Afwachten

Gisteren is m'n medisch dossier met de resultaten van alle volgens de checklist van het Deutsches Herzzentrum München vereiste pre-operatieve onderzoeken naar het DHM gestuurd.

Het heeft allemaal langer geduurd dan m'n cardioloog en ik aanvankelijk verwachtten, dit omdat bleek dat enkele behandelingen nodig waren door tandarts en kaakchirurg om ontstekingen in m'n gebit en kaak te verwijderen.

De medici hebben naar mijn gevoel goed en vlot werk verricht. Echter, over het tempo waarin m'n zorgverzekeraar werkt ben ik minder tevreden. Nog steeds laat de machtiging voor de hartoperatie in het DHM op zich wachten. Met een kunstgreep ('k laat nu nog even in het midden wat deze inhoudt) kon ik de medische dossiers versneld naar München laten sturen, zodat ik op korte termijn uitsluitsel krijg over de hartoperatie en de termijn waarop dit kan gebeuren. Zelf verwacht/hoop ik dat dit in de loop van januari zal zijn.

Het voelt nu als een wat vreemde en onwezenlijke periode: afwachten tot we, d.w.z. m'n vrouw en ik, kunnen afreizen naar München. Natuurlijk denk ik er niet constant aan, maar ik ben mij wel voortdurend bewust van de komende majeure ingreep op m'n lijf. Gelukkig zie ik er niet tegen op en heb het volste vertrouwen in de goede afloop. 'k Denk er soms wel aan hoe het zal voelen als na de herstelperiode m'n conditie beter zal worden dan die nu is :-)

't Betekent natuurlijk niet dat we alleen maar afwachten en verder niks doen. Het leven gaat gewoon door en we hebben het druk gehad met de voorbereidingen voor de reis naar en het verblijf in München. Wat nemen we mee in de koffer, hoe reizen we en hoe kunnen we op tijd de reis en het hotel -bij voorkeur in de buurt van het DHM- boeken? Hoe houden we contact met familie, vrienden en buren? En hoe regelen we de terugreis?
Al met al houden we rekening met een verblijf van 2 weken in München.

Wij zijn niet bepaald door de wol geverfde globetrotters. Toch hebben we ons goed kunnen voorbereiden met gezond boerenverstand, nuttige tips van anderen en zoeken op internet. Uiteindelijk hebben we gekozen voor comfortabel en snel reizen per trein, een paklijst gemaakt, een 13" MacBook Air gekocht voor de communicatie met het thuisfront, en in overleg met onze bank onze betaalmogelijkheden uitgebreid en ook grondig gecontroleerd of die goed functioneren.

Ruim een week geleden bereikte m'n vrouw de pensioengerechtigde leeftijd, wat automatisch het einde betekende van haar dienstbetrekking bij de provincie Groningen. De feestelijkheden rondom het afscheid van haar collega's duurden 2 dagen en waren zeer geslaagd!

Verbazingwekkend hoeveel administratieve en financiële zaken moeten worden geregeld voor en na 'n pensionering!

Meer dan al dat geregel voor hartoperatie en pensionering was het weer de grote beperkende factor voor het fietsen. De trefwoorden: mist, dichte mist, verraderlijk glad, guur en nat, somber, donker en druilerig. Zelfs velomobilisten elders in het land hadden er last van…

De laatste dagen is het weer gelukkig wat beter en kan ik af en toe 'n paar fietskm's bij elkaar scharrelen op de roei3wieler, soms met een bleek winterzonnetje er bij. Veel stelt het niet voor, maar het is heerlijk om buiten te zijn!

Het is opvallend dat ik nu wèl voldoende spierarbeid lever om m'n lijf warm te stoken met de restwarmte daarvan. Vorig jaar was dat wel anders! Ik schrijf dit toe aan m'n dagelijkse inname van zinksupplement. Zink speelt een belangrijke rol bij ondermeer de energiehuishouding van de spiercel.
Bij temperaturen van 3-6 ºC blijf ik nu, voldoende maar niet overdreven aangekleed, veel gemakkelijker warm en de elektrische voetenwarmers heb ik nog niet nodig gehad.