Behulpzaam toeval en een mooie samenloop van omstandigheden

In ons leven wordt de gang van zaken vaak door louter toeval bepaald. Daarvan beleefden we de afgelopen weken een paar treffende voorbeelden :-)

Wat betreft ons huis en tuin realiseerde ik mij sinds een jaar of twee dat er wel het nodige te verbeteren viel aan onze woning qua levensloopbestendigheid.

Eerst maar de tuin
Ik zat al maandenlang met een levensgroot probleem dat mij veel zorgen baarde en dringend moest worden opgelost: dit jaar is het mij heel duidelijk geworden dat wanneer Willy alleen woont in ons huis, onze tuin te groot is om goed in haar eentje (eventueel met de hovenier erbij voor bepaalde klussen) te worden onderhouden. Kleinschalig gepruts, met hier en daar een heestertje weg en een graspol erbij, is volstrekt onvoldoende om dat probleem op te lossen.
Willy en ik weten allebei drommels goed dat Willy het liefst zo lang mogelijk aan de Eems 28 wil blijven wonen. Het huis is door Willy gebouwd en ook zij is dol op het parkje om ons huis. Dus we moeten denken aan veel verdergaande ingrepen in dat parkje om het onderhoudswerk sterk te verminderen!

Het toeval schoot ons te hulp. Op zondag 15 oktober hadden we een familiereünie van bijna alle broers en zusters van Willy, met aanhang. Dat was in de vorm van een high tea in "De Vlinderij", een leuke gelegenheid even buiten Muntendam, binnen loopafstand van de vroegere ouderlijke woning van pa en ma Muurman.
Bij "De Vlinderij" ligt een mooi aangelegde en goed onderhouden tuin, temidden van het weidse Groninger landschap.
Terwijl onze gastvrouw Trijnie de lekkernijen voor ons aandroeg was achter in de tuin haar partner Dicky druk maar heel moeizaam bezig in een stuk tuin. Ocharme, Dicky kon amper uit de voeten wegens zware rugklachten. Dat stuk tuin wordt daarom opgeheven: alle beplanting wordt gerooid en de 1200 m2 grond wordt een grasveld. Dicky vertelde ons heel openhartig dat hij zich had verslikt in deze jongste uitbreiding en dat hij er nu voor zorgt dat die 1200 m2 zo min mogelijk werk bezorgt. Dus gras met een maairobot...

Na afloop en de dagen erna hadden Willy en ik het over Dicky en z'n tuin, en toen realiseerde ik mij opeens dat ik op die manier m'n eigen probleem kon oplossen: het rooien van alle beplanting uit de borders aan de rand van onze gemeenschappelijke inrit (van de huisnrs. 22, 24, 26, 28) en vervolgens doortrekken van onze twee gazons langs die inrit tot aan de rand ervan. En, ook heel belangrijk, onze twee maairobots kunnen dat gemakkelijk aan met elk een capaciteit van 1000 m2 gras!

'k Heb mijn probleem opgebiecht aan Willy en de mogelijke oplossing daarvan geopperd. Willy zei geen nee...
Ik ben op een merkwaardige manier opgelucht. Natuurlijk zal mij die drastische ingreep aan het hart gaan, maar voor mij is het alternatief volstrekt onaanvaardbaar: de onwerkbare situatie waarin Willy terecht zou komen als ik dat probleem niet zou oplossen.
Inmiddels heb ik de geplande ingreep besproken met onze vaste hovenier en hij heeft die opdracht aangenomen en zal het werk vóór de winter uitvoeren.

De drie essen in onze tuin zijn ziek. Wij hadden de afgelopen weken al besproken om onze drie essen deskundig te laten keuren en bij gebleken noodzaak -aantasting door essentaksterfte- te laten kappen. Dit omdat wij als eigenaar van deze bomen verantwoordelijk zijn voor alles wat daarmee kan gebeuren (schade door omwaaien e.d.). We hebben al contact met een boomverzorgingsbedrijf en hierover afspraken gemaakt. Het boomverzorgingsbedrijf heeft de kapvergunning aangevraagd, een plan van aanpak opgesteld (feitelijk een bestek voor de uitvoering) en zal in de loop van de maand november het werk uitvoeren. Dat zal weer veel onderhoudswerk schelen omdat er in de herfst veel minder afgevallen blad zal zijn in ons gazon :-)

Onze woning
Ons huis houdt ook niet over qua levensloopbestendigheid. De inrichting van de twee verdiepingen is een flinke barrière: 1 Toilet op de begane grond en badkamer en slaapkamer op de 1e verdieping. Om geheel gelijkvloers te kunnen wonen zou een grote en tijdrovende verbouwing nodig zijn. We hadden daar geen van beiden veel zin in. Een andere mogelijke oplossing had ik al in gedachten: een traplift!
E.e.a. grondig doorgenomen met Willy en uiteindelijk gekozen voor een traplift van een als zeer goed bekend staand A-merk: Thyssenkrupp Encasa. Een vertegenwoordiger ervan is een paar dagen geleden al op bezoek geweest en is met onze bestelling van een traplift van het model Swift op zak weer naar huis gegaan. Dit jaar, hoogstwaarschijnlijk al in november, zullen wij dus een traplift hebben :-)

Ook in dit geval heeft het toeval een flink handje geholpen. Dat zit zo: een paar weken geleden heb ik na een wandeling van ruim 2 uur een liesblessure opgelopen die de weken erna langzaam maar zeker steeds erger werd; de pijn was soms niet om uit te houden! Na consultatie van m'n huisarts en uit eigen waarnemingen vermoeden wij beiden dat er sprake is van overbelasting van de adductoren. Dit zijn de spieren die aanhechten op het schaambeen en verlopen aan de binnenzijde van het bovenbeen. Inmiddels heb ik een goed werkende pijnbestrijding -een combinatie van paracetamol tabletten en diclofenac zetpillen- zodat mijn mobiliteit weer op redelijk niveau is. Ik kan weer aardig lopen in en om huis met steun van een wandelstokje :-) Maar het zal wel meer tijd kosten voordat e.e.a. volledig is genezen! 'k Zal wellicht de fysiotherapeut moeten raadplegen...

Op het hoogtepunt van de ellende was het voor mij een zware opgave om de trap te nemen naar de slaap- en badkamer. En natuurlijk vrees ik dat in de toekomst mijn prostaatkanker voor nog meer invaliditeit kan zorgen!
Dat was het duwtje in onze rug om ’n traplift te nemen :-)

En het fietsen?
Geen problemen te melden :-) Ik wacht de levering van de Gazelle Balance rustig af. Het weer, m’n liesblessure en drukte met veel andere zaken maken dat van fietsen heel weinig komt.