De sloopkogel van de prostaatkanker

Vanochtend vroeg strompel ik de spreekkamer van m’n huisarts binnen, met ’n Nordic Walking stok als broodnodig steuntje. "Zo ken ik u niet!" is de verbaasde begroeting van de dokter. Dat is dus het eerste wat ter sprake komt. En wat ik veilig ergens in het achterhoofd had weggestopt is voor de dokter een aanwijzing dat er prostaatkanker metastasen in het bot aan het opspelen zijn. M’n bangste vermoedens, namelijk dat het geen liesblessure is die mij ongemak en pijn bezorgt, maar een gevolg van de voortschrijdende prostaatkanker, zijn hierdoor versterkt.

"Dat kan niet langer zo doorgaan" en met deze woorden schrijft de dokter een brief naar m’n specialist in het UMCG. En morgen, donderdag dus, zal ik de specialist zien op zijn spreekuur in het UMCG.
Dat betekent dat nu wellicht het moment is aangebroken voor een behandeling met radioactief Radium-223 chloride…

Omdat ik voorlopig aan de pijnstiller diclofenac ben, en de dosering zo goed mogelijk heb aangepast aan mijn behoeften -ik kan volstaan met 5xdaags 1 tablet diclofenac à 12,5 mg- moet ik ook een maagbescherming innemen. Het bekende omeprazol heeft voor mij enkele heel onaangename bijwerkingen, en m’n huisarts en ik vinden het de moeite waard om een H2-receptorantagonist te proberen, een mildere vorm van maagzuurremmer. De keus is voorlopig gevallen op cimetidine.

De rest van de ochtend hebben m’n vrouw en ik nodig om deze ontwikkelingen te verwerken. Eenvoudig is dat niet…
Momenteel is het knap waardeloos: niet fietsen, niet wandelen, niet in de tuin werken!
Bah, bah, en nog eens bah!

O&O (Ontwikkeling en Ontspanning)
Afgelopen zondag was het vreselijk weer! Gelukkig konden we terecht in het Huis voor de Kunst heel dicht bij huis, voor ons de eerste keer.

We werden door de uitstekende pianist Sander Sittig vergast op mooie werken van
MOESSORGSKI - Schilderijen op een tentoonstelling
GRANADOS – delen uit Goyescas
DEBUSSY - Preludes

Die werken waren geïnspireerd door schilderijen uit die tijd. Zo kwamen in de projecties tijdens het spelen enkele portretten van Repin voorbij en bij Moessorgski afbeeldingen die ontleend waren aan Russische sprookjes, volksverhalen en legenden. Ik moest meteen denken aan de fraaie tentoonstelling hierover in het Groninger Museum, alweer 10 jaar geleden. Een tentoonstelling die je niet zo gauw vergeet!

Een bekende sprookjesfiguur is Baba-Jaga, een oud heksje dat in het bos in een hut op kippenpoten woont en graag kleine kinderen opeet. De twee afbeeldingen van Baba-Jaga geven een indruk van de sfeer waarin sommige verhalen zich afspelen.

Het was daar in het Huis voor de Kunst volle bak: alle ruim 40 zitplaatsen bezet. Aangename sfeer in een huiselijke en heel smaakvolle omgeving. Voor herhaling vatbaar!