Maart 2017: ’t Is me het maandje wel…

Deze maand bracht ons tot nog toe een potpourri van feiten en berichten, en dan hebben we het nog niet eens over de verkiezingen. Trouwens, onze woonplaats Veendam is recordhouder voor wat betreft de aftakeling van de PvdA: in deze gemeente vond procentueel de grootste achteruitgang van de PvdA plaats, van 42,2% naar 9,5%.   

Maart begon al goed op de 7e: het bloedonderzoek wees helaas uit dat de enzalutamidekuur minder effectief wordt en de PSA-waarde in het bloed inmiddels tot 30 gestegen was. Dat betekent dat ik in feite bijna uitbehandeld ben en rekening moet houden met het naderend einde van m’n leven. Dat kan over enkele maanden tot 1½ jaar duren. Meer daarover is nog niet te zeggen.

M’n specialist wil mij over 2 maanden weer op zijn spreekuur zien. Bij die gelegenheid wil ik hem polsen over een palliatieve kuur met Radium-223. Daarmee zijn zeer gunstige ervaringen opgedaan in het Catharina Kanker Instituut in Eindhoven.
Belangrijke overwegingen om hiervoor te gaan zijn de volgende:

Het Catharina Kanker Instituut breidt de behandeling van patiënten met een ongeneeslijke vorm van prostaatkanker met het radioactieve Radium-223 chloride verder uit. Uit recent internationaal onderzoek blijkt dat het aantal injecties veilig en succesvol kan worden verdubbeld van 6 naar 12. De extra zes injecties voorkomen in veel gevallen dat de kwaadaardige tumoren in het bot verder toenemen. Dit resultaat komt bovenop de levensverlenging van drie tot zes maanden bij de eerste zes injecties. Het was al bekend dat de therapie de pijn vermindert en zorgt voor een betere kwaliteit van leven. Het middel werd tot nu toe ingezet als laatste optie na chemo- en/of hormoontherapie. Uit een ander onderzoek is nu ook vast komen te staan dat het veilig is om deze therapie eerder in het ziekteproces in te zetten.

Toeval of niet, maar deze overwegingen spreken mij zeer aan, ook omdat ik absoluut geen trek heb in een langdurige martelgang op weg naar het einde!
'k Moet mij nog nader verdiepen in deze therapie en de eventuele mitsen en maren daarbij, maar zodra ik daar meer van weet wil ik e.e.a. nader bespreken met m’n huisarts. Prettige bijkomstigheid is dat m’n huisarts en ik op dezelfde golflengte zitten: we zijn allebei sportief aangelegd èn enthousiaste fietsers. En hij weet als geen ander hoe ik mij de afgelopen 13½ jaar heb ingespannen om de opeenvolgende medische behandelingen zo goed mogelijk te ondergaan en al het mogelijke te doen om daarbij lichamelijk en mentaal overeind te blijven.

Het worden spannende tijden en ik wil absoluut vermijden dat ik in een hoekje ga zitten kwarren.

Business as usual dus :-)
Een week geleden vierden we met een bescheiden warme lunch het feit dat we -Willy en ik- 29 jaar bij elkaar zijn. Natuurlijk realiseren wij ons dat dergelijke kleine genoegens nu een bijzondere lading hebben.

BionX voor e-bikes
De BionX accu van m’n e-Scorpion bleek onbedoeld in coma te zijn geraakt tijdens het winterreces. Dat reces was overigens van zeer lange duur: bijna 4½ maand niet gefietst! De accudokter waarmee onze fietsenzaak Steenbergen in Zuidlaren zaken doet, heeft de accu uit z’n coma weten te halen, zodat het nu een kwestie is van enkele testritten om te bezien of alles in orde is of dat de accu alsnog moet worden gerenoveerd.

Inmiddels wilde ik wèl een nieuwe BionX accu erbij hebben terwille van een grotere bedrijfszekerheid van de e-Scorpion. In Nederland lijken er geen BionX dealers meer te zijn, en is er hier en daar alleen wat verouderde meuk te koop. In Duitsland lijken er minstens 2 BionX dealers te zijn met een up-to-date assortiment dat de nieuwste motoren, accu’s en appendages omvat. Ik heb gekozen voor e-bikes4you.com, en de aankoop en levering van een nieuwe BionX accu (het zwaarste model) ging dermate gladjes dat ik een heel gunstige indruk heb gekregen van deze dealer. Het feit dat-ie in Beieren is gevestigd zal daarmee wel wat te maken hebben ;-) …

Sportschool vorderingen en fietsconditie

In januari en februari had ik genoeg data verzameld om mijn prestaties op de sportschool te analyseren. Het ging vooral om de evt. progressie op de diverse apparaten. Daarbij gooide ik alles in dezelfde statistische molen waarbij geen onderscheid werd gemaakt tussen gehele sets (3x12), halve sets (2x9) en korte sets (3x8). Meestal hou ik de gehele sets aan, met de halve sets voor de dagen dat ik wat minder tijd op de sportschool bezig wilde zijn en de korte sets voor oefeningen die mij nogal zwaar vallen (vooral de schouder- en armtraining). De resultaten van de hersteldag (meestal ’s donderdags) waarbij ik minder zwaar train, behandel ik op dezelfde manier.
Uit de grafiekjes blijkt dat deze uiterst eenvoudige aanpak het zicht op de middellange termijn (hier 2 maanden) niet bemoeilijkt en dat er inderdaad sprake is van toegenomen prestaties, met enkele tot meerdere tientallen procenten.
Dit optimistische beeld wordt ruimschoots bevestigd door wat ik tijdens mijn dagelijkse activiteiten ervaar: steviger doorwandelen, gemakkelijker traplopen en met minder moeite de verschillende werkzaamheden in de tuin uitvoeren.

Het fietsen geeft een heel ander beeld! Weliswaar blijk ik minder vermoeid te zijn als ik na 10-20 km fietsen weer thuis ben, maar het fietsen zelf kost mij veel moeite. Een fietsconditie van niks dus, zo heb ik deze week ervaren. Dat wordt werken aan de duurconditie…