'n Dag met fietsvariaties en een boek van Stillwell

Afgelopen nacht heeft het weer 'ns gesneeuwd. Wij -dwz de vier mannen die aan onze gemeenschappelijke inrit wonen- maken in de loop van deze mooie, windstille en zonnige ochtend de inrit en onze eigen opritten weer schoon, voor de kweetnietmeervoordehoeveelste keer. Met het weer van vandaag is sneeuwschuiven geen straf, ook al omdat ik voor het eerst sinds dagen buiten weer aan de slag kan.

Tijdens het sneeuwruimen krijg ik een telefonische roep om hulp. De iMac van vrienden van ons in het dorp staat wat te kuren en te bokken nadat-ie zich verslikt heeft in een huisgemaakte CD van iemand anders. 'k Weet met wat telefonische raadgevingen de boel weer op gang te krijgen, maar vind toch dat ik na het sneeuwruimen ff erheen moet om de patiënt te bekijken.

't Lijkt mij raadzaam om dit keer de RANS Cruz te nemen. Die is in 2009 praktisch niet gebruikt en is met sneeuw op de weg wellicht een betere keus dan m'n roei3wieler. 't Is weer wennen, zo hoog gezeten en alleen maar trappen met de beentjes... Comfortabel is het wel! De Cruz wreekt zich op mij voor m'n affectieve verwaarlozing in 2009, door de ketting van het achtertandwiel af te laten lopen. Dank zij de Rohloff kettingspanner ('n soort gefixeerde derailleur) is het weer terugzetten van de ketting geen probleem. Kennelijk ben ik nu genoeg gestraft en zonder verder malheur mag ik m'n bestemming bereiken. De iMac wordt bekeken en onderzocht en krijgt een medicijn -in de vorm van een speciale queue in Socks- dat-ie moet innemen als zoiets weer gebeurt.

Op de terugweg valt het mij op dat het ERRUG mooi weer is en de fietspaden schoon zijn, dus dat betekent thuis snel 'n boterhammetje eten en 'n ommetje maken met de roei3wieler.

Een schitterend zonovergoten sneeuwlandschap en de pure lol van het roetsen maken dat het een heerlijk en veel te kort tochtje is. Ondanks dat het slechts 1-2 graden vriest heb ik veel baat bij m'n skibril. Zeer, zeer comfortabel wegens geen kou in het gezicht en dus ook geen tranende ogen!

Thuis spoel ik de gevoelige delen van m'n roei3wieler af met 'n warm wash 'n wax sopje en zet 'm na uitdruipen in de hal van onze woning neer. 'k Wil na het weekend wat klein onderhoud plegen dat nogal nauw luistert: de achterlichtjes moeten beter worden bevestigd, de snekblokkeerder moet opnieuw worden afgesteld en de stuurkabel moet wat beter om het stuur worden vastgemaakt om te vermijden dat-ie op een bepaald punt teveel schavielt.

Onze vaste koerier brengt deze ochtend 'n boek dat ik een paar dagen geleden had besteld: 'Mathematics and its History' van John Stillwell. 'k Had al een ander boekje van Stillwell, 'Yearning for the impossible', niet alleen een juweeltje en 'n genot om te lezen en te bestuderen, maar ook een heel nuttige aanvulling op de boeken over geometrische algebra waarmee ik nu bezig ben.

'Mathematics and its History' heeft zeer lovende recensies en na het lezen van enkele pagina's van het boek zelf ben ik er vast van overtuigd dat ik weer 'n heel goede aankoop heb gedaan.

[Bijgewerkt op 02 feb: in januari totaal 104 fietskm's waarvan 100 op de roei3wieler en 4 op de RANS Cruz. Dat krijg je met zo'n winter...]

Pitstop

Afgelopen zaterdag is Marcel Prins (die van de Quest 342) vanuit z'n woonplaats even boven Leeuwarden naar mij toe komen fietsen om de daglichtlamp op te halen die ik wegens overbodigheid had aangeboden.

't Verslag op Marcel's weblog leest als de beschrijving van 'n pitstop waar het gaat over hoe hij in Veendam werd bijgetankt en weer op temperatuur werd gebracht zodat hij met frisse moed en vol energie de lange terugreis kon aanvaarden.
'k Heb aan Marcel's verslag niets toe te voegen want het is allemaal precies zo gegaan. Hij kan nu op zoek naar een nieuwe GPS, hopelijk een die wat gemakkelijker is in het gebruik en met een mooi groot en helder scherm.

Marcel's verslag laat duidelijk zien -evenals de ervaringen van veel andere velomobilisten- dat velomobielen heel bijzondere fietsen zijn. Op 'n gewone open fiets (op 2 of op 3 wielen) is het zelfs voor sportieve mensen amper te doen om onder winterse omstandigheden op een lange middag 'eventjes' 200 km te fietsen!

Vandaag weer fietsen

Het is weliswaar grauw weer en waterkoud, maar om het vriespunt en weinig wind. Dus maak ik direct na de lunch m'n Borgercompagnie-rondje met 'n afzwaaier langs 't voetbalveld in Veendam bij de Lange Leegte. De fietspaden en de wegen zijn schoon, maar toch is het rustig. De weinige fietsers en wandelaars bewegen behoedzaam voort.

Het soms ronduit gure weer van de afgelopen dagen was voor mij aanleiding voor de volgende ontboezeming op de Ligfietslijst:

[13 januari 2010] Gisteren en vandaag heb ik niet geroetst op m'n roei3wieler. Reden: de combinatie van harde wind en vorst is wel ERRUG koud. Daarbij heb ik nog een andere overweging die mij tegenhoudt. In geval  van pech onderweg (niet erg waarschijnlijk, maar gebeurt toch vooral wanneer dat je heel slecht uitkomt) kan ik niet veel uitrichten. 'n Beetje rommelen aan de fiets en 'k heb gelijk ijzig koude en pijnlijke vingers en handen waarmee ik niks kan uitrichten. En om het nog erger te maken is al het materiaal, bijv. banden, wegens de kou stug en weerbarstig en daardoor moeilijk te hanteren. Vooral die situatie schrikt mij af.

Overigens is 'n groot voordeel van de roets dat-ie tamelijk ongevoelig is voor pekel: anders dan een fietsketting kan de dyneema aandrijfkabel niet roesten. En de overige gevoelige delen van de fiets -de wielen met remmen en hun ophangpunten- zijn zo afgespoeld met een warm wash-'n-wax sopje. De rest van de fiets, zoals boegspriet en voetenslee, blijft vrij van pekel :-))

'k Kan er weer even tegen...

Eigen stoepje vegen

Weer 'ns roetsen

Tijdens het routine geworden ochtendlijke sneeuwschuiven van oprit, straatwerk om het huis (en zonodig de inrit wanneer m'n twee buurmannen dat nog niet hebben gedaan) blijkt het heel aardig weer te zijn: het sneeuwt maar weinig, er is niet veel wind, de temperatuur is ongeveer 0ºC en langzaam stijgend en de fietspaden zijn weer schoon. Fluks deel ik m'n werk voor vandaag zodanig in dat ik na de lunch kan roetsen en laat mij, warm aangekleed, tot laag bij de grond zakken op m'n sjeesbeest en ga richting dorpscentrum om bij vrienden die daar wonen hun iMac te voorzien van een nieuwe TechTool eDrive.

De eerste paar honderd meters rij ik met m'n skibril op het voorhoofd, maar dat blijkt toch tegen te vallen. Boosdoener is de luchtvochtigheid die het zelfs bij ≈ 0ºC en een matig tegenwindje m'n onbedekte gezicht snel afkoelt. Snel zet ik de skibril op m'n gezicht en merk meteen het grote verschil in comfort.

Na de systeembeheerswerkzaamheden en het bijpraten ga ik weer vrolijk huiswaarts, af en toe opzettelijk met een of twee wielen door de sneeuwhopen langs het fietspad. Bij huis aangekomen heb ik nog geen zin om naar binnen te gaan en ga weer op stap, nu richting Langebosch, een villawijk waar de meeste vrijstaande huizen aan het water liggen. Bij de luxe serviceflat daar is een heel mooi keerpunt en ga ik nu definitief naar huis.

'k Verheug mij op de weersverwachting voor de komende dagen: geen al te lage temperaturen, geen sneeuw en misschien wat meer zon. Kan ik weer wat kilometertjes maken. Met 'n beetje zal ik al tevreden zijn, zeker met zo'n winter.

Géén heroïsche onderneming

Na de laatste keer roeifietsen op 1 januari j.l. was het buiten te saai (heel grijs & heel donker) of het sneeuwde te hard om een prettig ommetje te roeifietsen.

Niet dat ik me verveelde. 'k Kon zelfs nuttige dingen doen, zoals op kierenjacht gaan in huis. Met 'n echte winter zoals deze is het niet zo moeilijk om ze op te sporen: de rug van je hand natmaken en voor de verdachte plek houden. Op 5 plaatsen gierde de koude buitenlucht de woning in. Deze zijn nu allemaal gedicht met wat mooie spullen van elton.nl.

Het gebrek aan beweging op m'n roeifiets kon ik de afgelopen dagen gelukkig compenseren met sneeuwschuiven: inrit (gemeenschappelijk voor 4 woningen), de opritten van onszelf en van onze buren die het elders te druk hadden om dat zelf te kunnen doen, en de rest van het terraswerk rondom onze eigen woning.
Maar als ik m'n rug soepel en lenig wil houden, dan is bijna 'n weekje niet roeifietsen eigenlijk al te lang zoals ik de afgelopen dagen ging merken...

Dus op zo'n zonnige dag als vandaag gaat het als vanzelf: de warme kleertjes opzoeken, de skibril als toefje op de taart gezet :-) en wegwezen op de roei3wieler. Kort ommetje van ca. 9 km, dat lijkt me wel genoeg om m'n weerstand te testen tegen een kou van minus 3, minus 4 graden.

't Kon minder, zoals ze dat hier bij ons zo mooi kunnen zeggen. Alles mooi wit en alles comfortabel warm met skibril op en voetenwarmers op de hoogste stand. Onderweg kom ik een paar hardlopers tegen en enkele wandelaars, maar amper fietsers. Aan de wegen en fietspaden binnen en buiten de bebouwde kom ligt het niet. Allemaal schoongeveegd en gestrooid, dus helemaal vrij van sneeuw en ijs. Met dank aan de wegbeheerders die dat gepresteerd hebben ondanks de overvloedige sneeuwval in onze omgeving!

'k Kom in een heel prettige stemming thuis en rond het ritje af met de gebruikelijke rek- en strekoefeningen. 'k Realiseer mij terdege dat 't op m'n roei3wieler, een spichtig lichtgewichtje dat hoog op de wielen staat, een heel gemakkelijk en comfortabel tochtje was, totaal niet te vergelijken met de bijna-poolexpedities die sommige velomobielrijders de afgelopen dagen hebben ondernomen en allemaal goed hebben volbracht ondanks de barre onstandigheden voor velomobiel en berijder.

'k Ben benieuwd of m'n winterkleding mij zal kunnen beschermen tegen de harde (4-6 Bf) wind uit het oosten/noordoosten die, bij een temperatuur van 0 tot -4 ºC overdag, ons naar verwachting de komende dagen zal teisteren.

Sneeuw…

'k Werp af en toe een mistroostige blik naar buiten: het sneeuwt nu bij ons, en niet zo weinig ook! Fietsen is niks, zelfs niet met de hoogste graad van beschutting van ogen en hoofd.

'k Prijs mij gelukkig dat ik gisteren, op 1 januari 2010, een ommetje heb gemaakt op m'n roei3wieler. Sommige doorsteekjes en landbouwwegen waren onbegaanbaar, dus ik moest af en toe rechtsomkeert maken. Dat mocht echter de pret niet drukken: besneeuwde velden, een -ietwat bleek- zonnetje en nauwelijks wind. Heerlijk, vooral na enkele dagen -door het gure en donkere weer afgedwongen- roetsonthouding!

Nadat m'n vrouw was uitgekeken op het traditionele Nieuwjaarsconcert vanuit Wenen konden we gistermiddag nog een heerlijke wandeling maken. We kozen voor een wandelroute die onder betere weersomstandigheden deel uitmaakt van een van m'n favoriete fietsroutes en verkenden te voet de omgeving van Zuidlaren en Midlaren. Mooi! We zagen een tweetal hazen over een besneeuwd weiland rennen.

Toen we met de auto naar/van het startpunt van onze wandeltocht reden, viel ons de drukte op: allemaal mensen in hun auto die kennelijk iets familieachtigs gingen doen dan wel weer naar huis gingen. Dat betekent dus alweer en dus teveel zitten, alweer en dus teveel eten&drinken. En dan nog niet weten waarom men zich zo lamlendig voelt na zulke dagen…