong: ruim 8 jaar oud, 7 jaar geleden door mij uit het dierenasiel gehaald en wij rekenden min of meer vanzelfsprekend op een lange aanwezigheid van kater Bas in ons gezin.
Abonneren op:
Posts (Atom)