Deze werkdag besteed ik voor een groot deel aan flutklusjes die geen naam hebben en toch tijd vragen. Tegen het eind van de middag tracteer ik mijzelf op een ontspannen kort ritje (12,5 km enkele reis) naar schoonzus en zwager in Hoogezand. Het buiïge weer en de kou zijn reden dat ik de gesloten kap opzet.
Tussen de buien door waait het matig, zodat ik zelfs tegenwinds 35-36 km/uur rijd. WAW015 rijdt lekker licht en ook het accelereren gaat veel beter. Wellicht dat m'n specifieke ligfietsspieren nu meer getraind raken? Ik raak ook meer gewend aan het weg- en stuurgedrag van WAW015 bij hogere snelheden.
In Hoogezand praten we bij, natuurlijk ook over het verscheiden van kater Bas. Omdat Janny en Koen zelf een prachtige Ierse setter hebben gehad en -alweer heel wat jaren geleden- ook afscheid hebben moeten nemen van hun beminde huisdier, begrijpen ze wat het overlijden van Bas mij doet. We filosoferen nog wat door over de voors en tegens van het hebben van een huisdier en komen tot de conclusie dat in veel gevallen een huisdier het leven verrijkt en de mens geestelijk gezond houdt.
Op de terugweg varieert de wind van pal achter tot recht opzij, en mijn snelheid is daardoor iets hoger: constant 40 km/uur voor de wind en 36 km met wind opzij.
Op een ongestroomlijnde fiets voel je -whoeshhh- het passeren van een auto heel duidelijk. Op de smalle landbouwweg naast de Kielsterachterweg passeren verschillende auto's mij van dichtbij -niet rakelings maar toch wel op een afstand van minder dan 1 meter- en in WAW015 merk ik daar helemaal niets van.
Met vandaag erbij heb ik de laatste tijd weer de nodige km's bij elkaar gesprokkeld: ODO 824 km.
Hopelijk zullen de nieuwe Marathon slicks het langer dan 700 km uithouden.
29 mei 2006
26 mei 2006
Opnieuw sporing van de voorwielen
Deze ochtend, nog voor het ontbijt, begraven we onze Bas in een mooi hoekje van onze tuin en dicht bij ons huis, onder de Koningsvarens (Osmunda regalis) en naast de Adderwortel (Persicaria bistorta).
Na het ontbijt vervang ik de tot op de draad versleten Marathon slicks door nieuwe exemplaren en controleer de sporing van WAW015. Eerst meet ik de sporing van de lege WAW: 15 mm uitspoor.
Willy gaat vervolgens in WAW015 zitten met 17 kg ijzeren gewichten op schoot en ik meet opnieuw: 1 mm toespoor.
De correctie op basis van voor de hand liggende aannames en berekeningen (zie m'n eerdere bericht over de sporing van de voorwielen) is derhalve uitstekend geslaagd! En ik verheug mij op de hogere snelheden die nu mogelijk zijn. De laatste tocht met WAW015 en de versleten banden er nog onder (45 km lang) ging al met zeker 5 km/uur hogere snelheden dan ik gewend was.
Na het ontbijt vervang ik de tot op de draad versleten Marathon slicks door nieuwe exemplaren en controleer de sporing van WAW015. Eerst meet ik de sporing van de lege WAW: 15 mm uitspoor.
Willy gaat vervolgens in WAW015 zitten met 17 kg ijzeren gewichten op schoot en ik meet opnieuw: 1 mm toespoor.
De correctie op basis van voor de hand liggende aannames en berekeningen (zie m'n eerdere bericht over de sporing van de voorwielen) is derhalve uitstekend geslaagd! En ik verheug mij op de hogere snelheden die nu mogelijk zijn. De laatste tocht met WAW015 en de versleten banden er nog onder (45 km lang) ging al met zeker 5 km/uur hogere snelheden dan ik gewend was.
25 mei 2006
Kater Bas is niet meer
Gisteren, 24 mei, hebben we onze geliefde kater Bas laten inslapen.
'n Paar dagen geleden zag ik dat het snel minder werd met onze Bas. En dinsdagavond kwam hij tegen zijn gewoonte in niet thuis en is de hele nacht en ochtend zoek geweest. Voordat ik woensdagochtend naar Dronten vertrok om 'n paar zaken aan te schaffen -onder meer 2 nieuwe Marathon Slicks ter vervanging van de volkomen aan flarden gereden voorbanden van WAW015- vertelde ik onze buren wat er aan de hand was.
Om 2 uur was ik terug uit Dronten en vond het briefje van de buren dat Bas in de gemetselde plantenbak bij de andere buren lag. Hij was er ellendig aan toe, en ik heb hem voorzichtig in huis gedragen. Behalve wat drinken en een paar kruimeltjes rauwe tartaar had hij nergens belangstelling voor en bleef apathisch liggen.
Gelukkig kon ik de dierenarts telefonisch bereiken en een afspraak maken voor half 5. Met Willy gebeld en afgesproken dat ik indien nodig Bas direct kon laten inslapen.
Het was een emotionele gebeurtenis. Inderdaad was Bas er heel slecht aan toe en was inslapen het beste voor hem. Terwijl Bas liggend op de behandeltafel wegzakte in de voorbereidende verdoving knielde ik naast de tafel zodat ik hem voor het laatst recht in z'n prachtige ogen kon kijken, over z'n kop aaien en toespreken. Ik zong zijn lof als voortreffelijke huiskat met z'n mooie ogen, zijn trouw en lieve karakter. Ik noemde hem mijn lieve jongen en zei hem dat het nu zo goed was en dat we nu afscheid moesten nemen.
Het nog warme en zachte levenloze lichaam van Bas hebben we in een laken gewikkeld en meegenomen naar huis. 'k Heb hem daar opgebaard en voor het laatst z'n vacht gekamd. Bij m'n vaste bloemist in Zuidlaren heb ik de twee boeketten gekocht: Bas hield ervan om in onze tuin te zijn.
Willy en ik zijn hevig ontdaan. Die lieve en prachtige kater Bas, veel te jong gestorven...
Morgenochtend -vrijdag dus- wordt Bas in onze tuin begraven.
22 mei 2006
Sporing van de voorwielen opnieuw instellen
'k Had het vermoeden dat de voorwielen van WAW015 niet (meer) goed spoorden. Daarvoor had ik verschillende aanwijzingen. Ten eerste vond ik de voorbanden tamelijk snel slijten. Ten tweede vond ik dat WAW015 nogal rap z'n snelheid verloor als ik 'm liet uitlopen door niet meer te trappen. Ten derde vond ik 'm op een bepaalde manier zwaar trappen, vooral als ik naar de hogere versnellingen ging.
'k Kan mij voorstellen dat tijdens de eerste 700 km de constructie van WAW015 is gaan "zetten" en dat daardoor de sporing is veranderd.
'k Had mij al voorbereid op het zelf uitlijnen van WAW015. 'k Heb via foto's op internet gezien hoe Peter de Rond z'n velomobiel uitlijnt en hem een paar vragen daarover gesteld. Dries Callebaut heeft mij gedetailleerd uitgelegd hoe ik te werk moet gaan om WAW015 uit te lijnen.
'n Paar dagen geleden liet de meerdaagse weersverwachting zien dat het deze week (van maandag 22 mei) wel eens mooi velomobielweer zou worden: tamelijk koud (15 ºC) voor de tijd van het jaar en veel regen. Dus ging ik haast maken met de uitlijning.
Eerst knutselde ik een eenvoudige meettang: een U van aan elkaar gelijmde houten balkjes en als voelers twee RVS slotbouten van 100 mm lang ter hoogte van de voorwielassen. Daarmee wordt het afstandsverschil tussen de voor- en achterkant van de voorwielen over de volle wieldiameter gemeten, en is de meting dus zo gevoelig mogelijk.
Met het vereiste ontzag voor deze voor mij onbekende technische materie mat ik enkele malen het afstandsverschil tussen de voor- en achterkant van de voorwielen, en wel onder twee verschillende omstandigheden: zonder en met m'n vrouw in WAW015.
De resultaten waren opzienbarend -volgens mij althans:
WAW015 leeg: 0 mm afstandsverschil
WAW015 met vrouw van 63 kg: 13 mm toespoor
M'n conclusie: bij WAW015 is de sporing afhankelijk van het gewicht in de velomobiel.
M'n oordeel hierover: ik vind een toespoor van 3% (13 mm verschil over een afstand van 410 mm) nogal veel.
Jammer genoeg hadden we geen tijd meer om het afstandsverschil te meten met mijn persoon in de velomobiel. Omdat ik razend benieuwd was naar de rij-eigenschappen van een goed uitgelijnde WAW, heb ik de resultaten van de 3e meting proberen te voorspellen onder de sterk vereenvoudigende veronderstelling dat het afstandsverschil evenredig is met het gewicht van de inzittende. Omdat ik 80 kg weeg heb ik "mijn" toespoor berekend als 13*80/63=16,4 mm.
Nu de noodzakelijke correctie van de lengte-instelling van de spooras. Hiervoor heb ik de spoorcorrectiefactor berekend:
het bevestigingspunt van de spoorstang is 100 mm verwijderd van het draaipunt van de wielophanging. De middens van de velgranden (waar de voelers van de meettang zitten) zijn 205 mm verwijderd van het draaipunt. Voor elke mm waarmee de spoorstang wordt ingekort komen de achterste velgranden van linker- en rechterwiel 205/100=2,05 mm dichter bij elkaar. Omdat tegelijkertijd de voorste velgranden evenveel verder van elkaar af gaan, vermindert de toesporing met 2*2,05=4,10 mm/mm. Deze spoorcorrectiefactor 4,10 (dimensieloos) is specifiek voor de constructie van WAW015 in combinatie met de door mij gemaakte meetopstelling.
Het terugbrengen van een toespoor van 16,4 mm naar 0 mm vereist derhalve dat de spoorstang 16,4 mm/4,10=4,0 mm korter wordt gemaakt.
Dus vanochtend heb ik de door Leerkracht Dries voorgeschreven handelingen verricht en de spoorstang 4 mm korter gemaakt.
En natuurlijk direct een klein proefritje gemaakt.
Ik vond het verschil spectaculair: 't spul bleef licht trappen tot 35 km/uur. Harder kon ik niet want er was niet zoveel ruimte om te blijven versnellen.
'k Ben benieuwd naar m'n verdere ervaringen. En naar het resultaat van de meting van "mijn" toespoor nu, en of m'n aanname voor de berekening klopt.
'k Kan mij voorstellen dat tijdens de eerste 700 km de constructie van WAW015 is gaan "zetten" en dat daardoor de sporing is veranderd.
'k Had mij al voorbereid op het zelf uitlijnen van WAW015. 'k Heb via foto's op internet gezien hoe Peter de Rond z'n velomobiel uitlijnt en hem een paar vragen daarover gesteld. Dries Callebaut heeft mij gedetailleerd uitgelegd hoe ik te werk moet gaan om WAW015 uit te lijnen.
'n Paar dagen geleden liet de meerdaagse weersverwachting zien dat het deze week (van maandag 22 mei) wel eens mooi velomobielweer zou worden: tamelijk koud (15 ºC) voor de tijd van het jaar en veel regen. Dus ging ik haast maken met de uitlijning.
Eerst knutselde ik een eenvoudige meettang: een U van aan elkaar gelijmde houten balkjes en als voelers twee RVS slotbouten van 100 mm lang ter hoogte van de voorwielassen. Daarmee wordt het afstandsverschil tussen de voor- en achterkant van de voorwielen over de volle wieldiameter gemeten, en is de meting dus zo gevoelig mogelijk.
Met het vereiste ontzag voor deze voor mij onbekende technische materie mat ik enkele malen het afstandsverschil tussen de voor- en achterkant van de voorwielen, en wel onder twee verschillende omstandigheden: zonder en met m'n vrouw in WAW015.
De resultaten waren opzienbarend -volgens mij althans:
WAW015 leeg: 0 mm afstandsverschil
WAW015 met vrouw van 63 kg: 13 mm toespoor
M'n conclusie: bij WAW015 is de sporing afhankelijk van het gewicht in de velomobiel.
M'n oordeel hierover: ik vind een toespoor van 3% (13 mm verschil over een afstand van 410 mm) nogal veel.
Jammer genoeg hadden we geen tijd meer om het afstandsverschil te meten met mijn persoon in de velomobiel. Omdat ik razend benieuwd was naar de rij-eigenschappen van een goed uitgelijnde WAW, heb ik de resultaten van de 3e meting proberen te voorspellen onder de sterk vereenvoudigende veronderstelling dat het afstandsverschil evenredig is met het gewicht van de inzittende. Omdat ik 80 kg weeg heb ik "mijn" toespoor berekend als 13*80/63=16,4 mm.
Nu de noodzakelijke correctie van de lengte-instelling van de spooras. Hiervoor heb ik de spoorcorrectiefactor berekend:
het bevestigingspunt van de spoorstang is 100 mm verwijderd van het draaipunt van de wielophanging. De middens van de velgranden (waar de voelers van de meettang zitten) zijn 205 mm verwijderd van het draaipunt. Voor elke mm waarmee de spoorstang wordt ingekort komen de achterste velgranden van linker- en rechterwiel 205/100=2,05 mm dichter bij elkaar. Omdat tegelijkertijd de voorste velgranden evenveel verder van elkaar af gaan, vermindert de toesporing met 2*2,05=4,10 mm/mm. Deze spoorcorrectiefactor 4,10 (dimensieloos) is specifiek voor de constructie van WAW015 in combinatie met de door mij gemaakte meetopstelling.
Het terugbrengen van een toespoor van 16,4 mm naar 0 mm vereist derhalve dat de spoorstang 16,4 mm/4,10=4,0 mm korter wordt gemaakt.
Dus vanochtend heb ik de door Leerkracht Dries voorgeschreven handelingen verricht en de spoorstang 4 mm korter gemaakt.
En natuurlijk direct een klein proefritje gemaakt.
Ik vond het verschil spectaculair: 't spul bleef licht trappen tot 35 km/uur. Harder kon ik niet want er was niet zoveel ruimte om te blijven versnellen.
'k Ben benieuwd naar m'n verdere ervaringen. En naar het resultaat van de meting van "mijn" toespoor nu, en of m'n aanname voor de berekening klopt.
20 mei 2006
Roeifiets en GrassHopper in de hoofdrollen
Door het mooie weer is WAW015 op non-actief gesteld. Door de week leg ik de nodige fietskm's af op de roeifiets en gebruik ik de GrassHopper hoofdzakelijk op zondag als ik met Willy (m'n vrouw) ga fietsen.
Afgelopen zondag hebben we de Leemculeroute gereden, met de start in Hattem. Het eerste stuk door het IJssellandschap is buitengewoon fraai en stelt de ligfietser bepaald niet voor problemen. Het laatste stuk, voorbij de recreatieplas Heerderstrand, voert door het Zwolse Bos, en dat is interessant voor een ligfiets die 'n mtb wil zijn. Door het droge weer waren in het bos de fietspaden op veel plekken behoorlijk mul maar de GrassHopper hield zich uitstekend. Natuurlijk was ik tamelijk voorzichtig maar geen enkel moment had ik het gevoel dat de ligfiets onderuit ging of onbedoeld een andere kant op wilde.
Na de Leemculeroute smaakten de consumpties bij Brasserie De Zwarte Truffel in het oude centrum van Hattem zoals gewoonlijk uitstekend.
Enkele dagen geleden -toen ik op 'n dag 4 fietsen een grondige schoonmaakbeurt gaf- kwam ik op een idee om op een betrekkelijk risicoloze manier de grenzen van de GrassHopper te verkennen. Wij wonen namelijk dicht bij het recreatiegebied Borgerswold en daar is een spartelplasje met voldoende mul zand er omheen. Het mulle zand gaat geleidelijk over in gras en dat is een prima plek om binnenkort ervaring op te doen met een slippende GrassHopper.
M'n conditie op de roeifiets wordt langzamerhand beter en ik kan nu langere stukken tot 30-35 km roetsen zonder te pauzeren. Het is wel de kunst om in het begin niet te hard te willen gaan, en dat moet ik beter onder de knie krijgen.
'k Heb twee favoriete trainingsrondjes op de roets: Veendam-Zuidlaren vv met wat omweggetjes (40 km) en Veendam-Haren (57 km). Beide zijn zeer fraaie routes die nooit vervelen!
Maar als m'n conditie nog beter is lokken een paar andere routes van 60 en 80 km die goeddeels door heel mooie stukken van Drenthe gaan...
Afgelopen zondag hebben we de Leemculeroute gereden, met de start in Hattem. Het eerste stuk door het IJssellandschap is buitengewoon fraai en stelt de ligfietser bepaald niet voor problemen. Het laatste stuk, voorbij de recreatieplas Heerderstrand, voert door het Zwolse Bos, en dat is interessant voor een ligfiets die 'n mtb wil zijn. Door het droge weer waren in het bos de fietspaden op veel plekken behoorlijk mul maar de GrassHopper hield zich uitstekend. Natuurlijk was ik tamelijk voorzichtig maar geen enkel moment had ik het gevoel dat de ligfiets onderuit ging of onbedoeld een andere kant op wilde.
Na de Leemculeroute smaakten de consumpties bij Brasserie De Zwarte Truffel in het oude centrum van Hattem zoals gewoonlijk uitstekend.
Enkele dagen geleden -toen ik op 'n dag 4 fietsen een grondige schoonmaakbeurt gaf- kwam ik op een idee om op een betrekkelijk risicoloze manier de grenzen van de GrassHopper te verkennen. Wij wonen namelijk dicht bij het recreatiegebied Borgerswold en daar is een spartelplasje met voldoende mul zand er omheen. Het mulle zand gaat geleidelijk over in gras en dat is een prima plek om binnenkort ervaring op te doen met een slippende GrassHopper.
M'n conditie op de roeifiets wordt langzamerhand beter en ik kan nu langere stukken tot 30-35 km roetsen zonder te pauzeren. Het is wel de kunst om in het begin niet te hard te willen gaan, en dat moet ik beter onder de knie krijgen.
'k Heb twee favoriete trainingsrondjes op de roets: Veendam-Zuidlaren vv met wat omweggetjes (40 km) en Veendam-Haren (57 km). Beide zijn zeer fraaie routes die nooit vervelen!
Maar als m'n conditie nog beter is lokken een paar andere routes van 60 en 80 km die goeddeels door heel mooie stukken van Drenthe gaan...
06 mei 2006
De Werkverschaffing
Op de foto: 120 stuks Waldsteinia ternata plantjes en 2 Photina struikjes. Niet op de foto: 6 stuks Hosta (soortnaam niet bekend; blauwe bloemen). Deze 128 planten moeten de komende dagen allemaal worden gepoot.
De Photina struikjes worden dicht bij een reeds aanwezige soortgenoot gezet: de wintergroene roodbladige struikjes zijn te iel als solitair en een groepje van 3 zal visueel meer aanwezig zijn.
De Waldsteinia wordt gebruikt om 2 bestaande Waldsteinia plantvakken uit te breiden. De aanwezige rommelige beplanting wordt opgeruimd. De grotere Waldsteinia plantvakken, die de bodem bedekken met een dicht bladerdek en 's winters het blad behouden, zullen de tuin een rustiger aanblik geven, de vochthuishouding van de bodem verbeteren en -wat zeker zo belangrijk is- het tuinonderhoud aanzienlijk beperken.
En daardoor is meer tijd beschikbaar om te fietsen.
04 mei 2006
100% zekerheid
Na m'n huismanwerkzaamheden 's ochtends wil ik deze middag proberen of er toch een mouw aan te passen valt -aan het kunnen fietsen op m'n fraaie Santos SCC01 mountainbike. Na 'n winter rust voor het zitvlees zou het met wat aanpassingen misschien toch kunnen?
Dus ik verstel het stuur zodanig dat m'n zithouding op de mtb halverwege tussen m'n gebruikelijke gematigd sportieve houding en die van de grijze zondagmiddagfietsbrigade is. De eerste paar honderd meter lijkt alles goed te gaan. Daarna komt de bekende zadelpijn langzaam maar zeker weer opzetten. Na 5 km verlang ik naar het einde van de rit en krijg ik zwarte vlekken voor de ogen vanwege de pijn in m'n zitvlak. Na 11 km is de martelgang eindelijk afgelopen en kan ik m'n mtb definitief aan de wilgen hangen, met de rustgevende 100% zekerheid dat het fietsen daarmee voor mij definitief passé is.
Geheel volgens de gedachtengang in m'n posting van gisteren zet ik nu het inklikmechanisme van de GrassHopper combipedalen zo licht mogelijk. Het in- en uitklikken van de voeten gaat nu razendsnel met bijna geen inspanning.
Nu oefen ik een tijdlang het in een mooie cirkel ronddraaien van de ingeklikte rechtervoet, terwijl het linkerbeen los hangt als hulp bij het bewaren van het evenwicht. Bij voldoende lage versnelling -leve de Rohloffnaaf waarmee je moeiteloos kunt schakelen als je stilstaat!- kun je hiermee vanuit stilstand soepel op gang komen.
Het voordeel van deze startprocedure is dat-ie grosso modo veel overeenkomst heeft met die op de roets. De procedures "bijten elkaar niet", en kunnen op beide fietsen een ingeslepen automatisme worden -op de roets is dat al het geval!
Dus ik verstel het stuur zodanig dat m'n zithouding op de mtb halverwege tussen m'n gebruikelijke gematigd sportieve houding en die van de grijze zondagmiddagfietsbrigade is. De eerste paar honderd meter lijkt alles goed te gaan. Daarna komt de bekende zadelpijn langzaam maar zeker weer opzetten. Na 5 km verlang ik naar het einde van de rit en krijg ik zwarte vlekken voor de ogen vanwege de pijn in m'n zitvlak. Na 11 km is de martelgang eindelijk afgelopen en kan ik m'n mtb definitief aan de wilgen hangen, met de rustgevende 100% zekerheid dat het fietsen daarmee voor mij definitief passé is.
Geheel volgens de gedachtengang in m'n posting van gisteren zet ik nu het inklikmechanisme van de GrassHopper combipedalen zo licht mogelijk. Het in- en uitklikken van de voeten gaat nu razendsnel met bijna geen inspanning.
Nu oefen ik een tijdlang het in een mooie cirkel ronddraaien van de ingeklikte rechtervoet, terwijl het linkerbeen los hangt als hulp bij het bewaren van het evenwicht. Bij voldoende lage versnelling -leve de Rohloffnaaf waarmee je moeiteloos kunt schakelen als je stilstaat!- kun je hiermee vanuit stilstand soepel op gang komen.
Het voordeel van deze startprocedure is dat-ie grosso modo veel overeenkomst heeft met die op de roets. De procedures "bijten elkaar niet", en kunnen op beide fietsen een ingeslepen automatisme worden -op de roets is dat al het geval!
03 mei 2006
Zomerfietsen - 2
Gossamme... wat is dat roetsen toch 'n heerlijke manier van voortbewegen!!! Lekker bezig zijn met het hele lijf en moeiteloos een rap tempo (voor mijn doen althans!) kunnen volhouden.
Wel moet ik bekennen dat m'n specifieke roetsconditie nog veel te wensen overlaat aan het begin van dit seizoen. Maar toch, op de rechte stukken zonder al te harde wind recht tegen, zonder overmatige inspanning rustig roetsen met 26-32 km/uur. En dit alles met een fantastisch uitzicht op de omgeving, die in het vroege voorjaar ronduit schitterend is.
Vanmiddag naar Zuidlaren geweest en weer terug. Met dank aan het zonnige en warme weer waardoor ik vandaag voor het eerst dit jaar met blote winterwitte armpjes en beentjes naar buiten kon ;-)
Voor de kenners: vanuit Veendam langs Spijkerboor en via Annen en Schuilingsoord naar Zuidlaren; via De Groeve en langs de Kielsterachterweg en Veendammerweg weer terug naar Veendam. In Zuidlaren natuurlijk wat gedronken op m'n favoriete stek, het terras van Op 't Olle Stee.
Gistermiddag ben ik met m'n GrassHopper op en neer geweest naar Zuidlaren, en vandaag wist ik weer precies waarom ik het wegrijden met de roeifiets véél gemakkelijker vind dan met 'n gewone 2-wielige ligfiets:
met de roeifiets rij ik volgens de regels weg: rechtervoet ingeklikt, linkerbeen hangt naast de fiets. Vooropgesteld dat je in de goede -dus lage- versnelling bent, is het accelereren een vloeiende heen-en-weer gaande beweging met het rechterbeen, zonder dode punten en zonder de noodzaak om zo snel mogelijk het linkerbeen bij te trekken en de linkervoet op het pedaal te zetten. Het linkerbeen bijtrekken op de roets is pas nodig als het je goed uitkomt, en geen seconde eerder. In de praktijk kan dat toch vlug omdat je met de roets heel snel op snelheid bent voor 'n stabiel evenwicht.
Op 'n gewone 2-wielige ligfiets moet je het andere been wel snel bijtrekken om over de dode punten (2 per omwenteling van het voorste kettingblad) van de trapbeweging heen te komen.
'k Zal de afzonderlijke bewegingen tijdens het wegrijden met de GrassHopper nog 'ns heel nauwkeurig onder de loep nemen om te zien of ik hiermee net zo'n soepele startprocedure kan ontwikkelen als met de roets.
Belangrijk is ook dat het inklikmechanisme van de pedalen op de GrassHopper zo licht mogelijk is afgesteld omdat een van de benen vaak in een gebogen en dus ongunstige positie verkeert om snel te kunnen uitklikken.
Wel moet ik bekennen dat m'n specifieke roetsconditie nog veel te wensen overlaat aan het begin van dit seizoen. Maar toch, op de rechte stukken zonder al te harde wind recht tegen, zonder overmatige inspanning rustig roetsen met 26-32 km/uur. En dit alles met een fantastisch uitzicht op de omgeving, die in het vroege voorjaar ronduit schitterend is.
Vanmiddag naar Zuidlaren geweest en weer terug. Met dank aan het zonnige en warme weer waardoor ik vandaag voor het eerst dit jaar met blote winterwitte armpjes en beentjes naar buiten kon ;-)
Voor de kenners: vanuit Veendam langs Spijkerboor en via Annen en Schuilingsoord naar Zuidlaren; via De Groeve en langs de Kielsterachterweg en Veendammerweg weer terug naar Veendam. In Zuidlaren natuurlijk wat gedronken op m'n favoriete stek, het terras van Op 't Olle Stee.
Gistermiddag ben ik met m'n GrassHopper op en neer geweest naar Zuidlaren, en vandaag wist ik weer precies waarom ik het wegrijden met de roeifiets véél gemakkelijker vind dan met 'n gewone 2-wielige ligfiets:
met de roeifiets rij ik volgens de regels weg: rechtervoet ingeklikt, linkerbeen hangt naast de fiets. Vooropgesteld dat je in de goede -dus lage- versnelling bent, is het accelereren een vloeiende heen-en-weer gaande beweging met het rechterbeen, zonder dode punten en zonder de noodzaak om zo snel mogelijk het linkerbeen bij te trekken en de linkervoet op het pedaal te zetten. Het linkerbeen bijtrekken op de roets is pas nodig als het je goed uitkomt, en geen seconde eerder. In de praktijk kan dat toch vlug omdat je met de roets heel snel op snelheid bent voor 'n stabiel evenwicht.
Op 'n gewone 2-wielige ligfiets moet je het andere been wel snel bijtrekken om over de dode punten (2 per omwenteling van het voorste kettingblad) van de trapbeweging heen te komen.
'k Zal de afzonderlijke bewegingen tijdens het wegrijden met de GrassHopper nog 'ns heel nauwkeurig onder de loep nemen om te zien of ik hiermee net zo'n soepele startprocedure kan ontwikkelen als met de roets.
Belangrijk is ook dat het inklikmechanisme van de pedalen op de GrassHopper zo licht mogelijk is afgesteld omdat een van de benen vaak in een gebogen en dus ongunstige positie verkeert om snel te kunnen uitklikken.
Abonneren op:
Posts (Atom)