De veerpoten van WAW015

Zo'n 2 weken geleden ontdekte ik bij toeval dat de rechter veerpoot van m'n WAW gemakkelijker inveerde dan de linker. Ik begreep toen ook waarom het alleen de rechterband was die af en toe de wielkast raakte als ik tè hard een hobbel in de weg nam (inmiddels ben ik hiermee voorzichtiger geworden!). Dat heeft natuurlijk funeste gevolgen voor de band: het loopvlak wordt beschadigd door die aanrakingen met de wielkast, wat duidelijk te zien was bij het rechter exemplaar van de eerste set banden. Die waren overigens al na 700 km tot op de draad versleten wegens het niet goed sporen van de voorwielen (16,4 mm toespoor!).

Na overleg met Ymte van Velomobiel.nl -de veerpoten van de WAW zijn namelijk identiek met die van de Mango van Velomobiel.nl- spraken we af dat ik vandaag langs kon komen met de patiënt. En inderdaad blijkt dat in de rechter veerpoot andere veren zitten dan links. Dit afleveringsgebrekje van Fietser.be lost Ymte elegant, en naar verwachting ook afdoende, op: een kort stukje roodgeverfde veer in de rechter veerpoot vervangt hij door een kunststof vulstukje. Daardoor wordt de veerweg korter en de vering stugger. Vervolgens maakt Ymte de linker veerpoot identiek aan de rechter. M'n ervaring met WAW015 wees al uit dat een iets stuggere vering gelukkig geen bezwaar hoeft te zijn.

Tussen het werk door verneem ik van Ymte dat een maar liefst 10 kg lichtere Quest voorlopig niet te koop is. Jammer voor de liefhebbers... De 26" Quest weegt nu minimaal 34,5 kg (standaarduitvoering).

Morgen weer fietsen, als het weer dat toelaat.

Fahrradfreundlichste Persönlichkeit 2006

Wie ons kent weet dat m'n vrouw en ik al jaren op vakantie gaan naar Beieren, in de omgeving van München. Het is niet alleen rondom de Starnberger See en in de Vooralpen heerlijk fietsen, maar ook in München zelf, een bijzonder fietsvriendelijke stad. Er zijn prima fietspaden en er worden stadsbezichtigingen op de fiets georganiseerd onder leiding van een gids. Niet dat wij daaraan meedoen, want wij hebben zo onze eigen favoriete bestemmingen en routes.

Maar wat blijkt nu: de Oberbürgermeister van München, Christian Ude is een fanatiek fietser! Dit jaar is hij volgens een bericht op de ADFC-site zelfs tot "fahrradfreundlichste Persönlichkeit" verkozen door "best for bike". Hij heeft ook een boekje geschreven over het fietsen door "zijn" stad: "Stadtradeln".

Verplichte lectuur dus voor ons...

Post-depressieve bespiegelingen

Het zal ongeveer een week geleden zijn dat naar mijn gevoel een algemene en alles bedekkende grauwsluier opeens verdween en dat m'n wereldje er een stuk zonniger uitzag. 'k Realiseerde mij direct dat ik de afgelopen maanden een lichte depressie had opgelopen en dat de eerste tekenen van herstel zich nu aandienden. De dagen daarna werd deze gedachte sterker, omdat m'n interesses en m'n ondernemingslust begonnen terug te keren.

De oorzaak van de sombere periode ligt voor de hand: de fatale ziekte en het doodgaan van m'n geliefde kater Bas. Het verdriet en de rouw zijn nog niet weg; de algehele somberheid daarentegen gelukkig wel.

Gisteravond las ik in NRC-Handelsblad een overzicht van de uitvoeringen in Amsterdam in het Muziektheater (Stopera) en het Concertgebouw. Omdat ik wist dat vooral m'n vrouw graag naar Mozart's opera "Don Giovanni" luistert, heb ik gelijk online twee mooie plaatsen op de eerste rang voor de uitvoering ervan in de Stopera op 7 januari a.s. besteld.

Maar nu weer over fietsen...

'n Paar dagen geleden zag ik -weer in de NRC- een kritiekloos juichverhaal over een zogenaamde lichtgewicht maar overigens traditionele fiets van Gazelle. 't Geval van 15,3 kg werd superlicht genoemd!
Deze stompzinnige productbespreking was voor mij aanleiding om al onze fietsen 'ns te wegen op onze tamelijk nauwkeurige personenweegschaal. Het resultaat:
Santos (mtb van Willy m'n vrouw): 15,9 kg
Koga (oude mtb van Willy): 14,9 kg
GrassHopper: 17,9 kg
Thys 222 Revolver: 15,8 kg
WAW015: 29 kg

Fietsen mogen pas superlicht worden genoemd als ze minder dan 10 kg wegen. Wij hebben dus géén superlichte fietsen...

Sinds m'n laatste post heb ik enkele malen WAW015 meegenomen op m'n ommetjes, maar gelukkig kon ik veel vaker op m'n roets weg. Ik blijf me verbazen over de vele mogelijke bewegingsvariaties bij het roetsen. Zo heb ik ontdekt dat ik de buikspieren ter hoogte van de maag extra kan inspannen door het aanpassen van de beweging van het bovenlijf.
Afgelopen donderdag heb ik tijdens een rondje van in totaal 41 km de eerste helft met een gemiddelde van 28,2 km/uur afgelegd. Terug -ondermeer door de drukke hoofdstraat van Zuidlaren met veel winkelpubliek, dagjesmensen en toeristen- ging het veel langzamer, maar thuisgekomen zag ik toch een totaalgemiddelde van 26,9 km/uur op de fietscomputer staan.
En gisteren (vrijdag) heb ik nadrukkelijk een rondje gefietst als hersteltraining, dus steeds kalmpjes aan. Het kostte mij nogal wat moeite omdat ik steeds weer de neiging moest onderdrukken om er hard vandoor te gaan. Maar het is gelukt, en ik krijg ook meer feeling voor het aan te houden inspanningsniveau als ik langere afstanden, bijv. 60 of 80 km, wil afleggen met zo min mogelijk rustpauzes. Dat betekent toch minstens een uur achtereen roetsen.

Inmiddels heb ik dit seizoen 1320 km op de roets afgelegd, dus het gaat de goede kant op...

Velomobielweer

Het koele en wisselvallige weer is een goede reden om de zomerslaap van WAW015 deze week enkele malen te onderbreken. Omdat het niet koud is gebruik ik niet de gesloten kap maar de cabriokap op WAW015, wat heerlijk rijden is.

Afgelopen dinsdagochtend ben ik in WAW015 naar m'n apotheek in Veendam gegaan om m'n 3-maandelijkse dosis 'Lucrin depot 11,25 mg' op te halen zodat volgende week m'n medisch specialist mij daarmee kan injecteren. Vanaf medio 2003 houdt dit medicijn de verdere groei van m'n prostaatkanker goed tegen, hetgeen blijkt uit de zeer lage PSA-waarden in m'n bloed. Vervolgens spoed ik mij per velomobiel naar Groningen-Stad om aldaar naar de kapper te gaan. Onderweg verorber ik Op 't Olle Stee in Zuidlaren een omelet met rosbief zodat ik geen brandstof tekort kom.

Omdat ik èn de route naar Groningen -'k neem niet de kortste maar wel een mooie route- èn WAW015 beter leer kennen waag ik mij in de diverse bebouwde kommen steeds gemakkelijker op de rijbaan voor auto's. Dat komt vooral van pas waar de fietspaden slecht zijn of rare verkeersdrempels de body van WAW015 kunnen beschadigen.
In de Groningse wijk Helpman wordt aan de weg gewerkt, zodat ik met een rij auto's voor en achter mij langzaam langs de werkmannen moet rijden. 'n Paar jonge werkers reageren enthousiast op deze zeldzame oranje bolide en ook ik steek vrolijk m'n duim omhoog.

Door Groningen-centrum fietsen gaat prima. 't Is een aparte ervaring om laag bij de grond in WAW015 de route te fietsen die ik al zoveel keren hooggezeten in m'n Toyota Corolla Verso heb afgelegd. Het verschil in beleving is groot!
De kappers hebben veel belangstelling voor m'n voertuig en ik moet de bekende vragen voor de zoveelste keer beantwoorden -wat ik nog steeds graag doe. Netjes bijgeknipt kan ik de tocht terug weer aanvaarden. De ODO passeert hierbij de 1000 km.

Vandaag -vrijdag dus- lijkt het erop dat het 's ochtends mooi rustig en droog weer zal zijn, zodat ik na 2 dagen tuinarbeid weer even op stap kan. Om 10 uur vertrek ik in een rustig tempo via een voor de velomobiel ideale en mooie route: Veendam- Kielwindeweer- Spijkerboor- Annen- Anloo- Gasteren- Oudemolen- Zeegse- Tynaarloo- Zuidlaren- De Groeve- Zuidlaarderveen- Oud Annerveen- Spijkerboor- Kielwindeweer- Veendam. In Zuidlaren onderbreek ik de tocht even en kan ik met een kop koffie op het terras in de zon zitten!
Elders in het land staan straten blank en lopen kelders onder, maar in Veendam en wijde omgeving blijft het droog op een klein regenbuitje na, en kan ik na de fietstocht de gazons voor en achter ons huis maaien.

Dinsdag: 76 km gefietst.
Vrijdag: 47 km gefietst.