Rijstijl

Eerst de fietsen
Het ideaal:
’n Mountainbike -zo licht mogelijk, subtop afgemonteerd en aangekleed met spatborden en een pakjesdrager- was en is nog steeds m’n favoriete fiets voor het maken van dagtochten. De meeste fietspaden, ook door bos en heideveld, zijn daarmee toegankelijk voor ons heel gewone recreatiefietsers. Een normale kleine personenauto -bijv. de Toyota Auris- is al voldoende om twee van die mtb’s op het fietsenrek mee te nemen op vakantie in Europa.

Nog een Thijs 209 roeifiets (roets) erbij voor de doordeweekse totale body work-out en m’n ideale fietsencollectie zou compleet zijn: meer is niet nodig.

De realiteit:
Mijn lot dat zich ondermeer heeft gemanifesteerd in de verschijningsvormen zadelpijn, persistent boezemfibrilleren en prostaatkanker, heeft dit ideaal voor mij onbereikbaar gemaakt, zodat ik uiteindelijk heb gekozen voor een opvouwbare tadpole trike met e-ondersteuning, de HP Velotechnik Scorpion fs 26. De belangrijkste redenen hiervoor zijn:

• ligfiets om zadelpijn te vermijden,
• e-ondersteuning wegens aanmerkelijk verlies aan spierkracht door het boezemfibrilleren en door de bijwerkingen van de prostaatkankermedicatie,
• 3 wielen om het risico dat ik van de fiets val, met mogelijk zeer ernstige gevolgen, minimaal te maken en
• vouwbaar om de trike in een niet al te grote MPV zoals onze Toyota Verso te kunnen vervoeren, met de vakantiebagage erbij en een mtb op het fietsenrek.

En nu de rijstijl
Elke fiets nodigt uit tot een bepaalde rijstijl, die natuurlijk ook afhangt van de fietser.
Zelf heb ik de mtb vooral ervaren als een fiets voor een pittige en agressieve manier van fietsen waarbij onderweg graag elke uitdaging wordt aangenomen: bochtenwerk, fel aanzetten voor korte klimmetjes, tussensprintjes, stevig doorjakkeren op slechte paadjes, etc. Het bekende werk dus van beetje speels fietsen en de conditie op voldoende peil houden :-))
Op de roets gaat het er wat rustiger aan toe. Het mooiste is om in een soort flow te geraken waarbij alles klopt: verzet, slagtempo, spiercoördinatie. Ik ben er aan gewend geraakt om actief te zijn in het zitje en rechtop te gaan zitten als dat zo uitkwam. Bijv. bij bochten nemen en opzij/achterom kijken.

Die ervaring met m’n vorige fietsen kan ik min of meer weer oppakken in m’n rijstijl met de trike.

Voorop gesteld moet worden dat de Scorpion met z’n lage zwaartepunt kartachtige trekjes heeft waardoor je er wat gooi- en smijtwerk mee kan doen. En dat past goed bij mijn karakter: tot op de dag van vandaag ben ik volgens de mensen die mij goed kennen een kwajongen gebleven 8-) De Scorpion met z’n fenomenale wegligging past daar uitstekend bij!

Bijna alles wat ik met de mtb deed kan ook met de Scorpion, behalve de slechte en smalle paadjes. Die moet ik helaas mijden, evenals routes met rare obstakels zoals die bijv. op de IJsseldijken zijn te vinden. Een Scorpion met achternaafmotor en accu til je niet eventjes er overheen…

De roetservaringen, vooral de actieve houding in het zitje, kan ik heel goed gebruiken op de Scorpion: haakse bochten met een flinke snelheid nemen en flink naar binnen leunen voor de stabiliteit. Even rechtop zitten om beter over lage heggetjes e.d. te kijken bij kruisingen. En ook om de situatie gemakkelijker te overzien -opzij en half achteruitkijken- bijv. bij het nemen van een rotonde.

Zo’n actieve zithouding vind ik veel beter en ook afwisselender dan als een zoutzak achterover blijven liggen!

Heel belangrijk: relaxt ligfietsen
Dit alles is op zich al leuk, maar het is nog veel leuker omdat het op de trike een heel stuk ontspannender fietst dan op 'n 2-wielige ligfiets. Daar moet je toch min of meer voortdurend (gelukkig meestal onbewust) op je hoede zijn voor ernstige verstoringen van je evenwicht en ervoor zorgen dat je op die 2 wielen blijft ;-)

Daardoor kan ik mij op de trike volledig concentreren op de conditietraining, zelfs bij zwakke tot matige e-ondersteuning. Bij een trainingsrit wil ik me zo inspannen dat ik bezweet thuiskom en de volgende ochtend voel dat ik behoorlijk ben afgebeuld :-) Maar daarvoor hebben we de hersteldagen en de rustig-fietsen-dagen …


En tot slot: nieuw model schoenplaatjes voor Time Atac pedalen

Ter verhoging van het fietscomfort heb ik de mini-pedaaltjes vervangen door de ATAC MX 12 pedalen die de fietsschoenen over een wat groter oppervlak steunen. Deze zijn relatief licht door het gebruik van carbon en titanium.

Ook heb ik de oude schoenplaatjes onder al m’n fietsschoenen vervangen door het nieuwe model, de ATAC Easy Cleats. Ze waren nog niet gearriveerd in alle bekende fietswebshops, maar gelukkig had Wiggle.nl ze al in hun assortiment (15 feb 2016) :-)
Op dit moment zijn ze uitverkocht en wordt de nieuwe voorraad pas begin april 2016 verwacht. Ik was dus net op tijd met de aanschaf…
Ik kan mij voorstellen dat ze snel verkocht werden, want ze maken het in- en uitklikken een stuk lichter vergeleken met de voetplaatjes-oude-stijl. Een aanrader voor iedereen die Time-Atac (ook wel Mavic Atac genoemd) mtb pedalen heeft.