Contrasten

Na 't korte maar heel mooie tochtje gisteren met 'n perfect schakelende roei3wieler smaakt het vandaag naar meer, al is het grotendeels hetzelfde tochtje als gisteren met een paar km's erbij.

Wat kan het weer van de ene dag op de ander 'n terugval maken!
Gisteren was het een buitengewoon fraaie winterdag met vooral 's ochtends een blauwe hemel en een uitbundig schijnende zon. Het was goed te merken dat het naar eind februari toe gaat: de zon heeft al veel kracht.
Vandaag is het somber en grijs weer, met een zo vochtige lucht dat er lichte mist is en onderweg de mistdruppeltjes neerslaan op m'n skibril. Ondanks de niet eens zo lage temperatuur van +2 ºC voelt het buiten toch kil aan. De zonnestroomproductie van onze 24 PV-panelen, die gisteren nog ruim 8 kWh was, blijkt vandaag met moeite slechts het achtste deel ervan te halen, 1,1 kWh.

Tijdens het roetsen op deze middag bedenk ik dat deze manier van voortbewegen vooral zo leuk is omdat de lichaamsbeweging veelzijdig is. Het gewone ligfietsen daarentegen, zelfs al is het in een mooie snelle velomobiel, is heel statisch: 'n kwestie van achterover liggen en trappen.

Op m'n beide RANS CF-bikes merk ik dat het dynamische karakter van het roeifietsen m'n rijstijl op deze fietsen duidelijk heeft beïnvloed. Ik gebruik m'n bovenlichaam om soms extra kracht te zetten op de pedalen. Da's een kwestie van trekken aan het stuur en lichtelijk uit het zadel komen. De zithouding, niet met de armen steunend op het stuur maar meer achterover en in evenwicht op het zadel, maakt dat trouwens gemakkelijk. Ik vind het prettig om zo met het hele lijf in beweging te blijven en niet overwegend in een en dezelfde houding "bevroren" op de fiets te zitten of liggen.