'k Werp af en toe een mistroostige blik naar buiten: het sneeuwt nu bij ons, en niet zo weinig ook! Fietsen is niks, zelfs niet met de hoogste graad van beschutting van ogen en hoofd.
'k Prijs mij gelukkig dat ik gisteren, op 1 januari 2010, een ommetje heb gemaakt op m'n roei3wieler. Sommige doorsteekjes en landbouwwegen waren onbegaanbaar, dus ik moest af en toe rechtsomkeert maken. Dat mocht echter de pret niet drukken: besneeuwde velden, een -ietwat bleek- zonnetje en nauwelijks wind. Heerlijk, vooral na enkele dagen -door het gure en donkere weer afgedwongen- roetsonthouding!
Nadat m'n vrouw was uitgekeken op het traditionele Nieuwjaarsconcert vanuit Wenen konden we gistermiddag nog een heerlijke wandeling maken. We kozen voor een wandelroute die onder betere weersomstandigheden deel uitmaakt van een van m'n favoriete fietsroutes en verkenden te voet de omgeving van Zuidlaren en Midlaren. Mooi! We zagen een tweetal hazen over een besneeuwd weiland rennen.
Toen we met de auto naar/van het startpunt van onze wandeltocht reden, viel ons de drukte op: allemaal mensen in hun auto die kennelijk iets familieachtigs gingen doen dan wel weer naar huis gingen. Dat betekent dus alweer en dus teveel zitten, alweer en dus teveel eten&drinken. En dan nog niet weten waarom men zich zo lamlendig voelt na zulke dagen…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten