21 november 2007

Beter fietsen met hartmedicijnen :-)

Eigenlijk had ik helemaal geen verwachtingen van m'n drie hartmedicijnen behalve dan dat ze de risico's van atriumfibrillatie en bloedstolselvorming verminderen. Daarom was ik verbaasd dat gisteren, tijdens m'n derde trainingsrondje van ca. 35 km in WAW015, bleek dat ik meer lucht had dan de afgelopen maanden. Geen moment had ik het gevoel dat ik naar lucht moest happen, ook niet na het nemen van een hellinkje of een tussensprintje. Ook voelde ik diezelfde avond een lichte mate van spierpijn in de benen: volgens mij een gunstig teken omdat ik nu meer spierarbeid heb verricht dan de laatste maanden het geval is geweest.

Kennelijk functioneerde m'n hart al langere tijd slechter, ook wanneer er geen boezemfibrillatie optrad. Het kwam geen moment bij mij op dat het daaraan lag. 'k Verkeerde in de veronderstelling dat m'n conditieverlies werd veroorzaakt door een steeds maar doorgaande verzwakking van m'n lijf door de anti-testosteronkuur.
Er waren wel meer onprettige verschijnselen, zoals verlies van motivatie en belangstelling voor allerlei zaken.
Achteraf bezien had ik dus al meerdere maanden last van kortademigheid (happen naar lucht). Nu begrijp ik ook waarom ik deze zomer er niet in slaagde om net zo'n goede roeifietsconditie te krijgen als vorig jaar, in 2006. Het ging op de roets allemaal net even minder...

'k Ben zeer benieuwd of ik deze verbeteringen kan blijven vasthouden, en of er nu sprake is van een weer opgaande lijn!
M'n ervaringen wijken namelijk nogal af van de meerderheid op runners' meetingpoint.nl. Daar zijn de klachten over het effect van betablokkers op de hardloopprestaties niet van de lucht.

Dat betekent de komende periode dat m'n lichaam zich weer kan aanpassen aan de betere hartfunctie. Dat betekent op de bekende manieren met beleid trainen, de normale rust- c.q. herstelperiodes in acht nemen en regelmatig een portie eiwitpoeder erbij innemen.

Dit brengt weer de herinneringen boven aan de tijd dat ik in Israël woonde, op de berg Carmel en ca. 800 m boven zeeniveau. Elke Sabbath klom ik 's avonds op m'n fietsje naar boven, na m'n meerdaagse uitstapje naar vrienden in Tel-Aviv (100 km enkele reis) of na m'n dagtrip naar Caesarea , ca. 45 km ten zuiden van Haifa.
Door al dat gefiets, ook in de zomerse hitte, raakte ik uitstekend gewend aan het warme en soms onaangenaam vochtige klimaat aan Israël's middellandsezeekust. Daardoor liep en fietste ik als Europese allochtoon fit als 'n hoentje rond, terwijl de autochtonen passief en uitgeteld in bus of auto zaten.
M'n les die ik hieruit trek: aanpassen gaat snel en goed als je je tijdens het aanpassingsproces praktisch elke dag stevig inspant.
Al moet ik me wel realiseren dat ik nu 40 jaar ouder ben dan toen ik in Israël zat...

07 november 2007

Een middag op de interne/cardiologie

Even na de vorige post neem ik de auto om naar het Refaja streekziekenhuis in Stadskanaal te gaan. Deze ochtend bij het opstaan had ik weer 'ns een lichte aanval van paroxysmaal boezemfibrilleren, een totaal onregelmatige samentrekking van de hartboezem.
(De Maatschap Cardiologie Harderwijk geeft hieromtrent overzichtelijke achtergrondinformatie.)


'k Kan direct bij m'n huisarts terecht die m'n eigen waarneming bevestigt en direct overlegt met een cardioloog van Refaja, zodat ik deze ochtend daar terecht kan. Direct wordt bloed geprikt en een hartfilmpje gemaakt; zodra de uitslagen daarvan bekend zijn wordt besloten om mij op te nemen op interne/cardiologie en m'n hartritmestoornis te behandelen met een "elektrische cardioversie."

Behangen met sensoren, electroden en een infuus lig/zit ik op een bed op de hartbewaking en kijk met belangstelling naar het drukke gedoe op de afdeling. 'k Kijk nooit naar ziekenhuisseries op TV, dus alles is nieuw voor mij.
'k Vraag aan een verpleger of hij Willy, m'n vrouw, wil bellen op haar werk om haar te informeren over m'n lotgevallen. Dat lukt, en zij kan het regelen om direct van het werk te gaan en via ons huis in Veendam naar Stadskanaal te komen.

Omstreeks 15.00 uur komt m'n cardioloog, drs. Vijn, bij het bed, krijg ik m'n lichte narcose via het infuus en vervolgens een stroomstoot toegediend, volgens de recorder output om 15:08:30 precies. Zodra ik weer bij m'n positieven ben komt dokter Vijn mij vertellen dat de elektrische cardioversie helaas slechts een tijdelijk effect had en dat ik op medicijnen moet overgaan om m'n hartconditie weer onder controle te krijgen en de risico's van bloedstolselvorming zoveel mogelijk te verminderen. Even later krijg ik m'n eerste dosis van maar liefst 3 medicijnen en mag ik onder telemetriebewaking rondwandelen in het ziekenhuis. Ook krijg ik te horen dat ik om 19.00 uur weer naar huis mag, morgen medicijnen moet halen bij de apotheek, vrijdagochtend de trombosedienst op bezoek krijg en op 3 december weer bij de cardioloog moet komen.

Om half 5 arriveert Willy, gebracht door onze buurman Hector, en treft mij aan in het kleine ziekenhuiscafé dat vlak bij de IC is gesitueerd. We maken het ons gerieflijk met kranten en tijdschriften, een hapje eten en een kop koffie. Een uur later vraag ik aan de hoofdverpleegster op de IC of ik een half uur eerder weg mag, want ik voel mij weer goed genoeg om naar huis te gaan. M'n hartbewakingsgegevens blijken dat te bevestigen, zodat ik om kwart over zes mij weer op de IC meld om m'n sensoren en telemetrie-apparatuur te laten verwijderen. 'k Bedank het personeel voor de goede zorgen en maak als 'n haas dat ik wegkom. In de frisse buitenlucht voel ik mij onmiddellijk nog veel beter, en rij zelf naar huis.

'k Slik nu 3 medicijnen (Acenocoumarol, Ramipril, Bisoprololfumaraat) en ben onder controle van de trombosedienst.

[Aanvulling d.d. vrijdag 9 november] Donderdag voelde ik mij lichtelijk moe, maar was gelukkig fit genoeg om met de vrouw van een bevriend domineesechtpaar, dat ook in Veendam woont, op stap te gaan: eerst naar Ikea in Groningen om een bureautje met stoel uit te zoeken, en naar Drachten om bij m'n Apple dealer naar een iMac 24" computer en een Canon kleurenprinter te kijken. Wat we zagen was goed genoeg om direct aan te schaffen en mee te nemen. 's Avonds regel ik een ADSL-aansluiting voor hen bij XS4ALL. Binnenkort zal ons domineesechtpaar toegang hebben tot tot de wondere wereld van het internet.
's Avonds weer kort getraind op de roeibank, heerlijk!

Velomobielseizoen

Het heeft er alle schijn van dat nu wat minder zal worden geroetst en wat meer gevelomobield. De cijfers over oktober tenderen al in die richting:
fietskm’s in oktober (v.a. 2 okt) 438; 182 thys, 183 waw, 73 cruz.

Gelukkig kon ik op m'n WAW de afgelopen weken nog steeds het cabriokapje gebruiken. Zodra het 10º of minder is, en daarbij een harde wind, is de kap met vizier zonder meer noodzakelijk. Anders gaan onder die omstandigheden m'n neus en voorhoofdsholten direct protesteren tegen de afkoeling.
Hoewel m'n oorstopjes het lawaai in de afgesloten WAW aanmerkelijk reduceren, speel ik af en toe met de gedachte om een anti-geluid koptelefoon van Sennheiser te proberen...

Overigens was het fietsen de afgelopen tijd een feest van uitbundige herfstkleuren van bomen en struiken. Af en toe vergat ik te trappen, zo gefascineerd zat ik het landschap op te nemen...