Het zal ongeveer een week geleden zijn dat naar mijn gevoel een algemene en alles bedekkende grauwsluier opeens verdween en dat m'n wereldje er een stuk zonniger uitzag. 'k Realiseerde mij direct dat ik de afgelopen maanden een lichte depressie had opgelopen en dat de eerste tekenen van herstel zich nu aandienden. De dagen daarna werd deze gedachte sterker, omdat m'n interesses en m'n ondernemingslust begonnen terug te keren.
De oorzaak van de sombere periode ligt voor de hand: de fatale ziekte en het doodgaan van m'n geliefde kater Bas. Het verdriet en de rouw zijn nog niet weg; de algehele somberheid daarentegen gelukkig wel.
Gisteravond las ik in NRC-Handelsblad een overzicht van de uitvoeringen in Amsterdam in het Muziektheater (Stopera) en het Concertgebouw. Omdat ik wist dat vooral m'n vrouw graag naar Mozart's opera "Don Giovanni" luistert, heb ik gelijk online twee mooie plaatsen op de eerste rang voor de uitvoering ervan in de Stopera op 7 januari a.s. besteld.
Maar nu weer over fietsen...
'n Paar dagen geleden zag ik -weer in de NRC- een kritiekloos juichverhaal over een zogenaamde lichtgewicht maar overigens traditionele fiets van Gazelle. 't Geval van 15,3 kg werd superlicht genoemd!
Deze stompzinnige productbespreking was voor mij aanleiding om al onze fietsen 'ns te wegen op onze tamelijk nauwkeurige personenweegschaal. Het resultaat:
Santos (mtb van Willy m'n vrouw): 15,9 kg
Koga (oude mtb van Willy): 14,9 kg
GrassHopper: 17,9 kg
Thys 222 Revolver: 15,8 kg
WAW015: 29 kg
Fietsen mogen pas superlicht worden genoemd als ze minder dan 10 kg wegen. Wij hebben dus géén superlichte fietsen...
Sinds m'n laatste post heb ik enkele malen WAW015 meegenomen op m'n ommetjes, maar gelukkig kon ik veel vaker op m'n roets weg. Ik blijf me verbazen over de vele mogelijke bewegingsvariaties bij het roetsen. Zo heb ik ontdekt dat ik de buikspieren ter hoogte van de maag extra kan inspannen door het aanpassen van de beweging van het bovenlijf.
Afgelopen donderdag heb ik tijdens een rondje van in totaal 41 km de eerste helft met een gemiddelde van 28,2 km/uur afgelegd. Terug -ondermeer door de drukke hoofdstraat van Zuidlaren met veel winkelpubliek, dagjesmensen en toeristen- ging het veel langzamer, maar thuisgekomen zag ik toch een totaalgemiddelde van 26,9 km/uur op de fietscomputer staan.
En gisteren (vrijdag) heb ik nadrukkelijk een rondje gefietst als hersteltraining, dus steeds kalmpjes aan. Het kostte mij nogal wat moeite omdat ik steeds weer de neiging moest onderdrukken om er hard vandoor te gaan. Maar het is gelukt, en ik krijg ook meer feeling voor het aan te houden inspanningsniveau als ik langere afstanden, bijv. 60 of 80 km, wil afleggen met zo min mogelijk rustpauzes. Dat betekent toch minstens een uur achtereen roetsen.
Inmiddels heb ik dit seizoen 1320 km op de roets afgelegd, dus het gaat de goede kant op...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten