Afsluiting van maart

Het is vandaag aan de frisse kant met 'n harde en soms vlagerige wind. De weermannen hebben het over herfstachtig weer. Wij buitenmensen weten wel beter: dit voorjaarsweer heb je vaak in april/mei met 'n frisse en soms heel heldere polaire lucht waarin het weidse Groninger landschap extra tot z'n recht komt.

Vanochtend is het 8-10 graden en  roets ik ff naar de huisartsenpraktijk voor 'n herhaalrecept. Vanmiddag is het volgens de buitenthermometer met 11-12 graden ietsje warmer maar door de hardere wind voelt het toch frisser aan dan 's ochtends. Kort ommetje roetsen dan maar, ook omdat het door de harde windvlagen niet erg aantrekkelijk is om lang onderweg te zijn.

De fietskm-statistieken tonen slechts bescheiden verrichtingen, vooral omdat het weer bepaald niet heeft meegewerkt. Evenals in eerdere jaren worden februari en maart bijeen gevoegd, en het resultaat is 466 km totaal: 20 km op m'n Thijs 222, 142 km op de nieuwe Thijs 209 en 304 km op m'n roei3wieler.

't Is soms moeilijk kiezen...

Het weer is de laatste dagen tamelijk zacht, zonnig en droog.

Ideaal dus om een ommetje te maken op m'n gloednieuwe Thijs 209 carbon roei2wieler.
Ideaal weer ook om in de tuin te werken.

In m'n hoofd vindt het debat plaats tussen fietser en tuinman. De trouwe lezers van dit weblog kunnen natuurlijk de argumenten wel dromen om te gaan fietsen.

M'n tuinman alter ego heeft ook goede redenen om aan de slag te willen. Het moet gezegd: struiken en planten in de tuin lopen dit voorjaar niet bijzonder snel uit. 'k Neem aan dat dit komt door de lange winter waardoor alles later en ook langzamer op gang komt. Toch zitten bosanemoon en omphalodes verna al moeizaam omhoog te komen onder een te dikke laag afgevallen blad. En de nieuwe bladknoppen van de hertshooi worden al groter. Blad harken en snoeien dus niet uitstellen…

't Verstandig compromis biedt zich vanzelf aan. 's Ochtends bijtijds beginnen met tuinieren, en naar bevind van zaken daarmee òf doorgaan tot de middagboterham, zodat de middag goeddeels kan worden besteed aan een mooie roeifietstocht, òf ook 's middags een paar uur tuinieren en dan een kort stukje roeifietsen om vooral de kreukels uit m'n rug te halen.

Vanmiddag neem ik ruim de tijd om een favoriet ommetje van 35 km te roetsen nadat ik de ochtend heb besteed aan het te voorschijn halen van bosanemoon en omphalodes verna en bijkomende werkzaamheden om de tuin er verzorgd en natuurlijk aandoend te laten uitzien.

't Wordt een wandeletappe zoals men dat in de TdF zegt: in een rustig tempo vooral genieten van het landschap en de warme zon op het gezicht. In Zuidlaren op m'n stamterras 'n beetje dommelen en theedrinken, en weer opstappen voordat ik helemaal in slaap val.

Onderweg ben ik weer helemaal wakker en kan ik de rijeigenschappen beoordelen van m'n Thijs 209. 't Fietske ligt vast en strak op de weg en reageert direct en levendig zonder nerveus te zijn. 't Lage gewicht -ca. 12 kg met het standaard toptasje- maakt zich kenbaar door gemakkelijk optrekken en vlot omhoog gaan bij bruggetjes. Het kleinere traagheidsmoment, vooral door de lichtere boegspriet, maakt dat de 209 strakker stuurt dan de 222.
Het lichte stuur en voetenslee zorgen voor een heel lichte terughaalslag. Schakelen en remmen gaat heel gemakkelijk.

Kortom, een heerlijk roeifietsje!

M'n nieuwe roei2wieler, de Thijs 209 carbon roeifiets

Vanochtend hèt grote moment: 'k ga naar Zuidlaren om bij 4Hout 2Wielers m'n nieuwe roei2wieler -de Thijs 209 carbon roeifiets- op te halen. Gisteren namelijk heeft m'n vaste fietsmonteur Jos, samen met z'n vader, de 209 opgehaald in Middelburg, en m'n goeie ouwe ruim 6 jaar oude Thijs 222 meegenomen als inruil. Het was een informatieve en gezellige kennismaking daar bij Derk Thijs en er is heel wat hogere fietsvakkennis uitgewisseld, waarvan ik als onwetend fietsertje natuurlijk totaal geen weet heb.

En daar staat-ie in de winkel te pronken! Gossamme, wat 'n onwijs mooi ding! En licht, zo'n 11,5 kg zonder toptasje. Op de terugweg ga ik bij de bakker langs voor 2 monchoutaartpuntjes voor vanmiddag bij de koffie thuis, want dit moet natuurlijk gevierd worden.

't Is aardig weer, zo'n 11-12 graden en weinig wind. Het zonlicht is diffuus en gedempt dank zij de hoge sluierbewolking, prima omstandigheden om wat technische foto's te maken.

't Lichte fietske laat zich moeiteloos op een paar schragen tillen, zodat alle details goed in het licht zitten en ik e.e.a. goed in beeld kan krijgen. Al op het eerste gezicht is goed te zien dat er groot verschil is tussen de 209 en z'n voorganger, de 222. Qua ontwerp en constructie is er heel veel verbeterd, en de fiets maakt een strakke indruk door de afwezigheid van talloze appendages die bij de 222 nog wel apart op het frame zijn gemonteerd. Het roeifietszitje en het frame vormen nu één geheel. Veel meer kabels zijn weggewerkt in stuur en frame. Het stuur is geheel van carbon, de eveneens carbon voorvork heeft maar 1 poot.

De neus is een mooi geheel geworden. Op de nylon rol rechts kan een voorlicht worden gemonteerd.

Op het stuur zitten niet de standaard rubberen handvatten, maar stuurlint, heel wat comfortabeler voor de handen. De mechanische schijfremmen worden bediend met de lichtgewicht Tektro remhendels. Goed te zien is de gecombineerde bediening voor de revolverringgrendel en de snekblokkeerder. De lichte welvingen aan achter/bovenkant van het stuur zijn om de armslagkabel op z'n plaats te houden.

De revolverring waarop de gele aandrijfkabel (4mm Dyneema) en het zwarte elastiek worden op- en afgewikkeld bij het schakelen naar een ander verzet. In het midden van de revolverring is het frame van de voetenslee te zien, met montagegat voor het rechter pedaal. Even rechtsboven de Dyneemaknoop is de grendel te zien waarmee de revolverring wordt geblokkeerd.

De voetenslee van links gezien. In het balhoofd zitten heel speciale lagers (vraag mij niet precies wat…). 't Fietscomputertje is een Cateye Enduro 8, dat ook op al onze andere fietsen zit. Gemakkelijk omdat je maar 1 handleiding hoeft te kennen.

Het uiteinde van de monovoorvork met de mechanische schijfrem Avid BB7 en Jagwire kabel.

Uiteinde van de achtervork links, eveneens met mechanische schijfrem Avid BB7 en Jagwire kabel.

Vooraanzicht van de monovoorvork. Het carbon voorspatbord is nodig om de boegspriet tegen vuil worden en daardoor verhoogde slijtage te beschermen.

Goed zicht op de achtervorken en de vloeiende overgang naar het roeifietszitje.

Het roeifietszitje ongeveer op het laagste punt, van rechtsonder gezien.

Weer het roeifietszitje, nu van linksonder gezien.

'n Drukke bedoening op dit kruispunt van fietsonderdelen: boegspriet van aluminium/rvs, carbon stuur, carbon frame, carbon monovoorvork.

Haal 'n stamtafel in huis!

Met het voorjaar krijgen we de kriebels en dan moet er ook in huis worden vernieuwd of veranderd. 'n Gouden Tip: als je toch al de zithoek wilde vervangen, pak het dan echt vernieuwend aan: doe de zithoek de deur uit en installeer 'n stamtafel!

Zithoeken zijn in wezen ellendige dingen. Neem plaats en je slechte eigenschappen worden prompt versterkt en voor iedereen zichtbaar: lamlendigheid en desinteresse, onelegantie en verveling. Kortom, de trekjes die je meestal goed weet te verbergen. Maar in de zithoek wil dat niet zo goed lukken.

'k Wil m'n weblog niet ontsieren met illustraties van dit weerzinwekkende fenomeen. Wie ze toch wil zien kan googlen naar afbeeldingen van "couch potato".
(Ik aanvaard echter geen verantwoordelijkheid voor de materiele, geestelijke en andersoortige gevolgen van deze actie!)

Passief en indolent, dat word je in de zithoek. Om het nog erger te maken is daar ook de televisie, het dwingend middelpunt van de zithoek. Televisie schakelt het menselijk brein uit en zet het verstand op nul.

Het kan gelukkig heel anders.

Weer levendigheid in huis. Meer onderling contact tussen huisgenoten. Meer eigen activiteiten, minder passieve consumptie voor de beeldschermen van tv en computer.

'k Zag 'n paar maanden geleden een stamtafel in de kantoorversie. Niet oubollig bruin hout, maar moderne vormen en materialen met eveneens moderne gemakkelijk zittende stoelen er omheen. En een soort ingebouwde schemerlamp die de tafel in een helder en prettig licht zette.

Wat ik vandaag hierboven moeizaam onder woorden heb gebracht ging toen in een flits door mij heen en tegelijk wist ik dat ik oog in oog stond met werkelijk het beste alternatief. 't Past prima in de woning als je de zithoek eruit hebt gegooid. De tv krijgt een bescheiden plekje voor wie af en toe tv wil kijken. Koffie- en theedrinken, gezellig aanschuiven voor een praatje of om wat te laten zien in krant, boek of browser, dat kan allemaal en veel beter dan in de traditionele zithoek.

Waarom schrijf ik dit nu pas op? De aanleiding: afgelopen zondag zagen we in het fraai gerenoveerde Flehite museum in Amersfoort het fotoproject EYE 2 EYE.

De website van Flehite vermeldt hierover:
In deze bijzondere fotoserie geeft de Amersfoortse fotograaf Roel de Vringer een beeld van het leven in de partnersteden Amersfoort en Liberec aan de hand van portretten van vijftig verschillende mensen. De fotograaf plaatste 25 keer een Amersfoorter tegenover een inwoner van Liberec met hetzelfde beroep. Van iedere geportretteerde maakte hij drie foto's in verschillende omstandigheden: in de werk-, woon- en welzijnssituatie (www). De foto's waren in het najaar van 2009 te zien in de stadhuisgalerie in het Tsjechische Liberec.

'k Kan het ook niet helpen en had het allerminst verwacht, maar veel foto's zijn schitterende illustraties bij èn van wat ik hier heb opgeschreven.
Mooie en boeiende foto's trouwens, nog maar 5 dagen te zien…

Wie maakt de leesbaarste Boerkafiets?

[Update 15 mrt: Dank zij de eerste reactie op dit plaatje weet ik nu dat de fraaie oorspronkelijke foto op de site van fotograaf Bob Bronshoff staat. Bovenstaande afbeelding is gemaakt door 'n mede-HPVpiloot met een Canon scanner en daarna door mij met enkele eenvoudige ingrepen bewerkt om de tekst beter leesbaar te maken. Trouwens, tekst in witte letters op 'n zwarte ondergrond is een van de hoofdzonden van 'website usability'!]

[Update 16 mrt: deze afbeelding is geplaatst met toestemming van fotograaf Bob Bronshoff, Amsterdam.]

Nieuwe remmen en meer...

Gisteren (vrijdag 12 maart) kon ik m'n gerevideerde roei3wieler weer ophalen bij Velomobiel.nl in Dronten. 't Was een blij weerzien met m'n deerlijk gemiste wagentje!

't Was 'n komen en gaan, daar in Dronten. Pé Koomen was alweer weg met z'n spiksplinternieuwe Q402 en ongeveer gelijk met mij kwamen twee velomobilisten: John Dankers die z'n beroemde haai-Quest weer kwam ophalen en Peter van Wee met z'n hoogglans Strada #6. Allebei prachtige voertuigen die het waard zijn om uitgebreid bekeken en bewonderd te worden. Wat ik natuurlijk ook niet kon laten…

Maar nu verder over m'n roei3wieler…
De revisie ervan door de mannen van Velomobiel.nl is meer dan geslaagd, zo was m'n conclusie gisteren op het eerste gezicht, en zo vind ik het nog, na de fotosessie vandaag, een uur of wat geleden. 'k Zette m'n trike op 3 schragen, 1 schraag onder elk wiel zodat ik de details waar het nu om gaat goed op de foto kon zetten.

Waar het vooral om ging: de vervanging van de Magura Julie schijfremmen door SA 90 mm trommelremmen. Oorspronkelijk gemaakt voor bakfietsen, blijken deze remmen ook voor andere fietsen uitstekend bruikbaar. In combinatie met de hoogwaardige Jagwire kabels zijn de nieuwe remmen licht te bedienen en hebben meer dan voldoende remkracht, ook voor noodstops.


De achterrem mocht blijven zitten en wordt nu als parkeerrem gebruikt met de bediening onder het roeifietszitje.



De carbon spatbordjes tenslotte hebben geheel nieuwe steunen gekregen. De oorspronkelijke draadsteunen waren veel te slap en het was een druk&zenuwachtig gedoe bij de voorwielen met die nerveus trillende spatbordjes. Bovendien zaten ze niet mooi recht. Dat is nu allemaal verholpen met de nieuwe steunen, zodat nu rust op de fiets heerst en alles een solide indruk maakt.

En toch wordt het voorjaar!

(Foto M Kwinkelenberg-van Zuijen, Leusden)

Corrosie

Vroeger -en nu heb ik het over 50-40 jaar geleden- roestte er meer aan 'n fiets dan nu. Je kon na gebruik je fiets altijd in 't schuurtje of in de gang zetten, en 'm om de haverklap poetsen, het hielp niks. Na uiterlijk een half jaar, maar meestal eerder, kwamen de roestplekjes, het eerst op de meest opvallende plekken op stuur en frame. Ook allerlei boutjes en moertjes werden al snel bruin en gingen onwrikbaar vast zitten.

Daarentegen had je van roest aan ketting en tandwielen niet zo veel last. Die zaten netjes opgeborgen in een dichte kettingkast -'k heb het nu over de huis-, tuin- en keukenfietsen van die tijd- die met wat geluk 1-2 jaar heel bleef en die 't vet en de olie op de edele delen van je fiets hielden. Duurdere modellen van die tijd hadden zelfs oliebad kettingkasten, waarin de ketting door een laagje olie liep onder in de gesloten metalen kettingkast.

Tegenwoordig is de fiets veel beter bestand tegen roesten en andere vormen van corrosie, door het gebruik van betere materialen zoals corrosiebestendige metaallegeringen, meer kunststof onderdelen, betere verf.

In 'n lange winter als deze (2009-2010) zijn het natuurlijk de laatste zwakke plekken van de modernere fietsen die het zwaar te verduren hebben van de pekel en het zand. Door technische ontwikkelingen en modieuze voorkeuren zijn het nu vooral de edele delen van de fiets die last hebben van zout&zand. Geheel of gedeeltelijk onbeschermde ketting, mechanisch verfijnde maar kwetsbare onderdelen zoals derailleurs en schijfremmen, minimalistische of helemaal geen spatborden en daardoor rijkelijk rondsproeiend water en modder. De oplettende lezertjes kunnen zich moeiteloos de bijbehorende voorbeelden voor de geest halen…

Er zijn onderdelen die wel robuust zijn geconstrueerd maar gebruikt worden onder omstandigheden waarvoor ze eigenlijk niet zijn ontworpen. 'n Goed voorbeeld zijn de onderhoudsarme trommelremnaven die hun belangrijke werk doen in een omgeving waar maar al te vaak een akelig mengsel van zout water en zand rondsproeit. 'k Heb het hier over vooral de halfopen en zelfs halfdichte voorwielkasten van velomobielen.

Hoe het er uit kan zien na een winter als deze laat Wim Harwig zien op 'too old to die young'. Gelukkig kon Wim 't spul door schoonmaken en smeren weer gangbaar maken...

Corrosiepreventie is een boeiend vak waarin onder meer materiaalkennis en elektrochemie samenkomen. Bijv. Marine en oliemaatschappijen zijn organisaties die actief zijn op zee en van oudsher grote belangen hebben bij corrosiebestrijding. Nu er steeds meer fietsers zijn die zo lang mogelijk willen doorfietsen, ook wanneer er zout is gestrooid om gladheid te bestrijden, zullen ook fabrikanten van fietsen en fietsonderdelen aandacht moeten besteden aan corrosiepreventie voor hun producten. Gelukkig is al heel veel kennis aanwezig en is het vooral zaak om deze toe te passen.

Niet alleen eigen ontwikkelings- en testwerk is belangrijk voor fietsfabrikanten en hun toeleveranciers. Minstens zo leerzaam is het kennisnemen van ervaringen van winterfietsers. Deze moeten dan wel de moeite nemen om de producenten op de hoogte te brengen, hetzij direct, hetzij via hun leverancier.

Schijfremperikelen - de oplossing

Na wat heen en weer geschrijf met Derk Thijs (Middelburg) en Velomobiel.nl (Ymte Sijbrandij, Dronten), en overleg met m'n vaste monteur Jos van 4Hout 2Wielers is een oplossing voor de schijfremperikelen gevonden.

De schijfremmen worden vervangen door SA 90 mm trommelremmen met Jagwire bedieningskabels, links en rechts afzonderlijk bediend dmv de lichtgewicht Tektro reverse handles waarvan er al 1 op het trikestuur zit. Er worden ook andere onderdelen vervangen en speciale nieuwe onderdelen gemaakt en gemonteerd (o.a. voorwielen, ankerplaten en voorwielassen).

De achterrem wordt verwijderd (tenzij 'n handigheidje wordt bedacht om 'm als parkeerrem te kunnen gebruiken met een bediening die niet op het stuur is gemonteerd maar op 'n onopvallende plek elders op de trike).

Velomobiel.nl zal deze klus uitvoeren.

De overwegingen die hebben geleid tot deze oplossing zijn vooral de onverbeterlijkheid van de Julie schijfremmen voor wat betreft het gaan vastzitten van de rempiston (Jos: "typisch Julie") en de slechte omstandigheden waaronder de remmen hun werk moeten doen (winterseizoen met pekel, modder en zand op de wegen).

Door m'n ervaringen met de trommelremmen op WAW015 verwacht ik niet dat er problemen zullen optreden door de mindere doseerbaarheid en de geringere maximale remkracht van trommelremmen t.o.v. schijfremmen. Beide aspecten worden trouwens verbeterd door hoogwaardige bedieningskabels (Jagwire) en de grotere remtrommeldiameter (90 mm ipv 70 mm). De geringere storingsgevoeligheid van trommelremmen is een groot pluspunt.