Plaats van handeling: Café-restaurant de Tafelberg in Blaricum. Tijdens een stevige wandeling in het Gooi pauzeren we daar even.
'k Probeer of de draadloze ontvangst op m'n iPhone snel genoeg is om de buienradar op het scherm te krijgen. M'n buurman aan tafel, ca. 45 jaar oud, merkt op dat ik op m'n leeftijd toch nog een iPhone heb. 'k Riposteer dat ik al computers gebruikte in de tijd dat ze alleen door mannen in witte jassen mochten worden bediend.
Zucht... :-/
5 opmerkingen:
Wat ik jammer vind is dat je je met uitdrukkingen als "Het ware te wensen..." je totaal als levend anachronisme te boek zet.
Omdat het nederlands tegenwoordig geen actief gebruik vd aanvoegende wijs meer kent.
Zoals in het spaans met z'n mogelijkheid tot het aangeven van wilsuitdrukkingen, nuances en/of onzekerheid omtrent iets (el subjuntivo).
Hoi Mick,
'k vind het wel leuk om af en toe een oud en min of meer in onbruik geraakt woord te gebruiken: "amechtig", "struweel", e.d.
Maarre... waar staat in m'n blog de door jou geraakte zinsnede "Het ware te wensen...".
En met dat anachronisme valt het wel mee... We hebben gedachten en opvattingen waarmee we heel ver voor de troepen uit lopen, en waar de meeste mensen nog lang niet aan toe zijn :-))
Dat constateer ik af en toe ook letterlijk.
Ik zie jonge communicatief ingestelde mensen dan ineens met handgebaren " " tekens maken in de lucht.Zeggende "zogenaamde" (maar dan zonder dit woord steeds te willen gebruiken).
Dat nu is het moment dat de -ook minder belezen- Spanjaard of spaanstalige die aanvoegende wijs gebruikt.
Een taal waar de meeste literaire werken ook in zijn geschreven, niet verbazingwekkend...
Wellicht zijnde dit de voorbode van beter tijden: Het ware te wensen!
wahahahahahahahaha wat eheft leeftijd te maken met een telefoon? lo idereen heeft zo'n dig ja, oke nie idereen een ipfone da....
Een reactie posten