Vandaag: gras maaien, aan de middagboterham en daarna het tuinwerk afronden. Het roeifietsen moet even wachten, tot ongeveer half 4 volgens weerplaza.nl want momenteel trekt een klein regengebiedje over Veendam en omgeving.
Het lijkt wel of Auxo, de Griekse godin van de zomer, even op vakantie is. Het koele weer en de vele soms onverwachte hoosbuien maken dat onze bijna dagelijkse fietstochtjes vaker niet dan wel kunnen doorgaan. Gelukkig hebben we onze tuin nog die in deze tijd van het jaar de gebruikelijke zomersnoei nodig heeft. Meer nog dan in andere jaren, want de afwisseling van veel zon met veel regen -en dit alles bij echt zomerse temperaturen- heeft gezorgd voor een zeer uitbundige groei van planten en heesters. Dat betekent meerdere dagen achtereen werken in de tuin. Goed dat ik daar geen hekel aan heb!
Mijn ervaring is dat als ik 's ochtends zo'n 2-3 uur in de tuin werk en na de lunch nog een uurtje om het eten te laten zakken, het roeifietsen buitengewoon goed gaat. Logisch: helemaal los en de spieren warmgedraaid :-)
De fietskm's rijgen zich gestadig aaneen: niet zo snel en niet zoveel als ik zou willen, maar voldoende om een prima conditie in stand te houden. Roeifietskm's zijn in dat opzicht effectiever en efficiënter dan "gewone" fietskm's. Van een ommetje van 20-30 km op de gewone buk- of ligfiets mag je conditioneel niet veel verwachten maar diezelfde afstand stevig tekeer gaan op de roets is heel andere koffie :-)
Met mijn minimale interesse in het zelf sleutelen aan de fiets is het heel prettig dat ik kan volstaan met het in de gaten houden van de bandenspanning en de staat van aandrijfkabel en retourelastiek, en het schoonhouden van de Thijs 209. Hierdoor kan ik mij concentreren op de lichamelijke aspecten van het roeien: conditie, spierkracht, soepelheid van gewrichten, goede roeitechniek.
Als het roeifietsen goed gaat en ik zonder moeite afstanden van 60 km kan afleggen weet ik dat ik geen moeite heb met andere lichamelijke inspanningen: fietsen op de trike, wandelingen van enkele uren en hele dagen werken in de tuin.
Bewust en onbewust ben ik zuinig op m'n roeifietsconditie. Zelfs m'n hartproblemen en de medicijnen ervoor mogen het roeifietsen niet onnodig moeilijker maken. Daarom ben ik nogal wantrouwig geworden voor betablokkers en andere anti-aritmica. Hierbij vind ik steun in het artikel Anti-aritmica in het Farmacotherapeutisch Kompas. Volgens een recente second opinion (bij een cardioloog van het St. Antonius ziekenhuis in Nieuwegein) lijk ik een goede kandidaat te zijn voor het ondergaan van een katheterablatie. Ongeveer half oktober weet ik meer :-)
Hopelijk kan ik dan van de betablokker af. M'n eigen huisarts, zelf ook een enthousiast fietser, kan het zo mooi zeggen: "'n betablokker legt een baksteen onder je gaspedaal!"
De roeifiets als universele maatstaf? Het lijkt er wel op...
